The present study has shown higher

The present study has shown higher activity of menthol in almost all the assays against housefly. The result is supported by the study of Rice and Coats (1994), who investigated a number of monoterpenes and their derivatives in fumigation assay against housefly adults and reported higher activity of menthol (LC50, 3.6 µg/cm3) than menthone (LC50,13.7 µg/cm3). The higher fumigation efficacy of menthol was also reflected in the study of Lee et al. (2003), which reported 100 percent mortality of adult housefly at 50 µg/cm3. Samarasekera et al. (2008) found superior repellent activity of menthol against Anopheles tessellatus (KD50, 0.54 µg/ml) and Culex quinquefasciatus (KD50, 0.5 µg/ml) compared to menthone against An. tessellatus (KD50, 4.31 µg/ml) and menthyl acetate against Cx. quinquefasciatus (KD50, 1.27 µg/ml). Similarly, Pavela (2011) reported significant effect of thymol (LD50, 30 μg/ml), carvacrol (LD50, 36 μg/ml), and other phenols against larvae of Cx. quinquefasciatus. In their study, higher bio-efficiency of phenol over other terpenoids was affirmed, ascertaining higher efficacy of menthol obtained in the present study. However, the higher activity of menthol shown in this study was contradicted by the study of Palacios et al. (2009b), which reported menthol as poor fumigant against housefly adults (LC50>100 mg/dm3) than menthone (LC50, 8.6 mg/dm3) and 1,8-cineole (LC50, 3.3 mg/dm3). The variation in results for above studies highlights the effect of age and strain variation of target insects and disparity in bioassay methodology on efficacy of control agents.

The present study showed various incidences of incomplete emergence of adult flies from pupal case as well as stunted growth for emerged flies with application of menthol and menthone in pupicidal assay. Similar observations were reported with sub-lethal doses of essential oils for control of various other insets (Hummelbrunner and Isman, 2001 and Pavela, 2007). Hummelbrunner and Isman (2001) reported growth inhibition, weight loss and high agitation in insects' larvae at sub-lethal doses of essential oils. The effect of sub-lethal doses on housefly adults showed decreased longevity, increased natality and higher mortality in F1 larvae and adults (Pavela, 2007). The above discussion suggests that sub-lethal dose of essential oils or monoterpenes might manifest overall biocontrol by affecting insects' behavior. Similarly, Kabir et al. (2013) concluded that growth-disrupting and neurobehavioral toxicity effects of plant control agents may be a valuable approach in integrated vector management.

1,8-cineole has been reported to have an appreciable activity against housefly adults in fumigation [100 percent mortality at 50 µg/cm3 (Lee et al., 2003) and LC50 of 3.3 mg/dm3 (Palacios et al., 2009a)] and topical toxicity assay [LC50, 240 µg/fly (Lee et al., 1997)]. However, in contrast to the present study, the literature reports poor larvicidal activity of 1,8-cineole. 1,8-cineole performed poorly against larvae of Aedes aegypti and Aedes albopictus with LC50 ->50 µg/cm3 ( Cheng et al., 2009), but failed to show any larval mortality against Ae. aegypti larvae at 100 µg/cm3 ( Chantraine et al., 1998). Superior control activity was reported for citral against housefly adults in fumigation (LC50, 13 µg/cm3) and topical toxicity (LC50, 61 µg/fly) assay ( Rice and Coat, 1994). Similarly, appreciable activity of citral against housefly adult in fumigation assay (50 µg/cm3, 80 percent mortality) was observed by Lee et al. (2003), while topical toxicity activity (LC50, 260 µg/fly) was reported by Lee et al. (1997). Limonene showed good fumigation activity against housefly adults with 100 percent mortality at 50 µg/cm3 ( Lee et al., 2003). Moderate activity of limonene was observed in a larvicidal assay against mosquito larvae, with a LC50 of 18.1 and 32.7 µg/cm3 against Ae. aegypti and Ae. albopictus, respectively ( Cheng et al., 2009). The results were in variation with the present study where poor control activity by limonene was observed.

