DiscussionThis retrospective, obser

Discussion

This retrospective, observational study of a large cohort of patients with COPD demonstrates that the benefits of outpatient pulmonary rehabilitation apply equally to people with mild (MRC2) and severe (MRC5) disability. Patients with COPD were stratified for disability using the five-point MRC dyspnoea scale. All patients underwent our usual seven-week high intensity endurance training programme. The mean improvement in ISWT distance was similar and statistically significant for all MRC grades. The minimum clinically important difference for the ISWT has been shown to be 48 m15 and the mean improvement in ISWT was over this level for all the MRC grades.

This is the first time that patients in MRC grade 5 have shown similar benefits in exercise performance to patients in the lower (less disabled) grades. At least 50% of the MRC grade 5 patients gained clinically significant benefits in exercise performance and gained the largest percentage change in the ISWT distance after rehabilitation. The population of COPD patients in the current study were particularly disabled with a mean baseline ISWT of 167 m and a third classifying themselves as MRC grade 5.

Previous studies have suggested that patients who classify their breathlessness as MRC grade 5 to do less well with Pulmonary Rehabilitation.16One study showed a mean improvement in ISWT distance of 88 m for grades 3 and 4 compared to only 10 m for MRC grade 5.16 However, the MRC 5 patients in this study had supervised training at home and the moderately breathless patients received their training at hospital. The intensity was set on an individual basis. A recent detailed prospective study discussed the effect of PR using a three point composite scale based on the MRC grade.11 The three groups were; 1 = mild (MRC grades 1 and 2), 2 = moderate (MRC grades 3 and 4), 3 = severe (MRC grade 5). Although group three (MRC grade 5) did less well with PR compared to groups two and one, 32.6 (74.8)m improvement in 6 min walk test distance compared to 68.0 (74.2)m and (54.7 45.0)m respectively p < 0.002, the numbers (n = 51) did not allow direct comparison between the five grades. Our data supports the data by Carone et al. who showed in a large cohort that patients with chronic respiratory failure gained similar benefit from PR than those not in respiratory failure. 17 Patients in the current study with severe disease did equally well with PR whether severe disease was defined by disability (MRC 5) or lung function (GOLD stage 4).

Our programme is individually prescribed at a high intensity (85% VO2 peak) from the outset. This appears to be an efficient use of a short duration programme for all MRC grades with nearly 60% of patients achieving the MCID in ISWT. Intensity can be used to describe the physiological training intensity or the number of training sessions per week. There are only a few studies directly comparing physiological training intensities. Overall these support higher training intensity rather than moderate. 18, 19 and 20 However, there is some evidence that using a smaller muscle mass may delay ventilatory limitation and allow some patients to exercise for longer. 21 Patients with MRC 5 breathlessness had a lower FEV1 percent predicted than the other grades and were therefore more likely to have a ventilatory limitation. However in this study the patients made similar improvements with high intensity endurance training irrespective of MRC grade. Complicated training regimens either require more staff or accommodate less patients. The training prescription in this study is simple, easy to apply and effective for the majority of patients.

Only 15% of patients in this cohort described mild disability (MRC grade 2). This group also made significant and clinically important improvements in ISWT distance; mean 66 m (p < 0.0005), 65% achieving more than 48 m. Patients with MRC grade 2 breathlessness also made significant improvements in the study by Garrod et al. Currently the selection criteria for PR are directed at patients with established disability rather than at preventing future disability. There is a well-described cycle of decline for the exertional symptoms of COPD; patients avoid their symptoms by becoming less active leading to de-conditioning which in turn worsens the symptoms. It may be possible to interrupt this cycle early in patients with mild disability (MRC grade 2).

Previous work has shown that the MRC scale 3–5 is a good descriptor of exercise capacity measured by the ISWT.22 This study expands this to include MRC grade 2 and shows that the mean ISWT clearly increases with decreasing MRC grade (Fig. 1).

