Anyone who works in an office must

Anyone who works in an office must feel a twinge of aesthetic envy on perusing the photos of Wired magazine’s new San Francisco headquarters. How moody and designy. If you worked here you would feel like you were living in the future. Except you would be living in a future where human beings are only grudgingly allowed in offices, because they will make them untidy.

Most of the images have a conspicuous lack of people in them, just as photos of exquisite domestic interiors always feature a conspicuous lack of books. In the future, technology magazines will be written entirely by invisible robots.

This seems to be the secret desire underlying the memo (or perhaps viral marketing campaign) sent by the editor-in-chief, Scott Dadich, to employees before they move into the new building. You can hear him wincing as he complains about the state of the current offices: they are “an embarrassment: coffee stains on walls (and counter tops and desks), overflowing compost bins, abandoned drafts of stories and layouts (full of highly confidential content), day-old, half-eaten food, and, yes, I’m going to say it, action figures.”

That sounds like the kind of office I might just consider working in. I’ve always said that if the walls aren’t smeared in coffee I won’t take the job, whatever it is. But just how soulless and antiseptic does Dadich want the new environment to be?

Employees need not worry too much. They will, rather, be weeping small tears of gratitude upon reading this: “I encourage you to proudly display a few small items at your desk because our workspace reflects who we are.” Being “encouraged” (or ordered) to perform one’s personality through the placement of some “items” – but only a few, and only small ones – and to do it, moreover, “proudly” – is surely an ultramodern example of the authoritarian demand for emotional labour within strictly controlled limits, an invitation to impersonate a simulacrum of the happily productive employee.

The quandary, though, is that everyone suspects messiness is linked to creativity. An intriguing 2013 study, for example, found that while a clean and tidy environment made people act more ethically, a “disorderly” one helped them come up with better ideas.

To keep the profitable benefits of messiness, then, Wired hopes to strictly corral it in predefined messable areas. “I think you’ll be delighted to see that we’ve engineered spaces that are designed to get messy, entire rooms for the implements of creative inspiration and expression,” Dadich writes, before continuing sternly: “The common newsroom and community spaces are not those places.”

Yet ordering people to be messily creative in one room but not in another could cause confusion or resentment instead of gratitude. Genuine intellectual activity, perhaps, is not a strictly containable anarchy that can be separated by mere walls. And surely a rigorously clean and tidy desk is the sign of a timid and circumscribed intellect.

As proof, I invite you to picture my own desk, which is currently home to several tottering stacks of unread books and unopened bills, half a dozen empty mugs and glasses, many mechanical pencils, rubber bands, receipts, and probably several pounds worth of small change. Since there isn’t actually room to put my laptop on the desk, I had to go and write this article at the kitchen table. Now, that’s creativity.

