Back at the hotel room, Yongguk is

Back at the hotel room, Yongguk is the first to occupy the bathroom naturally. Daehyun only realises this when he hears the sound of the showers. He's not even Yongguk's assistant anymore, not a little errand boy Yongguk thinks he is! He stands up from the couch and stalks over to the bathroom door. He raises a hand up to knock on the door but stops himself when he realises this is too childish for him. He huffs and turns back to the couch.
Wait, why is he still sleeping on the couch?
He turns to the bed. He eyes the bathroom suspiciously before walking over to Yongguk's bed, staring at it like it's a luxury he's never had before.
"Yah, this is too much!" Daehyun says as he catapults himself onto the large bed, sighing contentedly when he lazes on the mattress. "This is so comfortable! I'm sleeping here tonight!"
Daehyun falls asleep in a minute on the comfortable bed and is clueless when Yongguk strides out of the bathroom door, narrowing his eyes at him in disbelief.
"God, this kid... Yah, wake up!" Yongguk kicks at Daehyun's feet and the boy turns, blinking his lazy eyes.
"What is it?" Daehyun drawls and tugs at the blanket clumsily, trying to go back to sleep but Yongguk nudges his legs with his toes.
"Yah... Get off. That's my bed." Yongguk says as he rubs a towel over his wet hair, quite annoyed with Daehyun who seems to be out in dreamland.
"Ah... Let me sleep here... I don't want to sleep on the couch..." Daehyun whines and turns in bed. And Yongguk could just feel a vein popping in his temple.
"Jung Daehyun!"
"Aish! What is it!" Daehyun sits up with his eyes closed, mouth pouted unpleasantly.
"Get. off." Yongguk tears the blanket away from Daehyun's grabby hands and tries to force him down the bed but Daehyun latches on stubbornly, whining.
"Andwae! I don't want to sleep on the couch... Let me have half the bed..."
"What?"
"I'm technically your other half so I get half the bed..." Daehyun argues.
Yongguk's blood boils and he grabs Daehyun by the ear, dragging with enough force to make Daehyun cry out in pain.
"AHH STOP, STOP! IT HURTS!"
"Now get off, I'm sleeping."
Yongguk shoves Daehyun away and slides underneath the covers, leaving Daehyun standing at the end of the bed staring poutily.
"Ahjussi!"
"Go away."
Yongguk waves a dismissive hand as he runs a hand through his wet hair, about to switch off the lights to sleep until Daehyun suddenly leaps onto the other side of the bed.
"I'M SLEEPING HERE!" He announces and flops down on bed petulantly, gripping onto the mattress like a gecko lizard afraid that Yongguk would shove him off again.
"Yah, this ing kid..." Yongguk hisses and kicks Daehyun on the , trying to pry him off the bed but to no avail as Daehyun grips on with all his might.
"I swear, you're the most annoying kid I've ever met!"
"Ahjussi, you're the worst person I've ever met!"
"What?!"
"Goodnight!"
"What goodnight? Get off!"
Yongguk sits up and grips Daehyun's arms, trying to throw him off the bed but Daehyun squirms and thrashes, finally looping his legs around Yongguk's waist to keep himself from getting thrown off.
"GET OFF ME!" Yongguk growls as he lifts Daehyun by the collar. Daehyun yelps in pain when Yongguk's dogtag necklace hits him in the face.
He screams when Yongguk throws him off the bed, his head about to hit the floor. He grabs Yongguk by the neck out of fright, hoping for the best as he squeezes his eyes shut-- it's either he hits his head or he brings Yongguk down as well and die later.
He slides off the bed, his legs kicking anxiously as he grips onto a reluctant Yongguk like a lifeline. Before he knows it, he's opening his eyes to Yongguk's wide ones, so close he can see the dark brown colour of Yongguk's pupils. A gasp is the last thing he catches before Yongguk lets out a surprised sound and falls onto him...
Onto their second kiss...
"URGH!" Both of them gag in disgust, scrambling away from one another and clutching at their own throats.
Yongguk spews all the vulgarities he knows as he wipes his mouth, before lashing out at Daehyun. "YAH! YOU LITTLE..."
"AHJUSSI! YOU'RE THE ONE WHO CAME DOWN LIKE THIS!"
"WHAT?! YOU ARE THE ONE WHO PULLED ME! YOU'RE DEAD!" Yongguk yells before grabbing at Daehyun's shirt hem, furious.
Daehyun shrieks in fear, trying to escape Yongguk who looks intent on teaching him a lesson this time round. He goes round the room, screeching for he is a coward, as Yongguk chases after him.
Both of them end up on opposite sides of the bed, Yongguk sitting on one edge and Daehyun hiding behind the other, panting in their raggard breathes. Yongguk groans at the sweat over his body right after he's taken a shower. He shoots Daehyun a glare and Daehyun shuns it with much fear.
He's too tired to take another shower. He slides underneath the blanket, assuming that he's won the fight but Daehyun climbs in after him.
Daehyun curls up into a little ball of his own at one corner, and Yongguk figures it'll take too much of an effort to chase him off. He slaps on the light switch and sighs, letting sleep lull him into the darkness gradually.



Omo... what is this...
Daehyun wakes up squinting his eyes at a piece of art... This piece of art looks really blurry in the morning...
