Social’ and ‘cultural’ anthropology

Social’ and ‘cultural’ anthropology overlap to a considerable extent. There is no hard-and-fast distinction between them, although there are differences of emphasis. Very broadly, the term ‘cultural anthropology’ relates to an approach – particularly prominent in the US and associated with the work of pioneers such as Franz Boas and Ruth Benedict – which stresses the coherence of cultures, including their rules of behaviour, language, material creations and ideas about the world – and the need to understand each in its own terms. ‘Social anthropology’ on the other hand has mainly developed within Britain since the early years of the 20th century. Historically, it has been heavily influenced by intellectual traditions coming from continental Europe, especially from France. Its tendency is to emphasise social institutions and their interrelationships. It has gone through many theoretical shifts over the past hundred years, but its emphasis, like that of cultural anthropology, is still on what has been called the ‘deep structure’ of social relations in a particular society: the organising principles of social life that may govern individual behaviour but may also, under some circumstances, be challenged and break down. Here, we will refer to ‘social anthropology’ to include both.

Social anthropologists conduct their research in many ways, but the method most characteristic of the discipline is that of fieldwork based on ‘participant observation’. This usually means spending a long period (a year or more) living as closely as possible with the community being studied; learning the language if necessary; sharing the activities of daily life; observing and participating in the texture of social interactions; and identifying underlying patterns. Through analysing this experience and exchanging ideas with members of the community, the anthropologist aims to gain a deep understanding of how the society works, including its inherent tensions and contradictions. Social anthropologists usually report their research in the form of ‘ethnographies’, which are detailed descriptions of the society in question, shaped and informed by the research questions the anthropologist has posed. Frequently, these questions change in the course of fieldwork, as growing knowledge reveals ever-deeper issues calling for investigation. With this deep knowledge of very local situations as their grounding, it is often possible for social anthropologists to make comparisons across societies, and draw out broader hypotheses about human life in society.

