Pharmacotherapy Much of the literat

Pharmacotherapy Much of the literature on treatment of DD is in the form of reports on individual or very small series of cases. The intro- duction of oral neuroleptic pimozide and its successful use in the treatment of DD has prompted some researchers to claim its therapeutic specificity for DD, which shared by other antipsychotics. Further on, this is claimed to justify the retention of the concept of paranoia as a separate diag- nostic enti in their meta-analysis reviewed approximately 1000 articles on paranoia disorder from 1961 onwards and selected 257 cases as per DSM-IV criteria. Much of the information obtained was of poor quality. They divided the "response to treatment data into categories of recovery, partial recovery, and no improvement" and where applicable, "noncompliance. They found that earlier a variety of neuroleptics were used but since 1980 pimozide was the drug of choice. Adequate treatment details were available for 209 cases, out of which 110 (52.6 showed recovery, 59 P8.2 showed partial recovery, and 40 (9.2 showed no response. For pi mozide they found 68.5% cases as fully recovered and 22.4 as partially recovered, making a total of any recovery of the contrasting data for other antipsychotics was 22.6% full recovery, 45.3% partial recovery and a total of any recovery of 68% the difference was significantly in favour of pimozide (p< 0.001). Beneficial effects in DD have been found with risperidone (De Leon et al, 1999; Elmer et Srinivasan et al, (1994) from India found good response to antipsychotic treatment using trifluperazine, haloperidol, chlorpromazine, and electroconvulsive therapy, 11 out of 19 cases of delusional parasitosis showed complete remission, and five maintained the recovery for more than 3 years Besides conventional antipsychotics beneficial responses have been reported with SSRIs (Lane, 1990; Hollander et 1989; Gross, 1991), MAols genike, 1984), Clomipramin (Wada et al, 1999) and other TCAs (Pylko & Sicignan, 1985) and ECT Jordan & Howe, 1980.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pharmacotherapy วรรณคดีบนรักษาของ DD มากเป็นในรูปของรายงานบนชุดเล็ก หรือแต่ละกรณี บทนำ-duction pimozide เยียวยาปากและใช้ประสบความสำเร็จในการรักษาดีดีกระตุ้นให้นักวิจัยบางคนจะเรียกร้องความจำเพาะของการรักษาสำหรับ DD ที่ใช้ร่วมกัน โดยโรคทางจิตเวชอื่น ๆ เพิ่มเติม นี้อ้างว่า เพื่อจัดเก็บข้อมูลของแนวคิดของความหวาดระแวงกับทั้งแยก diag-nostic ที่ในการวิเคราะห์ตรวจสอบประมาณ 