He rubs his eyes and holds his breathe at the sight-- scary Yongguk! He would have gasped and woken Yongguk up but to save his own life, he slaps both hands over his mouth and keeps quiet.
It's still early in the morning judging from the dimly lit room but it's enough to make Yongguk's tattoo look scary!
Daehyun stares at the large inked words on Yongguk's chest, unable to decipher them as he furrows his brows. What the hell is this?
Yongguk lays peacefully with one arm tucked underneath his head, gentle serenity washed over his features. Daehyun stares with wide eyes, captivated by this side of Yongguk he's never witnessed before. Yongguk's always scary and when he's not, he's being angry at Daehyun.
Daehyun studies the rare sight, his curious orbs roaming the features on Yongguk's face, tracing the bridge of Yongguk's nose down to the sharp chin before settling at the intricate tattoo he can't read. Unknowingly, Yongguk has become the centre of Daehyun's interest for the morning and Daehyun watches the way Yongguk sleeps like a movie. He likes this peaceful Yongguk more than the angry ahjussi he's dealing with everyday.
He sighs and mimicks Yongguk's position, the two of them face to face in the tranquility of the morning.
When Yongguk's lashes start to flutter slightly, Daehyun almost jumps out of his skin and he quickly flips himself to the other side nervously, unfortunately falling off the bed with an embarrassing squeal.
Yongguk pushes himself up on his elbows, peering down at the loud noise to find Daehyun sprawled on the floor looking awfully out of place. He scratches his bare chest lazily and drawls, "Yah, so early in the morning. You'll give me a heart attack."
You're the one giving me a heart attack... Daehyun grits his teeth begrudgingly as he pounds his fist on the floor.
"I'm going to use the bathroom. Don't disturb me." Yongguk yawns and Daehyun listens to his footsteps until the sound of the bathroom door shutting.
Daehyun picks himself off the floor and rests his chin on the edge of the bed, a sudden nervous feeling rousing inside of him.
Oh my god... How long did I stare at him?
Yah, Jung Daehyun you're crazy!
Daehyun finds how he finds Yongguk mesmerising absolutely embarrassing. Nobody should about this!
Nobody will know!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลับมาที่ห้องพักโรงแรม Yongguk เป็นครั้งแรกที่ครองน้ำตามธรรมชาติ Daehyun เพียง realises นี้เมื่อเขาได้ยินเสียงของการอาบน้ำ เขาไม่แม้แต่ Yongguk ผู้ช่วยอีกต่อไป ไม่มีกิจธุระน้อยบอย Yongguk คิดเป็น เขายืนขึ้นจากโซฟา และ stalks ผ่านไปประตูห้องน้ำ เขายกมือขึ้นเคาะประตู แต่หยุดตัวเองเมื่อเขา realises นี้เป็นการพูดแบบเด็กเกินไปสำหรับเขา เขา huffs และเปลี่ยนกลับไปยังนอน รอ ทำไมเขายังนอนบนโซฟาเขาหันไปเตียง เขาดวงตาห้องน้ำผิดปกติก่อนที่จะเดินไปที่เตียงของ Yongguk จ้องมันเหมือนจะหรูเขาไม่เคยมีก่อน "Yah นี่คือมากเกินไป" Daehyun กล่าวว่า เป็นเขา catapults ตัวเองบนเตียงขนาดใหญ่ sighing contentedly เมื่อเขา lazes บนนอน "นี่คือมาก ฉันกำลังนอนที่นี่คืนนี้"Daehyun ตกหลับในนาทีบนเตียงสบาย และถูก clueless เมื่อก้าวหน้า Yongguk ออกจากประตูห้องน้ำ จำกัดให้แคบลงตาที่เขาใน disbelief"พระเจ้า เด็ก... Yah