Many people think that social anthropologists exclusively study small-scale societies in ‘remote’ places. Many classic studies are indeed of this kind, and social anthropologists continue to carry out research in communities far from metropolitan centres. But it has been recognised for many years that the interactions between global patterns and local communities have complex effects that lend themselves to anthropological study; and also that the methods of anthropological enquiry are readily applied to sectors and components of industrial and post-industrial societies. Nowadays, social anthropologists are as likely to be found carrying out research in businesses, educational establishments, hospitals or public-sector bureaucracies, as in the more traditional ‘remote places’. The relationship between the social anthropologist and those he or she studies has also changed radically in recent years, moving from one of privileged observer to the ‘other’ being observed, towards something closer to a dialogue between equals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังคม ' และ 'วัฒนธรรม' มานุษยวิทยาทับขอบเขตมาก มีไม่ hard-and-fast แบ่งแยกพวกเขา แม้ว่าจะมีความแตกต่างของความสำคัญ มากทั่วไป คำว่า "มานุษยวิทยาวัฒนธรรม" เกี่ยวข้องกับวิธีการโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด่นในสหรัฐอเมริกา และเกี่ยวข้องกับการทำงานของ Franz Boas และรูธเบเนดิกต์ที่ผู้บุกเบิก – ที่เน้นศักยภาพของวัฒนธรรม รวมกฎพฤติกรรม ภาษา วัสดุสร้างสรรค์ และความคิดเกี่ยวกับโลกและจำเป็นต้องเข้าใจในเงื่อนไขของตัวเองแต่ละ "มานุษยวิทยาสังคม' คงได้ส่วนใหญ่พัฒนาภายในราชอาณาจักรตั้งแต่ปีแรก ๆ ของศตวรรษ 20 ประวัติ มันได้ถูกมากรับอิทธิพลจากประเพณีทางปัญญาที่มาจากทวีปยุโรป โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประเทศฝรั่งเศส แนวโน้มจะย้ำสถาบันสังคมและ interrelationships ของพวกเขา มันไปผ่านกะหลายทฤษฎีที่ผ่านมาร้อยปี แต่เน้น เช่นของมานุษยวิทยาวัฒนธรรม มีอยู่ว่ามีการเรียก 'ลึกโครงสร้าง' ของความสัมพันธ์ทางสังคมในสังคมเฉพาะ: หลักการจัดระเบียบของสังคมที่อาจควบคุมแต่ละพฤติกรรม แต่อาจยัง ภายใต้สถานการณ์บาง ถูกท้าทาย และทำลายลง ที่นี่ เราจะอ้างอิงถึง "มานุษยวิทยาสังคม" รวมทั้งมานุษยสังคมดำเนินการวิจัยของพวกเขาในหลาย ๆ แต่วิธีการส่วนใหญ่ลักษณะของวินัยเป็นที่สามารถยึด 'ผู้เข้าร่วมสังเกตการณ์' นี้มักจะหมายถึง ค่าใช้จ่ายระยะยาว (ปีหรือมากกว่า) อยู่อย่างใกล้ชิดที่สุดกับการศึกษา ชุมชน เรียนภาษาถ้าจำเป็น ร่วมกิจกรรมของชีวิตประจำวัน สังเกตและมีส่วนร่วมในเนื้อของการโต้ตอบทางสังคม และระบุรูปแบบ วิเคราะห์ประสบการณ์นี้ และแลกเปลี่ยนความคิดกับสมาชิกของชุมชน จุดมุ่งหมายของนักมานุษยวิทยาได้รับความเข้าใจลึกของสังคมทำงานอย่างไร รวมทั้งความตึงเครียดโดยธรรมชาติและกันข้าม มานุษยสังคมมักรายงานวิจัยของพวกเขาในรูปแบบของ 'ethnographies' ซึ่งจะอธิบายรายละเอียดของสังคมยู่ รูปทรง และทราบตามคำถามวิจัยที่นักมานุษยวิทยาที่มีอิทธพล บ่อย คำถามเหล่านี้เปลี่ยนแปลงในหลักสูตรสามารถ เป็นความรู้เติบโตเผยให้เห็นถึงปัญหาที่เคยลึกเรียกสอบสวน ความนี้ลึกรู้สถานการณ์ท้องถิ่นมากเป็นของ grounding มันได้บ่อยสำหรับมานุษยสังคมเพื่อเปรียบเทียบระหว่างสังคม และถอนสมมุติฐานเกี่ยวกับชีวิตมนุษย์ในสังคมที่กว้างขึ้นหลายคนคิดว่า มานุษยสังคมศึกษาสังคมระบุใน 'ระยะไกล' โดยเฉพาะ การศึกษาคลาสสิกมากเป็นชนิดนี้แน่นอน และมานุษยสังคมยังคงดำเนินการวิจัยในชุมชนจากศูนย์นคร แต่มันมีแล้วยังมาหลายปีว่า การโต้ตอบระหว่างรูปแบบสากลและชุมชนท้องถิ่นมีลักษณะซับซ้อนซึ่งยืมตัวเองศึกษาพัณฑ์ และวิธีการสอบถามพัณฑ์พร้อมใช้กับภาคและส่วนประกอบของสังคมอุตสาหกรรม และหลังอุตสาหกรรม ปัจจุบัน มานุษยสังคมกำลังเป็นแนวโน้มที่จะพบดำเนินการวิจัยในธุรกิจ สถานประกอบการศึกษา โรงพยาบาล หรือ bureaucracies ภาครัฐ ในสไตล์ 'ไกลสถาน' ความสัมพันธ์ระหว่างนักมานุษยวิทยาทางสังคมและการศึกษาที่เขาหรือเธอยังแล้วก็ในปีที่ผ่านมา ย้ายจากนักการอภิสิทธิ์ไป 'อื่นๆ' การสังเกต ต่อให้ใกล้ชิดระหว่างเท่ากับการพูดคุยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังคม' วัฒนธรรม' ไม่มียาก- และ- ความแตกต่างระหว่างพวกเขาได้อย่างรวดเร็วถึงแม้จะมีความแตกต่างของการเน้น Social’ and ‘cultural’ anthropology overlap to a considerable extent. There is no hard-and-fast distinction between them, although there are differences of emphasis. Very broadly, the term ‘cultural anthropology’ relates to an approach – particularly prominent in the US and associated with the work of pioneers such as Franz Boas and Ruth Benedict – which stresses the coherence of cultures, including their rules of behaviour, language, material creations and ideas about the world – and the need to understand each in its own terms. ‘Social anthropology’ on the other hand has mainly developed within Britain since the early years of the 20th century. Historically, it has been heavily influenced by intellectual traditions coming from continental Europe, especially from France. Its tendency is to emphasise social institutions and their interrelationships. It has gone through many theoretical shifts over the past hundred years, but its emphasis, like that of cultural anthropology, is still on what has been called the ‘deep structure’ of social relations in a particular society: the organising principles of social life that may govern individual behaviour but may also, under some circumstances, be challenged and break down. Here, we will refer to ‘social anthropology’ to include both.

Social anthropologists conduct their research in many ways, but the method most characteristic of the discipline is that of fieldwork based on ‘participant observation’. This usually means spending a long period (a year or more) living as closely as possible with the community being studied; learning the language if necessary; sharing the activities of daily life; observing and participating in the texture of social interactions; and identifying underlying patterns. Through analysing this experience and exchanging ideas with members of the community, the anthropologist aims to gain a deep understanding of how the society works, including its inherent tensions and contradictions. Social anthropologists usually report their research in the form of ‘ethnographies’, which are detailed descriptions of the society in question, shaped and informed by the research questions the anthropologist has posed. Frequently, these questions change in the course of fieldwork, as growing knowledge reveals ever-deeper issues calling for investigation. With this deep knowledge of very local situations as their grounding, it is often possible for social anthropologists to make comparisons across societies, and draw out broader hypotheses about human life in society.

