Evaluation and Assessment in the Le

Evaluation and Assessment in the Learner-Centered Model
july 1, 2013 by aaron johnson leave a comment
Part 6 of a book Review of Learner-Centered Teaching by Maryellen Weimer
“Grades matter…but learning matters more.”

final exam

Do you ever feel like grades get in the way of learning? Wouldn’t it be great if, after getting an exam back, our students wanted to discuss the ideas it addressed instead of to arguing for another point? And I’m sure you have those students who you wish could be easier on themselves when they don’t get a perfect score. In this chapter on learner-centered evaluation methods could be summed up in a short statement: “Make your evaluation methods formative.” According to the author, this requires two things.

1. Lowering the stakes of assessments. This decreases anxiety, and alleviates the pressure to focus on grades instead of learning. By lowering the stakes, we are not lowering the importance; we are simply removing an obstacle to learning.

2. Redesigning our evaluation process to promote learning

Grades Out the Window?thrownoutwindow
Weimer doesn’t throw grades out the window. As a teacher, I’m still surprised by how both parents and students obsess about grades (and not about learning). I’ll admit that I’m not a fan of grades; I view them as a necessary evil. Weimer is more rationale. She does presents several pages of research detailing the problems that grades can create: performance mindset instead of mastery, reinforcing lower, rather than higher-order thinking skills, etc. However, she recognizes that grades can provide a legitimate motivation for learning, and more importantly, grades are what we use to certify mastery. So, we have a responsibility to create a grading process characterized by integrity. That means our assessments will promote learning instead of just getting the grade.

“The ability to accurately assess the quality of one’s own work, as well as that of others is a skill useful during college and in most professions subsequently.”
-Maryellen Weimer

This chapter is a goldmine of ideas. You’ll find detailed descriptions of a variety of assessment methods for exams, review sessions, debriefs, self-assessments, and peer assessments. Because most of her work is with college students, her ideas can be scaled up for university students and tweaked for high school students. It’s a dense chapter, so I’ll share just two concepts that I found valuable as a teacher.

My Two Takeaways
1. Tricky Exam Questions?
I’ve been accused of creating tricky exam questions. When my students express their frustration, I say something like, “I’m trying to get you to do more than just spit back the right answer. I want you to think about it and apply it. I want you to be able to solve problems with what you have learned.” I’ve always seen this as a legitimate practice. I now see that I was wrong.

There’s nothing wrong with having those kinds of questions on my exams. What was wrong was that I was not giving my students a chance to practice problem solving and application. Most of what we did in class was about information transfer. In other words, if I want to test my students’ ability to apply the content, I have to do more than simply cover the content; my students need opportunities to practice applying it in class.

“They [learners] must learn how to recognize what’s good, what needs to be fixed, and how to make it better. And how are those skills best developed?”

2. The One Thing that Has Held Me Back as a Teacher
If I had to pinpoint one thing that has held me back as a teacher, it’s been this: the idea that I have to provide my students with a solid foundation of content they could do things like apply, evaluate, and solve problems. There is a modicum of truth in that. But how much content is enough? It’s like Rockefeller’s response to the question , “How much money is enough?” His response: “Just one more dollar.” For me, it’s been, “Just one more week of content.”

It’s taken me ten years to realize that very little content is needed before moving students into those higher levels of thinking.

But what does that have to do with assessment?

Most of the assessment examples that Weimer gives us in this warpzonechapter could be or need to be implemented early in the semester. The advantages of this become clear. When we give our students opportunities to evaluate their own work, and the work of others, we launch them into a new way of interacting with the content–right from the start. Like in the game Super Mario Brothers, there’s a warp zone tunnel that will take you straight from level one to level four. This doesn’t mean that our students will immediately do well at level four, but Weimer gives some practical strategies for helping students develop these skills.

learner-centered-teaching-book.jpgI’ll admit that I wasn’t jazzed to read this particular chapter in the book, but I’m surprised by just how practical it turned out to be. I’ve tried peer and self-evaluations with some success and with some failure, and these pages helped me to identify why things worked when they worked and why they fell flat.