ปลุก" Yongguk kicks ที่เท้าของ Daehyun และเปิดบอย กะพริบตาเลซี่"มันคืออะไร" Daehyun drawls และ tugs ที่ครอบคลุมการซุ่มซ่าม พยายามที่จะกลับไปนอนแต่ Yongguk เขยิบขากับเท้าของเขาคลิ"Yah... ออกไป ที่เป็นเตียงของฉัน" Yongguk กล่าวว่า เท่าที่เขาช่างผ้าขนหนูมากกว่าผมของเขาเปียก ค่อนข้างรำคาญกับ Daehyun ที่น่าจะออกในดรีมแลนด์"อา... ผมนอนที่นี่... ไม่อยากนอนบนโซฟา..." Daehyun whines และเปิดเตียง และ Yongguk เพียงแค่หลอดเลือดดำการ popping ในวัดของเขา"Jung Daehyun""Aish มันคืออะไร" Daehyun ตั้งค่า ด้วยตาของเขาปิด ปาก pouted แปลก "ได้ หยุด" Yongguk tears ครอบคลุมจากมือ grabby ของ Daehyun และพยายามที่จะบังคับให้เขาลงนอน แต่ Daehyun กลอนประตูบนดันทุรัง whining"Andwae ไม่อยากนอนบนโซฟา... ผมมีครึ่งเตียง...""อะไร""ฉันเทคนิคของคุณอีกครึ่งหนึ่งเพื่อให้ได้รับครึ่งเตียง..." Daehyun จนเดือดเลือดของ Yongguk และเขา grabs Daehyun โดยหู ลาก ด้วยแรงเพียงพอเพื่อให้ Daehyun ที่ร้องในความเจ็บปวด"ตื่นเต้นหยุด หยุด เจ็บ""ตอนนี้ ไป ฉันกำลังนอนหลับ"Yongguk shoves Daehyun ไปและภาพนิ่งภายใต้หน้ากาก ออก Daehyun ยืนที่ปลายเตียงจ้องมอง poutily"Ahjussi""ไป" Yongguk คลื่นมือ dismissive เป็นวิ่งมือผ่านผมของเขาเปียก ต้องเปิดไฟนอนจน Daehyun ทันที leaps สู่อีกด้านหนึ่งของเตียง"ฉันกำลังนอนที่นี่" เขาประกาศ และฟล็อปส์ลงบนเตียง petulantly จับยึดบนที่นอนเช่น gecko จิ้งจกกลัวว่า Yongguk จะผลักเขาออกอีก"Yah เด็กนี้กำลัง..." Yongguk hisses และ kicks Daehyun ใน พยายาม pry เขา ปิดเตียง แต่ไม่มีประโยชน์เป็น Daehyun จับบนกับอาจของเขา"ฉันสาบาน คุณเด็กน่ารำคาญมากที่สุดที่ฉันเคยพบ""Ahjussi คุณคนเลวที่ฉันได้เคยพบ""อะไร!""อวย""อวยอะไร ไป"Yongguk ตั้งค่า และจับแขนของ Daehyun พยายามที่จะโยนเขาออกจากนอน แต่ Daehyun squirms และ thrashes สุดท้าย มีการวนรอบขารอบเอวของ Yongguk เพื่อให้ตัวเองจากการโยนปิด"ไปฉัน" Yongguk growls เป็นเขาลิฟท์ Daehyun โดยปลอกคอ Daehyun yelps ปวดเมื่อสร้อย dogtag ของ Yongguk ฮิตเขาในหน้าเขาตะโกนบอกเมื่อ Yongguk พ่นเขาปิดเตียง ศีรษะของเขาไปตีพื้น เขา grabs Yongguk โดยคอไม่ตกใจ หวังสุดเขา squeezes เขาตาปิด-เป็นชมเขาทั้งศีรษะของเขาหรือเขามา Yongguk ลงด้วยและตายในภายหลัง เขาสไลด์ปิดเตียง ขาเตะกังวลใจเป็นเขาจับไป Yongguk ไม่เช่นเส้นชีวิตเป็น ก่อนจะรู้เขา เขาจะเปิดตาให้คนมากมายของ Yongguk ปิดดังนั้นเขาสามารถดูสีน้ำตาลเข้มของนักเรียนของ Yongguk การหายใจเร็ว ๆ เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจับก่อน Yongguk ช่วยให้ออกเสียงประหลาดใจ และตกบนเขา...ไปจูบที่สองของพวกเขา..."URGH" พวกเขาทั้งสองแก๊กชัง แปลงจากกัน และกำที่ลำคอตนเองYongguk spews vulgarities ทั้งหมดที่เขารู้ว่าเป็นเขาเย็นปาก ก่อนเฆี่ยนออกที่ Daehyun "YAH คุณน้อย... ""AHJUSSI คุณเป็นผู้หนึ่งที่ลงมาเช่นนี้""อะไร คุณเป็นคนหนึ่งที่ผมดึง คุณตาย" Yongguk yells ก่อนที่ของ Daehyun เสื้อเฮ็ม โกรธโลภ Shrieks Daehyun ในความหวาดกลัว พยายามหลบหนี Yongguk ที่ดูเจตนาในการสอนเขาบทเรียนครั้งนี้ ปัด เขาไปรอบห้อง ร้องเสียงกรี๊ดเขาเป็นคนขี้ขลาด เป็น Yongguk chases หลังจากเขา พวกเขาทั้งสองสิ้นสุดในด้านตรงข้ามเตียง นั่งบนขอบหนึ่ง Yongguk และเซ็ท Daehyun ซ่อนอยู่เบื้องหลังอื่น ๆ panting ใน raggard ของพวกเขา Yongguk groans ที่เหงื่อที่ผ่านร่างกายของเขาขวาหลังจากที่เขาถูกอาบน้ำ ยอดเขา Daehyun แสงจ้า และ Daehyun shuns กลัวมากคงจะเหนื่อยเกินไปที่จะอาบน้ำอีก เขาภาพนิ่งภายใต้การครอบคลุม สมมติว่าเขาจะชนะ การต่อสู้แต่ Daehyun climbs ในเขาDaehyun curls ค่าเป็นลูกน้อยของตัวเลขของเขาเองที่หนึ่งมุม และ Yongguk จะใช้เวลามากของความพยายามที่จะไล่เขาออก เขา slaps สวิตช์ไฟและ sighs ให้นอนกล่อมเขาในความมืดที่ค่อย ๆ โอโม...