1000 บทความโรคหวาดระแวงจาก 1961 เป็นต้นไป และเลือก 257 กรณีตามเกณฑ์ของ DSM-IV ข้อมูลที่ได้รับมีคุณภาพต่ำ พวกเขาแบ่งออกเป็นการ "ตอบสนองต่อการรักษาข้อมูลเป็นประเภทของการกู้คืน กู้คืนบางส่วน และปรับปรุง" และเกี่ยว ข้อง "ไม่ปฏิบัติตาม พวกเขาพบว่า ก่อนหน้านี้ใช้หลากหลาย neuroleptics แต่ธาม pimozide ยาที่เลือก มีรายละเอียดการรักษาที่เพียงพอสำหรับกรณี 209, 110 ซึ่ง (52.6 แสดงให้เห็นว่าการกู้คืน 59 P8.2 แสดงให้เห็นว่ากู้คืนบางส่วน และ 40 9.2 (ไม่มี พี่ mozide พวกเขาพบ 68.5% กรณีเป็นคืน และ 22.4 เป็นบางส่วนกู้คืน การรวมใด ๆ การกู้คืนข้อมูลแตกต่างกันสำหรับโรคทางจิตเวชอื่น ๆ เป็น 22.6% กู้เต็ม กู้คืนบางส่วน 45.3% และรวมการกู้คืนใด ๆ 68% ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสนับสนุน pimozide (p < 0.001) ผลประโยชน์ใน DD พบกับ risperidone (De Leon et al, 1999 เอลเมอ et Srinivasan et al, (1994) จากอินเดียพบการตอบสนองดีการรักษารักษาโรคจิตโดยใช้ trifluperazine, haloperidol, chlorpromazine, electroconvulsive บำบัด และ 11 จาก 19 กรณีไหม parasitosis พบสมบูรณ์ปลด และห้ารักษากู้กว่า 3 ปีนอกจากได้รับรายงานเป็นประโยชน์ต่อการตอบสนองกับกลุ่ม SSRIs (Lane, 1990 โรคทางจิตเวชทั่วไป ดัตช์ et 1989 รวม 1991) MAols genike, 1984), Clomipramin (Wada et al, 1999) และ TCAs (Pylko & Sicignan, 1985) และ จอร์แดน ECT และอื่น ๆ Howe, 1980

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เภสัชมากของหนังสือที่เกี่ยวกับการรักษา DD อยู่ในรูปของรายงานเกี่ยวกับชุดของแต่ละบุคคลหรือขนาดเล็กมากของกรณีที่ duction เผย pimozide ของจิตในช่องปากและการใช้งานที่ประสบความสำเร็จในการรักษา DD ได้รับแจ้งนักวิจัยบางคนที่จะเรียกร้องความจำเพาะในการรักษาสำหรับ DD ซึ่งใช้ร่วมกันโดยโรคทางจิตเวชอื่น ๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับนี้จะอ้างว่าแสดงให้เห็นถึงการเก็บรักษาของแนวคิดของความหวาดระแวงที่แยก enti nostic diag- ใน meta-analysis ทบทวนประมาณ 1,000 บทความเกี่ยวกับความผิดปกติของความหวาดระแวงจาก 1961 เป็นต้นไปและเลือก 257 กรณีตามเกณฑ์ DSM-IV มากของข้อมูลที่ได้รับเป็นของที่มีคุณภาพดี พวกเขาแบ่ง "การตอบสนองต่อข้อมูลการรักษาเป็นหมวดหมู่ของการกู้คืนการกู้คืนบางส่วนและไม่มีการปรับปรุง" และสถานที่ที่ใช้บังคับ "การไม่ปฏิบัติตาม. พวกเขาพบว่าก่อนหน้านี้มีความหลากหลายของอินซูลินถูกนำมาใช้ แต่ตั้งแต่ปี 1980 pimozide เป็นยาเสพติดของทางเลือก. รายละเอียดการรักษาอย่างเพียงพอ มีอยู่ 209 กรณีออกจากที่ 110 (52.6 แสดงให้เห็นว่าการกู้คืน 59 P8.2 แสดงให้เห็นว่าการกู้คืนบางส่วนและ 40 (9.2 พบว่าไม่มีการตอบสนอง. ปี่ mozide พวกเขาพบว่า 68.5% กรณีเป็นฟื้นตัวเต็มที่และ 22.4 เป็นบางส่วนหายทำ รวมของการฟื้นตัวของข้อมูลที่ตัดกันสำหรับโรคทางจิตเวชอื่น ๆ เป็น 22.6% กู้เต็ม, 