The garden was empty during the aut

The garden was empty during the autumn night, why were there two teacups?

He glanced at the middle aged woman and gestured to ask if he can drink some tea. He had sweated a lot previously when he was helping Xuan Yuan Po with his wounds. He was kind of thirsty right now.

The middle aged woman didn’t look at him but she nodded lightly in approval.

Chen Chang Sheng picked up the teacup and took a sip. He noticed the tea was rich and soothing, it was a pot of righteous tea.

Even the famous teas that Luo Luo previously gifted him couldn’t compare to the seemingly ordinary black tea in this pot.

How a pot of tea tastes depends on the leaves itself, but more importantly, the person who boiled the tea.

A person who can boil such a pot of black tea was definitely of no ordinary status.

Chen Chang Sheng’s looked at the middle aged woman with even more respect in his eyes.

He put down the teacup and waited for her to ask a question.

But even after they finished their cups of tea, the middle aged woman didn’t say anything.

She sat quietly next to the table and looked around the surrounding of Herb Garden. There was no emotion in her eyes, there were only countless memories.

But Chen Chang Sheng wasn’t one of them.

Chen Chang Sheng was a little embarrassed, a little nervous even. He wasn’t use to this kind of silence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวนเป็นว่างช่วงกลางคืนฤดูใบไม้ร่วง ทำไมมีถ้วยชา 2เขา glanced ที่ผู้หญิงกลาง และ gestured ขอถ้า เขาสามารถดื่มชา เขามี sweated มากก่อนหน้านี้เมื่อเขาถูกช่วยซวนหยวน Po กับบาดแผลของเขา เขาเป็นชนิดของกระหายน้ำอยู่ผู้หญิงคนกลางไม่ได้มองเขา แต่เธอเลยต้องเบา ๆ ในการอนุมัติChen Sheng ช้างหยิบถ้วยน้ำชาการ และเอาจิบ เขาสังเกตเห็นชาร่ำรวย และการผ่อนคลาย มันเป็นหม้อชาชอบธรรมแม้แต่ชาที่มีชื่อเสียงที่ Luo Luo ก่อนหน้านี้พรสวรรค์เขาไม่เปรียบเทียบกับชาดำธรรมดาดูเหมือนในหม้อนี้วิธีหม้อชามีรสชาติขึ้นอยู่กับใบเอง แต่ที่สำคัญ บุคคลที่ต้มชาบุคคลที่สามารถต้มหม้อของชาดำถูกแน่นอนของสถานะที่ไม่ธรรมดาเฉินช้าง Sheng มองที่ผู้หญิงกลาง ด้วยความเคารพยิ่งในสายตาของเขาเขาใส่ลงในถ้วยน้ำชา และรอให้เธอถามคำถามแม้แต่หลังจากที่พวกเขาเสร็จถ้วยชาของพวกเขา ผู้หญิงกลางไม่ได้พูดอะไรเธอนั่งติดกับโต๊ะ และมองไปรอบ ๆ โดยรอบของสวนสมุนไพร มีอารมณ์ในดวงตาของเธอไม่มี มีมากมายความทรงจำเท่านั้นแต่เฉินช้าง Sheng ไม่ได้หนึ่งของพวกเขาChen Sheng ช้างถูกอายเล็กน้อย เล็กน้อยประสาทแม้ เขาไม่ได้ใช้ชนิดของความเงียบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวนเป็นที่ว่างเปล่าในช่วงเวลากลางคืนฤดูใบไม้ร่วงทำไมมีสองถ้วยชา?

เขาเหลือบมองไปที่ผู้หญิงวัยกลางคนและชี้จะถามว่าเขาสามารถดื่มชาบาง เขาได้เหงื่อมากก่อนหน้านี้เมื่อเขาได้รับการช่วยให้ Xuan หยวน Po กับบาดแผลของเขา เขาเป็นชนิดของการกระหายน้ำในขณะนี้.