And if you don’t believe me, you can complain to Albert Einstein. “If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind,” he asked, “of what, then, is an empty desk a sign?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนที่ทำงานในสำนักงานต้องรู้สึก twinge ของ envy สุนทรียะใน perusing ภาพถ่ายของ San Francisco สายนิตยสารใหม่สำนักงานใหญ่ ว่าอารมณ์ และ designy ถ้าคุณทำงานที่นี่ คุณจะรู้สึกเหมือนคุณได้อยู่อาศัยในอนาคต ยกเว้นคุณจะมีชีวิตอยู่ในอนาคตที่มนุษย์เท่านั้น grudgingly อนุญาตให้ใช้ในสำนักงาน เนื่องจากพวกเขาจะทำให้ untidyส่วนใหญ่ของภาพมีขาดเป้าคนในพวกเขา เหมือนภาพถ่ายของตกแต่งสวยงามในประเทศเสมอคุณลักษณะหนังสือขาดเป้า ในอนาคต เทคโนโลยีนิตยสารจะเขียนทั้งหมด โดยหุ่นยนต์ที่มองไม่เห็นนี้น่าจะ ต้องลับต้นบันทึก (หรือการส่งเสริมการขายบางทีไวรัส) ส่ง โดยบรรณาธิการบริหาร สก็อต Dadich พนักงานก่อนที่จะย้ายไปยังอาคารใหม่ คุณสามารถได้ยินเสียงเขา wincing เขาบ่นเกี่ยวกับสถานะของสำนักงานปัจจุบัน: จะ "มีความลำบากใจ: กาแฟคราบสกปรกบนผนัง (และท็อปส์เคาน์เตอร์ และโต๊ะ), เทียบกับช่องเก็บปุ๋ย ละทิ้งร่างเรื่องราวและรูปแบบ (เต็มไปด้วยเนื้อหาที่เป็นความลับสูง), อาหารเก่า กินครึ่ง และ ใช่ ฉันจะพูดออก ตัวเลขการกระทำได้"ว่า เสียงเหมือนชนิดของฉันเพียงแค่อาจพิจารณาทำงานในสำนักงาน ผมได้พูดเสมอว่า ถ้าผนังไม่ป้ายในกาแฟ ผมจะไม่ใช้งาน สิ่งนั้น แต่เพียงวิธีที่รวดเร็ว และยาฆ่าเชื้อไม่ Dadich ต้องการสภาพแวดล้อมใหม่ให้พนักงานต้องไม่กังวลมากเกินไป พวกเขาจะ ค่อนข้าง จะร้องไห้น้ำตาเล็กทวงบุญคุณเมื่ออ่านข้อความนี้: "ผมสนับสนุนให้คุณสามารถแสดงรายการเล็กน้อยที่โต๊ะของคุณภูมิใจเนื่องจากพื้นที่ของเราสะท้อนถึงการที่เรา" เป็น "กำลังใจ" (หรือซื้อ) ทำของบุคลิกภาพผ่านการวาง "รายการ" – แต่เพียงไม่กี่ และเฉพาะเล็กคน – และทำมัน นอกจากนี้ "ภูมิใจ" – ย่อมเป็นตัวอย่างมิตรเอาใจใส่ของประเทศความต้องการแรงงานทางอารมณ์ภายในขีดจำกัดควบคุมอย่างเคร่งครัด การเชิญไปเลียนแบบ simulacrum ของพนักงานประสิทธิภาพอย่างมีความสุขQuandary แม้ว่า ว่าทุกคนที่ messiness ผู้ต้องสงสัยเชื่อมโยงกับความคิดสร้างสรรค์ การศึกษาปี 2013 น่า เช่น พบว่า ในขณะที่สภาพแวดล้อมการ กระทำ คนทำมากขึ้นตามหลักจริยธรรม การ "ทุลักทุเล" หนึ่งช่วยให้พวกเขามากับความคิดที่ดีเพื่อให้ผลประโยชน์ผลกำไรของ messiness แล้ว สายหวังที่จะเคร่งครัด corral ในพื้นที่ล่วงหน้า messable "ผมคิดว่า คุณจะยินดีที่จะดูว่า เราได้สร้างขึ้นได้โดยพื้นที่ที่ถูกออกแบบมาเพื่อรับห้องเครื่องมือสร้างสรรค์แรงบันดาลใจและนิพจน์ ยุ่ง ทั้ง" เขียน Dadich ก่อน sternly: "ช่องข่าวและชุมชนทั่วไปจะไม่สถานเหล่านั้น"ยังสั่งคนให้สร้างสรรค์ messily ในห้อง แต่ไม่ในอีกอาจทำให้เกิดความสับสนหรือแค้นใจแทนความกตัญญู กิจกรรมทางปัญญาของแท้ บางที ได้อนาธิปไตยอย่างเคร่งครัด containable ที่สามารถแยกจากกัน โดยผนังเพียง และก็ โต๊ะ กระเคร่งครัดเป็นสัญลักษณ์ของสติปัญญาเป็นพิเศษ และ circumscribedเป็นหลักฐาน ฉันเชิญคุณภาพโต๊ะของตัวเอง ที่อยู่บ้านกองหลาย tottering ยังไม่ได้อ่านหนังสือและยังตั๋ว หกครึ่งแก้วที่ว่างเปล่า และแว่นตา เครื่องจักรกลดินสอหลาย ยาง รับ และอาจจะหลายปอนด์คุ้มค่าของการเปลี่ยนแปลงเล็ก เนื่องจากไม่มีห้องจริงให้แล็ปท็อปของฉันบนโต๊ะ ฉันมีไป และเขียนบทความนี้ในตารางห้องครัว ตอนนี้ นั่นคือความคิดสร้างสรรค์และถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถบ่นกับอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ "ถ้า โต๊ะ cluttered เครื่องใจ cluttered, " เขาถาม "ของอะไร แล้ว คือมีโต๊ะว่าง เครื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนที่ทำงานในสำนักงานต้องรู้สึกเจ็บใจของความอิจฉาความงามใน perusing ภาพของนิตยสาร Wired ของสำนักงานใหญ่แห่งใหม่ซานฟรานซิ วิธีอารมณ์และ designy ถ้าคุณทำงานที่นี่คุณจะรู้สึกว่าคุณอาศัยอยู่ในอนาคต ยกเว้นคุณจะอาศัยอยู่ในอนาคตที่มนุษย์ได้รับอนุญาตเท่านั้นอย่างเสียไม่ได้ในสำนักงานเพราะพวกเขาจะทำให้พวกเขาไม่เรียบร้อย. ส่วนใหญ่ของภาพที่มีการขาดที่เห็นได้ชัดเจนของคนในพวกเขาเช่นเดียวกับภาพของการตกแต่งภายในที่สวยงามในประเทศมักจะมีการขาดที่เห็นได้ชัดเจน หนังสือ ในอนาคตนิตยสารเทคโนโลยีจะถูกเขียนอย่างสิ้นเชิงโดยหุ่นยนต์ที่มองไม่เห็น. นี้น่าจะเป็นความปรารถนาความลับภายใต้บันทึก (หรือบางทีอาจจะเป็นแคมเปญการตลาดแบบปากต่อปาก) ส่งโดยบรรณาธิการหัวหน้าสกอตต์ Dadich, แก่พนักงานก่อนที่จะย้ายเข้าไปอยู่ใน อาคารใหม่ คุณสามารถได้ยินเสียงของเขา wincing ในขณะที่เขาบ่นเกี่ยวกับสถานะของสำนักงานปัจจุบัน: พวกเขาจะ "ลำบากใจ: คราบกาแฟบนผนัง (และเคาน์เตอร์และโต๊ะทำงาน) ล้นถังปุ๋ยหมัก, ร่างที่ถูกทิ้งร้างของเรื่องราวและรูปแบบ (เต็มไปด้วยเนื้อหาที่เป็นความลับอย่างมาก ) วันเก่า, อาหารครึ่งกินและใช่ฉันจะบอกว่ามัน, แอ็คชั่น. " ที่เสียงเหมือนชนิดของสำนักงานผมก็อาจจะพิจารณาการทำงานใน. ผมเคยพูดเสมอว่าถ้าผนัง ยังไม่ได้ป้ายในกาแฟที่ผมจะไม่ใช้งานสิ่งที่เป็น แต่เพียงวิธีการอนัตตาและน้ำยาฆ่าเชื้อไม่ Dadich ต้องการสภาพแวดล้อมใหม่จะเป็นอย่างไรพนักงานไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป พวกเขาจะค่อนข้างมีการร้องไห้น้ำตาเล็ก ๆ ของความกตัญญูเมื่ออ่านนี้: "ผมแนะนำให้คุณภูมิใจแสดงรายการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่โต๊ะทำงานของคุณเพราะพื้นที่ทำงานของเราสะท้อนให้เห็นว่าเราเป็นใคร." เป็น "กำลังใจ" (หรือสั่ง) ที่จะดำเนินการหนึ่งของบุคลิกภาพ ผ่านตำแหน่งของ "รายการ" - แต่เพียงไม่กี่และมีเพียงคนเล็ก - และที่จะทำมันยิ่งกว่านั้น "ความภาคภูมิใจ" - เป็นแน่นอนตัวอย่างเช่นล้ำสมัยของความต้องการแรงงานเผด็จการทางอารมณ์ภายในขอบเขตที่ควบคุมอย่างเคร่งครัดเชิญไป เลียนแบบจำลองของพนักงานการผลิตอย่างมีความสุข. ไม่แน่ใจ แต่เป็นที่ทุกคนสงสัย messiness เชื่อมโยงกับความคิดสร้างสรรค์ ที่น่าสนใจ 2013 การศึกษาเช่นพบว่าในขณะที่สภาพแวดล้อมที่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยทำให้คนทำหน้าที่อย่างมีจริยธรรม "ระเบียบ" หนึ่งช่วยให้พวกเขามากับความคิดที่ดีกว่า. เพื่อให้ผลประโยชน์ผลกำไรของสกปรกแล้วสายหวังที่จะเคร่งครัดคอก ในพื้นที่ที่กำหนดไว้ล่วงหน้า messable "ผมคิดว่าคุณจะมีความยินดีที่จะเห็นว่าเราได้ช่องว่างการออกแบบที่ได้รับการออกแบบเพื่อให้ได้ยุ่งห้องพักทั้งหมดสำหรับการดำเนินการของแรงบันดาลใจความคิดสร้างสรรค์และการแสดงออก" Dadich เขียนก่อนที่จะดำเนินการต่อไปอย่างโหดเหี้ยม "แถลงข่าวร่วมกันและพื้นที่ชุมชน ไม่ได้สถานที่เหล่านั้น. " แต่สั่งคนที่จะสร้างสรรค์ระเกะระกะในห้องหนึ่ง แต่ไม่ได้อยู่ในที่อื่นอาจก่อให้เกิดความสับสนหรือความแค้นแทนของความกตัญญู กิจกรรมทางปัญญาของแท้อาจจะไม่ได้เป็นอนาธิปไตย containable อย่างเคร่งครัดที่สามารถแยกออกจากผนังเพียง และแน่นอนโต๊ะสะอาดอย่างจริงจังและเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นสัญญาณของความขี้อายและสติปัญญาที่ จำกัด . เป็นหลักฐาน, ผมขอเชิญคุณภาพโต๊ะทำงานของตัวเองซึ่งปัจจุบันเป็นที่ตั้งของกองเดินเตาะแตะหลายแห่งยังไม่ได้อ่านหนังสือและค่าใช้จ่ายที่ไม่ได้เปิดครึ่งโหลแก้วที่ว่างเปล่า และแว่นตา, ดินสอกลหลายวงยาง, ใบเสร็จรับเงินและอาจจะหลายปอนด์มูลค่าของการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ เนื่องจากมีความไม่จริงของห้องพักที่จะนำแล็ปท็อปของฉันบนโต๊ะทำงานของผมมีที่จะไปและเขียนบทความนี้ที่โต๊ะในครัว ตอนนี้ที่ความคิดสร้างสรรค์. และถ้าคุณไม่เชื่อฉัน, คุณสามารถบ่นกับ Albert Einstein "ถ้าโต๊ะทำงานรกเป็นสัญญาณของรกใจ" เขาถามว่า "ของสิ่งนั้นเป็นโต๊ะที่ว่างเปล่าเข้าสู่ระบบหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนที่ทำงานในสำนักงาน ต้องรู้สึกเจ็บใจแทนอิจฉาความงามบนตรวจสอบภาพถ่ายของนิตยสาร wired ใหม่ซานฟรานซิสโกสำนักงานใหญ่ ว่าอารมณ์ และ designy . ถ้าคุณทำงานที่นี่ คุณจะรู้สึกเหมือนคุณอยู่ในอนาคต เว้นแต่คุณจะอาศัยอยู่ใน อนาคตที่ มนุษย์มีเพียงไม่พอใจที่ได้รับอนุญาตในสํานักงาน , เพราะพวกเขาจะทำให้พวกเขาไม่เรียบร้อย