From the consideration of various literature studies, it appears that oxygenated monoterpenes (1, 8-cineole and limonene), although perform superiorly in fumigation assay, could not execute similarly in other types of bioassays, where non-oxygenated monoterpenes outperformed them repeatedly. This could explain higher efficacy of menthol and menthone in fumigation assay in present study. Structure–toxicity investigations by Abdelgaleil et al. (2009) revealed ketone monoterpenes to have high contact toxicity while monoterpene ether was the most potent fumigant against stored grain insects. In a recent study by Pavela (2011), higher biological efficiency of phenols (e.g. thymol, carvacrol, 2-ethylphenol) over other terpenoids were stated. Further, phenols were also reported for their activity as acute toxicant, antifeedant, anti-ovipositional, and growth inhibitory effects. Significant activity of phenolic terpenes over other monoterpenes was also ascertained by the findings of other studies (Amer and Mehlhorn, 2006 and Pavela, 2009). The discussion of the literature studies with variable insecticidal activity of monoterpenes also suggested dependence of insecticidal activity of monoterpenes on type of insects and their life stages (Abdelgaleil et al., 2009 and Cheng et al., 2009). This could be observed from the study of Cheng et al. (2009), which reported high activity of limonene against larvae of Ae. aegypti and Ae. albopictus, whereas for the same sets of condition 1,8-cineole remained comparatively ineffective. Similar response was observed in the present study where performance of monoterpenes was found to be dependent upon life stages (larvae and pupae) of housefly. Activity of monoterpenes was also influenced by bioassay types. This fact was illustrated by the dendodgrams for various assays in the present study. In contact toxicity assay against housefly larvae, acivity of citral was grouped with menthone. However, in fumigation assay, activity of citral depicted similarity with menthol, while menthone showed comparable activity with that of limonene.

Overall higher efficacy of menthol and menthone (major monoterpenes of M. x piperita essential oil) in various bioassays, obtained in the present study are in agreement with the results of essential oil activity obtained earlier ( Kumar et al., 2011). In earlier studies, the essential oil of M. x piperita was found to be most effective followed by E. globulus. The present study showed superior performance of menthone and menthol, followed by 1,8-cineole. The results suggest that the higher efficacy of M. x piperita oil may be attributed to menthol and menthone. Dependency of essential oil insecticidal activity on their major component was further supported by higher fumigation activity of citral, which formed major component of C. citratus essential oil. The essential oil of C. citratus had earlier shown a very good efficacy as housefly fumigant ( Kumar et al., 2013).

From the results of present study, it is expected that monoterpenes could be used successfully as control agent to counter houseflies. Earlier, Palacios et al. (2009b) reported competence of C. sinensis (LC50, 3.9 mg/dm3) and 1,8-cineole (LC50, 3.3 mg/dm3) with commercially used chemical insecticide, dimethyl 2,2-dichlorovinyl phosphate (LC50, 0.5 mg/dm3) as control agent against housefly. Although, monoterpenes may require higher doses to produce the effectiveness similar to chemical insecticides, the same could be countered with development of characteristics formulation. The results from the present study could be used for development