Since the early 1990s, most states

Since the early 1990s, most states and cities have banned smoking in public indoor spaces such as bars, restaurants, and offices. These bans were sparked by contemporary research that, for the first time, proved the harmful, carcinogenic effects of secondhand smoke. Over the past few years, cities around the country have been proposing (and sometimes passing) bans on smoking in public outdoor spaces such as parks, bus stops, and even sidewalks. These outdoor proposals have fueled a lively debate between public health advocates and opponents who see such bans as an infringement on individual rights.


It’s a complicated dilemma that reveals the murky complexities of social engineering, civil liberties, and addiction treatment. Since tobacco use is largely perceived to be a bad habit that squanders money and lives, should smoking be banned in public places? If so, how far are we as a society willing to go in order to police our behavior?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ช่วงปี 1990 รัฐและเมืองใหญ่มีห้ามสูบบุหรี่ในพื้นที่สาธารณะ เช่นบาร์ ร้านอาหาร สำนักงาน เรย์แบนเหล่านี้ถูกจุดประกาย โดยงานวิจัยร่วมสมัยที่ ครั้งแรก เป็นอันตราย สารผลกระทบของควันบุหรี่มือสองที่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่า กว่าปีผ่านมา เมืองทั่วประเทศได้รับการเสนอ (และบางครั้งผ่าน) ห้ามบนสูบบุหรี่ในพื้นที่กลางแจ้งสาธารณะเช่นสวนสาธารณะ บัส และแม้แต่รองเท้า ข้อเสนอเหล่านี้แจ้งได้เติมพลังชีวิตชีวาโต้วาทีระหว่างสาธารณสุขสนับสนุนและฝ่ายตรงข้ามที่ห้ามดูดังกล่าวเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลคายไม่ออกซับซ้อนที่เผยความซับซ้อนขุ่นของวิศวกรรมสังคม เสรีภาพ และการติดยาเสพติดรักษา ได้ เนื่องจากการใช้ยาสูบเป็นที่รับรู้ส่วนใหญ่จะ นิสัยเสียที่ squanders เงินและชีวิต ควรจะสูบบุหรี่ในสาธารณะ ถ้าเป็นเช่นนั้น แค่เราอยู่เป็นสังคมยินดีไปเพื่อตำรวจพฤติกรรมของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ต้นปี 1990 ที่รัฐส่วนใหญ่และเมืองที่มีการห้ามสูบบุหรี่ในพื้นที่ร่มสาธารณะเช่นบาร์ร้านอาหารและสำนักงาน เรย์แบนเหล่านี้ถูกจุดประกายโดยการวิจัยร่วมสมัยที่เป็นครั้งแรกที่ได้รับการพิสูจน์ที่เป็นอันตรายการเกิดมะเร็งของวันบุหรี่มือสอง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมืองทั่วประเทศที่ได้รับการเสนอ (และบางครั้งผ่าน) ห้ามสูบบุหรี่ในพื้นที่กลางแจ้งสาธารณะเช่นสวนสาธารณะป้ายรถเมล์และแม้แต่ทางเท้า เหล่านี้ข้อเสนอกลางแจ้งได้ผลักดันการอภิปรายที่มีชีวิตชีวาระหว่างผู้สนับสนุนสุขภาพของประชาชนและฝ่ายตรงข้ามที่เห็นเรย์แบนเช่นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล.


มันเป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่ซับซ้อนที่เผยให้เห็นความซับซ้อนที่มืดวิศวกรรมสังคมเสรีภาพและการรักษายาเสพติด ตั้งแต่การใช้ยาสูบเป็นที่รับรู้ส่วนใหญ่จะเป็นนิสัยที่ไม่ดีที่สุรุ่ยสุร่ายเงินและมีชีวิตอยู่ควรจะห้ามสูบบุหรี่ในสถานที่สาธารณะ? ถ้าเป็นเช่นนั้นไกลแค่ไหนเราเป็นสังคมที่ยินดีที่จะไปเพื่อให้ตำรวจพฤติกรรมของเรา?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 รัฐส่วนใหญ่และเมืองได้ห้ามสูบบุหรี่ในพื้นที่สาธารณะ เช่น ในแถบ สำนักงาน ร้านค้า ร้านอาหาร และ ห้ามมี sparked โดยปัจจุบันการวิจัยครั้งแรกที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นอันตรายต่อสารก่อมะเร็งจากควันบุหรี่มือสอง กว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมา , เมืองทั่วประเทศได้รับการเสนอ ( และบางครั้งผ่าน ) ห้ามสูบบุหรี่ในพื้นที่กลางแจ้งสาธารณะ เช่น สวนสาธารณะ ป้ายรถเมล์ และแม้แต่ทางเท้า ข้อเสนอสระเหล่านี้เชื้อเพลิงการอภิปรายที่มีชีวิตชีวาระหว่างสนับสนุนสาธารณสุขและฝ่ายตรงข้ามที่เห็น เช่น ห้ามเป็นการละเมิดต่อสิทธิของแต่ละบุคคลมันเป็นปัญหาที่ซับซ้อนที่พบความขุ่นของวิศวกรรมเสรีภาพทางสังคม และการรักษา ตั้งแต่การใช้ยาสูบส่วนใหญ่รู้สึกจะเป็นนิสัยที่ squanders เงินและชีวิต ควรห้ามสูบบุหรี่ในที่สาธารณะ ? ถ้าอยู่ไกลแค่ไหน เราเป็นสังคมเต็มใจที่จะไปเพื่อให้ตำรวจพฤติกรรมของเรา