“Father!”“Uncle.”Both Zhang Yang an

“Father!”

“Uncle.”

Both Zhang Yang and Liu Meng said respectfully — This man was none other than Zhang Yang’s father, the master of the Zhang family, Zhang Zhenshan.

“Meng’er is right. As a soul cultivator, how can you bicker like this with this kind of people? You even want to kill him in the street. Are you not afraid of causing the Zhang family to lose face?!”That middle-aged man reprimanded, seemingly rather discontent with his son’s behavior.

A moment ago, Bai Yunfei was taken aback when he heard Zhang Yang said he wanted to cut down one of his hands. Now, hearing the this middle-aged man say so, he immediately let out a breath of relief.But at this moment, that middle-aged man slightly cast a glance at him. In just the blink of an eye, Yunfei suddenly felt as if his own body was in an ice cellar. Even his soul was trembling. An oppressive aura many times greater than that of Zhang Yang surrounded his body completely, making it exceptionally hard for him to even breathe.

Fortunately, this kind of feeling disappeared in an instant. Yunfei was breathing heavily as if he was exhausted with bean-sized beads of sweat sliding down his face nonstop.

“Your mother is still waiting for our return. Don’t delay again.” Seeing that his son was still somewhat dissatisfied despite saying nothing, Zhang Zhenshan said casually: “If your anger is still not vented… it’s okay to let your servants teach this guy a lesson.”

Zhang Yang did not dare to say anything anymore. He gave the servants on one side a hint with his eyes. This party then continued to go towards the city’s center.

There were two servants who did not leave with them and, instead, ran towards Bai Yunfei with a ferocious expression. Bai Yunfei had heard Zhang Zhenshan’s words just then so he knew that it was impossible not to take this beating today. If he resisted, there would be a very high chance that he would be injured even more severely. So he had no choice but to curl up, protect his head and let these two men beat him up for a short period of time.

Having gone a long distance, Zhang Yang slightly cast a look backwards in an unnoticeable manner, his eyes filled with jealousy and hatred. But when he turned back to Liu Meng, he immediately assumed the image of an elegant young nobleman and continued to politely introduce Luoshi City to her.

Dragging his heavy body, Bai Yunfei moved back home bit by bit then pushed open that tottering door. There was only a simple crude bed inside the narrow house. The bright moonlight was shining through the several big holes in the roof so it was not very dark inside the house either.

Everything sellable in the house had already been sold. Originally he had had another house next door but it had been sold as well.

