(CACM), an organization formed by t

(CACM), an organization formed by the developing countries of Central America for the purpose of gradually uniting the national economies of the member nations into one “common market.” The Central American countries embarked on economic integration before other developing countries, including those of Latin America. The General Treaty of Central American Economic Integration was concluded in Managua, Nicaragua, in 1960 and took effect on June 4, 1961. The member countries are Guatemala, Nicaragua, El Salvador, Honduras (prior to January 1971), and Costa Rica (from 1962 to September 1972 and since 1978).
Under the treaty the CACM countries agreed to liberalize reciprocal trade gradually, to introduce a uniform Central American customs nomenclature, and to apply a uniform “common market” tariff to nonparticipating countries. The treaty forbids the subsidizing of exports and “disloyal competition,” considers the question of financing economic development on the basis of regional equality, establishes the procedure for transport and transit shipment, provides for uniform tax incentives for industrial development, and authorizes the free movement of workers and capital between the member countries.
A uniform tariff was introduced in 1965. By the early 1970’s 98 percent of Central American customs items had been given free-trade status. The remaining 2 percent, however, accounted for one-fifth of the value of the intraregional trade turnover and included such commodities as petroleum products, wheat, sugar, coffee, electrical equipment, and vehicles. In 1977 the trade turnover within the CACM was valued at approximately $600 million, compared with $80 million in 1961. The share of intraregional exports in the overall exports of CACM countries rose from 7 percent to 28 percent during the same period. There was a significant growth of trade in finished industrial goods, especially those produced by industries processing nonagricultural raw materials.
Integration is developing slowly in industry, agriculture, electric power generation, transportation, and communications. The first branches of industry to be integrated were those that were self-sufficient within the CACM. Measures have been taken to integrate enterprises for the production of tires, caustic soda, insecticides, fertilizers, plywood, and flour. The production of grain is being coordinated, and four plans have been drawn up for the unification of energy systems. In 1962 a system of accounting was introduced that was based on a common accounting currency, the Central American peso, pegged to the US dollar.
Since the early 1970’s Central American economic integration has been plagued by difficulties and conflicts stemming from the relatively low world prices of Central American exports, from the lack of incentives for capital investments in multinational projects, and from the mercenary actions of imperialist monopolies. The ruling circles, especially those of industrially more developed Guatemala and El Salvador, and the foreign monopolies backing them are attempting to resolve a number of integration problems at the expense of the less economically developed partners.
The critical situation in the CACM is evidenced by the rupture in trade relations between Honduras and El Salvador after the armed conflict between the two countries in 1969 and by the “trade war” that has broken out among trading partners in the CACM.
In adhering to the principle of “equal opportunity” for foreign and national capital, the CACM has given US monopolies a new, broader market, as well as an opportunity to circumvent import restrictions and to take advantage of low taxes and cheap labor. This has led to a sharp rise in direct US investments in Central America—from $37 million in 1960 to $800 million in 1977. More than 75 percent of the industrial enterprises covered by CACM agreements belong to foreign, primarily US, capital. Holding powerful economic levers, US imperialism is also trying to use integration to form a military-police bloc in Central America.
The High Level Committee, composed of representatives of all five countries, was founded with the aim of resolving the critical situation in the CACM. However, the 13 sessions of the committee that were held between 1973 and 1975 accomplished very little, essentially because of the different attitudes of the various CACM countries toward foreign capital.
At the July 1975 conference of the presidents of Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua, and Costa Rica it was decided to draft a new treaty that would, among other things, meet the criteria of technical and political feasibility and that would guarantee the appropriate participation of each of the five countries in the integration process.
