In the child model (as seen in Tabl

In the child model (as seen in Table 3) the better model fit occurred for the quadratic model, as there was a significant reduction in the log likelihood value from the cumulative to quadratic model (x2(1, n=2660)=9.682, p < 0.01). The squared cumulative risk term in the quadratic model was significant (b0ij =0.037, p=0.002),even after accounting for the cumulative risk score. In the adolescent model (see Table 4) the better model fit also occurred for the quadratic model, and there was a significant reduction in the log likelihood value from the cumulative to quadratic model (x2(1, n=1628)=3.842, p < 0.05). The squared cumulative risk term in the quadratic model was significant after accounting for the cumulative risk score (b0ij =0.034, p=0.049).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรุ่นลูก (เท่าที่เห็นในตารางที่ 3) แบบจำลองดีกว่าพอดีเกิดขึ้นสำหรับรูปแบบกำลังสอง เป็นก็ลดลงในค่าโอกาสล็อกจากการสะสมเป็นรูปแบบกำลังสอง (x2(1, n=2660) = 9.682, p < 0.01) ระยะเสี่ยงสะสมกำลังสองในรูปแบบกำลังสองเป็นสำคัญ (b0ij = 0.037, p = 0.002), แม้หลังจากบัญชีสำหรับความเสี่ยงที่สะสมคะแนน ในรูปแบบวัยรุ่น (ดูตารางที่ 4) รุ่นดีพอยังเกิดขึ้นสำหรับรูปแบบกำลังสอง และมีลดลงในค่าโอกาสล็อกจากการสะสมเป็นรูปแบบกำลังสอง (x2(1, n=1628) = 3.842, p < 0.05) ระยะเสี่ยงสะสมกำลังสองในรูปแบบกำลังสองเป็นสำคัญหลังจากที่บัญชีคะแนนสะสมความเสี่ยง (b0ij = 0.034, p = 0.049)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรูปแบบเด็ก (เท่าที่เห็นในตารางที่ 3) รูปแบบที่เหมาะสมดีที่เกิดขึ้นสำหรับรูปแบบสมการกำลังสองเช่นมีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในค่าล็อกโอกาสจากการสะสมรูปแบบสมการกำลังสอง (x2 (1, n = 2,660) = 9.682, p <0.01) ยืดระยะความเสี่ยงที่สะสมในรูปแบบสมการกำลังสองอย่างมีนัยสำคัญ (b0ij = 0.037, P = 0.002) แม้หลังจากการบัญชีสำหรับคะแนนความเสี่ยงที่สะสม ในรูปแบบของวัยรุ่น (ดูตารางที่ 4) รูปแบบแบบที่ดีขึ้นนอกจากนี้ยังเกิดขึ้นสำหรับรูปแบบสมการกำลังสองและมีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในมูลค่าล็อกโอกาสจากการสะสมรูปแบบสมการกำลังสอง (x2 (1, n = 1,628) = 3.842, P <0.05) ยืดระยะความเสี่ยงที่สะสมในรูปแบบสมการกำลังสองอย่างมีนัยสำคัญหลังจากการบัญชีสำหรับคะแนนความเสี่ยงที่สะสม (b0ij = 0.034, P = 0.049)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเด็กรุ่น ( เท่าที่เห็นใน ตารางที่ 3 ) ดีกว่าแบบพอดีที่เกิดขึ้นสำหรับรูปแบบกำลังสอง เช่น การลดโอกาสในบันทึกค่าจากสะสมแบบกำลังสอง ( x2 ( 1 , n = 2660 ) = 9.682 , p < 0.01 ) ทางสถิติสะสมความเสี่ยงในระยะในรูปแบบกำลังสอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( b0ij = 0.005 , p = 0.002 ) แม้หลังจากบัญชีคะแนนความเสี่ยงสะสม ในแบบวัยรุ่น ( ดูตารางที่ 4 ) รุ่นที่ดีกว่าพอดียังเกิดขึ้นสำหรับรูปแบบกำลังสองและการลดโอกาสในบันทึกค่าจากสะสมแบบกำลังสอง ( x2 ( 1 , n = 1 , 628 ) = 3.842 , p < 0.05 ) ทางสถิติสะสมความเสี่ยงในระยะในรูปแบบ Quadratic อย่างมีนัยสำคัญหลังจากบัญชีคะแนนความเสี่ยงสะสม ( b0ij = 0.034 , p = 0.049 )