of various formulations based on monoterpenes. Such formulations with overall control efficacy against different life stages of housefly are expected to effectively reduce housefly population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาปัจจุบันได้แสดงกิจกรรมสูงของอินเดียใน assays เกือบทั้งหมดกับ housefly สนับสนุนผลการศึกษาของข้าว และเสื้อ (1994), ผู้สอบสวน monoterpenes และอนุพันธ์ของพวกเขาใน fumigation assay กับผู้ใหญ่ housefly และรายงานกิจกรรมสูงของอินเดีย (LC50, 3.6 ไมโครกรัมเป็น เครื่อง/cm3) มากกว่า menthone (LC50, 13.7 ไมโครกรัมเป็น เครื่อง/cm3) Fumigation ประสิทธิภาพสูงของอินเดียยังสะท้อนอยู่ในการศึกษาของ Lee และ al. (2003), ซึ่งรายงานการตายร้อยละ 100 ของ housefly ผู้ใหญ่ที่ cm3 50 ไมโครกรัมเป็นเครื่อง Samarasekera et al. (2008) พบกิจกรรมห้องยาของอินเดีย Anopheles tessellatus (KD50, 0.54 ไมโครกรัมเป็น เครื่อง/ml) และ Culex quinquefasciatus (KD50 ไมโครกรัมเป็นเครื่อง 0.5 ml) เปรียบเทียบกับ menthone กับ tessellatus ฮึ (KD50, ml 4.31 ไมโครกรัมเป็นเครื่อง) และ acetate menthyl กับ Cx. quinquefasciatus (KD50, 1.27 ไมโครกรัมเป็น เครื่อง/ml) ในทำนองเดียวกัน Pavela (2011) รายงานผลสำคัญ thymol (LD50, μg 30 ml), คาร์วาครอล (LD50, μg 36 ml), และอื่น ๆ phenols กับตัวอ่อนของ Cx. quinquefasciatus ในการศึกษา ชีวภาพประสิทธิภาพสูงของวางเหนือ terpenoids อื่น ๆ ถูกยืนยัน ascertaining ประสิทธิภาพสูงของอินเดียที่ได้รับในการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม กิจกรรมสูงของอินเดียที่ปรากฏในการศึกษานี้ถูก contradicted โดยการศึกษาของ Palacios et al. (2009b), ซึ่งรายงานอินเดีย fumigant ดีกับผู้ใหญ่ housefly (LC50 > 100 mg/dm3) menthone (LC50, 8.6 mg/dm3) และ 1, 8-cineole (LC50, 3.3 mg/dm3) เปลี่ยนแปลงในผลลัพธ์เหนือศึกษาเน้นผลของอายุและต้องใช้รูปแบบของแมลงเป้าหมายและ disparity ในวิธี bioassay ประสิทธิภาพของตัวควบคุมแทนThe present study showed various incidences of incomplete emergence of adult flies from pupal case as well as stunted growth for emerged flies with application of menthol and menthone in pupicidal assay. Similar observations were reported with sub-lethal doses of essential oils for control of various other insets (Hummelbrunner and Isman, 2001 and Pavela, 2007). Hummelbrunner and Isman (2001) reported growth inhibition, weight loss and high agitation in insects' larvae at sub-lethal doses of essential oils. The effect of sub-lethal doses on housefly adults showed decreased longevity, increased natality and higher mortality in F1 larvae and adults (Pavela, 2007). The above discussion suggests that sub-lethal dose of essential oils or monoterpenes might manifest overall biocontrol by affecting insects' behavior. Similarly, Kabir et al. (2013) concluded that growth-disrupting and neurobehavioral toxicity effects of plant control agents may be a valuable approach in integrated vector management.1,8-cineole has been reported to have an appreciable activity against housefly adults in fumigation [100 percent mortality at 50 µg/cm3 (Lee et al., 2003) and LC50 of 3.3 mg/dm3 (Palacios et al., 2009a)] and topical toxicity assay [LC50, 240 µg/fly (Lee et al., 1997)]. However, in contrast to the present study, the literature reports poor larvicidal activity of 1,8-cineole. 