The creation of the CACM has not helped solve the most pressing problems in the social and economic development of the Central American countries: the elimination of a one-crop economy, the lessening of these countries’ dependence on the dictates of US monopolies, agricultural reforms, and raising the living standard of the working masses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(CACM), องค์กรที่ก่อตั้ง โดยประเทศกำลังพัฒนาของอเมริกากลางเพื่อค่อย ๆ รวบเศรษฐกิจแห่งชาติของประเทศสมาชิกเป็นหนึ่ง "กลางตลาด" ประเทศอเมริกากลางเริ่มต้นในการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจก่อนประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ รวมทั้งละติน สนธิสัญญาทั่วไปของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจของอเมริกากลางสรุปในมานากัว นิการากัว ใน 1960 และเอาผล 4 มิถุนายน 1961 ประเทศสมาชิกมีประเทศกัวเตมาลา ประเทศนิการากัว เอลซัลวาดอร์ ฮอนดูรัส (ก่อนเดือน 1971 มกราคม), และคอสตาริกา (จาก 1962 1972 กันยายน และ ตั้งแต่ 1978)ภายใต้สนธิสัญญาประเทศ CACM ตกลง liberalize ค้ากันและค่อย ๆ แนะนำระบบการตั้งชื่อรูปกลางขี้ และภาษีเป็นรูปแบบ "ตลาดร่วม" กับประเทศ nonparticipating สนธิสัญญาห้ามปราม subsidizing ส่งออกและ "แปรพักตร์แข่งขัน พิจารณาคำถามของการพัฒนาเศรษฐกิจตามภูมิภาคความเสมอภาคทางการเงิน สร้างกระบวนการสำหรับการจัดส่งขนส่งและการส่งต่อ สำหรับภาษีรูปสิ่งจูงใจสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรม และอนุมัติการเคลื่อนย้ายแรงงานและทุนระหว่างประเทศสมาชิกภาษีศุลกากรเป็นรูปแบบถูกนำในปี 1965 โดยสมุย 98 เปอร์เซ็นต์ของศุลกากรสหรัฐอเมริกากลางได้รับสถานะค้าฟรี ร้อยละ 2 เหลือ คิดห้าหนึ่งมูลค่าของการหมุนเวียนทางการค้า intraregional อย่างไรก็ตาม และรวมสินค้าโภคภัณฑ์เช่นผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม ข้าวสาลี น้ำตาล กาแฟ อุปกรณ์ไฟฟ้า และยานพาหนะ ใน 1977 การหมุนเวียนทางการค้าภายใน CACM ได้บริษัทที่ประมาณ $600 ล้าน เมื่อเทียบกับ $80 ล้านใน 1961 สัดส่วนของการส่งออก intraregional ในการส่งออกโดยรวมของประเทศ CACM โรสจากร้อยละ 7 ร้อยละ 28 ในช่วงเวลาเดียวกัน มีการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญทางการค้าในสินค้าสำเร็จรูปอุตสาหกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ผลิต โดยอุตสาหกรรมแปรรูปวัตถุดิบด้านรวมมีการพัฒนาอย่างช้า ๆ ในอุตสาหกรรม เกษตร การผลิตพลังงานไฟฟ้า ขนส่ง และการสื่อสาร สาขาแรกของอุตสาหกรรมจะรวมถูกผู้ที่อยู่ภายใน CACM บาง มีการดำเนินมาตรการเพื่อบูรณาการองค์กรสำหรับการผลิตยางรถยนต์ โซดา ยาฆ่าแมลง ปุ๋ย ไม้อัด และแป้ง การผลิตข้าวเป็นการประสานงาน และมีการออกแผนสี่ค่าสำหรับการรวมกันของระบบพลังงาน ในปี 1962 ระบบบัญชีถูกแนะนำที่เป็นไปตามที่ทั่วไปสกุลเงินทางบัญชี เปโซมาลาวี pegged ดอลลาร์สหรัฐสมุยอเมริกากลาง ได้รับการเลือกรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ โดยความยากลำบากและความขัดแย้งอันเนื่องมาจากราคาส่งออกอเมริกากลาง จากการขาดแรงจูงใจการลงทุนทุนในโครงการข้ามชาติ และการดำเนินการรับจ้างของจักรวรรดินิยม monopolies โลกค่อนข้างต่ำ วงการปกครอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดา industrially เพิ่มเติมพัฒนากัวเตมาลาและเอลซัลวาดอร์ และ monopolies ต่างประเทศที่สนับสนุนพวกเขากำลังพยายามแก้ไขปัญหาการรวมค่าใช้จ่ายของคู่ค้าอย่างน้อยพัฒนาสถานการณ์สำคัญใน CACM อยู่เป็นหลักฐาน โดยแตกในทางการค้าความสัมพันธ์ระหว่างประเทศฮอนดูรัสและเอลซัลวาดอร์หลังจากการสู้รบระหว่างสองประเทศใน 1969 และ "ค้าสงคราม" ที่ได้หลุดออกจากคู่ใน CACM การค้าในการยึดมั่นในหลักการของ "โอกาส" สำหรับทุนต่างประเทศ และในประเทศ CACM ได้ให้ monopolies สหรัฐอเมริกาเป็นตลาดที่กว้างขึ้น ใหม่ เป็นโอกาส เพื่อหลีกเลี่ยงข้อจำกัดนำเข้า และ การใช้ประโยชน์จากภาษีที่ต่ำและประหยัดแรงงาน มีผลให้เงินลงทุนโดยตรงของสหรัฐฯ ขึ้นคมในอเมริกากลางเช่นจาก 37 ล้านดอลลาร์ใน 1960 ถึง 800 ล้านเหรียญใน 1977 มากกว่าร้อยละ 75 ของวิสาหกิจอุตสาหกรรมที่ครอบคลุม โดยข้อตกลง CACM เป็นของต่างประเทศ หลักสหรัฐอเมริกา ทุนการ กดกลไกเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพ ลัทธิจักรวรรดินิยมสหรัฐยังพยายามการรวมรูปแบบค่ายทหารตำรวจในอเมริกากลางกรรมการระดับสูง ประกอบด้วยผู้แทนของทุกประเทศ 5 ก่อตั้งขึ้น ด้วยจุดมุ่งหมายของการแก้ปัญหาสถานการณ์สำคัญใน CACM อย่างไรก็ตาม รอบ 13 กรรมการที่ถูกจัดขึ้นระหว่าง 1973 1975 สำเร็จน้อยมาก หลักเนื่องจากทัศนคติที่แตกต่างกันของประเทศ CACM ต่าง ๆ ต่อทุนต่างประเทศ2518 ก.ค.ที่ประชุมของประธานาธิบดีกัวเตมาลา เอลซัลวาดอร์ ฮอนดูรัส นิการากัว และเป็นการตัดสินใจเพื่อร่างสนธิสัญญาใหม่ที่จะ ต่าง ๆ คอสตาริกาตรงกับเงื่อนไขของความเป็นไปได้ทางเทคนิค และทางการเมือง และที่จะรับประกันการมีส่วนร่วมที่เหมาะสมของแต่ละประเทศ 5 ในการรวมสร้าง CACM มีช่วยการแก้ปัญหามากที่สุดปัญหาเร่งด่วนในการพัฒนาสังคม และเศรษฐกิจของประเทศมาลาวี: กำจัดของเศรษฐกิจพืชหนึ่ง lessening ของประเทศเหล่านี้พึ่งบอกสหรัฐฯ monopolies ปฏิรูปการเกษตร การเพิ่มมาตรฐานชีวิตของมวลชนทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(CACM) ซึ่งเป็นองค์กรที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาประเทศในอเมริกากลางสำหรับวัตถุประสงค์ของการค่อยๆเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเศรษฐกิจแห่งชาติของประเทศสมาชิกเป็นหนึ่งใน "การตลาดร่วม." ประเทศอเมริกากลางลงมือรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจก่อนที่ประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ รวมทั้งผู้ที่ ละตินอเมริกา. ทั่วไปสนธิสัญญาอเมริกากลางบูรณาการทางเศรษฐกิจได้ข้อสรุปในมานากัวนิการากัวในปี 1960 และมีผลบังคับใช้ในวันที่ 4 มิถุนายน 1961 มีประเทศสมาชิกกัวเตมาลานิการากัวเอลซัลวาดอร์ฮอนดูรัส (ก่อนถึงเดือนมกราคม 1971) และคอสตาริกา (จาก 1962 ถึงเดือนกันยายนปี 1972 และตั้งแต่ปี 1978).
ภายใต้สนธิสัญญา CACM ประเทศตกลงที่จะเปิดเสรีการค้าซึ่งกันและกันค่อยๆที่จะแนะนำศุลกากรเครื่องแบบอเมริกากลางศัพท์และจะนำไปใช้เครื่องแบบ "ตลาดร่วม" อัตราค่าไฟฟ้าไปยังประเทศ nonparticipating สนธิสัญญาห้ามการอุดหนุนการส่งออกและ "การแข่งขันที่ไม่สุจริต" พิจารณาคำถามของการจัดหาเงินทุนการพัฒนาเศรษฐกิจบนพื้นฐานของความเท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคที่กำหนดขั้นตอนสำหรับการขนส่งและการจัดส่งการขนส่งให้สำหรับแรงจูงใจด้านภาษีเหมือนกันสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมและการอนุญาตให้เคลื่อนย้ายอย่างเสรี ของแรงงานและเงินทุนระหว่างประเทศสมาชิก.