ที่สุดของภาพขาดความเด่นของคนเหล่านั้น เหมือนกับภาพถ่ายของการตกแต่งภายในที่สวยงามเสมอคุณลักษณะเด่นของขาดหนังสือ ในอนาคต นิตยสารเทคโนโลยีจะเขียนทั้งหมดโดยหุ่นยนต์มองไม่เห็น

นี้ดูเหมือนว่าจะมีความลับปรารถนาพื้นฐานการบันทึก ( หรือบางทีไวรัสแคมเปญการตลาด ) ส่งโดยบรรณาธิการแดสดิส สก็อต ,ให้กับพนักงานก่อนที่จะย้ายไปตึกใหม่ คุณสามารถได้ยินเขาเจ็บเขาบ่นเกี่ยวกับสถานะของสำนักงานปัจจุบัน : พวกเขาจะ " อาย : คราบกาแฟที่ติดบนผนังและเคาน์เตอร์และโต๊ะ ) , ล้นถังปุ๋ยหมัก ทิ้งร่างของเรื่องราวและรูปแบบ ( เต็มลับสุดยอดเนื้อหา ) , วันเก่า อาหารที่รับประทานครึ่งและครับ กำลังจะบอกว่า ตัวเลขการกระทำ . "

ที่เสียงเหมือนชนิดของ office ผมอาจจะพิจารณางาน ผมเคยบอกเสมอว่า ถ้าผนังไม่ smeared ในกาแฟ ผมจะไม่ใช้งาน ไม่ว่าจะเป็น แต่เพียงว่าอนัตตาและยาฆ่าเชื้อไม่แดสดิสต้องการสภาพแวดล้อมใหม่ได้

พนักงานไม่ต้องเป็นห่วงมากนัก พวกเขาจะค่อนข้างต้องร้องไห้น้ำตาขนาดเล็กของความกตัญญู เมื่ออ่านข้อความนี้ :" ผมขอแนะนำให้คุณภาคภูมิใจแสดงรายการเล็กๆ ที่โต๊ะ เพราะงานของเราสะท้อนให้เห็นถึงเราเป็นใคร " โดน " ใจ " ( หรือคำสั่ง ) ที่จะแสดงบุคลิกของแต่ละคนผ่านการจัดวางของ " สินค้า " ) แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และคนเล็ก ) และทำมัน นอกจากนี้" ภาคภูมิใจ " และแน่นอนตัวอย่างล้ำสมัยของความต้องการใช้แรงงานทางอารมณ์ภายในที่กำหนดอย่างเคร่งครัด ควบคุมเชิญเลียนแบบความคล้ายกันของลูกจ้างที่ทำงานอย่างมีความสุข

ไม่แน่ใจ แต่เป็นที่ที่ทุกคนสงสัย messiness เชื่อมโยงกับความคิดสร้างสรรค์ น่าสนใจ 2013 การศึกษา ตัวอย่างพบว่าในขณะที่สภาพแวดล้อมที่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย ทำให้คนกระทำมากกว่าจริยธรรม " ระเบียบปฏิบัติ " ช่วยให้พวกเขามากับความคิดที่ดีกว่า

เก็บผลประโยชน์ผลกำไรของสกปรกมันก็สาย หวังต้อนมันกำหนดไว้อย่างเคร่งครัดในพื้นที่ messable . " ฉันคิดว่าคุณจะยินดีที่จะดูว่าเราได้ออกแบบเป็นแบบที่ออกแบบต้องวุ่นวายห้องพักทั้งหมดในส่วนหนึ่งของแรงบันดาลใจสร้างสรรค์และการแสดงออก " แดสดิสเขียนอย่างต่อเนื่องก่อนที่จะกระแทกเสียง " ข่าวทั่วไป และเป็นชุมชนไม่มีสถานที่เหล่านั้น . "

ยังสั่งให้คนสร้างสรรค์ อีรุงตุงนัง ในห้องหนึ่ง แต่ไม่ได้อีก อาจจะทำให้เกิดความสับสน หรือความแค้นแทนคำขอบคุณ ของแท้ทางปัญญา กิจกรรม บางทีไม่ใช่อนาธิปไตยอย่างเคร่งครัด containable ที่สามารถแยกจากกันโดยผนังเท่านั้น และแน่นอน โต๊ะไทย สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นเครื่องหมายของสติปัญญา และพื้นที่ที่ จํากัด เขิน

เพื่อเป็นหลักฐาน ผมขอเชิญคุณภาพโต๊ะของผม ซึ่งอยู่ที่บ้านหลายโซเซกองหนังสือยังไม่ได้อ่าน และยังไม่ได้ตั๋ว ครึ่งโหล ว่างเปล่า แก้วและแก้ว , ดินสอกลหลายวงยาง , ใบเสร็จและอาจจะหลายปอนด์มูลค่าของการเปลี่ยนแปลงขนาดเล็ก เนื่องจากมีไม่ใช่ห้องวางแล็ปท็อปของฉันบนโต๊ะ ผมต้องไปเขียนบทความนี้ที่โต๊ะในครัว ตอนนี้ที่สร้างสรรค์

และถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถบ่นให้ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ " ถ้ารกโต๊ะเป็นสัญลักษณ์ของรกใจ " เขาถามว่า " ของอะไร แล้ว มีโต๊ะว่างป้ายเหรอ "