The shapes and sizes of leaves and

The shapes and sizes of leaves and flower organs are major determinants of plant architecture. Leaves can be either simple, as in Arabidopsis and tobacco, or composed of several subunits, the leaflets, as in tomato and pea (reviewed in Sinha, 1999). A prototypical leaf has three axes: the proximodistal axis (tip–base), the dorsiventral axis (upper side to lower side, or adaxial–abaxial) and the lateral (left–right).

Genetic analysis has identified several mutants in which the leaves are radially symmetric, i.e. no leaf blade is formed and the primordia lack dorsiventral pattern (reviewed in Bowman et al., 2002). Classical experiments have shown that surgical separation of incipient primordia from the meristem also leads to radially symmetric leaves, indicating that a signal from the meristem is required to establish dorsiventrality (Sussex, 1955). These findings have led to the following model. A signal emanating from the meristem induces dorsal identity in the adaxial side of the primordium (which is closer to the meristem), whereas, in the abaxial tissues of the primordium (more remote from the meristem, and thus not reached by the signal), a default mechanism establishes ventral identity. The dorsal and ventral identities suppress and exclude each other, leading to the establishment of two sharply separated domains. At the lateral edge of the primordium, the interaction between the domains leads to outgrowth of the blade (Bowman et al., 2002).

The development of compound leaves has been studied mostly in tomato and pea (reviewed in Sinha, 1999). The lanceolate mutation in tomato results in a loss of meristem activity in the SAM and leads to the suppression of lateral leaflets (Mathan and Jenkins, 1962). Conversely, the overexpression of KNOX genes, which confer meristem identity, promotes the reiterative formation of excess lateral leaflets, resulting in supercompound leaves (Hareven et al., 1996). Hence, in tomato, the formation of lateral leaflets is associated with extended meristematic activity at the base of leaf primordia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปร่างและขนาดของใบและอวัยวะดอกไม้เป็นดีเทอร์มิแนนต์ที่สำคัญของพืช ใบสามารถอย่าง ง่าย เช่น Arabidopsis และยาสูบ หรือประกอบด้วยหลายกำหนด แผ่นพับ ในมะเขือเทศและถั่ว (ทาน Sinha, 1999) ใบสาขามีสามแกน: แกน proximodistal (คำแนะนำ – ฐาน), แกน dorsiventral (ด้านบนด้านข้างด้านล่าง หรือ adaxial – abaxial) และด้านข้าง (ซ้ายขวา)การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมได้ระบุสายพันธุ์หลาย primordia การขาดรูปแบบ dorsiventral (ทบทวนใน Bowman et al. 2002) และในใบเข้าสู่ศูนย์กลางสมมาตร เช่นไม่มีใบมีดจะถูก คลาสสิกการทดลองแสดงให้เห็นว่า primordia โดยการผ่าตัดแยกจากเนื้อเยื่อปลายยังนำไปสู่ใบเข้าสู่ศูนย์กลางสมมาตร แสดงว่า สัญญาณจากเนื้อเยื่อปลายจะต้องสร้าง dorsiventrality (Sussex, 1955) ผลการวิจัยเหล่านี้ได้นำรุ่นต่อไปนี้ สัญญาณจากเนื้อเยื่อปลายก่อให้เกิดตัวกระดองในด้าน adaxial ของ primordium (ซึ่งอยู่ใกล้กับเนื้อเยื่อปลาย), ขณะ เนื้อเยื่อ abaxial ของ primordium (ไกลจากเนื้อเยื่อปลาย และดังนั้นไม่ถึงสัญญาณ), กลไกการเริ่มต้นสร้างตัวตนท้อง ตัวตน และระงับ และแยก เพื่อที่ของโดเมนอย่างชัดเจนแยกที่สอง ขอบด้านข้างของ primordium การโต้ตอบระหว่างโดเมนนำไปสู่ไปใบมีด (Bowman et al. 2002)การพัฒนาของใบผสมได้รับการศึกษาส่วนใหญ่ในมะเขือเทศและถั่ว (ทาน Sinha, 1999) ผ่าใบหอกในมะเขือเทศผลการสูญเสียของเนื้อเยื่อปลายกิจกรรมใน SAM และนำไปสู่การปราบปรามของแผ่นพับด้านข้าง (Mathan และเจนกินส์ 1962) ในทางกลับกัน overexpression ของ KNOX ยีน ซึ่งมอบรหัสประจำตัวของเนื้อเยื่อปลาย ส่งเสริมการก่อ reiterative ของแผ่นพับด้านข้างส่วนเกิน ในใบ supercompound (Hareven et al. 1996) ดังนั้น ในมะเขือเทศ การก่อตัวของแผ่นพับด้านข้างจะเกี่ยวข้องกับกิจกรรม meristematic ขยายที่ฐานของใบ primordia