The Next Installment
Students don’t initially love the learner-centered approach simply because it’s different, it requires change and more from them. But students are not the only ones who question this model of teaching, faculty are often just as critical. In, the next installment of this book review of Learner-Centered Teaching we’ll look at how to hand student and faculty resistance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินผลและการประเมินผลในรูปแบบหลัก1 กรกฎาคม 2013 โดยแอรอนจอห์นสันแสดงความคิดเห็นส่วนที่ 6 หนังสือ Review of Learner-Centered สอน โดย Maryellen Weimer"เรื่องเกรด... แต่เรื่องการเรียนมากขึ้น"สอบขั้นสุดท้ายเคยบ้างเช่นได้รับคะแนนทางการเรียนรู้ มันจะไม่ดีถ้า หลังจากรับกลับสอบ นักเรียนของเราต้องการอภิปรายความคิดมันอยู่แทนการโต้เถียงในจุดอื่นหรือไม่ และฉันแน่ใจว่า คุณมีผู้เรียนที่ต้องสามารถช่วยตัวเองเมื่อพวกเขาไม่ได้รับคะแนนสมบูรณ์แบบ ในบทนี้แปลกผู้เรียนประเมินผล วิธีสามารถบวกค่าในคำสั่งย่อ: "ได้วิธีการประเมินความอุดมสมบูรณ์" ผู้เขียน ตามนี้ต้องสองสิ่ง1. ลดเงินเดิมพันของการประเมินผล นี้ลดความวิตกกังวล และ alleviates ดันเน้นเกรดแทนที่จะเรียนรู้ โดยอาศัยการลดลง เราจะไม่ลดความสำคัญ นอกจากนี้เราก็จะเอาออกเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้2. redesigning ของกระบวนการประเมินผลเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เกรดออกหน้าต่าง? thrownoutwindowWeimer doesn’t throw grades out the window. As a teacher, I’m still surprised by how both parents and students obsess about grades (and not about learning). I’ll admit that I’m not a fan of grades; I view them as a necessary evil. Weimer is more rationale. She does presents several pages of research detailing the problems that grades can create: performance mindset instead of mastery, reinforcing lower, rather than higher-order thinking skills, etc. However, she recognizes that grades can provide a legitimate motivation for learning, and more importantly, grades are what we use to certify mastery. So, we have a responsibility to create a grading process characterized by integrity. That means our assessments will promote learning instead of just getting the grade.“The ability to accurately assess the quality of one’s own work, as well as that of others is a skill useful during college and in most professions subsequently.”-Maryellen WeimerThis chapter is a goldmine of ideas. You’ll find detailed descriptions of a variety of assessment methods for exams, review sessions, debriefs, self-assessments, and peer assessments. Because most of her work is with college students, her ideas can be scaled up for university students and tweaked for high school students. It’s a dense chapter, so I’ll share just two concepts that I found valuable as a teacher.My Two Takeaways1. Tricky Exam Questions?
I’ve been accused of creating tricky exam questions. When my students express their frustration, I say something like, “I’m trying to get you to do more than just spit back the right answer. I want you to think about it and apply it. I want you to be able to solve problems with what you have learned.” I’ve always seen this as a legitimate practice. I now see that I was wrong.

There’s nothing wrong with having those kinds of questions on my exams. What was wrong was that I was not giving my students a chance to practice problem solving and application. Most of what we did in class was about information transfer. In other words, if I want to test my students’ ability to apply the content, I have to do more than simply cover the content; my students need opportunities to practice applying it in class.

“They [learners] must learn how to recognize what’s good, what needs to be fixed, and how to make it better. And how are those skills best developed?”

2. The One Thing that Has Held Me Back as a Teacher
If I had to pinpoint one thing that has held me back as a teacher, it’s been this: the idea that I have to provide my students with a solid foundation of content they could do things like apply, evaluate, and solve problems. There is a modicum of truth in that. But how much content is enough? It’s like Rockefeller’s response to the question , “How much money is enough?” His response: “Just one more dollar.” For me, it’s been, “Just one more week of content.”

It’s taken me ten years to realize that very little content is needed before moving students into those higher levels of thinking.

But what does that have to do with assessment?

Most of the assessment examples that Weimer gives us in this warpzonechapter could be or need to be implemented early in the semester. The advantages of this become clear. When we give our students opportunities to evaluate their own work, and the work of others, we launch them into a new way of interacting with the content–right from the start. Like in the game Super Mario Brothers, there’s a warp zone tunnel that will take you straight from level one to level four. This doesn’t mean that our students will immediately do well at level four, but Weimer gives some practical strategies for helping students develop these skills.

learner-centered-teaching-book.jpgI’ll admit that I wasn’t jazzed to read this particular chapter in the book, but I’m surprised by just how practical it turned out to be. I’ve tried peer and self-evaluations with some success and with some failure, and these pages helped me to identify why things worked when they worked and why they fell flat.