The minimum clinically important improvement of the ISWT is an absolute distance. The percentage change in ISWT that constitutes an important clinical difference is unknown. Fig. 2 demonstrates that the improvement in ISWT distance does not correlate with the baseline ISWT. Although the improvement in distance is absolute, the speed at which this is achieved is different i.e. the mean ISWT distance for MRC 2 was 280 m which at level 8 is a walking speed of 1.35 m/s in comparison to a mean ISWT distance of 90 m for MRC 5 which at level 3 is a walking speed of 0.84 m/s. This is likely to be why the magnitude of walking distance achieved with PR is not affected by the starting distance and why an absolute improvement for the minimum clinical important difference may be relevant across the spectrum of disability. The conclusions for this paper are therefore based on the absolute improvement in ISWT rather than the percentage change.

This data supports the knowledge that the degree of lung impairment (assessed by spirometry) correlates poorly with exercise capacity.23 There was no statistical difference between the baseline ISWT distance for patients when stratified by the GOLD criteria and there was no difference between the MRC grades in FEV1 percent predicted. Patients classified by the GOLD criteria into stages 2–4 all improved equally and made clinically significant improvements in ISWT distance. Berry et al. examined the effects of rehabilitation comparing stage 1 to stages 2 and 3 disease stratified by the then current ATS recommendations.24 All three groups made improvements in 6 min walk distance and similar improvements in health status measured by the four domains of the Chronic Respiratory Questionnaire (CRQ). This and the current study support the inclusion of patients with mild disease to rehabilitation programmes whether that's determined by spirometry (impairment) or MRC dyspnoea scale (disability).

There are limitations to this study. The study was retrospective, but this does mean the performance of patients was not influenced by direct study conditions. There was some missing data (8%) for the baseline MRC grade excluding these 35 patients from further analysis. However, there were no significant differences in baseline demographics, exercise performance or improvement in ISWT distance with rehabilitation between the group with missing data and the complete data group. No significant bias should therefore have been introduced. This series is much larger than previous reported studies, but only the effect on exercise performance is reported. The patients in this study were stable outpatients and the conclusions may not be extrapolated to other populations.

