Jian Chen reached down to rub his s

Jian Chen reached down to rub his stomach that was currently so empty that it had begun to hurt a bit. He smiled helplessly, and then started to walk towards the dining hall.

After quickly finishing his dinner, Jian Chen went straight back to the dorms. En route, he managed to attract quite a few students’ gazes; there were envious, respectful, jealous, and all other types of expressions in their looks.

Jian Chen didn’t pay any mind to the surrounding attention, and walked to the dorm without a sideways glance. After he entered the dorms, he could see that in the distance, there was a familiar figure standing in front of his room. He felt relieved as he realized it was his older brother, Changyang Hu.

“It’s so late, and yet Big Brother is waiting for me to return here. Could it be he has something urgent that he really needs to tell me?” Jian Chen inwardly guessed. He quickened his pace, and rushed over.

“Big brother, it’s already so late. Why are you waiting for me here? What is there that cannot wait until tomorrow to discuss?” Jian Chen asked as he walked up to Changyang Hu.

Seeing Jian Chen approach, Changyang Hu’s face turned bitter, and he said with a sigh, “Ai…fourth brother, you’ve finally returned. Where did you run off to today? I pretty much searched the entire school, yet I couldn’t find you, so I have been waiting here for the entire day now.”

Jian Chen said apologetically, “Big brother, were you looking for me for something extremely important?”

Hearing this, Changyang Hu smiled happily and said in an excited voice, “Of course there’s something. Moreover, it’s something major. Come, fourth brother, let’s enter the room to talk.”

Jian Chen nodded, and took out the key from his Space Belt to open the room’s door. This room’s door was newly replaced, since the old one had been turned to rubble by the vice headmaster.

Immediately after they entered the room, Changyang Hu closed the door, and then urgently said, “Fourth brother, the clan just sent a message. You’re so lucky, your big brother is really envious of you.”

Hearing this, Jian Chen was puzzled, and he asked in confusion, “Big brother, exactly what has happened?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินเจียนถึงลงไปถูท้องของเขาที่กำลังว่างเปล่าที่มันก็เริ่มที่จะเจ็บหรอก เขายิ้มซม และจากนั้น เริ่มเดินไปทางโรงอาหารหลังจากเสร็จสิ้นอาหารมื้อเย็นได้อย่างรวดเร็ว เฉินเจียนก็ตรงกลับไปห้องพักรวม เส้นทาง ที่เขาจัดการเพื่อดึงดูดนักเรียนค่อนข้างน้อย gazes อิจฉา เคารพ อิจฉา และอื่น ๆ ทั้งหมดชนิดของนิพจน์ในลักษณะของพวกเขาได้เฉินเจียนไม่ได้จ่ายเงินใจใด ๆ ให้ความสนใจโดยรอบ แล้วเดินไปที่หอพักโดยไม่ต้องชำเลืองมองด้านข้าง หลังจากที่เขาป้อนในห้องพักรวม เขาสามารถเห็นได้ในระยะไกล มีว่าเป็นรูปที่คุ้นเคยยืนอยู่หน้าห้องของเขา เขารู้สึกโล่งใจที่เขาตระหนักว่า มันเป็นพี่ของเขา Changyang Hu"ดังนั้นปลาย และยังได้ พี่ใหญ่กำลังรอให้ที่นี่ อาจจะเป็นเขามีบางสิ่งบางอย่างเร่งด่วนว่า เขาจริง ๆ ต้องบอก" เฉินเจียนอย่างภายในคาดเดา เขา quickened ก้าวของเขา และวิ่งผ่าน"พี่ใหญ่ ได้แล้วปลายเดือนดังนั้น ทำไมคุณจะรอฉันที่นี่ มีอะไรที่ไม่สามารถรอจนถึงวันพรุ่งนี้เพื่อหารือ" เฉินเจี้ยนถามขณะที่เขาเดินขึ้นไป Changyang Huเห็นวิธีเฉินเจียน Changyang Hu หน้าเปิดขม และเขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจ "Ai...สี่ คุณได้กลับ มา ที่คุณไม่ปิดถึงวันนี้ ฉันค้นหาทั้งโรงเรียนสวยมาก ยังไม่พบคุณ ดังนั้นฉันจะรอที่นี่ทั้งวันเดี๋ยวนี้"เฉินเจียนกล่าวว่า apologetically, "พี่ใหญ่ คุณสำหรับผมสิ่งที่สำคัญมาก"ได้ยินนี้ Changyang Hu ยิ้มอย่างมีความสุข และกล่าวในเสียงที่ตื่นเต้น "แน่นอนมีบางสิ่งบางอย่าง นอกจากนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญ มา พี่ชายสี่ ลองป้อนห้องเพื่อพูดคุยกัน "เฉินเจียนเลยต้อง และเอาออกปุ่มจากเข็มขัดของเขาพื้นที่เปิดประตูของห้อง ประตูห้องนี้ถูกแทนที่ใหม่ ตั้งแต่เก่า หนึ่งได้ถูกเปิดนักร โดยรองครูใหญ่ทันทีหลังจากที่พวกเขาใส่ห้อง Changyang Hu ปิดประตู และอย่างเร่งด่วน ว่า "สี่ กองทัพเพียงส่งข้อความ คุณโชคดี พี่ใหญ่ของคุณอิจฉาจริง ๆ คุณ"ได้ยินนี้ เฉินเจียนเป็นงง และเขาถามอุตลุด "ใหญ่ ว่า เกิดอะไรขึ้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจี้ยนเฉินเอื้อมมือลงไปถูท้องของเขาที่เป็นอยู่ในปัจจุบันเพื่อให้เปล่าว่ามันก็เริ่มที่จะเจ็บนิด เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้และจากนั้นเริ่มที่จะเดินไปทางห้องอาหาร

