There are no more Christmas stories

There are no more Christmas stories to write. Fiction is exhausted; and newspaper items, the next best, are manufactured by clever young journalists who have married early and have an engagingly pessimistic view of life. Therefore, for seasonable diversion, we are reduced to very questionable sources - facts and philosophy. We will begin with - whichever you choose to call it.

Children are pestilential little animals with which we have to cope under a bewildering variety of conditions. Especially when childish sorrows overwhelm them are we put to our wits' end. We exhaust our paltry store of consolation; and then beat them, sobbing, to sleep. Then we grovel in the dust of a million years, and ask God why. Thus we call out of the rat-trap. As for the children, no one understands them except old maids, hunchbacks, and shepherd dogs.

Now comes the facts in the case of the Rag-Doll, the Tatterdemalion, and the Twenty-fifth of December.

On the tenth of that month the Child of the Millionaire lost her rag-doll. There were many servants in the Millionaire's palace on the Hudson, and these ransacked the house and grounds, but without finding the lost treasure. The child was a girl of five, and one of those perverse little beasts that often wound the sensibilities of wealthy parents by fixing their affections upon some vulgar, inexpensive toy instead of upon diamond-studded automobiles and pony phaetons.

The Child grieved sorely and truly, a thing inexplicable to the Millionaire, to whom the rag-doll market was about as interesting as Bay State Gas; and to the Lady, the Child's mother, who was all form - that is, nearly all, as you shall see.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเรื่องราวคริสต์มาสไม่เพิ่มเติมในการเขียน นิยายจะหมด และรายการหนังสือ ดีที่สุดถัดไป ผลิต โดยนักข่าวหนุ่มฉลาดที่ได้แต่งงานเร็ว และมีการมองชีวิตในเชิงลบอนิ ดังนั้น สำหรับจังหวะผัน เรากำลังลดแหล่งข้อมูลที่น่าสงสัยมาก - ปรัชญาและข้อเท็จจริง เราจะเริ่มต้นด้วย--แต่ที่คุณเลือกที่จะเรียกว่า เด็กสัตว์น้อย pestilential ที่เรามีเพื่อรับมือภายใต้เงื่อนไขที่หลากหลายที่สร้างความสับสนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดแบบเด็กทุกข์ครอบงำพวกเขา เราใส่การสิ้นสุดของปัญญาของเรา เราไอเสียร้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ของปลอบใจ แล้ว ชนะพวกเขา sobbing นอน เรา grovel ในฝุ่นล้านปี แล้วขอให้พระเจ้าทำไม ดังนั้น เราเรียกจากกับดักหนู เด็ก ไม่มีใครเข้าใจพวกเขายกเว้นแม่บ้านเก่า hunchbacks และสุนัขเลี้ยงแกะ ตอนนี้ มาข้อเท็จจริงในกรณีของผ้าขี้ริ้วตุ๊กตา Tatterdemalion และยี่สิบ 5 ธันวาคม การปันเดือน ลูกของเศรษฐีสูญเสียผ้าขี้ริ้วตุ๊กตาของเธอ มีข้าราชการจำนวนมากในพระราชวังของเศรษฐีบนฮัดสัน และเหล่านี้ปล้นสะดมบ้านและสวน แต่ ไม่ค้นหาสมบัติหายไป เด็กถูกสาวห้า และหนึ่งของเหล่าสัตว์น้อยวิปริตที่มักบาดแผลความรู้สึกกลับของพ่อแม่ที่ร่ำรวย โดยการแก้ไข affections ของพวกเขาเมื่อบางอย่างหยาบคาย ไม่แพงของเล่นแทนเมื่อรถยนต์ที่ได้ถูกใส่ปุมเพชร และม้า phaetons เด็กเสียใจผิด และอย่างแท้ จริง สิ่งอธิบายไม่ให้เศรษฐี ที่ตลาดตุ๊กตาผ้าขี้ริ้วที่น่าสนใจเกี่ยวกับที่เป็นอ่าวสถานะก๊าซ และเพื่อผู้หญิง แม่เด็ก ที่เป็นแบบฟอร์มทั้งหมด - นั่นคือ เกือบทั้งหมด คุณจะเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีไม่มากเรื่องคริสมาสต์ที่จะเขียนเป็น นิยายหมด; และรายการหนังสือพิมพ์ดีที่สุดต่อไปมีการผลิตโดยนักข่าวหนุ่มที่ฉลาดที่ได้แต่งงานในช่วงต้นและมีมุมมองในแง่ร้ายเสน่ห์ของชีวิต ดังนั้นสำหรับผันกาลเทศะเราจะลดลงไปยังแหล่งที่น่าสงสัยมาก - ข้อเท็จจริงและปรัชญา เราจะเริ่มต้นด้วย -. ใดก็ตามที่คุณเลือกที่จะเรียกมันว่าเด็กเป็นสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับโรคระบาดที่เราต้องรับมือภายใต้ความหลากหลายของเงื่อนไขที่ทำให้สับสน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความทุกข์หน่อมแน้มเอาชนะพวกเขาที่เราใส่ไปสุดปัญญาของเรา เราหมดร้านค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราปลอบใจ; และแล้วก็เอาชนะพวกเขาร้องไห้เพื่อการนอนหลับ จากนั้นเราก็หมอบคลานในฝุ่นของล้านปีที่ผ่านมาและขอให้พระเจ้าทำไม ดังนั้นเราเรียกออกมาจากกับดักหนู ในฐานะที่เป็นสำหรับเด็กที่ไม่มีใครเข้าใจพวกเขายกเว้นแม่บ้านเก่า hunchbacks และสุนัขเลี้ยงแกะ. ตอนนี้มาข้อเท็จจริงในกรณีของเศษตุ๊กตาที่ Tatterdemalion และยี่สิบห้าของเดือนธันวาคม. เมื่อวันที่สิบของเดือนนั้น ลูกของเศรษฐีที่หายไปเศษตุ๊กตาของเธอ มีหลายคนรับใช้ในวังเศรษฐีในแม่น้ำฮัดสันได้และเหล่ารื้อค้นบ้านและพื้นที่ แต่ไม่มีการหาสมบัติที่หายไป เด็กที่เป็นเด็กผู้หญิงห้าและหนึ่งในบรรดาสัตว์น้อยขี้อ้อนที่มักแผลความรู้สึกของพ่อแม่ร่ำรวยโดยกำหนดความรักของพวกเขาเมื่อบางหยาบคายของเล่นราคาไม่แพงแทนเมื่อเพชรเรียงรายรถยนต์และม้า phaetons. เด็กเสียใจอย่างมากและอย่างแท้จริง เป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้กับเศรษฐีซึ่งตลาดเศษตุ๊กตาเป็นเรื่องน่าสนใจเท่าที่รัฐอ่าวก๊าซ และเลดี้แม่ของเด็กที่เป็นรูปแบบทั้งหมด - นั่นคือเกือบทั้งหมดที่คุณจะได้เห็น