It was a joke, Mahiru swore it was,

It was a joke, Mahiru swore it was, but even though he thought it was funny, apparently Kuro didn’t. How was he supposed to know that the Servamp would react the way he did. Mahiru seriously thought the Servamp would love it, since the onesie was in the shape of a black lion. As he hid in the closet, from the searching Servamp, the scene kept running in his head as the Eve tried to control his breathing to keep Kuro from hearing it, and finding him.

****************************************************************************************************

“Kuro!” Mahiru shouted, as he stepped back in the apartment, and locked the door behind him. A sound of a bell was heard, as the Servamp walked over in his cat form to greet the Eve. Mahiru removed his shoes, and smiled down at the black cat. Kuro tilted his head slightly, eyeing the bag in Mahiru’s arm in confusion, which made Mahiru snicker. “Come on, I have something for you!”


When Mahiru and Kuro got into the living room, the television was still on with an anime on that Kuro must’ve been watching during Mahiru’s trip to the store. Sitting on the couch, Mahiru heard a puff, and watched as Kuro finally went into his more human form, as he sat down next to his Eve. Mahiru handed the Servamp the white shopping bag, and waited for Kuro to open it. Kuro eyed the red tissue paper inside the bag with obvious confusion. It wasn’t his birthday, and it wasn’t Christmas, so why would Mahiru give him something? Shrugging, Kuro dug through the bag, and when he pulled out the black lion onesie, the Servamp eyed it with shock, as his mouth hung open.


“W-wha….” Kuro muttered, eyeing the pajamas, as he listened to Mahiru’s bright laughter. Kuro must’ve been making some face for the Eve to break into laughter the way he did. Pulling it out further, Kuro noticed it was his size, and the onesie had a freaking fluffly tail. Letting the bangs cover his eyes, Kuro stayed silent as Mahiru laughed. Truth be told, he was really embarrassed to admit it, but he did love it. But he wanted to make the Eve pay for laughing at him. Mahiru must’ve noticed his silence, because he slowly stopped laughing, and stared nervously at the Servamp. “Do you think this is funny?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นตลก mahiru ฮาร์ดคอร์สาบานมัน แต่แม้ว่าเขาคิดว่า มันเป็นตลก apparently บอร์กไม่ได้ เขาควรจะทราบว่า Servamp ที่จะตอบสนองวิธีที่เขาทำอย่างไร Mahiru ฮาร์ดคอร์อย่างจริงจังคิดว่า Servamp จะรักมัน ตั้งแต่การมากขึ้นในรูปของสิงโตดำ ขณะที่เขาซ่อนในตู้เสื้อผ้า จาก Servamp ค้นหา ฉากเก็บไว้ทำงานในหัวของเขาเป็นวันพยายามควบคุมการหายใจของเขาให้ฟัง และการค้นหาเขาบอร์ก****************************************************************************************************"คุโร" Mahiru ฮาร์ดคอร์ตะโกน เขาก้าวกลับมาอพาร์ทเมนท์ และล็อคประตูหลังเขา เสียงของระฆังได้ยิน ขณะที่ Servamp ที่เดินผ่านในฟอร์มของเขาแมวทักทายวัน Mahiru ฮาร์ดคอร์เอารองเท้าของเขา แล้วยิ้มลงที่แมวดำ คุโรเอียงศีรษะเล็กน้อย eyeing ถุงแขนของ mahiru ฮาร์ดคอร์ในความสับสน ซึ่งทำ mahiru ฮาร์ดคอร์หัวเราะในใจ "มา มีบางอย่างสำหรับคุณ! "เมื่อ mahiru ฮาร์ดคอร์และบอร์กได้เข้าห้องนั่งเล่น โทรทัศน์ได้ยังคงอยู่กับการ์ตูนอนิเมะบนว่า บอร์กต้องเคยดูในระหว่างการเดินทางของ mahiru ฮาร์ดคอร์ไปยังที่เก็บ นั่งบนโซฟา mahiru ฮาร์ดคอร์ได้ยินเป็นพัฟ และดูเหมือนเป็นบอร์กก็เดินลงในแบบฟอร์มของมนุษย์มากขึ้น ขณะที่เขานั่งลงถัดจาก Eve ของเขา Mahiru ฮาร์ดคอร์มือ Servamp ถุงช้อปปิ้งสีขาว และรอสำหรับบอร์กเพื่อเปิด คุตาแดงเยื่อกระดาษภายในถุงมีความสับสนที่ชัดเจน ไม่ใช่วันเกิดของเขา และมันไม่ได้คริสมาสต์ ดังนั้น ทำไมจะ mahiru ฮาร์ดคอร์ให้เขาบางสิ่งบางอย่าง Shrugging บอร์กขุดผ่านถุง และเมื่อเขาดึงออกมากขึ้นดำสิงโต Servamp ที่ตามันกับช็อต เป็นเขาเปิดปากแขวน"W-wha..." คุญี่ปุ่น ชุดนอน eyeing เป็นเขาฟังเสียงหัวเราะสดใสของ mahiru ฮาร์ดคอร์ คุโรต้องได้รับการบางหน้าต่การแบ่งเสียงหัวเราะตามเขา ดึงมันออกไป บอร์กสังเกตเห็นมันเป็นขนาดของเขา และมากขึ้นที่มีหาง fluffly เรื่อง ให้เรียบครอบคลุมดวงตาของเขา บอร์กพักเงียบเป็น mahiru ฮาร์ดคอร์หัวเราะ ความจริงจะบอก เขาจริง ๆ อายที่จะยอมรับมัน แต่ได้รักมัน แต่เขาอยากทำให้วันที่จ่ายค่าที่เขาหัวเราะ Mahiru ฮาร์ดคอร์ต้องได้สังเกตเห็นความเงียบของเขา เพราะเขาค่อย ๆ หยุดหัวเราะ และจ้องไปที่ Servamp กรุงเทพฯ "คุณคิดว่า นี้เป็นเรื่องตลก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องตลก, Mahiru สาบานว่ามันเป็น แต่ถึงแม้ว่าเขาจะคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกที่เห็นได้ชัด Kuro ไม่ได้ วิธีเขาก็ควรจะรู้ว่า Servamp จะตอบสนองต่อวิธีที่เขาทำ Mahiru อย่างจริงจังคิดว่า Servamp จะรักมันตั้งแต่ onesie อยู่ในรูปของสิงโตสีดำ ในขณะที่เขาซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าจากการค้นหา Servamp ฉากเก็บไว้ใช้ในหัวของเขาเป็นอีฟพยายามที่จะควบคุมการหายใจของเขาเพื่อให้ Kuro จากการได้ยินมันและพบเขา.