Bai Yunfei sat on the bed, his eyes staring at the roof somewhat absently. He massaged the places on his body that had been beaten black and blue. As he massaged them, his tears disappointingly streamed down — unwilling, humiliated, helpless — so what? It was impossible for him to change this… Bai Yunfei stroked the jade pendant hanging on his chest. His tears had stopped streaming down. This was a white cloud-shaped pendant about the size of a thumb. It was somewhat crudely made. One could tell at first sight that it was not made of a good material. But because it had been kept next to his skin and gently stroked by him for years, it looked especially glossy and even slightly gave off some light — this was the only memento Bai Yunfei’s mother had left him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พ่อ""ลุง"Zhang Yang และเมง Liu กล่าวว่า กราบ — คนนี้คือใครอื่นพ่อ Zhang Yang หลักของครอบครัวจาง Zhang Zhenshan"Meng'er อยู่ เป็นเกษตรกรวิญญาณ วิธีสามารถคุณ bicker ดังนี้ชนิดของคนนี้ นอกจากนี้คุณยังต้องฆ่าเขาในถนน คุณไม่กลัวที่ก่อให้เกิดครอบครัวเตียวเสียหน้า" ผู้ชายคนนั้นสู่ reprimanded ดูเหมือนค่อนข้างไม่พอใจกับพฤติกรรมของลูกชายของเขาเมื่อครู่ Bai Yunfei ถูกตะลึงเมื่อเขาได้ยิน Zhang Yang กล่าวว่า เขาต้องการตัดมือของเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ตอนนี้ การได้ยินนี้สู่คนพูดดังนั้น เขาทันทีให้ออกลมบรรเทา แต่ในขณะนี้ คนที่สู่เล็กน้อยทอดสายตาเขา ในเพียงพริบตา Yunfei ก็รู้สึกกับว่าร่างกายของตัวเองในห้องใต้ดินเป็นน้ำแข็ง แม้แต่วิญญาณของเขาถูกตัวสั่น ออร่ากดขี่หลายครั้งมากกว่าของ Zhang Yang ล้อมสมบูรณ์ ร่างกายของเขาทำให้ยิ่งยากสำหรับเขาที่จะหายใจโชคดี ชนิดของความรู้สึกนี้หายไปในทันที Yunfei ถูกหายใจหนักว่าเขาได้หมด ด้วยขนาดถั่วเม็ดเหงื่อที่เลื่อนลงหน้าดุ๊กดิ๊ก"คุณแม่ยังรอคืนของเรา ไม่ล่าช้าอีกด้วย" เห็นว่ายังคงมีบุตรค่อนข้างพอใจแม้ว่าจะพูดอะไร Zhang Zhenshan กล่าวว่า ลวก: "ถ้าความโกรธยังไม่ถอด...ก็ให้ข้าราชการของคุณสอนให้ผู้ชายคนนี้เรียน"Zhang Yang ไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป เขาให้ข้าราชการด้านหนึ่งคำใบ้ ด้วยตาของเขา พรรคนี้แล้วต่อไปสู่ในเมืองมีข้าราชการสองที่ไม่ปล่อยให้กับพวกเขา และ แทน วิ่งไป Bai Yunfei กับนิพจน์ที่ดุร้าย Bai Yunfei ได้ยินคำ Zhang Zhenshan แล้วเพียงเพื่อให้เขารู้ว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตีนี้วันนี้การ ถ้าเขาต่อต้าน จะมีโอกาสสูงมากที่เขาจะได้รับบาดเจ็บแม้จะรุนแรงมากขึ้น ดังนั้น เขาจึงไม่มีทางเลือก