The Korean Educational Development

The Korean Educational Development Institute in early 1995 estimated that families paid
17 trillion w4n (US$ 21 billion) on direct educational expenditure such as tuition, mandatory
fees, extracurricular activities sponsored by schools, transportation, and textbooks. By contrast,
total government public expenditure on education in 1994 amounted to 16.7 trillion w4n. That is,
the public paid 51 percent of the total direct cost of education. In addition, an estimated six
trillion w4n was spent on private tutoring. According to the KEDI study, when tutoring was
included, parents and students absorbed 69 percent of the costs of education.15
Expenses has only risen it recent years. Wealthier parents began sending children abroad
when the restrictions on overseas travel eased after the 1988 Seoul Olympics. Thousands of
families sent children to U.S. high schools where they would pay a Korean family in America an
average of two or three thousand U.S. dollars a month to watch over their child. A 1999 study
found that costs of education rose 2.5 times from 1988 and 1998, outstripping the increase in cost
of food, housing, health, transportation, utilities or any other major category of expenses.16
According to a report of the National Statistical Office in 1997, urban workers spent 9.8 percent
of their income on education up from 6.7 percent in 1987, while rural families devoted a smaller
proportion of their income to education. South Korea, in 1997, was 85 percent urban. The
magnitude of this expenditure can perhaps be understood by comparing it with Japan, where a
similar obsession with educational achievement had created the same reliance on expenditures on
private lessons and tutoring. In Japan, urban workers spent 5.4 percent of their income on
education up from 4.7 percent in 1987.17 The financial crisis of 1997-1998 may have slowed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกาหลีศึกษาพัฒนา สถาบันในช่วงประเมินครอบครัวจ่ายw4n 17 ล้านล้าน (21 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ) โดยตรงในรายจ่ายเพื่อการศึกษาเช่นค่าเล่าเรียน บังคับค่าธรรมเนียม สนับสนุน โดยโรงเรียน ขนส่ง และตำราวิชาการ โดยคมชัดรัฐบาลรวมรายจ่ายสาธารณะในการศึกษาในปี 1994 มี w4n 16.7 ล้านล้าน นั่นก็คือประชาชนจ่าย 51 เปอร์เซ็นต์ของต้นทุนรวมโดยตรงของการศึกษา นอกจากนี้ 6 การประเมินw4n ทริลเลียนถูกใช้ในการสอนหนังสือส่วนตัว ตาม KEDI ถูกศึกษา เมื่อกวดวิชารวม ผู้ปกครองและนักเรียนดูด 69 เปอร์เซ็นต์ของต้นทุน education.15 ค่าใช้จ่ายได้เฉพาะเกิดขึ้นมันปีที่ผ่านมา ผู้ปกครอง wealthier เริ่มส่งเด็กต่างประเทศเมื่อข้อจำกัดในการเดินทางต่างประเทศบรรเทาหลังจากโอลิมปิกโซล 1988 พันครอบครัวส่งเด็กไปโรงเรียนสูงของสหรัฐอเมริกาที่พวกเขาจะต้องจ่ายในอเมริกาครอบครัวเกาหลีค่าเฉลี่ยของสอง หรือสามพันเหรียญต่อเดือนการดูแลลูก การศึกษา 1999พบว่า ต้นทุนการศึกษาโรส 2.5 ครั้งจากปี 2531 และปี 1998, outstripping การเพิ่มขึ้นของต้นทุนอาหาร ที่อยู่อาศัย สุขภาพ ขนส่ง สาธารณูปโภค หรือใด ๆ อื่น ๆ ประเภทหลักของ expenses.16ตามรายงานของสำนักงานสถิติแห่งชาติในปี 1997 คนเมืองใช้เวลาร้อยละ 9.8ของรายได้ของพวกเขาในการศึกษาขึ้นจากร้อยละ 6.7 ใน 1987 ในขณะที่ครอบครัวชนบททุ่มเทเล็กลงสัดส่วนของรายได้ของพวกเขาเพื่อการศึกษา เกาหลีใต้ ในปี 1997 เขตเมืองถึงร้อยละ 85 ที่บางทีจะเข้าใจขนาดนี้ค่าใช้จ่าย โดยเปรียบเทียบกับญี่ปุ่น ซึ่งเป็นครอบงำจิตใจคล้ายกับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาได้สร้างพึ่งจ่ายเดียวกันบนส่วนตัวเรียนและกวดวิชา ในประเทศญี่ปุ่น คนเมืองใช้ 5.4 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ของพวกเขาศึกษาขึ้น จากร้อยละ 4.7 ใน 1987.17 วิกฤตการเงินของปี 1997-1998 อาจมีการชะลอตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถาบันการศึกษาเพื่อการพัฒนาเกาหลีในช่วงต้นปี 1995 ที่คาดว่าครอบครัวจ่าย