In summary, patients of all MRC dyspnoea grades benefit comparably from pulmonary rehabilitation achieving both statistically and clinically meaningful improvements in exercise performance. MRC grade should not therefore be used as a discriminator when selecting patients for pulmonary rehabilitation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนานี้คาด สังเกตการณ์การศึกษา cohort ขนาดใหญ่ของผู้ป่วยที่มีแอนเดอรส์แสดงให้เห็นว่า ประโยชน์ของการฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจของผู้ป่วยนอกใช้กับไมลด์ (MRC2) และความพิการอย่างรุนแรง (MRC5) ผู้ป่วยที่ มีแอนเดอรส์ได้ stratified สำหรับพิการโดยใช้มาตราส่วน 5 แฉก MRC dyspnoea ผู้ป่วยทั้งหมดผ่านโปรแกรมการฝึกอบรมของเราความอดทนสูงความเข้มปกติเจ็ดสัปดาห์ ปรับปรุงหมายถึงในระยะ ISWT ได้เหมือนกัน และอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสำหรับ MRC ความแตกต่างทางคลินิกสำคัญต่ำสุดสำหรับ ISWT ได้รับการแสดงเป็น 48 m15 และได้ปรับปรุงหมายถึง ISWT ในระดับนี้สำหรับการ MRCนี่คือครั้งแรกที่ผู้ป่วยใน MRC เกรด 5 ได้แสดงประโยชน์คล้ายกันประสิทธิภาพการทำงานออกกำลังกายให้แก่ผู้ป่วยในระดับต่ำ (ไม่พิการ) น้อย 50% ของผู้ป่วยชั้น 5 MRC ได้รับประโยชน์ทางคลินิกสำคัญในประสิทธิภาพของการออกกำลังกาย และได้รับการเปลี่ยนแปลงเปอร์เซ็นต์ที่ใหญ่ที่สุดในระยะ ISWT หลังจากฟื้นฟู ประชากรของผู้ป่วยแอนเดอรส์ในการศึกษาปัจจุบันได้ปิดการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพื้นฐานเฉลี่ย ISWT 167 เมตร และที่สามประเภทเองเป็น MRC เกรด 5การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แนะนำว่า ผู้ป่วยที่จัดประเภทของพ่อเป็น MRC เกรด 5 ไม่น้อย ดีกับระบบทางเดินหายใจ Rehabilitation.16One ศึกษาพบหมายถึงการปรับปรุงในระยะ ISWT m 88 สำหรับเกรด 3 และ 4 เปรียบเทียบสำหรับเกรด MRC 5.16 เพียง 10 เมตรอย่างไรก็ตาม MRC 5 ผู้ป่วยในการศึกษานี้มีแบบมีผู้สอนการฝึกอบรมที่บ้าน และกระหอบปานกลางผู้ป่วยได้รับการฝึกอบรมที่โรงพยาบาล ความรุนแรงถูกกำหนดบนพื้นฐานเป็นรายบุคคล รายละเอียดผู้สนใจการศึกษาล่าสุดพูดถึงผลของการประชาสัมพันธ์โดยใช้สเกลคอมโพสิต 3 จุดตาม grade.11 MRC ได้สามกลุ่ม 1 =ไมลด์ (MRC เกรด 1 และ 2), 2 =ปานกลาง (MRC เกรด 3 และ 4), 3 =รุนแรง (MRC เกรด 5) แม้ว่ากลุ่มสาม (MRC เกรด 5) ไม่ค่อยดีกับ PR เมื่อเทียบกับกลุ่มสองและหนึ่ง 32.6 (74.8) ปรับปรุง m ในระยะทดสอบเดิน 6 นาทีเปรียบเทียบกับ 68.0 (74.2) m และ m (54.7 45.0) ตามลำดับ p < 0.002 หมายเลข (n = 51) ไม่อนุญาตให้มีการเปรียบเทียบโดยตรงระหว่างเกรดห้า ข้อมูลสนับสนุนข้อมูลโดย Carone et al. ที่พบว่า ผู้ป่วยที่ มีการหายใจล้มเหลวเรื้อรังได้รับประโยชน์คล้ายคลึงกันจาก PR กว่าเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในการหายใจล้มเหลวใน cohort ขนาดใหญ่ ผู้ป่วย 17 