หลังจากได้อย่างรวดเร็วการตกแต่งอาหารค่ำของเขาเฉินเจี้ยนก็ตรงกลับไปที่หอพัก ระหว่างทางเขาจัดการเพื่อดึงดูดค่อนข้าง gazes นักเรียนไม่กี่ '; มีอิจฉาเคารพอิจฉาและทุกประเภทอื่น ๆ ของการแสดงออกในลักษณะของพวกเขา

เจี้ยนเฉินไม่ได้จ่ายใจใด ๆ ให้ความสนใจโดยรอบและเดินไปที่หอพักโดยไม่ต้องได้อย่างรวดเร็วด้านข้าง หลังจากที่เขาเข้าหอพักเขาอาจจะเห็นว่าในระยะทางที่มีตัวเลขที่คุ้นเคยยืนอยู่หน้าห้องของเขา เขารู้สึกโล่งใจที่เขารู้ว่ามันเป็นพี่ชายของเขา Changyang Hu

"มันดึกและบราเดอร์บิ๊ก ๆ กำลังรอสำหรับผมที่จะกลับมาที่นี่ มันอาจจะเป็นเขามีบางสิ่งบางอย่างเร่งด่วนว่าเขาจริงๆต้องบอกฉัน? "เจี้ยนเฉินเดาใจ เขาเร่งฝีเท้าของเขาและรีบวิ่งมากกว่า

"พี่ใหญ่มันมีอยู่แล้วเพื่อให้ปลาย ทำไมคุณกำลังรอผมอยู่ที่นี่? อะไรคือสิ่งที่มีที่ไม่สามารถรอจนถึงวันพรุ่งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับ? "เจี้ยนเฉินถามในขณะที่เขาเดินขึ้นไปยัง Changyang Hu

เห็นวิธีการเจี้ยนเฉินใบหน้า Changyang Hu หันขมและเขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจ "Ai ... พี่ชายที่สี่คุณได้กลับมาในที่สุด คุณไม่วิ่งหนีไปไหนวันนี้? ผมสวยมากสืบค้นทั้งโรงเรียน แต่ฉันไม่สามารถหาคุณดังนั้นฉันได้รับการรอที่นี่ตลอดทั้งวันนี้. "

เจี้ยนเฉินกล่าวว่าขอโทษ" พี่ใหญ่ท่านกำลังมองหาฉันสำหรับสิ่งที่สำคัญมาก? "

การรับฟัง นี้ Changyang Hu ยิ้มอย่างมีความสุขและกล่าวในการให้เสียงตื่นเต้น "แน่นอนมีบางสิ่งบางอย่าง ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นสิ่งที่สำคัญ

มาพี่ชายสี่ขอเข้ามาในห้องที่จะพูดคุย. " เจี้ยนเฉินพยักหน้าและเอากุญแจออกมาจากเข็มขัดอวกาศของเขาที่จะเปิดประตูห้องพักของ ประตูห้องนี้ถูกแทนที่ใหม่ตั้งแต่คนเก่าที่ได้รับการหันไปเศษโดยรองอาจารย์ใหญ่

ทันทีหลังจากที่พวกเขาเข้ามาในห้อง Changyang หูปิดประตูแล้วกล่าวอย่างเร่งด่วน "น้องชายสี่ตระกูลเพิ่งส่งข้อความ คุณโชคดีเช่นนั้นพี่ใหญ่ของคุณเป็นจริงอิจฉาคุณ. "