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปร่างและขนาดของใบและอวัยวะดอกไม้เป็นปัจจัยที่สำคัญของสถาปัตยกรรมพืช ใบได้ง่ายอย่างใดอย่างหนึ่งเช่นเดียวกับใน Arabidopsis และยาสูบหรือประกอบด้วยหลายหน่วยย่อยแผ่นพับเช่นเดียวกับในมะเขือเทศและกฟภ. (สอบทานใน Sinha, 1999) ใบแม่บทมีสามแกน:. แกน proximodistal (เคล็ดลับฐาน) แกน dorsiventral (ด้านบนไปล่างด้านข้างหรือ adaxial-abaxial) และด้านข้าง (ซ้ายขวา) การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมได้ระบุหลายกลายพันธุ์ที่ใบ สมมาตรเรดิเช่นไม่มีใบจะเกิดขึ้นและ primordia ขาดรูปแบบ dorsiventral (สอบทานใน Bowman et al., 2002) คลาสสิกการทดลองได้แสดงให้เห็นว่าการแยกการผ่าตัด primordia เริ่มเกิดขึ้นจากเนื้อเยื่อยังนำไปสู่ใบสมมาตรเรดิแสดงให้เห็นว่าสัญญาณจากเนื้อเยื่อจะต้องสร้าง dorsiventrality (Sussex, 1955) การค้นพบนี้ได้นำไปสู่รูปแบบดังต่อไปนี้ สัญญาณเล็ดลอดออกมาจากเนื้อเยื่อเจือจางตัวตนหลังในด้าน adaxial ของ primordium (ซึ่งอยู่ใกล้กับเนื้อเยื่อ) ในขณะที่ในเนื้อเยื่อ abaxial ของ primordium (ที่ห่างไกลมากขึ้นจากเนื้อเยื่อและทำให้ไม่ถึงสัญญาณ) กลไกการเริ่มต้นสร้างตัวตนที่หน้าท้อง ครีบหลังและหน้าท้องตัวตนปราบปรามและยกเว้นแต่ละอื่น ๆ ที่นำไปสู่การจัดตั้งโดเมนที่สองแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว ที่ขอบด้านข้างของ primordium ปฏิสัมพันธ์ระหว่างโดเมนที่นำไปสู่การเจริญเติบโตของใบมีด (Bowman et al., 2002). การพัฒนาของใบสารประกอบได้รับการศึกษาส่วนใหญ่อยู่ในมะเขือเทศและกฟภ. (สอบทานใน Sinha, 1999) การกลายพันธุ์รูปใบหอกในผลมะเขือเทศในการสูญเสียของกิจกรรมเนื้อเยื่อใน SAM และนำไปสู่การปราบปรามของแผ่นพับด้านข้าง (มา ธ องและเจนกินส์ 1962) เดอะ ตรงกันข้ามแสดงออกของยีนน็อกซ์ที่ปรึกษาตัวตนของเนื้อเยื่อส่งเสริมการก่อตัวของ reiterative แผ่นพับด้านข้างส่วนเกินที่เกิดในใบ supercompound (Hareven et al., 1996) ดังนั้นในมะเขือเทศ, การก่อตัวของแผ่นพับด้านข้างมีความเกี่ยวข้องกับกิจกรรมเจริญขยายฐานของ primordia ใบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปร่างและขนาดของใบและดอกเป็นปัจจัยหลักของสถาปัตยกรรมของอวัยวะพืช ใบ สามารถให้ง่ายใน Arabidopsis ยาสูบ หรือประกอบด้วยหลายหน่วยย่อย , ใบปลิว , ในมะเขือเทศและถั่ว ( ดูใน sinha , 1999 ) ใบธรรมดาได้สามแกน : แกน proximodistal ( เคล็ดลับ - เบส ) , แกน dorsiventral ( ชั้นบนด้านข้าง ล่าง หรือ แก่ และซื้อสิทธิ์ขายเสียง ) และด้านข้าง ( ซ้าย - ขวา )การวิเคราะห์พันธุกรรมระบุมีหลายสายพันธุ์ที่ใบเป็นแบบใบไม่ใบต่อไป คือ มีรูปแบบและลวดลาย ไพรม ์เดียขาด dorsiventral ( ดูในโบว์แมน et al . , 2002 ) การทดลองแสดงให้เห็นว่ามีการแยกแบบประหยัด ไพรม ์เดียจากเนื้อเยื่อเจริญเริ่มแรกยังนำไปสู่ตามแนวรัศมีสมมาตรใบ ระบุว่า สัญญาณจากเนื้อเยื่อเจริญจะต้องสร้าง dorsiventrality ( Sussex 1955 ) ผลการวิจัยทำให้ได้รูปแบบต่อไปนี้ สัญญาณ emanating จากเนื้อเยื่อเจริญก่อให้เกิดเอกลักษณ์ทางด้านแก่ของล ( ซึ่งเป็นผู้ใกล้ชิดกับเนื้อเยื่อเจริญ ) ส่วนในเนื้อเยื่อที่อยู่ห่างจากแกนของล ( ระยะไกลจากเนื้อเยื่อเจริญและดังนั้นจึงไม่เข้าถึงได้โดยสัญญาณ ) , เริ่มต้นกลไกสร้างเอกลักษณ์ ) . หลังพบอัตลักษณ์และปราบปราม และแยกแต่ละอื่น ๆ ที่นำไปสู่การจัดตั้งสองอย่างรวดเร็วแยกโดเมน ที่ขอบด้านข้างของล การโต้ตอบระหว่างโดเมนทำให้เกิดผลพลอยได้ของใบมีด ( Bowman et al . , 2002 )การพัฒนาใบผสมถูกศึกษาส่วนใหญ่ในมะเขือเทศและถั่ว ( ดูใน sinha , 1999 ) ส่วนรูปหอก การกลายพันธุ์ในมะเขือเทศผลในการสูญเสียของกิจกรรมเนื้อเยื่อเจริญในแซมและนำไปสู่การปราบปรามของแผ่นพับ ( เนธาน และ เจนกิ้นส์ , 1962 ) ในทางกลับกัน overexpression ยีนของน็อกซ์ ซึ่งให้เนื้อเยื่อเจริญเอกลักษณ์ ส่งเสริมการพัฒนาการทำซ้ำๆส่วนเกินด้านข้างใบปลิว ส่งผลให้ supercompound ใบ รีเวน et al . , 1996 ) ดังนั้น ในมะเขือเทศ การก่อตัวของแผ่นพับจะเกี่ยวข้องกับการขยาย meristematic กิจกรรมที่ฐานของใบ ไพรม ์เดีย .