แต่คุด ปกป้องศีรษะของเขา และปล่อยให้ทั้งสองคนนี้ชนะเขาสำหรับระยะเวลาสั้น ๆมีไประยะไกล Zhang ยางเล็กน้อยโยนดูย้อนหลังในลักษณะ unnoticeable ดวงตาของเขาเต็มไป ด้วยฝีมือและความเกลียดชัง แต่เมื่อเขาหันกลับไปเมง Liu เขาทันทีถือว่าภาพของขุนนางหนุ่มสง่างาม และยังคงสุภาพแนะนำเมือง Luoshi ของเธอลากร่างของเขาหนัก Bai Yunfei ย้ายกลับบ้านโดยบิตแล้วผลักเปิดประตูที่ tottering มีเฉพาะน้ำมันดิบเตียงง่าย ๆ ภายในบ้านแคบ แสงจันทร์สว่างถูกส่องผ่านรูใหญ่หลายหลังคาดังนั้นมันก็ไม่มืดมากภายในบ้านอย่างใดอย่างหนึ่งทุกอย่างขายได้โดยเรียงในบ้านมีการขาย ตอนแรก เขาได้มีบ้านอื่นถัดไป แต่มันได้ถูกขายเป็นอย่างดีBai Yunfei นั่งบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องหลังคาค่อนข้าง absently เขานวดที่บนร่างกายของเขาที่ได้ตีสีดำและน้ำเงิน เขานวดให้ น้ำตาของเขา disappointingly สตรีมลง — ไม่เต็มใจ ซาดิสม์ กำพร้า — ดังนั้นสิ่งที่ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเปลี่ยน... Bai Yunfei แบบขีดลงจี้หยกที่แขวนอยู่บนอก น้ำตาของเขาได้หยุดการส่งกระแสข้อมูลลง นี่เป็นจี้รูปเมฆขาวขนาดนิ้ว มันค่อนข้างหยาบทำ หนึ่งสามารถบอกที่แรกเห็นว่า มันไม่ได้ทำจากวัสดุดี แต่เนื่องจากมีการเก็บอยู่ถัดจากผิวของเขา และเบา ๆ แบบขีดลงโดยปี ดูผิวมันโดยเฉพาะ และให้ปิดไฟบางเล็กน้อย — นี้เป็นระลึกเพียง Bai Yunfei แม่มีเหลือเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พ่อ" . "ลุง" ทั้งจางหยางและหลิวเม้งกล่าวว่ากราบ -. ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพ่อของจางยางต้นแบบของครอบครัวเหวยเหวย Zhenshan "Meng'er เป็นสิทธิ ในฐานะที่เป็นเกษตรกรจิตวิญญาณของวิธีที่คุณสามารถทะเลาะกันเช่นนี้กับคนนี้หรือไม่? คุณยังต้องการที่จะฆ่าเขาในถนน คุณไม่กลัวการก่อให้เกิดครอบครัวจางเสียหน้า?! "นั่นชายวัยกลางคนตำหนิไม่พอใจที่ดูเหมือนจะค่อนข้างมีพฤติกรรมของลูกชายของเขา. ช่วงเวลาที่ผ่านมาตากใบ Yunfei ผงะเมื่อเขาได้ยินจางหยางกล่าวว่าเขาต้องการที่จะลดลง มือข้างหนึ่งของเขา ตอนนี้ได้ยินชายวัยกลางคนนี้พูดเพื่อให้เขาทันทีให้ออกลมหายใจของ relief.But ที่ขณะนี้ว่าชายวัยกลางคนโยนออกไปเล็กน้อยอย่างรวดเร็วไปที่เขา ในเวลาเพียงพริบตา Yunfei ก็รู้สึกราวกับว่าร่างกายของตัวเองอยู่ในห้องเก็บน้ำแข็ง แม้จิตวิญญาณของเขาถูกสั่น กดขี่กลิ่นอายหลายครั้งมากกว่าที่จางหยางล้อมรอบร่างกายของเขาอย่างสมบูรณ์ทำให้มันล้ำยากสำหรับเขาที่จะได้หายใจ. โชคดีที่ชนิดของความรู้สึกนี้หายไปในทันที Yunfei หายใจอย่างหนักราวกับว่าเขาได้หมดด้วยเม็ดถั่วขนาดของเหงื่อเลื่อนลงดุ๊กดิ๊กใบหน้าของเขา. "แม่ของคุณยังคงรอการกลับมาของเรา . ไม่ล่าช้าอีกครั้ง "เห็นว่าลูกชายของเขาก็ยังคงไม่พอใจบ้างแม้จะไม่พูดอะไรเหวย