17000000000000 w4n (US $ 21000000000)
ค่าใช้จ่ายในการศึกษาโดยตรงเช่นค่าเล่าเรียนบังคับค่าธรรมเนียมกิจกรรมนอกหลักสูตรการสนับสนุนจากโรงเรียนการขนส่งและตำรา ในทางตรงกันข้ามรัฐบาลรวมค่าใช้จ่ายของประชาชนเกี่ยวกับการศึกษาในปี 1994 มีจำนวน 16700000000000 w4n
นั่นคือประชาชนที่จ่ายร้อยละ 51 ของค่าใช้จ่ายรวมทางตรงของการศึกษา
นอกจากนี้ประมาณหกล้านล้าน w4n ถูกใช้ในการสอนส่วนตัว
จากการศึกษา Kedi
เมื่อถูกสอนรวมผู้ปกครองและนักเรียนดูดซึมได้69 เปอร์เซ็นต์ของค่าใช้จ่ายของ education.15
ค่าใช้จ่ายได้เพิ่มขึ้นเพียง แต่ปีที่ผ่านมา พ่อแม่ผู้ปกครองโพ้นทะเลเริ่มส่งเด็กในต่างประเทศเมื่อข้อ จำกัด ในการเดินทางไปต่างประเทศปรับตัวลดลงหลังจากที่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 1988 ที่กรุงโซล หลายพันครอบครัวส่งลูกไปยังสหรัฐอเมริกาโรงเรียนมัธยมที่พวกเขาจะจ่ายเงินให้ครอบครัวเกาหลีอเมริกาเฉลี่ยของสองหรือสามพันเหรียญสหรัฐต่อเดือนเพื่อดูมากกว่าเด็กของพวกเขา 1999 การศึกษาพบว่าค่าใช้จ่ายของการศึกษาเพิ่มขึ้น2.5 เท่าจากปี 1988 และปี 1998 ก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในค่าใช้จ่ายของอาหารที่อยู่อาศัย, สุขภาพ, การขนส่ง, สาธารณูปโภคหรือประเภทอื่น ๆ ที่สำคัญของ expenses.16 ตามรายงานของสำนักงานสถิติแห่งชาติใน ปี 1997 คนงานในเมืองที่การใช้จ่ายร้อยละ 9.8 ของรายได้ของพวกเขาในการศึกษาขึ้นจากร้อยละ 6.7 ในปี 1987 ในขณะที่ครอบครัวในชนบทที่มีขนาดเล็กเพื่อรองรับสัดส่วนของรายได้ของพวกเขาเพื่อการศึกษา เกาหลีใต้ในปี 1997 เป็นร้อยละ 85 ในเขตเมือง ขนาดของค่าใช้จ่ายนี้อาจจะสามารถเข้าใจได้โดยเปรียบเทียบกับประเทศญี่ปุ่นที่ครอบงำจิตใจคล้ายกับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาได้สร้างความเชื่อมั่นเช่นเดียวกันกับค่าใช้จ่ายในการเรียนการสอนภาคเอกชนและ ในประเทศญี่ปุ่นคนงานในเมืองที่การใช้จ่ายร้อยละ 5.4 ของรายได้ของพวกเขาในการศึกษาขึ้นจากร้อยละ4.7 ใน 1,987.17 วิกฤตการณ์ทางการเงินของ 1997-1998 อาจมีการชะลอตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาสถาบันพัฒนาเกาหลีในช่วงต้นปี 1995 ประมาณว่าครอบครัวจ่าย
17 ล้านล้าน w4n ( US $ 21 พันล้าน ) ด้านการศึกษาโดยตรง เช่น ค่าเล่าเรียน ข้อบังคับ
ค่าธรรมเนียม กิจกรรมพิเศษสนับสนุนโดยโรงเรียน ตำรา การขนส่ง และ โดยคมชัด
รวมภาครัฐค่าใช้จ่ายในการศึกษา 2537 จำนวน 16.7 ล้าน w4n นั่นคือ
ประชาชนจ่าย 51 เปอร์เซ็นต์ของต้นทุนรวมโดยตรงของการศึกษา นอกจากนี้ ประมาณหก
ล้านล้าน w4n ถูกใช้ในกวดวิชา . ตามการศึกษา Kedi เมื่อกวดวิชาคือ
รวมผู้ปกครองและนักเรียนดูดซึม 69 เปอร์เซ็นต์ของค่าใช้จ่ายของการศึกษา ค่าใช้จ่ายมีเพียง 15
ขึ้นมามันปีล่าสุด พ่อแม่ซึ่งเริ่มส่งเด็กต่างประเทศ
เมื่อข้อ จำกัด ในการเดินทางไปต่างประเทศ โดยหลังจากปี 1988 โซลโอลิมปิค พัน
ครอบครัวส่งเด็กของโรงเรียนที่พวกเขาจะจ่ายให้ครอบครัวชาวเกาหลีในอเมริกาที่
เฉลี่ยสองหรือสามพันดอลลาร์ต่อเดือน เพื่อดูแลลูกของตน 1999 การศึกษาพบว่าค่าใช้จ่ายในการศึกษา
เพิ่มขึ้น 2.5 เท่าจากปี 1988 และปี 1998 outstripping เพิ่มขึ้นในค่าใช้จ่าย
อาหาร ที่อยู่อาศัยสุขภาพ , การขนส่ง สาธารณูปโภค หรืออื่น ๆประเภทของค่าใช้จ่ายหลัก 16
ตามรายงานของสำนักงานสถิติแห่งชาติ ในปี 1997 , คนงานในเมืองใช้เวลา 9.8 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ของพวกเขาในการศึกษา
เพิ่มขึ้นจาก 6.7 เปอร์เซ็นต์ในปี 1987 ขณะที่ครอบครัวชนบททุ่มเทสัดส่วนเล็ก
ของรายได้ของพวกเขาเพื่อการศึกษา เกาหลีใต้ ในปี 1997 , 85 เปอร์เซ็นต์ของเมือง
ขนาดของค่าใช้จ่ายนี้อาจจะสามารถเข้าใจได้โดยการเปรียบเทียบกับญี่ปุ่น ที่คล้ายคลึงกับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษา
ความหลงใหลสร้างความเชื่อมั่นเดียวกันค่าใช้จ่าย
บทเรียนส่วนตัวและกวดวิชา ในประเทศญี่ปุ่น , คนงานในเมืองใช้เวลา 5.4 ร้อยละของรายได้ของพวกเขา
การศึกษาเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 4.7 ใน 1987.17 วิกฤตทางการเงินของปีอาจจะหน่วง