ในการศึกษาปัจจุบันมีโรคที่รุนแรงได้เท่า ๆ กันดีกับ PR ว่าโรครุนแรงถูกกำหนด โดยพิการ (MRC 5) หรือการทำงานของปอด (ทองระยะ 4)แต่ละโปรแกรมของเราจะกำหนดที่ความเข้มสูง (สูงสุด 85% VO2) จากมือ นี้ดูเหมือนจะเป็นการใช้หลักสูตรเป็นระยะเวลาสั้น ๆ สำหรับ MRC เกือบ 60% ของผู้ป่วยบรรลุ MCID ใน ISWT สามารถใช้ความรุนแรงเพื่ออธิบายความเข้มฝึกสรีรวิทยาหรือหมายเลขของเซสชันการฝึกต่อสัปดาห์ มีเพียงไม่กี่ศึกษาเปรียบเทียบการปลดปล่อยก๊าซสรีรวิทยาฝึกโดยตรง คำ เหล่านี้สนับสนุนสูงความเข้มของการฝึกอบรมมากกว่าปานกลาง 18, 19 และ 20 อย่างไรก็ตาม มีบางหลักฐานที่ใช้มีขนาดเล็กจำนวนมาก muscle อาจล่าช้า ventilatory จำกัด และอนุญาตให้ผู้ป่วยบางการออกกำลังกายอีกต่อไปได้ ผู้ป่วยที่ 21 มีพ่อ MRC 5 มี FEV1 ต่ำกว่าคาดการณ์กว่า เกรดอื่น ๆ และดังนั้นมีแนวโน้มที่จะมีข้อจำกัด ventilatory อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ ผู้ป่วยที่ได้ปรับปรุงคล้ายกับการฝึกความอดทนความเข้มสูงไม่ว่า MRC เกรด Regimens ซับซ้อนฝึกต้องการพนักงานเพิ่มเติม หรือรองรับผู้ป่วยน้อยลง ยาฝึกในการศึกษานี้เป็นง่าย ใช้งานง่าย และมีประสิทธิภาพสำหรับส่วนใหญ่ของผู้ป่วยเพียง 15% ของผู้ป่วยใน cohort นี้อธิบายความพิการไม่รุนแรง (MRC เกรด 2) กลุ่มนี้ยังทำการปรับปรุงที่สำคัญ และมีความสำคัญทางคลินิกในระยะ ISWT หมายความว่า m 66 (p < 0.0005), 65% บรรลุมากกว่า 48 เมตรผู้ป่วยกับ MRC เกรด 2 พ่อยังได้ปรับปรุงที่สำคัญในการศึกษาโดย Garrod et al. ขณะนี้เงื่อนไขการเลือกสำหรับ PR ได้โดยตรง ที่ผู้ป่วยพิการขึ้น แทน ที่ป้องกันการพิการในอนาคต มีวงจรลดลงสำหรับอาการ exertional แอนเดอรส์ อธิบายดี ผู้ป่วยหลีกเลี่ยงอาการ โดยการใช้งานน้อยลงนำไปสู่การยกเลิกปรับซึ่งใน worsens อาการเป็น มันอาจจะไปขัดจังหวะนี้รอบเช้าในผู้ป่วยที่มีความพิการไม่รุนแรง (MRC เกรด 2)งานก่อนหน้านี้ได้แสดงว่า MRC ขนาด 3 – 5 ตัวอธิบายที่ดีของการออกกำลังกายวัด โดย ISWT.22 ศึกษาขยายนี้รวม MRC เกรด 2 และแสดงว่า ค่าเฉลี่ย ISWT ชัดเจนเพิ่มกับการลดเกรด MRC (Fig. 1)ISWT สำคัญทางคลินิกพัฒนาต่ำสุดเป็นระยะที่แน่นอน เปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงใน ISWT ที่ประกอบขึ้นเป็นความแตกต่างทางคลินิกเป็นที่รู้จัก Fig. 2 แสดงให้เห็นว่า ปรับปรุงในระยะ ISWT ซึ่งไม่ มีพื้นฐาน ISWT แม้ว่าการปรับปรุงในระยะเป็นแน่นอน ความเร็วในที่นี้ทำเป็นแตกต่างกันเช่นหมายถึง ISWT ระยะห่าง MRC 2 ถูก 280 เมตรซึ่งระดับ 8 เป็นความเร็วในการเดินของ 1.35 m/s โดยเฉลี่ย ISWT ไกล 90 เมตรสำหรับ 5 MRC ซึ่งที่เลเวล 3 เป็นความเร็วเดิน 0.84 เมตร/s เรื่องนี้น่าจะมีทำไมขนาดของเดินมี PR จะไม่ถูกกระทบ โดยระยะเริ่มต้นและเหตุการปรับปรุงแบบเต็มขั้นต่ำทางคลินิกสำคัญของความแตกต่างอาจจะเกี่ยวข้องในสเปกตรัมของความพิการ บทสรุปสำหรับเอกสารนี้จึงอยู่กับปรุงแบบสัมบูรณ์ใน ISWT มากกว่าเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงสนับสนุนข้อมูลนี้คาดการณ์รู้ว่า ระดับของปอดผล (ประเมิน โดย spirometry) สัมพันธ์กับงานกับการออกกำลังกาย capacity.23 