Zhenshan กล่าวลวก:" ถ้าความโกรธของคุณยังไม่ระบาย ... มันโอเคที่จะให้ผู้รับใช้ของท่านสอนให้ผู้ชายคนนี้บทเรียน ". จางหยางไม่ได้ กล้าที่จะพูดอะไรอีกต่อไป เขาให้คนรับใช้ในด้านหนึ่งคำใบ้ด้วยดวงตาของเขา งานนี้ก็ยังคงที่จะไปสู่ศูนย์กลางของเมือง. มีสองคนรับใช้ที่ไม่ได้ออกไปกับพวกเขาและแทนเขาวิ่งไปตากใบ Yunfei ด้วยการแสดงออกที่รุนแรง ตากใบ Yunfei เคยได้ยินคำ Zhang Zhenshan เพียงแล้วเพื่อให้เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ใช้ความพ่ายแพ้ในวันนี้ ถ้าเขาไม่ยอมก็จะมีโอกาสสูงมากที่เขาจะได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือก แต่จะขดขึ้นปกป้องศีรษะของเขาและปล่อยให้ผู้ชายสองคนนี้เอาชนะเขาขึ้นในช่วงเวลาสั้นของเวลา. ต้องหายไปเป็นระยะทางยาวจางหยางโยนเล็กน้อยมองย้อนกลับไปในลักษณะที่สังเกตดวงตาของเขาเต็มไปด้วย ความหึงหวงและความเกลียดชัง แต่เมื่อเขาหันกลับไปหลิวเม้งเขาคิดว่าทันทีที่ภาพของขุนนางหนุ่มสาวที่สง่างามและยังคงสุภาพแนะนำ Luoshi เมืองกับเธอ. ลากร่างกายของเขาหนักตากใบ Yunfei ย้ายกลับบ้านบิตโดยบิตแล้วผลักดันให้เปิดที่เดินเตาะแตะประตู มีเพียงเตียงน้ำมันดิบง่ายภายในบ้านที่แคบ แสงจันทร์สว่างส่องแสงผ่านหลุมขนาดใหญ่หลายแห่งในหลังคาจึงไม่ได้มืดมากภายในบ้านทั้ง. ทุกอย่างที่ขายในบ้านที่ได้รับการขายไปแล้ว แต่เดิมเขามีบ้านประตูถัดไปอีก แต่มันได้รับการขายเช่นกัน. ตากใบ Yunfei นั่งอยู่บนเตียงสายตาของเขาจ้องมองที่หลังคาค่อนข้าง์อย่างเลื่อนลอย เขานวดสถานที่บนร่างของเขาที่ได้รับการตีสีดำและสีฟ้า ในขณะที่เขานวดพวกเขาน้ำตาสตรีมลงผิดหวัง - ไม่เต็มใจที่ต่ำต้อยกำพร้า - เพื่ออะไร มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเปลี่ยนใบนี้ ... Yunfei ลูบจี้หยกที่แขวนอยู่บนหน้าอกของเขา น้ำตาของเขาได้หยุดลงสตรีมมิ่ง นี่คือการจี้เมฆรูปสีขาวเกี่ยวกับขนาดของนิ้วหัวแม่มือ มันก็ค่อนข้างทำให้หยาบ หนึ่งสามารถบอกตั้งแต่แรกเห็นว่ามันไม่ได้ทำจากวัสดุที่ดี แต่เนื่องจากมันได้รับการเก็บรักษาไว้ติดกับผิวของเขาและค่อยๆลูบโดยเขามาหลายปีมันดูเงางามโดยเฉพาะอย่างยิ่งและแม้กระทั่งให้เล็กน้อยปิดไฟบาง - นี้เป็นที่ระลึกเท่านั้นแม่ตากใบ Yunfei ได้ทิ้งเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" พ่อ ! ! ! "" ลุง "ทั้งจางหยางและหลิวเม้งบอกว่านับถือชายผู้นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพ่อของจางหยาง หัวหน้าของครอบครัว จางจาง zhenshan ." meng"er ถูกต้อง เป็นวิญญาณที่มี วิธีที่คุณสามารถโต้เถียงแบบนี้กับคนประเภทนี้ ? นายอยากจะฆ่าเขาในถนน คุณไม่กลัวทำให้ครอบครัวจางเสียหน้า ? ! " ชายวัยกลางคนว่าดูเหมือนจะค่อนข้างไม่พอใจกับพฤติกรรมของลูกชายของเขาเมื่อครู่ ไป๋ yunfei