1,8-cineole performed poorly against larvae of Aedes aegypti and Aedes albopictus with LC50 ->50 µg/cm3 ( Cheng et al., 2009), but failed to show any larval mortality against Ae. aegypti larvae at 100 µg/cm3 ( Chantraine et al., 1998). Superior control activity was reported for citral against housefly adults in fumigation (LC50, 13 µg/cm3) and topical toxicity (LC50, 61 µg/fly) assay ( Rice and Coat, 1994). Similarly, appreciable activity of citral against housefly adult in fumigation assay (50 µg/cm3, 80 percent mortality) was observed by Lee et al. (2003), while topical toxicity activity (LC50, 260 µg/fly) was reported by Lee et al. (1997). Limonene showed good fumigation activity against housefly adults with 100 percent mortality at 50 µg/cm3 ( Lee et al., 2003). Moderate activity of limonene was observed in a larvicidal assay against mosquito larvae, with a LC50 of 18.1 and 32.7 µg/cm3 against Ae. aegypti and Ae. albopictus, respectively ( Cheng et al., 2009). The results were in variation with the present study where poor control activity by limonene was observed.From the consideration of various literature studies, it appears that oxygenated monoterpenes (1, 8-cineole and limonene), although perform superiorly in fumigation assay, could not execute similarly in other types of bioassays, where non-oxygenated monoterpenes outperformed them repeatedly. This could explain higher efficacy of menthol and menthone in fumigation assay in present study. Structure–toxicity investigations by Abdelgaleil et al. (2009) revealed ketone monoterpenes to have high contact toxicity while monoterpene ether was the most potent fumigant against stored grain insects. In a recent study by Pavela (2011), higher biological efficiency of phenols (e.g. thymol, carvacrol, 2-ethylphenol) over other terpenoids were stated. Further, phenols were also reported for their activity as acute toxicant, antifeedant, anti-ovipositional, and growth inhibitory effects. Significant activity of phenolic terpenes over other monoterpenes was also ascertained by the findings of other studies (Amer and Mehlhorn, 2006 and Pavela, 2009). The discussion of the literature studies with variable insecticidal activity of monoterpenes also suggested dependence of insecticidal activity of monoterpenes on type of insects and their life stages (Abdelgaleil et al., 2009 and Cheng et al., 2009). This could be observed from the study of Cheng et al. (2009), which reported high activity of limonene against larvae of Ae. aegypti and Ae. albopictus, whereas for the same sets of condition 1,8-cineole remained comparatively ineffective. Similar response was observed in the present study where performance of monoterpenes was found to be dependent upon life stages (larvae and pupae) of housefly. Activity of monoterpenes was also influenced by bioassay types. This fact was illustrated by the dendodgrams for various assays in the present study. In contact toxicity assay against housefly larvae, acivity of citral was grouped with menthone. However, in fumigation assay, activity of citral depicted similarity with menthol, while menthone showed comparable activity with that of limonene.Overall higher efficacy of menthol and menthone (major monoterpenes of M. x piperita essential oil) in various bioassays, obtained in the present study are in agreement with the results of essential oil activity obtained earlier ( Kumar et al., 2011). In earlier studies, the essential oil of M. x piperita was found to be most effective followed by E. globulus. The present study showed superior performance of menthone and menthol, followed by 1,8-cineole. The results suggest that the higher efficacy of M. x piperita oil may be attributed to menthol and menthone. Dependency of essential oil insecticidal activity on their major component was further supported by higher fumigation activity of citral, which formed major component of C. citratus essential oil. The essential oil of C. citratus had earlier shown a very good efficacy as housefly fumigant ( Kumar et al., 2013).From the results of present study, it is expected