อะไรนี่...Daehyun กลับค่า squinting ดวงตาของเขาที่ศิลป์... ศิลปะชิ้นนี้ดูชัดจริง ๆ ในตอนเช้า...เขาช่างตา และเก็บเขาหายใจที่ในสายตา - น่ากลัว Yongguk เขาจะมี gasped และตื่น Yongguk ค่า ได้บันทึกชีวิตของเขาเอง slaps มือทั้งสองผ่านปากของเขา และเก็บเงียบเป็นต้นยังคงเช้าตัดสินจากห้องมีแสง แต่ก็เพียงพอสำหรับการสักของ Yongguk ที่ดูน่ากลัวDaehyun stares ที่คำหมึกขนาดใหญ่บนหน้าอกของ Yongguk ไม่สามารถถอดรหัสเป็นเขา furrows ผู้ชมของเขา นรกนี้คืออะไร Yongguk วางสงบกับแขนข้างหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ศีรษะ สงบอ่อนโยนล้างผ่านลักษณะการทำงานของเขา Daehyun stares ด้วยตากว้าง หลังริมนี้ของ Yongguk เขาไม่เคยเห็นก่อน Yongguk ของเสมอน่ากลัว และเมื่อเขาไม่ใช่ เขากำลังโกรธที่ Daehyun Daehyun ศึกษาภาพหายาก orbs อยากรู้อยากเห็นของเขาที่ข้ามที่บนใบหน้าของ Yongguk ติดตามสะพาน Yongguk จมูกจนถึงคางคมก่อนชำระที่สักซับซ้อนที่ไม่สามารถอ่าน ไม่ทราบ Yongguk ได้กลายเป็น ศูนย์กลางของ Daehyun สนใจในตอนเช้า และ Daehyun นาฬิกาแบบ Yongguk นอนเช่นภาพยนตร์ ชอบ Yongguk นี้ดีกว่า ahjussi โกรธที่เขาจะจัดการกับชีวิตประจำวัน ตำแหน่งเขา sighs และ mimicks Yongguk ของ เขาเผชิญหน้าในความเงียบสงบช่วงเช้าทั้งสองเมื่อตาของ Yongguk เริ่มกระพือเล็กน้อย Daehyun เกือบกระโดดออกจากผิวหนังของเขา และเขาได้อย่างรวดเร็วพลิกตัวเองในด้านอื่น ๆ คน แต่ตกเตียงการร้องอายYongguk ผลักดันตัวเองขึ้นบนเขาแต่ง ทุกทีลงที่กึกก้องหา Daehyun sprawled ชั้นมองชะมัดออกจากตำแหน่ง เขา scratches หน้าอกเปลือยของเขามูม และ drawls, "Yah ดังนั้นก่อนในตอนเช้า คุณจะให้ฉันหัวใจวาย"คุณหนึ่งที่ทำให้ฉันหัวใจวาย... Daehyun grits ฟันของเขา begrudgingly เป็นเขาปอนด์กำปั้นของเขาบนชั้น"ฉันจะไปใช้ห้องน้ำ อย่ารบกวนฉัน" Yongguk yawns และ Daehyun ฟังในรอยเท้าของเขาจนกระทั่งเสียงปิดประตูห้องน้ำDaehyun รับเองปิดพื้น และอยู่คางของเขาบนขอบเตียง รู้สึกประสาทฉับพลันเร้าใจภายในของเขาคุณพระช่วย ผมมองว่าระยะไม่ได้Yah, Jung Daehyun คุณกำลังบ้าDaehyun พบว่าเขาพบนัก Yongguk อายจริง ๆ ไม่มีใครควรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่มีใครจะรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลับไปที่ห้องพักของโรงแรม, ยงกุกเป็นครั้งแรกที่จะครอบครองห้องน้ำธรรมชาติ แดฮยอนเท่านั้นที่ตระหนักว่านี่เมื่อเขาได้ยินเสียงของห้องอาบน้ำที่ เขาไม่ได้ช่วยยงกุกอีกต่อไปไม่ได้ไปทำธุระเล็ก ๆ น้อย ๆ เด็กยงกุกคิดว่าเขาเป็น! เขาลุกขึ้นยืนจากที่นอนและก้านไปยังประตูห้องน้ำ พระองค์ทรงยกมือขึ้นไปเคาะประตู แต่หยุดตัวเองเมื่อเขาตระหนักว่านี่เป็นหน่อมแน้มเกินไปสำหรับเขา เขา huffs และหันกลับไปที่โซฟา.
รอทำไมเขายังคงนอนหลับอยู่บนโซฟาหรือไม่เขาหันไปที่เตียง
ดวงตาของเขาห้องน้ำมีพิรุธก่อนที่จะเดินไปยังเตียงยงกุกของการจ้องมองที่มันเหมือนเป็นความหรูหราที่เขาไม่เคยมีมาก่อน.
"ย่ะนี้มากเกินไป!" แดฮยอนกล่าวว่าในขณะที่เขายิงตัวเองบนเตียงขนาดใหญ่ถอนหายใจสมถะเมื่อเขา lazes บนที่นอน "นี่เป็นความสะดวกสบายมาก! ฉันนอนที่นี่คืนนี้!"
แดฮยอนผล็อยหลับไปในบนเตียงที่สะดวกสบายนาทีและเป็น clueless เมื่อก้าวยงกุกออกจากประตูห้องน้ำแคบดวงตาของเขาที่เขาไม่เชื่อ.
"พระเจ้าเด็กคนนี้ .. ย่ะตื่นขึ้นมา! " ยงกุกเตะที่เท้าของแดฮยอนและเด็กหันกะพริบตาขี้เกียจของเขา.
"มันคืออะไร?" แดฮยอน drawls และ tugs ที่ผ้าห่มงุ่มง่ามพยายามที่จะกลับไปนอน แต่ยงกุกนัดขาของเขากับเท้าของเขา.