ตกใจเมื่อเขาได้ยินจางหยางกล่าวว่าเขาต้องการที่จะตัดลงหนึ่งในมือของเขา ตอนนี้ได้ยินนี้ ชายวัยกลางคนพูด ทันทีที่เขาปล่อยลมหายใจโล่งอก แต่ ณเวลานี้ ที่ชายวัยกลางคนเล็กน้อย ทอดมองเขา เพียงพริบตาเดียว yunfei ก็รู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาอยู่ในน้ำแข็งใต้ดิน แม้วิญญาณของเขาก็สั่น การกดขี่ร่ามากเท่า Zhang Yang ล้อมรอบร่างของเขาทั้งหมด ทำให้มันโคตรยากสำหรับเขาที่จะได้หายใจโชคดีที่ความรู้สึกแบบนี้หายไปในทันที yunfei หายใจหนัก ถ้าเขาเหนื่อยกับถั่วขนาดลูกปัดของเหงื่อ ใบหน้าของเขาเลื่อนลงมาไม่หยุด" แม่ยังคงรอการกลับมาของเรา อย่าชักช้าอีก " เห็นว่าลูกชายของเขายังค่อนข้างไม่พอใจ แม้จะบอกว่าไม่มีอะไร จาง zhenshan พูดเรียบๆ " ถ้าความโกรธของคุณยังไม่ได้ระบาย . . . . . . . ไม่เป็นไร ให้คนรับใช้สอนเขาบทเรียน .จางหยาง ไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาให้ข้าราชการในด้านหนึ่งๆ ด้วยสายตาของเขา พรรคนี้ แล้วจึงไปที่ศูนย์กลางของเมืองมีคนรับใช้สองคนที่ไม่ได้ออกไปกับพวกเขาและแทนที่จะวิ่งเข้าหาไป๋ yunfei ด้วยสีหน้าดุร้าย ใบ yunfei ได้ยินคำพูดของจาง zhenshan แล้วเขาก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ใช้เต้นในวันนี้ ถ้าเขาขัดขืน จะมีโอกาสสูงมากที่เขาจะได้รับบาดเจ็บมากขึ้นอย่างรุนแรง เขาไม่มีทางเลือกได้แต่ขดตัว ป้องกันศีรษะของเขาและปล่อยให้สองคนนี้ตีกับเขาในช่วงเวลาสั้นของเวลามีไปไกล จางหยางเล็กน้อยทอดสายตาไปในลักษณะที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชัง แต่เมื่อเขาหันกลับไปหลิวเม้งเขาทันทีว่าภาพลักษณ์ของขุนนางหนุ่มที่สง่างามและยังคงสุภาพแนะนำ โรชิเมืองนางลากร่างหนาของเขา ใบ yunfei ย้ายกลับมาบ้านทีละนิด แล้วผลักประตูเปิดที่โซเซ . มีเพียงง่ายดิบเตียงในบ้านแคบ แสงจันทร์สว่างส่องผ่านหลายขนาดใหญ่หลุมในหลังคาเพื่อให้มันไม่มืดมากในบ้านเหมือนกันทุกอย่างที่ขายได้ในบ้านได้ถูกขายไป แต่เดิมเขามีบ้านอีกหลังที่หน้าประตูแต่ก็มีขายเช่นกันใบ yunfei นั่งลงบนเตียง สายตาของเขาจ้องไปที่หลังคาค่อนข้างเหม่อ . เขาใช้สถานที่บนร่างกายของเขาที่ถูกตีสีดำและสีฟ้า เขานวดให้ น้ำตาของเขาไหลลงมา Disappointingly - ไม่เต็มใจ อับอายสิ้นหวัง - แล้วไง ? มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเปลี่ยน . . . . . . ไป๋ yunfei ลูบจี้หยกห้อยบนหน้าอกของเขา น้ำตาของเขาหยุดไหลลง นี้เป็นเมฆสีขาวจี้รูปเกี่ยวกับขนาดของนิ้วหัวแม่มือ มันค่อนข้างหยาบคายขึ้น หนึ่งสามารถบอกได้ว่า ครั้งแรกที่เห็น ว่ามันไม่ได้ทำจากวัสดุที่ดี แต่เพราะมันถูกเก็บไว้ข้างๆ ผิวของเขาและลูบเบา ๆโดยเขาเป็นปี มันดูโดยเฉพาะผิวมันและแม้เพียงเล็กน้อยให้ปิดแสง - นี้เป็นเพียงของที่ระลึกของไป๋ yunfei แม่ทิ้งเขา