มีไม่แตกต่างทางสถิติระหว่างหลักจาก ISWT สำหรับผู้ป่วยเมื่อ stratified ตามเกณฑ์ทอง และมีไม่มีความแตกต่างระหว่างเกรด MRC ใน FEV1 ที่เปอร์เซ็นต์ ผู้ป่วยแบ่งตามเกณฑ์ทองขั้น 2 – 4 ปรับปรุงใหม่ทั้งหมดอย่างเท่าเทียมกัน และทำการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกในระยะ ISWT Al. เบอร์รี่และตรวจสอบผลของการฟื้นฟูการเปรียบเทียบขั้น 1 ไปขั้นที่ 2 และ 3 โรค stratified โดย recommendations.24 ATS ปัจจุบันแล้วที่ทั้งหมดสามกลุ่มทำปรับปรุงใน 6 นาทีเดินระยะทางและการปรับปรุงที่คล้ายในสถานะสุขภาพที่วัด โดยโดเมนที่สี่ของการเรื้อรังหายใจแบบสอบถาม (CRQ) นี้และการศึกษาในปัจจุบันสนับสนุนรวมของผู้ป่วยที่มีโรคไม่รุนแรงการฟื้นฟูโครงการว่าซึ่งกำหนด โดย spirometry (ผล) หรือ MRC dyspnoea ขนาด (พิการ)มีข้อจำกัดของการศึกษานี้ การศึกษาถูกคาด แต่นี้หมายถึง ประสิทธิภาพของผู้ป่วยไม่ได้รับตามเงื่อนไขการศึกษาโดยตรง ยังมีข้อมูลบางส่วนขาดหายไป (8%) สำหรับเกรด MRC พื้นฐานไม่รวมผู้ป่วย 35 เหล่านี้จากการวิเคราะห์เพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม มีไม่แตกต่างกันในลักษณะประชากรพื้นฐาน ประสิทธิภาพการทำงานหรือปรับปรุงในระยะทาง ISWT กับฟื้นฟูระหว่างกลุ่มที่ มีข้อมูลขาดหายไปและได้ข้อมูลที่สมบูรณ์ของการออกกำลังกาย อคติที่สำคัญไม่ควรจึงได้รับการแนะนำ ชุดนี้มีขนาดใหญ่กว่าการศึกษารายงานก่อนหน้า แต่รายงานผลประสิทธิภาพการทำงานออกกำลังกายเท่านั้น ผู้ป่วยในการศึกษานี้ได้ outpatients ที่มีเสถียรภาพ และไม่อาจ extrapolated บทสรุปการประชากรอื่น ๆในสรุป ผู้ป่วยของเกรด dyspnoea MRC ทั้งหมดประโยชน์ปานจากบรรลุการปรับปรุงมีความหมายทางสถิติ และทางคลินิกทั้งในประสิทธิภาพการทำงานออกกำลังกายฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจ MRC เกรดไม่ควรจึงใช้เป็น discriminator เป็นเมื่อเลือกผู้ป่วยในทรวงอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดคุยเรื่องนี้ย้อนหลังศึกษาเชิงสังเกตของกลุ่มใหญ่ของผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังที่แสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดผู้ป่วยนอกใช้กับคนที่มีความอ่อน (MRC2) และรุนแรง (MRC5) ความพิการ ผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังได้รับการแบ่งชั้นสำหรับคนพิการโดยใช้ห้าจุดขนาด MRC หายใจลำบาก ผู้ป่วยทุกรายได้รับการตามปกติของเราเจ็ดสัปดาห์ความเข้มสูงความอดทนโปรแกรมการฝึกอบรม การปรับปรุงค่าเฉลี่ยในระยะทาง ISWT เป็นที่คล้ายกันและอย่างมีนัยสำคัญสำหรับทุกเกรดคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง ขั้นต่ำแตกต่างที่สำคัญทางคลินิกสำหรับ ISWT ได้รับการแสดงให้เห็นว่า 48 m15 และการปรับปรุงค่าเฉลี่ยใน ISWT ถูกกว่าระดับสำหรับทุกเกรด MRC นี้. นี้เป็นครั้งแรกที่ผู้ป่วยในชั้นคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง 5 ได้แสดงให้เห็นประโยชน์ที่คล้ายกันในการทำงานการออกกำลังกายเพื่อ ผู้ป่วยในที่ต่ำกว่า (น้อยพิการ) เกรด อย่างน้อย 50% ของชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ของ MRC ผู้ป่วยที่ได้รับผลประโยชน์ที่สำคัญทางการแพทย์ในการทำงานการออกกำลังกายและได้รับอัตราการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดในระยะทางที่ ISWT หลังจากการฟื้นฟูสมรรถภาพ ประชากรของผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังในการศึกษาในปัจจุบันถูกปิดการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ ISWT พื้นฐานเฉลี่ย 167 ม. และคนที่สามจำแนกตัวเองเป็นชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 คณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงศึกษาก่อนหน้านี้ได้ชี้ให้เห็นว่าผู้ป่วยที่จำแนกหายใจของพวกเขาเป็นชั้นประถมศึกษาปีที่5 คณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงที่จะทำไม่ดีกับปอด การศึกษาแสดงให้เห็นว่า Rehabilitation.16One การปรับปรุงค่าเฉลี่ยในระยะทาง ISWT 88 เมตรสำหรับเกรด 3 และ 4 เมื่อเทียบกับเพียง 10 เมตรสำหรับชั้นประถมศึกษาปี MRC 5.16 อย่างไรก็ตามคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง 5 ผู้ป่วยในการศึกษานี้ได้ฝึกอบรมภายใต้การดูแลที่บ้านและผู้ป่วยหยุดหายใจในระดับปานกลางของพวกเขาได้รับการฝึกอบรม ที่โรงพยาบาล ความเข้มตั้งอยู่บนพื้นฐานของแต่ละบุคคล การศึกษาในอนาคตที่ผ่านมาที่มีรายละเอียดกล่าวถึงผลกระทบของการประชาสัมพันธ์โดยใช้สามจุดคอมโพสิตขนาดขึ้นอยู่กับคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง grade.11 ทั้งสามกลุ่มมี; 1 = อ่อน (MRC เกรด 1 และ 2) 2 = ปานกลาง (เกรด MRC 3 และ 4), 3 = รุนแรง (ระดับ 5 MRC) แม้ว่ากลุ่มสาม (MRC ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5) ได้น้อยได้ดีกับพีอาร์เมื่อเทียบกับกลุ่มที่สองและหนึ่ง 32.6 (74.8) การปรับปรุงม. 6 นาทีระยะการทดสอบเมื่อเทียบกับ 68.0 (74.2) เมตร (54.7 45.0) m ตามลำดับ p <0.002, ตัวเลข (n = 51) ไม่อนุญาตให้มีการเปรียบเทียบโดยตรงระหว่างห้าเกรด ข้อมูลของเราสนับสนุนข้อมูลโดย Carone et al, ซึ่งแสดงให้เห็นในการศึกษาขนาดใหญ่ที่ผู้ป่วยที่มีการหายใจล้มเหลวเรื้อรังได้รับผลประโยชน์ที่คล้ายกันจากการประชาสัมพันธ์กว่าผู้ที่ไม่ได้อยู่ในการหายใจล้มเหลว 17 ผู้ป่วยในการศึกษาในปัจจุบันที่มีความรุนแรงของโรคได้ดีพอ ๆ กันกับพีอาร์ไม่ว่าจะเป็นความรุนแรงของโรคที่ถูกกำหนดโดยความพิการ (MRC 5) หรือการทำงานของปอด (GOLD ขั้นตอน 4). โปรแกรมของเรามีการกำหนดให้มีเอกลักษณ์ที่ความเข้มสูง (85% VO2 peak) จาก เริ่มแรก นี้ดูเหมือนจะเป็นที่มีประสิทธิภาพการใช้งานของโปรแกรมระยะเวลาสั้น ๆ สำหรับทุกเกรด MRC ที่มีเกือบ 60% ของผู้ป่วยที่ประสบความสำเร็จใน ISWT MCID ความเข้มสามารถนำมาใช้เพื่ออธิบายความเข้มของการฝึกอบรมทางสรีรวิทยาหรือจำนวนของการฝึกอบรมต่อสัปดาห์ มีเพียงการศึกษาน้อยโดยตรงเปรียบเทียบความเข้มของการฝึกอบรมมีทางสรีรวิทยา โดยรวมเหล่านี้สนับสนุนการฝึกอบรมเข้มสูงขึ้นมากกว่าในระดับปานกลาง 18, 19 และ 20 แต่มีหลักฐานว่าการใช้มวลกล้ามเนื้อมีขนาดเล็กอาจล่าช้าข้อ จำกัด เครื่องช่วยหายใจและช่วยให้ผู้ป่วยบางรายที่จะออกกำลังกายได้นานบาง 