"ย่ะ ... ลง. ที่เตียงของฉัน." ยงกุกกล่าวว่าในขณะที่เขาลูบผ้าขนหนูมากกว่าผมที่เปียกของเขาค่อนข้างรำคาญกับแดฮยอนที่ดูเหมือนว่าจะออกมาในโลกแห่งความฝัน.
"อ่า ... ผมขอนอนที่นี่ ... ฉันไม่ต้องการที่จะนอนหลับอยู่บนโซฟา ... " whines แดฮยอนและเปลี่ยนในเตียง และยงกุกก็สามารถรู้สึก popping เส้นเลือดในพระวิหารของพระองค์.
"จุงแดฮยอน!"
"ไอช์! มันคืออะไร!" แดฮยอนลุกขึ้นนั่งหลับตาปาก pouted ไม่ราบรื่น.
"รับ. ออก." ยงกุกน้ำตาผ้าห่มออกไปจากมือ grabby แดฮยอนและพยายามที่จะบังคับให้เขาลงนอน แต่สลักแดฮยอนในหัวชนฝาหอน.
"Andwae! ฉันไม่ต้องการที่จะนอนหลับอยู่บนโซฟา ... ให้ฉันมีครึ่งหนึ่งเตียง ...
"" คืออะไร
"" ฉันในทางเทคนิคครึ่งหนึ่งของคุณเพื่อให้ฉันได้รับครึ่งหนึ่งเตียง ... "แดฮยอนระบุ.
เลือดเดือดของยงกุกและเขาคว้าแดฮยอนด้วยหูลากด้วยแรงพอที่จะทำให้แดฮยอนร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด."
AHH STOP, STOP! มันเจ็บ!
"" ตอนนี้ได้รับการปิดผมนอนหลับ.
"ยงกุกแดฮยอนผลักออกไปและภาพนิ่งภายใต้ผ้าห่มออกจากแดฮยอนยืนอยู่ที่ปลายเตียงจ้องมองpoutily." ลุง! "" ไปให้พ้น "คลื่นยงกุกมือไยดีในขณะที่เขาวิ่งผ่านมือผมที่เปียกของเขาเกี่ยวกับการปิดไฟเพื่อการนอนหลับจนแดฮยอนจู่ๆ ก็กระโดดลงบนด้านอื่น ๆ ของเตียง." ฉันนอนที่นี่! " เขาประกาศและแตะลงบนเตียงกระเง้ากระงอดจับลงบนที่นอนเหมือนจิ้งจกตุ๊กแกกลัวว่ายงกุกจะผลักเขาออกไปอีกครั้ง. "ย่ะเด็กคนนี้ไอเอ็นจี ... " ยงกุกขู่ฟ่อและเตะแดฮยอนที่พยายามที่จะแงะเขาออก เตียง แต่ไม่เป็นประโยชน์เท่าที่จับแดฮยอนกับทั้งหมดของเขาอาจ. "ผมสาบานคุณเป็นเด็กที่น่ารำคาญที่สุดที่ฉันเคยพบ!" "ลุงคุณเป็นคนที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยพบ!" "สิ่งที่ ?! "" ราตรีสวัสดิ์ "" สิ่งที่ฝันหรือไม่ได้รับออก! "ยงกุกลุกขึ้นนั่งและจับแขนแดฮยอนของการพยายามที่จะโยนเขาลงจากเตียงแต่แดฮยอน squirms และซัดจนวนรอบขาของเขารอบเอวยงกุกที่จะให้ตัวเองจากการโยนออก . "GET ME OFF!" ยงกุกคำรามในขณะที่เขายกแดฮยอนจากปก แดฮยอน yelps ในความเจ็บปวดเมื่อสร้อยคอ dogtag ยงกุกของฮิตที่ใบหน้าของเขา. เขากรีดร้องเมื่อยงกุกโยนเขาลงจากเตียงหัวของเขาเกี่ยวกับการตีพื้น เขาคว้ายงกุกคอออกมาจากความน่ากลัว, ความหวังว่าการที่ดีที่สุดในขณะที่เขาบีบดวงตาของเขา shut-- มันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเขาพบศีรษะของเขาหรือเขานำยงกุกลงเช่นกันและตายในภายหลัง. เขาสไลด์ลงจากเตียงที่ขาของเขาเตะอย่างใจจดใจจ่อเป็น เขาจับลงบนยงกุกไม่เต็มใจเหมือนเส้นชีวิต ก่อนที่เขาจะรู้ว่ามันเขาเปิดตาของเขาเพื่อคนที่กว้างยงกุกดังนั้นใกล้เขาสามารถมองเห็นสีน้ำตาลเข้มของนักเรียนของยงกุก หอบเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจับก่อนที่ยงกุกช่วยให้ออกเสียงประหลาดใจและตกอยู่บนเขา ... ลงจูบที่สองของพวกเขา ... "Urgh!" ทั้งของพวกเขาปิดปากด้วยความขยะแขยง, หนีออกไปจากคนอื่นและกำที่ลำคอของตัวเอง. ยงกุก spews หนำใจทั้งหมดที่เขารู้ว่าในขณะที่เขาเช็ดปากของเขาก่อนที่จะเฆี่ยนออกที่แดฮยอน "ย่ะ! LITTLE คุณ ... " "ลุง! คุณเป็นหนึ่งในผู้ที่มาลงเช่นนี้!" "สิ่งที่คุณ ?! เป็นหนึ่งที่ดึงฉัน! คุณตาย!" ยงกุกตะโกนก่อนที่จะโลภที่ปิดล้อมของเสื้อแดฮยอนโกรธ. แดฮยอน shrieks ในความหวาดกลัวพยายามที่จะหลบหนียงกุกที่มีลักษณะความตั้งใจในการเรียนการสอนให้เขาเรียนตลอดเวลานี้ เขาเดินไปรอบห้องที่ร้องเสียงกรี๊ดเพราะเขาเป็นคนขี้ขลาดเช่นยงกุกไล่หลังเขา. ทั้งของพวกเขาจบลงในด้านตรงข้ามของเตียงยงกุกนั่งอยู่บนขอบและแดฮยอนซ่อนอยู่หลังอื่น ๆ ที่หอบใน raggard หายใจของพวกเขา ยงกุก groans ที่เหงื่อทั่วร่างกายของเขาทันทีหลังจากที่เขานำมาอาบน้ำ เขาหน่อแดฮยอนแสงจ้าและแดฮยอน shuns มันด้วยความกลัวมาก. เขาเหนื่อยเกินไปที่จะใช้เวลาอาบน้ำอีก เขาสไลด์ใต้ผ้าห่มสมมติว่าเขาได้รับรางวัลการต่อสู้ แต่แดฮยอนในปีนขึ้นหลังจากเขา. แดฮยอนหยิกขึ้นเป็นลูกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเองที่มุมหนึ่งและยงกุกตัวเลขมันจะใช้เวลามากเกินไปของความพยายามที่จะไล่เขาออก เขาตบบนสวิตช์ไฟและถอนหายใจนอนกล่อมให้เขาเข้าไปในความมืดค่อย ๆ . โอโม ... นี่คืออะไร ... แดฮยอนตื่นขึ้นมา squinting ตาของเขาที่งานศิลปะชิ้นหนึ่ง ... งานศิลปะชิ้นนี้จริงๆมีลักษณะเบลอใน ตอนเช้า ... เขาลูบตาของเขาและถือหายใจของเขาที่น่ากลัว sight-- ยงกุก! เขาจะต้องอ้าปากค้างและตื่นยงกุกขึ้น แต่เพื่อช่วยชีวิตของเขาเองเขาตบมือทั้งสองข้างปากของเขาและช่วยให้เงียบ. ก็ยังคงในตอนเช้าตัดสินจากห้องที่มีแสงน้อย แต่ก็พอที่จะทำให้รอยสักยงกุกดูน่ากลัว! แดฮยอนจ้อง ที่ลงนามในคำพูดที่มีขนาดใหญ่บนหน้าอกของยงกุกไม่สามารถที่จะถอดรหัสพวกเขาในขณะที่เขาร่องคิ้วของเขา สิ่งที่นรกนี้คืออะไร? ยงกุกวางอย่างสงบสุขกับแขนข้างหนึ่งซุกอยู่ใต้ศีรษะของเขาสงบอ่อนโยนล้างมากกว่าคุณสมบัติของเขา แดฮยอนจ้องมองด้วยสายตาที่กว้างหลงรักโดยด้านข้างของยงกุกเขาไม่เคยเห็นก่อนหน้านี้ ยงกุกเสมอที่น่ากลัวและเมื่อเขาไม่ได้เขาก็โกรธที่แดฮยอน. แดฮยอนศึกษาสายตาหายากลูกกลมอยากรู้อยากเห็นของเขาโรมมิ่งคุณสมบัติบนใบหน้ายงกุกของการติดตามสะพานจมูกยงกุกลงไปที่คางคมก่อนที่รอยสักที่ซับซ้อนที่เขาสามารถ ' เสื้ออ่าน ไม่รู้ยงกุกได้กลายเป็นศูนย์กลางที่น่าสนใจสำหรับแดฮยอนตอนเช้าและแดฮยอนนาฬิกาวิธียงกุกหลับเหมือนหนัง เขาชอบที่นี้เงียบสงบยงกุกมากกว่าลุงโกรธที่เขาจัดการกับชีวิตประจำวัน. เขาถอนหายใจและ mimicks ตำแหน่งยงกุกของพวกเขาทั้งสองเผชิญหน้าในความเงียบสงบของเช้า. เมื่อขนตายงกุกเริ่มต้นที่จะกระพือเล็กน้อยแดฮยอนเกือบจะกระโดดออกจากเขา ผิวได้อย่างรวดเร็วและเขาพลิกตัวเองไปด้านอื่น ๆ ประหม่าโชคไม่ดีที่ตกจากเตียงที่มีการซัดทอดอาย. ยงกุกผลักดันตัวเองขึ้นไปบนข้อศอกของเขาหันลงที่เสียงดังที่จะได้พบกับแดฮยอนนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้นมองชะมัดออกจากสถานที่ เขารอยขีดข่วนหน้าอกเปลือยของเขาอย่างเฉื่อยชาและ drawls "ย่ะดังนั้นในตอนเช้า. คุณจะให้ฉันหัวใจวาย." คุณเป็นหนึ่งให้ฉันหัวใจวาย ... แดฮยอน Grits ฟันของเขาในขณะที่เขาสลับปอนด์ของเขา