that monoterpenes could be used successfully as control agent to counter houseflies. Earlier, Palacios et al. (2009b) reported competence of C. sinensis (LC50, 3.9 mg/dm3) and 1,8-cineole (LC50, 3.3 mg/dm3) with commercially used chemical insecticide, dimethyl 2,2-dichlorovinyl phosphate (LC50, 0.5 mg/dm3) as control agent against housefly. Although, monoterpenes may require higher doses to produce the effectiveness similar to chemical insecticides, the same could be countered with development of characteristics formulation. The results from the present study could be used for development of various formulations based on monoterpenes. Such formulations with overall control efficacy against different life stages of housefly are expected to effectively reduce housefly population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ได้แสดงให้เห็นกิจกรรมที่สูงขึ้นของเมนทอลในเกือบทุกการตรวจกับแมลงวัน ผลที่ได้รับการสนับสนุนจากการศึกษาของข้าวและเสื้อ (1994) ซึ่งการตรวจสอบจำนวนของ monoterpenes และอนุพันธ์ของพวกเขาในการทดสอบการรมควันกับผู้ใหญ่แมลงวันบ้านและรายงานกิจกรรมที่สูงขึ้นของเมนทอล (LC50, 3.6 g / cm3) มากกว่า menthone (LC50,13.7 g / cm3) ประสิทธิภาพการรมควันสูงขึ้นของเมนทอลยังได้สะท้อนให้เห็นในการศึกษาของลีเอตอัล (2003) ซึ่งมีรายงานการเสียชีวิตร้อยละ 100 ของแมลงวันบ้านผู้ใหญ่ที่ 50 g / cm3 Samarasekera et al, (2008) พบกิจกรรมขับไล่ที่เหนือกว่าของเมนทอลกับยุงก้นปล่อง tessellatus (KD50 0.54 ไมโครกรัม / มิลลิลิตร) และ Culex quinquefasciatus (KD50, 0.5 ไมโครกรัม / มล.) เมื่อเทียบกับ menthone กับ tessellatus (KD50, 4.31 ไมโครกรัม / มิลลิลิตร) และอะซิเตท menthyl กับ Cx quinquefasciatus (KD50, 1.27 ไมโครกรัม / มล.) ในทำนองเดียวกัน Pavela (2011) รายงานผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของไทมอล (LD50 30 ไมโครกรัม / มิลลิลิตร) carvacrol (LD50 36 ไมโครกรัม / มิลลิลิตร) และฟีนอลอื่น ๆ กับตัวอ่อนของ Cx quinquefasciatus ในการศึกษาของพวกเขาที่มีประสิทธิภาพชีวภาพที่สูงขึ้นของฟีนอลมากกว่า terpenoids อื่น ๆ ที่ได้รับการยืนยันการสืบหาประสิทธิภาพที่สูงขึ้นของเมนทอลที่ได้รับในการศึกษาปัจจุบัน แต่กิจกรรมที่สูงขึ้นของเมนทอลแสดงในการศึกษาครั้งนี้ได้รับการขัดแย้งกับการศึกษาของ Palacios et al, (2009b) ซึ่งรายงานเมนทอลเป็นรมไม่ดีกับผู้ใหญ่แมลงวันบ้าน (LC50> 100 mg / dm3) มากกว่า menthone (LC50 8.6 mg / dm3) และ 1,8-cineole (LC50 3.3 mg / dm3) การเปลี่ยนแปลงในผลการศึกษาดังกล่าวข้างต้นไฮไลท์ผลของอายุและการเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์ของแมลงเป้าหมายและความแตกต่างในวิธีการทดสอบฤทธิ์ทางชีวภาพในประสิทธิภาพของเจ้าหน้าที่ควบคุม. การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าอุบัติการณ์ต่างๆของการเกิดที่ไม่สมบูรณ์ของผู้ใหญ่บินจากกรณีดักแด้เช่นเดียวกับการเจริญเติบโตแคระสำหรับ โผล่ออกมาแมลงวันด้วยการประยุกต์ใช้เมนทอลและ menthone ในการทดสอบ pupicidal ข้อสังเกตที่คล้ายกันได้รับรายงานด้วยยาย่อยตายของน้ำมันหอมระเหยสำหรับการควบคุมของขุ่นอื่น ๆ (Hummelbrunner และ Isman 2001 และ Pavela 2007) Hummelbrunner และ Isman (2001) รายงานการยับยั้งการเจริญเติบโตของการสูญเสียน้ำหนักและความปั่นป่วนในระดับสูงในตัวอ่อนของแมลงในปริมาณที่ย่อยตายของน้ำมันหอมระเหย ผลกระทบของปริมาณย่อยตายในผู้ใหญ่แมลงวันบ้านลดลงแสดงให้เห็นว่าอายุการใช้งานที่เพิ่มขึ้นและอัตราการตาย natality ที่สูงขึ้นในตัวอ่อน F1 และผู้ใหญ่ (Pavela 2007) การอภิปรายดังกล่าวข้างต้นแสดงให้เห็นว่ายาย่อยตายของน้ำมันหอมระเหยหรือ monoterpenes อาจประจักษ์ควบคุมทางชีวภาพโดยรวมมีผลต่อพฤติกรรมของแมลง ในทำนองเดียวกัน Kabir et al, (2013) สรุปว่าการเติบโตรบกวนและผลกระทบที่เป็นพิษ neurobehavioral ของเจ้าหน้าที่ควบคุมโรงงานอาจจะเป็นวิธีการที่มีคุณค่าในการบริหารจัดการแบบบูรณาการเวกเตอร์. 