21 ผู้ป่วยที่มีคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง 5 หอบมีเปอร์เซ็นต์ที่ต่ำกว่าที่คาดการณ์ FEV1 กว่าเกรดอื่น ๆ และจึงมีแนวโน้มที่จะมีข้อ จำกัด เครื่องช่วยหายใจ อย่างไรก็ตามในการศึกษาผู้ป่วยทำให้การปรับปรุงนี้คล้ายกับการฝึกอบรมความอดทนความเข้มสูงโดยไม่คำนึงถึงชั้นประถมศึกษาปีคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง regimens การฝึกอบรมที่มีความซับซ้อนทั้งต้องมีพนักงานมากขึ้นหรือน้อยลงรองรับผู้ป่วย การกําหนดการฝึกอบรมในการศึกษาครั้งนี้จะง่ายง่ายต่อการใช้และมีประสิทธิภาพสำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่. เพียง 15% ของผู้ป่วยในการศึกษานี้อธิบายความพิการรุนแรง (เกรด MRC 2) กลุ่มนี้ยังได้มีการปรับปรุงที่สำคัญและมีความสำคัญทางคลินิกในระยะทาง ISWT; หมายถึง 66 เมตร (p <0.0005) 65% ประสบความสำเร็จมากกว่า 48 เมตร ผู้ป่วยที่มีชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 คณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงหอบยังทำให้การปรับปรุงที่สำคัญในการศึกษาโดยการ์ร็อด et al, ปัจจุบันเกณฑ์การคัดเลือกในการประชาสัมพันธ์เป็นผู้กำกับที่ผู้ป่วยที่มีความพิการที่จัดตั้งขึ้นมากกว่าในการป้องกันความพิการในอนาคต มีวงจรที่ดีอธิบายของการลดลงสำหรับอาการ exertional ปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็น; ผู้ป่วยหลีกเลี่ยงอาการของพวกเขาด้วยการกลายเป็นใช้งานน้อยลงนำไปสู่การยกเลิกเครื่องซึ่งจะมีอาการแย่ลง มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะหยุดยั้งวงจรนี้ในช่วงต้นในผู้ป่วยที่มีความพิการรุนแรง (เกรด MRC 2). การทำงานก่อนหน้าได้แสดงให้เห็นว่าขนาดของ MRC 3-5 เป็นคำอธิบายที่ดีของความสามารถในการออกกำลังกายโดยวัดจากการศึกษาครั้งนี้ ISWT.22 ขยายนี้จะรวมถึง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 และคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงแสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ย ISWT อย่างชัดเจนเพิ่มขึ้นกับการลดเกรดคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง (รูปที่ 1).. การปรับปรุงที่สำคัญทางคลินิกขั้นต่ำของ ISWT เป็นระยะทางที่แน่นอน การเปลี่ยนแปลงในอัตราร้อยละ ISWT ที่ถือว่าเป็นความแตกต่างทางคลินิกที่สำคัญไม่เป็นที่รู้จัก รูป 2 แสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงในระยะ ISWT ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพื้นฐาน ISWT แม้ว่าการปรับปรุงในระยะทางที่แน่นอนความเร็วที่นี้คือความสำเร็จที่แตกต่างกันเช่นค่าเฉลี่ยระยะ ISWT สำหรับคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง 2 280 เมตรซึ่งอยู่ในระดับ 8 เป็นความเร็วในการเดิน 1.35 m / s ในการเปรียบเทียบกับค่าเฉลี่ยระยะ ISWT 90 เมตรสำหรับคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง 5 ซึ่งอยู่ในระดับที่ 3 เป็นความเร็วในการเดินของ 0.84 m / s