กำปั้นบนพื้น. "ฉันจะใช้ห้องน้ำ. อย่ารบกวนฉัน." yawns ยงกุกและแดฮยอนฟังเสียงฝีเท้าของเขาจนกระทั่งเสียงของประตูห้องน้ำปิดได้. แดฮยอนหยิบตัวเองออกพื้นและคางของเขาที่วางอยู่บนขอบของเตียงความรู้สึกประสาทฉับพลันเร้าใจภายในของเขา. โอ้พระเจ้าของฉัน ... วิธี นานไม่ฉันจ้องมองที่เขา? ย่ะ, จุงแดฮยอนคุณบ้า! แดฮยอนพบว่าวิธีการที่เขาพบว่ายงกุก mesmerizing อย่างน่าอาย ไม่มีใครควรจะเกี่ยวกับเรื่องนี้! ไม่มีใครจะรู้!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับมาที่ห้องโรงแรม ยงกุกเป็นครั้งแรกที่จะครอบครองห้องน้ําธรรมชาติ แดฮยอนเท่านั้นตระหนักนี้ เมื่อเขาได้ยินเสียงของตก เขาไม่ใช่ยงกุกเป็นผู้ช่วยอีกแล้ว ไม่เพียงเล็กน้อยรับใช้ ยงกุกคิดเขา ! ! ! เขาลุกขึ้นจากโซฟาและดอกไปที่ประตูห้องน้ำเขายกมือขึ้นจะเคาะประตู แต่ก็หยุดตัวเองเมื่อเขาตระหนักนี้เป็นเด็กเกินไปสำหรับเขา เขาโกรธ และหันกลับมาที่โซฟา
เดี๋ยว ทำไมเขายังหลับอยู่บนโซฟา
เค้าไปที่เตียง เขาตาห้องน้ำที่น่าสงสัย ก่อนเดินไปยังเตียงของยงกุกมองเหมือนมันหรูที่เขาไม่เคยมีมาก่อน
" นี่มันมากเกินไป !" แดฮยอนบอกว่าเขายิงตัวเองลงบนเตียงขนาดใหญ่ ถอนหายใจอย่างพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ เมื่อเขา lazes บนที่นอน " รู้สึกดีจังเลย ฉันจะนอนที่นี่คืนนี้ "
แดฮยอนหลับสักครู่บนเตียงสบายและ clueless เมื่อ ยงกุกก้าวออกจากประตูห้องน้ำแคบลง ดวงตาของเขาที่เขาไม่อยากเชื่อ .
" พระเจ้า เด็กคนนี้ . . . . . . . นี่ , ตื่นได้แล้ว !" ยงกุกที่แดฮยอนเตะเท้าและเด็กจะกระพริบตาขี้เกียจของเขา .
" มันคืออะไร ? " แดฮยอน drawls เต็มที่ที่ผ้าห่มแบบนี้ อยากกลับไปนอน แต่ยงกุก nudges ขาด้วยเท้าของเขา .
" นี่ . . . . . . . ออกไป นี่มันเตียงของฉัน . " ยงกุกพูดขณะที่เขา rubs ผ้าขนหนูเปียกผมของเขาค่อนข้างรำคาญกับแดฮยอนที่เหมือนอยู่ในโลกแห่งความฝัน .
" เอ่อ . . . . . . . ให้ผมนอนที่นี่ . . . . . . .ผมไม่อยากนอนบนโซฟา . . . . . . . " แดฮยอนร้องครางและกลับมาที่เตียง ยงกุกจะรู้สึกและเส้นเลือดเต้นในวัดของเขา .
" จองแดฮยอน !
" เฮ้อ ! นี่มันอะไรกัน ! " แดฮยอนลุกขึ้น ตาของเขาปิด ปากยื่น unpleasantly .
" ได้รับ ปิด " ยงกุกน้ำตาผ้าห่มออกไปจากแดฮยอนก็ละโมบมือและพยายามที่จะบังคับให้เขาลงเตียง แต่แดฮยอนสลักหัวชนฝา , คราง .
" andwae !ผมไม่อยากนอนบนโซฟา . . . . . . . ให้ฉันได้ครึ่งหนึ่งของเตียง . . . . . . . "
" อะไร "
" ฉันก็เป็นอีกครึ่งหนึ่ง ผมได้รับครึ่งหนึ่งของเตียง . . . . . . . " แดฮยอนเถียง .
ยงกุกเลือดเดือด เขาคว้าแดฮยอนด้วยหู ลากด้วยแรงที่มากพอจะทำให้แดฮยอนร้องไห้ออกมาในความเจ็บปวด .
" เฮ้อ หยุด หยุด ! มันเจ็บ !
" แล้วออกไป ฉันจะนอน "
ยงกุกผลักแดฮยอนทันที และภาพนิ่งใต้ผ้าห่มออกจากแดฮยอนที่ยืนอยู่ที่ปลายเตียง จ้องมอง poutily .
" คุณลุง "

" หายไป " ยงกุกคลื่นมือ dismissive ขณะที่เขาวิ่งมือผ่านเส้นผมที่เปียกของเขา กำลังจะปิดไฟนอน จนแดฮยอนก็กระโดดข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งของเตียง .