อัตราค่าไฟฟ้าที่สม่ำเสมอได้รับการแนะนำในปี 1965 โดยในช่วงต้นปี 1970 ร้อยละ 98 ของรายการศุลกากรอเมริกากลางได้รับสถานะการค้าเสรี ส่วนที่เหลืออีกร้อยละ 2 แต่คิดเป็นหนึ่งในห้าของค่าของผลประกอบการค้าภายในภูมิภาคและรวมถึงสินค้าโภคภัณฑ์เช่นผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมข้าวสาลีน้ำตาลกาแฟ, อุปกรณ์ไฟฟ้าและยานพาหนะ ในปี 1977 ผลประกอบการค้าภายใน CACM มีมูลค่าอยู่ที่ประมาณ $ 600,000,000 เมื่อเทียบกับ $ 80,000,000 ในปี 1961 ส่วนแบ่งของการส่งออกภายในภูมิภาคในการส่งออกโดยรวมของประเทศ CACM เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 7 ถึงร้อยละ 28 ในช่วงเวลาเดียวกัน มีการเติบโตที่สำคัญของการค้าสินค้าอุตสาหกรรมเสร็จแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ผลิตโดยอุตสาหกรรมการประมวลผลวัตถุดิบ nonagricultural.
บูรณาการคือการพัฒนาอย่างช้า ๆ ในอุตสาหกรรม, การเกษตร, การผลิตพลังงานไฟฟ้า, การขนส่งและการสื่อสาร สาขาแรกของอุตสาหกรรมที่จะบูรณาการเป็นผู้ที่มีความพอเพียงภายใน CACM มาตรการที่ได้รับการรวมผู้ประกอบการในการผลิตของยาง, โซดาไฟ, ยาฆ่าแมลง, ปุ๋ย, ไม้อัดและแป้ง การผลิตข้าวจะถูกประสานงานและสี่แผนได้รับการวาดขึ้นสำหรับการรวมกันของระบบพลังงาน ในปี ค.ศ. 1962 ระบบการบัญชีที่ได้รับการแนะนำที่อยู่บนพื้นฐานของสกุลเงินบัญชีทั่วไปเปโซอเมริกากลางอ้างอิงจากค่าเงินดอลลาร์สหรัฐ.
ตั้งแต่ช่วงต้นปี 1970 กลางรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจของชาวอเมริกันได้รับการเต็มไปด้วยความยากลำบากและความขัดแย้งที่เกิดจากราคาตลาดโลกที่ค่อนข้างต่ำ ของการส่งออกในอเมริกากลาง, จากการขาดแรงจูงใจสำหรับทุนการลงทุนในโครงการข้ามชาติและจากการกระทำของทหารรับจ้างของการผูกขาดจักรวรรดินิยม วงการการพิจารณาคดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งอุตสาหกรรมการพัฒนามากขึ้นกัวเตมาลาและเอลซัลวาดอร์และการผูกขาดต่างประเทศสนับสนุนพวกเขากำลังพยายามที่จะแก้ปัญหาจำนวนของปัญหาบูรณาการที่ค่าใช้จ่ายในหุ้นส่วนการพัฒนาน้อยทางเศรษฐกิจ.
สถานการณ์ที่สำคัญในการ CACM เป็นหลักฐานโดย แตกในความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างฮอนดูรัสและเอลซัลวาดอร์หลังจากที่ความขัดแย้งระหว่างทั้งสองประเทศในปี 1969 และโดย "สงครามการค้า" ที่ได้หักออกไปในหมู่คู่ค้าใน CACM.
ในการยึดมั่นในหลักการของ "โอกาสที่เท่าเทียมกัน" ในต่างประเทศและ เมืองหลวงแห่งชาติ CACM ได้ให้การผูกขาดสหรัฐใหม่ตลาดที่กว้างขึ้นเช่นเดียวกับโอกาสที่จะหลีกเลี่ยงข้อ จำกัด การนำเข้าและการใช้ประโยชน์จากภาษีที่ต่ำและแรงงานราคาถูก นี้ได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในการลงทุนโดยตรงของสหรัฐในอเมริกากลางจาก $ 37,000,000 ในปี 1960 เพื่อ $ 800,000,000 ในปี 1977 กว่าร้อยละ 75 ของผู้ประกอบการอุตสาหกรรมที่ครอบคลุมโดยข้อตกลง CACM อยู่ในต่างประเทศส่วนใหญ่ของสหรัฐซึ่งเป็นเมืองหลวง โฮลดิ้งคันทางเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพจักรวรรดินิยมสหรัฐยังพยายามที่จะใช้การรวมกลุ่มในรูปแบบกลุ่มทหารตำรวจในอเมริกากลาง.