หญิงวัยกลางคนไม่ได้มองไปที่เขา แต่เธอพยักหน้าเบา ๆ ในการอนุมัติ.

เฉินช้าง Sheng หยิบถ้วยน้ำชาและเอาจิบ เขาสังเกตเห็นชารวยและผ่อนคลายมันเป็นหม้อชาชอบธรรม.

แม้แต่ชาที่มีชื่อเสียงที่ Luo Luo ก่อนหน้านี้เขามีพรสวรรค์ไม่สามารถเปรียบเทียบกับชาดำธรรมดาดูเหมือนจะอยู่ในหม้อนี้.

วิธีหม้อชารสชาติขึ้นอยู่กับ ใบตัวเอง แต่ที่สำคัญกว่าคนที่ต้มชา.

คนที่สามารถต้มเช่นหม้อชาดำเป็นแน่นอนสถานะไม่ธรรมดา.

เฉินช้างของ Sheng มองไปที่ผู้หญิงวัยกลางคนด้วยความเคารพยิ่งขึ้นในสายตาของเขา.

เขา ใส่ลงถ้วยน้ำชาและรอสำหรับเธอที่จะถามคำถาม.

แต่แม้หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นถ้วยชาของหญิงวัยกลางคนไม่ได้พูดอะไร.

เธอนั่งเงียบ ๆ อยู่ติดกับโต๊ะและมองไปรอบ ๆ โดยรอบของสวนสมุนไพร มีอารมณ์ความรู้สึกในดวงตาของเธอไม่ได้มีเพียงความทรงจำที่นับไม่ถ้วน.

แต่เฉินช้าง Sheng ไม่ได้เป็นหนึ่งของพวกเขา.

เฉินช้าง Sheng เป็นอายเล็ก ๆ น้อย ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ แม้ประสาท เขาก็ไม่ได้ใช้กับชนิดของความเงียบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวนว่างเปล่าในคืนฤดูใบไม้ร่วง ทำไมมีถ้วยชาสองใบ ?เขาเหลือบมองที่ผู้หญิงวัยกลางคน และชี้นิ้วบอกว่าถามได้ ถ้าเขาดื่มชา เขามีเหงื่อออกมากก่อนหน้านี้ ตอนที่เขาช่วยซวนหยวนโปกับบาดแผลของเขา เขารู้สึกหิวน้ำเลยวัยกลางคนผู้หญิงไม่ได้มองเขา แต่เธอพยักหน้าเบาๆอย่างเห็นด้วยเฉินฉาง เซิง หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ . เขาสังเกตเห็นชารวยและผ่อนคลาย มันเป็นหม้อของชาที่ชอบธรรมแม้แต่ที่มีชื่อเสียงชาที่หลัวหลัวก่อนหน้านี้ที่มีพรสวรรค์ เขาไม่สามารถเทียบกับชาดำที่ดูเหมือนปกติในหม้อนี้วิธีการหม้อรสชาติชาขึ้นอยู่กับใบเอง แต่ที่สำคัญคนที่ต้มชาคนที่สามารถต้มเป็นหม้อของชาดำเป็นมั่นเหมาะไม่มีฐานะธรรมดาเฉินฉาง เซิง มองหญิงวัยกลางคนด้วยความเคารพยิ่งในสายตาของเขาเขาวางถ้วยชา และ รอให้เธอถามคำถามแต่แม้หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นการถ้วยชา , ผู้หญิงวัยกลางคนที่ไม่พูดอะไรเธอนั่งเงียบๆข้างโต๊ะและมองรอบรอบสวนสมุนไพร ไม่มีความรู้สึกในสายตาของเธอมีเพียงความทรงจำที่นับไม่ถ้วนแต่เฉินฉาง เซิง ไม่ใช่หนึ่งในนั้นเฉินฉาง เซิง ออกจะเขิน ประหม่าเล็กน้อยด้วยซ้ำ เขาไม่ได้ใช้ความเงียบแบบนี้ .