" ฉันจะนอนที่นี่ ! เขาประกาศแล้วจึงล้มลงบนเตียงหงอดๆ ,จับลงบนที่นอนเหมือนจิ้งจกตุ๊กแกกลัวยงกุกจะผลักเขาออกอีก
" นี่ ไอเด็ก . . . . . . . " ยงกุกเสียงขู่ฟ่อและเตะแดฮยอนที่พยายามแงะเขาออกจากเตียงแต่ไม่มีประโยชน์ที่แดฮยอนด้ามจับที่สุดแรงเกิด .
" ฉันสาบานว่าคุณน่ารำคาญ เด็กที่ผมเคยเจอมา "
" คุณคะ คุณเป็นคนที่ผมเคยเจอมา "
" อะไร ? !
" ราตรีสวัสดิ์ "
" ราตรีสวัสดิ์อะไร ? ออกไป !"
ยงกุกลุกขึ้นและจับแขนของแดฮยอนพยายามจะโยนเขาลงจากเตียง แต่ squirms แดฮยอน และ thrashes ในที่สุดก็ทำเป็นขารอบเอว ยงกุกก็เพื่อให้ตัวเองจากการโยนออก .
" ออกไปนะ ! " ยงกุก . . เขายกแดฮยอน โดยปก แดฮยอนตะโกนด้วยความเจ็บปวดเมื่อสร้อย Dogtag ยงกุกกำลังฮิตเขาหน้า .
เขากรีดร้องเมื่อ ยงกุกโยนเขาออกจากเตียงหัวจะฟาดพื้น เขาคว้า ยงกุก โดยคอออกจากความกลัว หวังที่ดีที่สุดที่เขาบีบตาของเขาปิด . . . มันให้เขาตีหัวของเขา หรือเขาทำให้ยงกุกลงเช่นกัน และ ตายทีหลัง
เค้าสไลด์ลงจากเตียงของเขา ขาเตะอย่างใจจดใจจ่อ เขาจับลง ยงกุกไม่เหมือนเส้นชีวิต ก่อนที่เขาจะรู้ เขาเปิดตาของเขาสู่ ยงกุกก็กว้างอยู่ใกล้แล้วเขาจะเห็นสีน้ำตาลเข้ม ของยงกุก ของนักเรียน หอบเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจับก่อน ยงกุกจะแปลกใจ เสียง และร่วงลงบนเขา . . . . . . .

" ลงที่สองจูบ . . . . . . . . . ! " พวกเขาทั้งสองปิดปากด้วยความขยะแขยงแปลงห่างจากกันและกัน และบีบที่ลำคอของตัวเอง
ยงกุก spews ทั้งหมด vulgarities เขารู้ เขาเช็ดปากของเขาก่อนที่จะเหวี่ยงใส่แดฮยอน " นี่ !คุณน้อย . . . . . . . "
" ลุง ! ! ! คุณเป็นคนหนึ่งที่ลงมาแบบนี้ ! "
" อะไร ? ! นายเป็นคนผลักฉัน นายตายแน่ ! " ยงกุกที่แดฮยอนตะโกนก่อนจะหยิบเสื้อกุ๊น , โกรธ
แดฮยอนกรีดร้องด้วยความกลัว พยายามจะหนี ยงกุกที่ดูตั้งใจสอนเขาตลอดเวลานี้ เขาวิ่งรอบห้อง . . . เขาเป็นคนขี้ขลาดที่ยงกุกจะวิ่งไล่ตามเขา
ทั้งสองของพวกเขาสิ้นสุดขึ้นในด้านตรงข้ามของเตียงนอน ยงกุกนั่งบนขอบและแดฮยอนหลบอยู่หลังอื่น ๆของพวกเขาใน raggard หอบหายใจ ยงกุกครางที่เหงื่อทั่วร่างกายของเขา หลังจากที่เขาอาบน้ำ . เขายิงแดฮยอนเป็นแสงจ้าและแดฮยอน Shuns มันด้วยความกลัวมาก
เขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะอาบน้ำอีก เขานิ่งใต้ผ้าห่มสมมติว่าเขาจะต่อสู้ แต่แดฮยอนปีนเขา
แดฮยอนหยิกขึ้นเป็นลูกเล็ก ๆน้อย ๆของเขาเอง ที่มุมหนึ่ง และยงกุก ตัวเลขมันจะใช้เวลามากของความพยายามที่จะไล่เขาออก เขาตบบนไฟสลับและถอนใจ ปล่อยให้นอนกล่อมเขาให้ความมืดค่อย ๆ .



โอ้ . . . . . . . อะไรนี่ . . . . . . .
แดฮยอนตื่นขึ้นมา squinting ตาของเขาที่เป็นงานศิลปะ . . . . . . .ชิ้นนี้ของศิลปะดูเบลอๆในตอนเช้า . . . . . . .
เขา rubs ตาของเขาและถือของเขาหายใจเมื่อเห็นยงกุก -- น่ากลัว ! เขาต้องอ้าปากค้างและปลุก ยงกุก แต่เพื่อรักษาชีวิตของเขาเอง เขา slaps มือทั้งสองข้างมาปิดปากเขา เอาแต่เงียบ
มันก็ยังเช้าอยู่ ดูจากในห้องที่มีแสงน้อย แต่มันพอที่จะทำให้ยงกุกเป็นรอยสักที่ดูน่ากลัว