นี้มีแนวโน้มที่จะเป็นสาเหตุที่สำคัญของการที่สามารถเดินได้ประสบความสำเร็จกับการประชาสัมพันธ์ที่ไม่ได้รับผลกระทบจากระยะเริ่มต้นและทำไมการปรับปรุงแน่นอนสำหรับความแตกต่างที่สำคัญทางคลินิกขั้นต่ำอาจจะเกี่ยวข้องในสเปกตรัมของความพิการ ข้อสรุปสำหรับบทความนี้จึงจะขึ้นอยู่ในการปรับปรุงแน่นอนใน ISWT มากกว่าการเปลี่ยนแปลงร้อยละ. ข้อมูลนี้สนับสนุนความรู้ที่ระดับของการด้อยค่าของปอด (ประเมินโดย spirometry) มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับการออกกำลังกาย capacity.23 ไม่มีความแตกต่างทางสถิติระหว่าง ระยะ ISWT พื้นฐานสำหรับผู้ป่วยเมื่อแบ่งตามเกณฑ์ GOLD และมีความแตกต่างระหว่างการเรียนในคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงร้อยละ FEV1 ที่คาดการณ์ไม่ได้ ผู้ป่วยจำแนกตามเกณฑ์ GOLD เข้าสู่ขั้นตอนที่ 2-4 ทั้งหมดดีขึ้นอย่างเท่าเทียมกันและทำให้การปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกในระยะทาง ISWT แบล็กเบอร์ et al, ตรวจสอบผลกระทบของการฟื้นฟูการเปรียบเทียบระยะที่ 1 ถึงขั้นตอนที่ 2 และ 3 โรคแบ่งชั้นโดยปัจจุบันแล้ว ATS recommendations.24 ทั้งสามกลุ่มทำให้การปรับปรุงใน 6 นาทีระยะทางเดินเท้าและการปรับปรุงที่คล้ายกันในสถานะสุขภาพวัดจากสี่โดเมนของระบบทางเดินหายใจเรื้อรังแบบสอบถาม ( CRQ) และการศึกษาในปัจจุบันสนับสนุนการรวมของผู้ป่วยที่มีโรคอ่อนถึงโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพไม่ว่าที่กำหนดโดย spirometry (ด้อยค่า) หรือ MRC หายใจลำบากขนาด (พิการ). มีข้อ จำกัด ในการศึกษาครั้งนี้มี การศึกษาคือย้อนหลัง แต่ไม่ได้หมายความว่าการปฏิบัติงานของผู้ป่วยที่ไม่ได้รับอิทธิพลจากสภาพการศึกษาโดยตรง มีบางอย่างที่ขาดหายไปเป็นข้อมูล (8%) สำหรับชั้นประถมศึกษาปี MRC พื้นฐานเหล่านี้ไม่รวมผู้ป่วยจาก 35 การวิเคราะห์ต่อไป แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในประชากรพื้นฐานประสิทธิภาพการออกกำลังกายหรือการปรับปรุงในระยะ ISWT กับการฟื้นฟูสมรรถภาพระหว่างกลุ่มที่มีข้อมูลที่ขาดหายไปและกลุ่มข้อมูลที่สมบูรณ์ ไม่มีอคติอย่างมีนัยสำคัญดังนั้นจึงควรได้รับการแนะนำ ชุดนี้มีขนาดใหญ่กว่าที่ก่อนหน้านี้มีรายงานการศึกษา แต่เพียงผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของการออกกำลังกายที่มีการรายงาน ผู้ป่วยในการศึกษาครั้งนี้มีผู้ป่วยนอกที่มีเสถียรภาพและข้อสรุปที่อาจจะไม่ได้ประเมินประชากรอื่น ๆ . สรุปผู้ป่วยทุกเกรดหายใจลำบาก MRC ได้รับประโยชน์จากการฟื้นฟูสมรรถภาพปานปอดทั้งสองประสบความสำเร็จทางสถิติและการปรับปรุงที่มีความหมายทางคลินิกในการทำงานการออกกำลังกาย ชั้นประถมศึกษาปีคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงจึงไม่ควรนำมาใช้เป็น discriminator เมื่อมีการเลือกผู้ป่วยสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้อภิปรายย้อนหลังศึกษาสังเกตการณ์ของขนาดใหญ่ของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ศึกษาแสดงให้เห็นว่าประโยชน์ของไข้ปอดฟื้นฟูใช้อย่างเท่าเทียมกันกับคนอ่อน ( mrc2 ) และรุนแรง ( mrc5 ) พิการ ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นปัญหาสำหรับคนพิการโดยใช้จุดห้า MRC ทำเป็นเล่นมาตราส่วน