ได้ยินอย่างนี้แล้วเฉินเจี้ยนงงและเขาถามในความสับสน" พี่ใหญ่สิ่งที่เกิดขึ้น? " ตั้งแต่คนเก่าที่ได้รับการหันไปเศษโดยรองอาจารย์ใหญ่ ทันทีหลังจากที่พวกเขาเข้ามาในห้อง Changyang หูปิดประตูแล้วกล่าวอย่างเร่งด่วน "น้องชายสี่ตระกูลเพิ่งส่งข้อความ คุณโชคดีเช่นนั้นพี่ใหญ่ของคุณเป็นจริงอิจฉาคุณ. " ได้ยินอย่างนี้แล้วเฉินเจี้ยนงงและเขาถามในความสับสน" พี่ใหญ่สิ่งที่เกิดขึ้น? " ตั้งแต่คนเก่าที่ได้รับการหันไปเศษโดยรองอาจารย์ใหญ่ ทันทีหลังจากที่พวกเขาเข้ามาในห้อง Changyang หูปิดประตูแล้วกล่าวอย่างเร่งด่วน "น้องชายสี่ตระกูลเพิ่งส่งข้อความ คุณโชคดีเช่นนั้นพี่ใหญ่ของคุณเป็นจริงอิจฉาคุณ. " ได้ยินอย่างนี้แล้วเฉินเจี้ยนงงและเขาถามในความสับสน" พี่ใหญ่สิ่งที่เกิดขึ้น? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจี้ยนเฉินเอื้อมมือลงไปลูบท้องของเขาที่ตอนนี้ว่างเปล่า มันเริ่มจะเจ็บเล็กน้อย เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ แล้วเริ่มเดินไปทางห้องอาหารหลังจากเสร็จมื้อเย็นของเขาได้อย่างรวดเร็ว , เจี้ยนเฉิน ตรงกลับไปที่หอพัก ระหว่างทาง เขาจัดการเพื่อดึงดูดนักศึกษาที่ค่อนข้างไม่กี่แห่ง มีอิจฉา เคารพ อิจฉา และชนิดอื่น ๆของการแสดงออกในลักษณะของพวกเขาเจี้ยนเฉินไม่ยอมจ่ายไว้โดยรอบ ความสนใจ และเดินไปยังหอพักโดยไม่เหลือบมองด้านข้าง หลังจากเขาเข้าหอ เขาก็เห็นว่าอยู่ไกล มีร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่หน้าห้องของเขา เขารู้สึกโล่งใจที่เขาตระหนักว่ามันคือพี่ชาย changyang โฮ" นี่มันดึกมากแล้ว แต่พี่จะรอฉันกลับมาที่นี่ หรือว่าเขามีบางอย่างที่เขาต้องการจะบอกอะไรฉัน " เจี้ยนเฉินเข้ามาเดา เขา quickened ก้าวของเขาและวิ่งผ่าน" พี่ใหญ่ สายแล้ว ทำไมคุณรอผมที่นี่ มีอะไรที่ไม่สามารถรอจนกว่าพรุ่งนี้จะคุยด้วย " เจี้ยนเฉินถามขณะที่เขาเดินถึง changyang โฮเห็นเจี้ยนเฉิน เข้าหา ใบหน้าของ changyang หูก็ขม เขาพูดพร้อมกับถอนหายใจ " พี่สี่ เฮ้อ . . . ในที่สุดคุณก็กลับมา คุณหนีไปไหนวันนี้ ผมสวยมากหาทั่วโรงเรียนแล้ว แต่ผมยังหาเธอไม่เจอ ก็เลยต้องรอทั้งวัน ตอนนี้เจี้ยนเฉินกล่าวขอโทษ , พี่ใหญ่ , คุณกำลังมองหาอะไรที่สำคัญมาก ? "ได้ยินแบบนี้ changyang โฮยิ้มอย่างมีความสุข และพูดในเสียงตื่นเต้นว่า " แน่นอน มันมีอะไรบางอย่าง นอกจากนี้ มันเป็นเรื่องใหญ่ มา พี่สี่ เข้าไปห้องพูดคุย .เจี้ยนเฉินพยักหน้า และหยิบกุญแจจากแถบพื้นที่ของเขาเพื่อเปิดห้อง ประตู ประตูห้องถูกเปลี่ยนใหม่ เพราะตัวเก่าได้กลายเป็นเศษหินหรืออิฐโดยรองอาจารย์ใหญ่ทันทีหลังจากที่พวกเขาเข้ามาในห้อง changyang หูล็อคประตู แล้วรีบพูดว่า " พี่สี่ตระกูลเพิ่งส่งข้อความมา เธอช่างโชคดี พี่ชายกำลังอิจฉาเธอจริงๆ .ได้ยินแบบนี้ เจี้ยนเฉิน งง และสับสน เขาถามว่า " พี่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? "