************ ************************************************** **************************************

"Kuro!" Mahiru ตะโกนในขณะที่เขาก้าวกลับมาอยู่ใน อพาร์ทเม้นและล็อคประตูหลังเขา เสียงของระฆังก็ได้ยินเสียงเป็น Servamp เดินไปในรูปแบบแมวของเขาที่จะทักทายอีฟ Mahiru ลบออกรองเท้าของเขาและยิ้มลงที่แมวดำ Kuro เอียงศีรษะของเขาเล็กน้อย eyeing ถุงแขน Mahiru ในความสับสนซึ่งทำให้ Mahiru ขำ "Come on, ฉันมีบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณ!"


เมื่อ Mahiru และ Kuro ได้เข้าไปในห้องนั่งเล่น, โทรทัศน์ก็ยังคงอยู่กับอะนิเมะคงจะ Kuro ที่รับชมในระหว่างการเดินทาง Mahiru ของการจัดเก็บ นั่งอยู่บนโซฟา Mahiru ได้ยินพัฟและดูเป็น Kuro ในที่สุดก็เดินเข้าไปในรูปแบบของมนุษย์มากขึ้นในขณะที่เขานั่งลงข้างของเขาอีฟ Mahiru ส่ง Servamp ถุงช้อปปิ้งสีขาวและรอให้ Kuro ที่จะเปิดมัน Kuro ตากระดาษเนื้อเยื่อสีแดงภายในถุงที่มีความสับสนอย่างเห็นได้ชัด มันไม่ได้เป็นวันเกิดของเขาและมันก็ไม่ได้คริสมาสต์ดังนั้นทำไม Mahiru จะทำให้เขามีบางสิ่งบางอย่าง? ยัก, Kuro ขุดผ่านถุงและเมื่อเขาดึงออก onesie สิงโตสีดำ Servamp ตากับช็อตขณะที่ปากของเขาแขวน OPEN.