1,8-cineole ได้รับรายงานว่าจะมีกิจกรรมที่เห็นกับผู้ใหญ่ในแมลงวันบ้านรมควัน [การตายร้อยละ 100 ที่ 50 g / cm3 (Lee et al., 2003) และ LC50 3.3 mg / dm3 (Palacios et al., 2009a)] และการทดสอบความเป็นพิษเฉพาะ [LC50 240 ไมโครกรัม / บิน (Lee et al., 1997)] แต่ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาปัจจุบันวรรณกรรมรายงานกิจกรรมฆ่าลูกน้ำยุงที่น่าสงสารของ 1,8-cineole 1,8-cineole ดำเนินการไม่ดีกับตัวอ่อนของยุงลายและยุง albopictus กับ LC50 - (. Cheng et al, 2009)> 50 g / cm3 แต่ล้มเหลวที่จะแสดงให้เห็นการตายของตัวอ่อนใด ๆ กับแอะ ตัวอ่อนของยุงลายที่ 100 ไมโครกรัม / cm3 (Chantraine et al., 1998) กิจกรรมการควบคุมที่เหนือกว่าได้รายงาน Citral กับผู้ใหญ่ในแมลงวันบ้านรมควัน (LC50 13 g / cm3) และความเป็นพิษเฉพาะ (LC50 61 ไมโครกรัม / การบิน) การทดสอบ (ข้าวและเสื้อ, 1994) ในทำนองเดียวกันเห็นกิจกรรมของ Citral กับผู้ใหญ่แมลงวันบ้านรมควันในการทดสอบ (50 g / cm3 การตายร้อยละ 80) ได้รับการตรวจสอบโดยลี et al, (2003) ในขณะที่ความเป็นพิษเฉพาะกิจกรรม (LC50 260 ไมโครกรัม / การบิน) ถูกรายงานโดยลี et al, (1997) limonene แสดงให้เห็นกิจกรรมการรมควันที่ดีกับผู้ใหญ่แมลงวันบ้านที่มีอัตราการเสียชีวิตร้อยละ 100 ที่ 50 g / cm3 (Lee et al., 2003) กิจกรรมปานกลาง limonene เป็นข้อสังเกตในการทดสอบการฆ่าลูกน้ำยุงกับลูกน้ำยุงด้วย LC50 18.1 และ 32.7 ไมโครกรัม / cm3 กับ Ae ยุงลายและแอะ albopictus ตามลำดับ (Cheng et al., 2009) ผลการวิจัยในรูปแบบที่มีการศึกษาในปัจจุบันที่ควบคุมกิจกรรมที่น่าสงสารโดย limonene ก็สังเกตเห็น. จากการพิจารณาของการศึกษาวรรณกรรมต่างๆก็ปรากฏว่า monoterpenes ออกซิเจน (1, 8-cineole และ limonene) แม้ว่าการดำเนินการให้ดีในการทดสอบการรมควันไม่สามารถ ดำเนินการในทำนองเดียวกันในประเภทอื่น ๆ bioassays ที่ monoterpenes ที่ไม่ใช่ออกซิเจนเฮงพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก นี้สามารถอธิบายได้ว่าประสิทธิภาพที่สูงขึ้นของเมนทอลและ menthone ในการทดสอบการรมควันในการศึกษาในปัจจุบัน การตรวจสอบโครงสร้างความเป็นพิษโดย Abdelgaleil et al, (2009) เปิดเผย monoterpenes คีโตนที่จะมีความเป็นพิษสูงในขณะที่การติดต่ออีเทอร์ monoterpene เป็นรมมีศักยภาพมากที่สุดกับแมลงเมล็ดที่เก็บไว้ ในการศึกษาล่าสุดโดย Pavela (2011) ที่มีประสิทธิภาพทางชีวภาพที่สูงขึ้นของฟีนอล (เช่นไทมอล, carvacrol 2 ethylphenol) มากกว่า terpenoids อื่น ๆ ที่ได้ระบุไว้ นอกจากนี้ยังมีรายงานฟีนอลที่ได้รับว่าเป็นกิจกรรมที่พวกเขาเป็นสารพิษเฉียบพลันต้านการกิน, การป้องกัน ovipositional และผลกระทบในการยับยั้งการเจริญเติบโต กิจกรรมที่สำคัญของ terpenes ฟีนอลในช่วง monoterpenes อื่น ๆ ที่ได้รับการตรวจสอบโดยผลการศึกษาอื่น ๆ (อาเมอร์และ Mehlhorn 2006 และ Pavela 2009) การอภิปรายของการศึกษาวรรณกรรมที่มีฤทธิ์ฆ่าแมลงตัวแปร monoterpenes ยังชี้ให้เห็นการพึ่งพาอาศัยกันของกิจกรรมของสารฆ่าแมลง monoterpenes กับชนิดของแมลงและช่วงชีวิตของพวกเขา (Abdelgaleil et al., 2009 และ Cheng et al., 2009) นี้อาจจะสังเกตได้จากการศึกษาของเฉิงและอัล (2009) ซึ่งรายงานกิจกรรมสูงของ limonene กับตัวอ่อนของแอะ ยุงลายและแอะ albopictus ในขณะที่สำหรับชุดเดียวกันของสภาพ 1,8-cineole ยังคงไม่ได้ผลเปรียบเทียบ การตอบสนองที่คล้ายกันพบว่าในการศึกษาปัจจุบันที่ประสิทธิภาพการทำงานของ monoterpenes พบว่าขึ้นอยู่กับช่วงชีวิต (ตัวอ่อนและดักแด้) ของแมลงวัน กิจกรรมของ monoterpenes ยังได้รับอิทธิพลจากรูปแบบชีวภาพ ความจริงเรื่องนี้ได้รับการแสดงโดย dendodgrams สำหรับการตรวจต่าง ๆ ในการศึกษาปัจจุบัน ในการทดสอบความเป็นพิษการติดต่อกับตัวอ่อนแมลงวัน, acivity ของ Citral ถูกจัดกลุ่มกับ menthone อย่างไรก็ตามในการทดสอบการรมควันและการจัดกิจกรรมของ Citral ภาพความคล้ายคลึงกันกับเมนทอลในขณะที่แสดงให้เห็นว่ากิจกรรม menthone เทียบเคียงกับที่ของ limonene. ประสิทธิภาพที่สูงขึ้นโดยรวมของเมนทอลและ menthone (monoterpenes สำคัญของเอ็ม x piperita น้ำมันหอมระเหย) ใน bioassays ต่าง ๆ ที่ได้รับในปัจจุบัน ศึกษาอยู่ในข้อตกลงกับผลลัพธ์ที่ได้จากการทำกิจกรรมที่ได้รับน้ำมันหอมระเหยก่อนหน้านี้ (Kumar et al., 2011) ในการศึกษาก่อนหน้านี้น้ำมันหอมระเหยจากเอ็ม x piperita พบว่ามีประสิทธิภาพมากที่สุดตามมาด้วยอี globulus การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพการทำงานที่เหนือกว่าของ menthone เมนทอลและตามด้วย 1,8-cineole ผลการชี้ให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพที่สูงขึ้นของน้ำมันเมตร x piperita อาจจะประกอบกับเมนทอลและ menthone พึ่งพาของกิจกรรมน้ำมันหอมระเหยสารฆ่าแมลงในองค์ประกอบหลักของพวกเขาได้รับการสนับสนุนต่อไปโดยกิจกรรมการรมควันสูงขึ้นของ Citral ซึ่งเป็นองค์ประกอบหลักของซี citratus น้ำมันหอมระเหย น้ำมันหอมระเหยซี citratus ก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพที่ดีมากเป็นรมแมลงวันบ้าน (Kumar et al., 2013). จากผลการศึกษาในปัจจุบันเป็นที่คาดว่า monoterpenes สามารถนำมาใช้ประสบความสำเร็จในฐานะตัวแทนการควบคุมที่จะตอบโต้ houseflies ก่อนหน้านี้ Palacios et al, (2009b) รายงานความสามารถของซีเนซิส (LC50 3.9 mg / dm3) และ 1,8-cineole (LC50 3.3 mg / dm3) ที่มียาฆ่าแมลงสารเคมีที่ใช้ในเชิงพาณิชย์, 2,2-dimethyl dichlorovinyl ฟอสเฟต (LC50, 0.5 mg / dm3) เป็นตัวแทนกับการควบคุมแมลงวัน แม้ว่า monoterpenes อาจต้องใช้ปริมาณที่สูงขึ้นในการผลิตที่มีประสิทธิภาพคล้ายคลึงกับยาฆ่าแมลงสารเคมีเดียวกันอาจจะมีการตอบโต้กับการพัฒนาของการกำหนดลักษณะ ผลลัพธ์ที่ได้จากการศึกษานี้สามารถใช้ในการพัฒนาสูตรต่างๆขึ้นอยู่กับ monoterpenes สูตรดังกล่าวมีประสิทธิภาพการควบคุมโดยรวมกับช่วงชีวิตที่แตกต่างกันของแมลงวันบ้านที่คาดว่าจะมีประสิทธิภาพในการลดจำนวนประชากรแมลงวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้ได้แสดงกิจกรรมสูงกว่าของเมนทอลในเกือบทั้งหมดใช้กับแมลงวัน ผลที่ได้คือการสนับสนุนโดยการศึกษาของข้าว และตรา ( 1994 ) ที่ตรวจสอบจำนวนขององค์ประกอบและสารอนุพันธ์ในการทดสอบหรือการต่อต้านผู้ใหญ่ แมลงวัน และรายงานกิจกรรมของเมนทอล ( สูง ) , 3.6 µกรัมต่อลิตร ) มากกว่าเมนโทน ( lc50,13.7 µกรัมต่อลิตร )ยิ่งรมประสิทธิภาพของเมนทอลเป็นยังปรากฏในการศึกษาของลี et al . ( 2003 ) ซึ่งรายงาน 100 เปอร์เซ็นต์การตายแมลงวันที่ผู้ใหญ่ 50 µกรัมต่อลิตร samarasekera et al . ( 2551 ) พบว่ากิจกรรมของเมนทอลที่เหนือกว่าไล่กับยุงก้นปล่อง tessellatus ( kd50 , 0.54 µกรัม / มิลลิลิตร ) และยุงรำคาญ ( µโดย kd50 0.5 กรัมต่อมิลลิลิตร ) เทียบกับเมนโทนกับ . tessellatus ( kd50 , 431 µกรัม / มิลลิลิตร ) และอะซิเตท menthyl กับ CX . โดย ( kd50 1.27 µ g / ml ) ในทํานองเดียวกัน pavela ( 2011 ) รายงานผลของไทมอล ( ld50 30 μ g / ml ) , คาร์วาโครล ( ld50 36 μกรัม / มิลลิลิตร ) และบุคคลอื่น ๆ กับตัวอ่อนของ CX . โดย . ในการศึกษาของพวกเขาสูงกว่าไบโอ ประสิทธิภาพของฟีนอลกว่าเทอร์ปีนอยด์อื่น ๆยืนยันสอบถามสูงกว่าประสิทธิภาพของเมนทอลที่ได้รับในการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ยิ่งกิจกรรมของเมนทอลแสดงในการศึกษานี้ขัดแย้งกับผลการศึกษาของ Palacios et al . ( 2009b ) ซึ่งรายงานเมนทอลจนกระดองหุ้มตัวสัตว์กับผู้ใหญ่แมลงวัน ( 50 ) > 100 มก. / dm3 ) มากกว่าเมนโทน ( LC ( , 50 ) , 8.6 มิลลิกรัม / dm3 ) และ 1,8-cineole ( LC ( , 50 ) , 3.3 mg / dm3 )การเปลี่ยนแปลงในผลการศึกษาข้างต้นไฮไลท์ผลของอายุและความเครียด การเปลี่ยนแปลงของแมลงเป้าหมาย และความแตกต่างในวิธีการทดสอบประสิทธิภาพของตัวแทนการควบคุม

การศึกษาพบอุบัติการณ์ต่างๆวิวัฒนาการไม่สมบูรณ์ของผู้ใหญ่บินจากดักแด้กรณีเช่นเดียวกับการเกิดแมลงวันด้วยการลีบของเมนทอลและเมนโทนใน pupicidal ตามลำดับสังเกตที่คล้ายกันมีรายงานย่อยที่ใช้น้ำมันหอมระเหยสำหรับการควบคุมของ insets ต่างๆอื่น ๆ ( hummelbrunner และ isman , 2001 และ pavela , 2007 ) และ hummelbrunner isman ( 2001 ) รายงานการเจริญเติบโต ยับยั้งการสูญเสียน้ำหนักและอัตราการกวนสูงในแมลง ตัวอ่อนที่ตาย ' ย่อย , น้ํามันหอมระเหย ผลของขนาดยาในผู้ใหญ่พบได้ย่อยแมลงวันลดลงอายุการใช้งานเพิ่มอัตราการเกิดและสูงกว่าอัตราการตายในตัวอ่อน F1 และผู้ใหญ่ ( pavela , 2007 ) การอภิปรายข้างต้นชี้ให้เห็นว่า ปริมาณของน้ำมันหอมระเหยที่ย่อยหรือองค์ประกอบอาจปรากฏไบโอคอนโทรลโดยรวมมีผลต่อพฤติกรรมแมลง ' ในทำนองเดียวกันสำหรับ et al .( 2013 ) สรุปได้ว่า ความเป็นพิษและผลของการทำลาย neurobehavioral เจ้าหน้าที่ควบคุมพืชอาจเป็นวิธีที่มีคุณค่าในการจัดการแบบบูรณาการ .