Many people think that social anthropologists exclusively study small-scale societies in ‘remote’ places. Many classic studies are indeed of this kind, and social anthropologists continue to carry out research in communities far from metropolitan centres. But it has been recognised for many years that the interactions between global patterns and local communities have complex effects that lend themselves to anthropological study; and also that the methods of anthropological enquiry are readily applied to sectors and components of industrial and post-industrial societies. Nowadays, social anthropologists are as likely to be found carrying out research in businesses, educational establishments, hospitals or public-sector bureaucracies, as in the more traditional ‘remote places’. The relationship between the social anthropologist and those he or she studies has also changed radically in recent years, moving from one of privileged observer to the ‘other’ being observed, towards something closer to a dialogue between equals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สังคม ' และ ' วัฒนธรรม ' มานุษยวิทยาทับซ้อนกันให้มากน้อยเพียงใด ไม่มีอย่างหนักและรวดเร็ว ความแตกต่างระหว่างพวกเขา แม้ว่าจะมีความแตกต่างของการเน้น มากในวงกว้าง คำว่า ' วัฒนธรรมมานุษยวิทยา " เกี่ยวข้องกับวิธีการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่โดดเด่นในสหรัฐอเมริกาและเกี่ยวข้องกับงานของฟรานซ์ โบแอส และบุกเบิกเช่น รูธ เบเนดิคท์ –ซึ่งเน้นเรื่องวัฒนธรรมรวมทั้งกฎระเบียบของพฤติกรรม ภาษา วัสดุการสร้างและความคิดเกี่ยวกับโลก–และต้องทำความเข้าใจกันในแง่ของตัวเอง ' ' สังคมมานุษยวิทยาในมืออื่น ๆส่วนใหญ่มีการพัฒนาในอังกฤษตั้งแต่ปีแรกของศตวรรษที่ 20 ในอดีตจะได้รับอิทธิพลอย่างมากจากประเพณีทางปัญญาที่มาจากทวีปยุโรป โดยเฉพาะจากฝรั่งเศสแนวโน้มที่จะเน้นสถาบันทางสังคมและความสัมพันธ์ของพวกเขา มันได้ผ่านกะทฤษฎีหลายร้อยปีที่ผ่านมา แต่ความสำคัญของมัน เหมือนของมานุษยวิทยาวัฒนธรรม ยังคงเป็นสิ่งที่ได้รับการเรียกว่า ' ลึก ' ของโครงสร้างความสัมพันธ์ทางสังคมในสังคมโดยเฉพาะ : จัดการหลักการของชีวิตทางสังคมที่อาจจะควบคุมพฤติกรรมบุคคล แต่อาจจะยังภายใต้สถานการณ์บางอย่าง ถูกท้าทายและทำลายลง ที่นี่เราจะดูที่ ' ' รวมทั้งสังคมมานุษยวิทยา

สังคมนักมานุษยวิทยาดําเนินการวิจัยของหลายวิธี แต่วิธีที่ใช้มากที่สุดลักษณะของวินัยนั้น คือการยึด ' ' การสังเกตอย่างมีส่วนร่วมนี้มักจะหมายถึงการใช้จ่ายในระยะยาว ( ปีหรือมากกว่า ) อาศัยอยู่มากที่สุดกับชุมชนการศึกษา การเรียนรู้ภาษา ถ้าจำเป็น แบ่งปันกิจกรรมของชีวิตประจำวัน สังเกตและมีส่วนร่วมในลักษณะของปฏิสัมพันธ์ทางสังคม และระบุถึงรูปแบบ ผ่านการวิเคราะห์ประสบการณ์และแลกเปลี่ยนความคิดกับสมาชิกของชุมชนส่วนนักมานุษยวิทยามีจุดมุ่งหมายที่จะได้รับความเข้าใจที่ลึกซึ้งของวิธีการสังคมทำงาน รวมถึงความตึงเครียดโดยธรรมชาติของมัน และอยู่ นักมานุษยวิทยาสังคมมักจะรายงานวิจัยของพวกเขาในรูปแบบของ ' ethnographies ' ซึ่งมีรายละเอียดของสังคมในคำถามที่มีรูปร่างและแจ้งจากคำถามการวิจัยที่นักมานุษยวิทยาได้วาง บ่อยคำถามเหล่านี้ การเปลี่ยนแปลงในหลักสูตรของการเติบโต เผยเคยลึก , ความรู้เรื่องเรียกมาสอบสวน มีความรู้ลึกของสถานการณ์มากในท้องถิ่นเป็นดินของตน มันมักจะเป็นไปได้สำหรับนักมานุษยวิทยาสังคมเพื่อสร้างการเปรียบเทียบในสังคม และให้สมมุติฐานเกี่ยวกับชีวิตของมนุษย์ในสังคมที่กว้างขึ้น .

หลายคนคิดว่านักมานุษยวิทยาสังคมโดยเฉพาะสังคมการศึกษาขนาดเล็กในสถานที่ห่างไกล ' การศึกษาคลาสสิกมากจริงๆชนิดนี้ และมนุษยวิทยาทางสังคมยังคงดําเนินการวิจัยในชุมชนที่ห่างไกลจากศูนย์กลางกรุงเทพมหานคร