"W-WHA ... ." Kuro พึมพำ eyeing ชุดนอนในขณะที่เขาฟัง Mahiru ของ เสียงหัวเราะสดใส Kuro คงจะทำให้ใบหน้าบางอย่างสำหรับอีฟจะบุกเข้าไปในเสียงหัวเราะวิธีที่เขาทำ ดึงมันออกมาเพิ่มเติม Kuro สังเกตเห็นว่ามันเป็นขนาดของเขาและ onesie มีหาง fluffly ซ ปล่อยให้เรียบครอบคลุมดวงตาของเขา Kuro อยู่เงียบเป็น Mahiru หัวเราะ ความจริงจะบอกว่าเขาเป็นจริงๆอายที่จะยอมรับมัน แต่เขาไม่รักมัน แต่เขาต้องการที่จะทำให้การจ่ายเงินสำหรับอีฟหัวเราะเขา Mahiru คงจะสังเกตเห็นความเงียบของเขาเพราะเขาค่อย ๆ หยุดหัวเราะและจ้องประหม่าที่ Servamp "คุณคิดว่านี่เป็นเรื่องตลก?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นแค่เรื่องตลก mahiru สาบาน แต่ทั้งๆ ที่เขาคิดว่ามันสนุก เห็นได้ชัดว่าคุโระไม่ได้ว่าเขาควรทราบว่า servamp จะทำแบบเขาไม่ได้ mahiru อย่างจริงจังคิดว่า servamp จะรักมันตั้งแต่หมีอยู่ในรูปร่างของสิงโตดำ เขาซ่อนในตู้เสื้อผ้า จากการค้นหา servamp ฉากวิ่งในหัวของเขาเป็นอีฟพยายามควบคุมการหายใจของเขาให้คุโระ จากการได้ยิน และการตามหาตัวเขา****************************************************************************************************" คุโระ ! " mahiru ตะโกนขณะที่เขาก้าวกลับห้องและล็อคประตูด้านหลังเขา เสียงระฆังดังขึ้น เป็น servamp เดินไปในรูปแบบแมว ทักทาย อีฟ mahiru เอาออกรองเท้าของเขา และยิ้มที่แมวดำ คุโระ เอียงหัวเล็กน้อยมองถุงใน mahiru แขนของความสับสน , ซึ่งทำให้ mahiru การหัวเราะคิกคัก " เอาน่า ฉันมีบางอย่างจะให้คุณ "และเมื่อ mahiru คุโระเข้าไปในห้องนั่งเล่น โทรทัศน์ยังเป็นการ์ตูนที่คุโระต้องจับตาดูในช่วง mahiru ก็เดินทางไปที่ร้าน นั่งบนโซฟา mahiru ได้ยิน พัฟ และดูเป็นคุโระก็เดินเข้าไปในรูปแบบมนุษย์ของเขามากกว่า เขานั่งลงข้างๆ วันของเขา mahiru ยื่น servamp ถุงสีขาว และ รอ คุโระเพื่อเปิดมัน คุโระตากระดาษแดง ภายในกระเป๋ามีชัดเจน ความสับสน ไม่ใช่วันเกิดของเขา และมันก็ไม่ใช่คริสต์มาส ดังนั้น ทำไม mahiru ให้อะไรเขา ? ๆคุโระขุดผ่าน , กระเป๋า , และเมื่อเขาดึงหมีสิงโตสีดำ servamp อายด์ มันตกใจ ขณะที่ปากห้อยเปิด" w-wha . . . . . . . " คุโระพึมพำหมายตาชุดนอน เขาฟัง mahiru สดใส เสียงหัวเราะ คุโระ ต้องทำหน้าให้อีฟแบ่งเป็นเสียงหัวเราะที่เขาทำ ดึงมันออกมาเพิ่มเติม คุโระ สังเกตเห็นมันขนาดของเขาและหมีได้ทำให้ปุกปุยหาง ปล่อยหน้าม้าปิดตาเขา คุโระ อยู่เงียบๆ mahiru หัวเราะ ความจริงจะบอก เขาคงอายที่จะยอมรับมัน แต่เขาก็ชอบมัน แต่เขาอยากให้อีฟจ่ายหัวเราะเยาะเขา mahiru คงสังเกตเห็นความเงียบของเขา เพราะเขาเริ่มหยุดหัวเราะและมองอย่างหงุดหงิดที่ servamp . " คุณคิดว่านี่ตลกเหรอ ? "