คณะกรรมการระดับสูงประกอบด้วยผู้แทนของทั้งห้าประเทศที่ก่อตั้งขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์ของการแก้ไขสถานการณ์ที่สำคัญใน CACM ที่ . อย่างไรก็ตามที่ 13 การประชุมของคณะกรรมการที่ได้รับการจัดขึ้นระหว่างปี 1973 และ 1975 ที่ประสบความสำเร็จน้อยมากเป็นหลักเพราะทัศนคติที่แตกต่างกันของประเทศใน CACM ต่างๆที่มีต่อเงินทุนต่างประเทศ.
ในเดือนกรกฎาคม 1975 การประชุมของประธานาธิบดีของกัวเตมาลาเอลซัลวาดอร์ฮอนดูรัส นิการากัวและคอสตาริกาก็ตัดสินใจที่จะร่างสนธิสัญญาใหม่ที่จะเหนือสิ่งอื่น ๆ เป็นไปตามเกณฑ์ของความเป็นไปได้ทางเทคนิคและทางการเมืองและที่จะรับประกันการมีส่วนร่วมที่เหมาะสมของแต่ละห้าประเทศในกระบวนการบูรณาการ.
การสร้างที่ CACM ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาเร่งด่วนที่สุดในการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจของประเทศในอเมริกากลาง: การกำจัดของเศรษฐกิจหนึ่งในการเพาะปลูก, การลดลงของการพึ่งพาประเทศเหล่านี้ในคำสั่งของการผูกขาดสหรัฐปฏิรูปการเกษตรและเพิ่ม มาตรฐานที่อยู่อาศัยของฝูงทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( cacm ) ซึ่งเป็นองค์กรที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาประเทศในภูมิภาคอเมริกากลาง เพื่อค่อยๆ รวมกัน เศรษฐกิจแห่งชาติของประเทศสมาชิกเป็นหนึ่ง " ตลาดร่วม " ประเทศอเมริกากลางเริ่มต้นในการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจก่อนที่ประเทศพัฒนาอื่น ๆ รวมทั้งพวกละตินอเมริกาข้อตกลงทั่วไปในการบูรณาการเศรษฐกิจของอเมริกากลาง มีข้อสรุปในมานากัว , นิการากัว ใน 1960 และมีผลในวันที่ 4 พฤษภาคมนี้ สมาชิกประเทศ กัวเตมาลา เอลซัลวาดอร์ ฮอนดูรัส นิการากัว ก่อนมกราคม 1971 ) และคอสตาริกา ( จาก 2505 ถึงกันยายน 1972 และ 1978 ) .
ภายใต้สนธิสัญญา cacm ประเทศตกลงที่จะเปิดเสรีการค้าซึ่งกันและกันค่อย ๆแนะนำชุดกลางอเมริกัน ศุลกากร การเรียกชื่อ และให้ใช้เครื่องแบบ " ตลาดร่วม " nonparticipating ภาษีศุลกากรให้ประเทศ สนธิสัญญาห้ามการอุดหนุนการส่งออก และ " การแข่งขันไม่ซื่อสัตย์ " พิจารณาคำถามของเงินทุนการพัฒนาเศรษฐกิจบนพื้นฐานของความเสมอภาคในระดับภูมิภาค สร้างกระบวนการขนส่งและการขนส่งการจัดส่งให้สิทธิประโยชน์ทางภาษี เครื่องแบบ เพื่อการพัฒนาอุตสาหกรรม รวมทั้งการเคลื่อนไหวของแรงงานและทุนระหว่างประเทศสมาชิกฟรี .
ภาษีศุลกากรเครื่องแบบเป็นที่รู้จักในปี 1965 โดยในช่วงต้นปี 1970 ร้อยละ 98 ของอเมริกากลาง ศุลกากร สินค้าได้รับสถานะการค้าเสรี . เหลือ 2 เปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ตามคิดเป็นหนึ่งในห้าของมูลค่าการค้าภายในภูมิภาค และมีการหมุนเวียนสินค้า เช่น ผลิตภัณฑ์ข้าวสาลี , น้ำตาล , กาแฟ , อุปกรณ์ , เครื่องใช้ไฟฟ้า และยานพาหนะ ปิโตรเลียม ในปี 1977 การค้าการหมุนเวียนภายใน cacm มีมูลค่าประมาณ $ 600 ล้าน , เมื่อเทียบกับ $ 80 ล้านบาทในปี 1961 .