45.3% กู้คืนบางส่วนและรวมของการกู้คืน 68% ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความโปรดปรานของ pimozide (p <0.001) ใด ๆ . ผลประโยชน์ใน DD ได้รับ พบกับ risperidone (เดอลีออง et al, 1999; เอลเมอ et Srinivasan, et al (1994) จากประเทศอินเดียพบว่าการตอบสนองที่ดีในการรักษาโรคจิตใช้ trifluperazine, haloperidol, chlorpromazine และบำบัด 11 จาก 19 กรณีของการ parasitosis ประสาทหลอนแสดงให้เห็นว่าการให้อภัยที่สมบูรณ์ ห้าและการบำรุงรักษาการกู้คืนมานานกว่า 3 ปีนอกจากนี้โรคทางจิตเวชทั่วไปตอบสนองประโยชน์ที่ได้รับรายงานมีกลุ่ม SSRIs (Lane, 1990; ดัตช์และปี 1989 Gross, 1991), MAols genike, 1984) Clomipramin (Wada, et al, 1999) และ TCAs อื่น ๆ (Pylko & Sicignan, 1985) และ ECT จอร์แดน & ฮาว 1980

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เภสัชบำบัดมากของวรรณกรรมในการรักษาของ DD ที่เป็นในรูปแบบของรายงานในแต่ละบุคคลหรือชุดขนาดเล็กมากของกรณีที่ Intro duction - ปาก neuroleptic ไพโมไซด์และใช้ประสบความสำเร็จในการรักษาของ DD ได้รับแจ้งนักวิจัยบางคนเรียกร้องเฉพาะเจาะจงของการบำบัด DD ที่ใช้ร่วมกันโดยโรคจิตอื่น ๆ เพิ่มเติม เกี่ยวกับ นี้ อ้างปรับความคงทนของแนวคิดของความหวาดระแวงเป็นแยก diag - nostic enti ในการวิเคราะห์ของพวกเขาดูประมาณ 1000 บทความเกี่ยวกับโรคหวาดระแวงจาก 2504 เป็นต้นมาและเลือก 257 ราย ตามหลักเกณฑ์ dsm-iv . มากของข้อมูลที่ได้รับมีคุณภาพไม่ดี พวกเขาแบ่ง " การตอบสนองต่อข้อมูลการรักษาในประเภทของการกู้คืน , การกู้คืนบางส่วน และไม่มีการปรับปรุง " และใช้ " การ . พวกเขาพบว่า ก่อนหน้านี้มีความหลากหลายของยากล่อมประสาทที่ใช้แต่ตั้งแต่ปี 1980 ไพโมไซด์เป็นยาเสพติดของทางเลือก รายละเอียดการรักษาที่เพียงพอเป็นใช้ได้สำหรับ 209 ราย ออกจากที่ 110 ถึงพบการกู้คืน , 59 p8.2 พบการกู้คืนบางส่วนและ 40 ( 9.2 พบว่าไม่มีการตอบสนอง สำหรับปี่ mozide พวกเขาพบกรณี 68.5 % อย่างเต็มที่และ 22.4 เป็นบางส่วนก็ตาม ทำให้ทั้งหมดของการกู้คืนใด ๆของการตัดข้อมูลโรคจิตอื่น ๆคือ 22.6 % กู้เต็ม , 45.3 % บางส่วนและการกู้คืนทั้งหมดของการกู้คืนใด ๆของ 68 % ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความโปรดปรานของไพโมไซด์ ( p < 0.001 ) ผลประโยชน์ใน DD ได้เจอกับริสเพอริโดน ( de Leon et al , 1999 ; เอลเมอร์และ srinivasan et al ( 1994 ) จากอินเดีย พบการตอบสนองที่ดีในการรักษาผู้ป่วยโรคจิตที่ใช้ trifluperazine , ฮาโลเพอริดอล , วาฬ และคันโยก , 11 จาก 19 ราย parasitosis พบบรรเทาอาการประสาทหลอนและห้ารักษาสำหรับเพิ่มเติม กว่า 3 ปี นอกจากโรคจิตธรรมดาประโยชน์การตอบสนองได้รับรายงานกับ SSRIs ( Lane , 1990 ; ฮอลันดาและ 1989 ; รวม , 1991 ) , maols genike , 1984 ) , clomipramin ( Wada et al , 1999 ) และ TCAs ( pylko & sicignan , 1985 ) และ ect จอร์แดน & Howe 2523