1,8-cineole ได้รับรายงานว่ามีชดช้อยกิจกรรมกับแมลงวันผู้ใหญ่ในรม [ 100 เปอร์เซ็นต์การตายที่ 50 µกรัมต่อลิตร ( ลี et al . , 2003 ) และ LC ( , 50 ) 3.3 มิลลิกรัม / dm3 ( Palacios et al . ,2009a ) ] และทาการทดสอบความเป็นพิษ [ ) , 240 µกรัม / บิน ( ลี et al . , 1997 ) ] อย่างไรก็ตาม ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาวรรณคดีรายงานกิจกรรมของโปรตีนที่ดีของ 1,8-cineole . 1,8-cineole ปฏิบัติไม่ดีต่อลูกน้ำของยุงลายและลูกน้ำของยุงลายที่มีด้วย ) - > 50 µกรัมต่อลิตร ( เฉิง et al . , 2009 ) , แต่ล้มเหลวที่จะแสดงใด ๆของหนอนตายกับเอและตัวอ่อนที่ 100 µกรัมต่อลิตร ( chantraine et al . , 1998 ) กิจกรรมการควบคุมที่เหนือกว่าคือว่าสารต่อต้านผู้ใหญ่ แมลงวันในการรมควัน ( LC ( , 50 ) , 13 µกรัมต่อลิตร ) และความเป็นพิษที่เฉพาะ ( LC ( , 50 ) , 61 µกรัม / บิน ) assay ( ข้าวและเสื้อ , 1994 ) นอกจากนี้กิจกรรมชดช้อยของซิทรัสกับแมลงวันผู้ใหญ่ในรม assay ( 50 µกรัมต่อลิตร อัตราการตายร้อยละ 80 ) สังเกตได้จาก ลี และคณะ ( 2003 )ขณะที่กิจกรรมพิษเฉพาะที่ ( LC ( , 50 ) , 260 µกรัม / บิน ) ถูกรายงานโดย ลี และคณะ ( 1997 ) ลิโมนีน พบกิจกรรมรมที่ดีกับผู้ใหญ่แมลงวันตาย 100 เปอร์เซ็นต์ที่ 50 µกรัมต่อลิตร ( ลี et al . , 2003 ) ปานกลางของลิโมนินพบว่าในการวิเคราะห์โปรตีนต่อลูกน้ำยุงด้วย ) ของ 2.65 และ 32.7 µกรัมลิตรกับเอ ลูกน้ำยุงลาย และเอ จาก ,ตามลำดับ ( เฉิง et al . , 2009 ) ผลลัพธ์ที่ได้ในการเปลี่ยนแปลงการศึกษา กิจกรรมการควบคุมที่ยากจน โดยไลโมนีนพบ

จากการพิจารณาของการศึกษาวรรณกรรมต่าง ๆ พบว่า องค์ประกอบที่มีออกซิเจน ( 1 8-cineole และ 131.38-188.88 ) แต่เหนือกว่าในการใช้หรือการไม่สามารถดำเนินการโดยละเอียดในประเภทอื่น ๆ ,องค์ประกอบที่ไม่มีออกซิเจนในพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก นี้อาจอธิบายได้สูงกว่าประสิทธิภาพของเมนทอลและเมนโทนในรมวิธีในการศึกษาปัจจุบัน การตรวจสอบความเป็นพิษและโครงสร้างโดย abdelgaleil et al . ( 2009 ) พบคีโตนมีความเป็นพิษสูงติดต่อในขณะที่องค์ประกอบโมโนเทอร์ปีน อีเธอร์เป็นประโยชน์มีกระดองหุ้มตัวสัตว์กับเก็บเมล็ดแมลงในการศึกษาล่าสุดโดย pavela ( 2011 ) , ประสิทธิภาพทางชีวภาพที่สูงชัน เช่น ไทมอล คาร์วาโครล 2-ethylphenol , เทอร์ปีนอยด์ ) อื่น ๆระบุ นอกจากนี้บุคคลยังรายงานกิจกรรมของตนอย่างเฉียบพลัน พิษยับยั้ง , ป้องกัน ovipositional และผลยับยั้งการเจริญเติบโตพบกิจกรรมของฟีเทอร์ปีนมากกว่าองค์ประกอบอื่น ๆด้วยการ โดยผลการศึกษาอื่น ๆ ( Amer และ mehlhorn 2006 และ pavela , 2009 ) การอภิปรายของวรรณคดีศึกษาตัวแปรขององค์ประกอบด้านการผลิตกิจกรรมกิจกรรม ) ขององค์ประกอบชนิดของแมลงและชีวิตของพวกเขา ( abdelgaleil et al . ,