The Next Installment
Students don’t initially love the learner-centered approach simply because it’s different, it requires change and more from them. But students are not the only ones who question this model of teaching, faculty are often just as critical. In, the next installment of this book review of Learner-Centered Teaching we’ll look at how to hand student and faculty resistance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลและการประเมินในผู้เรียนเป็นศูนย์กลางรุ่น
1 กรกฎาคม 2013
โดยแอรอนจอห์นสันแสดงความคิดเห็นส่วนที่6 ของการรีวิวหนังสือการเรียนการสอนผู้เรียนเป็นศูนย์กลางโดย Maryellen Weimer
"เกรดไม่ว่า ... แต่เรื่องการเรียนรู้มากขึ้น." สอบครั้งสุดท้ายคุณเคยรู้สึกเหมือนเกรดได้รับในทางของการเรียนรู้หรือไม่? มันจะไม่ดีถ้าหลังจากที่ได้รับการสอบกลับนักเรียนของเราต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับความคิดที่จะแก้ไขแทนการที่จะเถียงจุดอื่นได้หรือไม่ และผมมั่นใจว่าคุณมีนักศึกษาที่คุณต้องการอาจจะง่ายในตัวเองเมื่อพวกเขาไม่ได้รับคะแนนที่สมบูรณ์แบบ ในบทนี้ในวิธีการประเมินผลผู้เรียนเป็นศูนย์กลางอาจจะสรุปได้ในคำสั่งสั้น ๆ ". ให้วิธีการประเมินผลของการก่อสร้าง" ตามที่ผู้เขียนนี้ต้องใช้สองสิ่งที่. 1 ลดเงินเดิมพันของการประเมินผล นี่คือการลดความวิตกกังวลและบรรเทาความกดดันที่จะมุ่งเน้นไปที่การเรียนแทนของการเรียนรู้ โดยการลดเงินเดิมพันเราไม่ได้ลดความสำคัญ; เราเป็นเพียงการลบอุปสรรคในการเรียนรู้. 2 ปรับเปลี่ยนการออกแบบขั้นตอนการประเมินของเราเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เกรดออกมาทางหน้าต่างหรือไม่ thrownoutwindow Weimer ไม่เคยโยนเกรดออกไปนอกหน้าต่าง ในฐานะที่เป็นครูฉันยังคงประหลาดใจโดยวิธีการทั้งผู้ปกครองและนักเรียนครอบงำเกี่ยวกับเกรด (และไม่ได้เกี่ยวกับการเรียนรู้) ฉันจะยอมรับว่าผมไม่ได้เป็นแฟนของเกรด; ฉันจะดูพวกเขาเป็นชั่วร้ายที่จำเป็น Weimer เป็นเหตุผลมากขึ้น เธอไม่ได้นำเสนอหลายหน้ารายละเอียดของการวิจัยปัญหาเกรดที่สามารถสร้าง: ความคิดการปฏิบัติงานแทนของการเรียนรู้เสริมที่ลดลงมากกว่าทักษะการคิดขั้นสูงเป็นต้นอย่างไรก็ตามเธอตระหนักดีว่าเกรดสามารถให้แรงจูงใจที่ถูกต้องสำหรับการเรียนรู้และอื่น ๆ ที่สำคัญเกรดเป็นสิ่งที่เราใช้ในการรับรองการเรียนรู้ ดังนั้นเราจึงมีความรับผิดชอบในการสร้างกระบวนการการจัดลำดับที่โดดเด่นด้วยความซื่อสัตย์ นั่นหมายความว่าการประเมินของเราจะส่งเสริมการเรียนรู้แทนเพียงได้รับคะแนน. "ความสามารถในการได้อย่างถูกต้องในการประเมินคุณภาพของการทำงานของตัวเองเช่นเดียวกับที่ของผู้อื่นเป็นทักษะที่มีประโยชน์ในระหว่างวิทยาลัยและในวิชาชีพมากที่สุดต่อมา." -Maryellen Weimer นี้ บทที่เป็นเหมืองทองของความคิด คุณจะพบคำอธิบายรายละเอียดของความหลากหลายของวิธีการประเมินสำหรับการสอบการประชุมทบทวน debriefs การประเมินตนเองและการประเมินผลเพียร์ เพราะส่วนใหญ่ของการทำงานของเธออยู่กับนักศึกษาความคิดของเธอสามารถปรับขนาดขึ้นสำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยและเอ็นดูสำหรับนักเรียนมัธยม มันเป็นบทที่มีความหนาแน่นสูงดังนั้นฉันจะร่วมกันเพียงสองแนวคิดที่ผมพบว่ามีคุณค่าเป็นครู. ฉันสองประเด็น1 คำถามสอบหากิน? ฉันได้รับการกล่าวหาว่าการสร้างคำถามสอบหากิน เมื่อนักเรียนของฉันแสดงความไม่พอใจของพวกเขาผมพูดอะไรบางอย่างเช่น "ฉันพยายามที่จะได้รับคุณที่จะทำมากกว่าคายเพิ่งกลับคำตอบที่ถูก ฉันต้องการให้คุณคิดเกี่ยวกับมันและใช้มัน ฉันต้องการให้คุณจะสามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่คุณได้เรียนรู้. "ผมเคยเห็นเสมอนี้เป็นวิธีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ตอนนี้ผมเห็นว่าผมผิด. ไม่มีอะไรที่ผิดปกติกับการมีชนิดของคำถามในการสอบของฉัน สิ่งที่ผิดคือการที่ฉันไม่ได้ให้นักเรียนของฉันโอกาสในการฝึกการแก้ปัญหาและการประยุกต์ใช้ ส่วนใหญ่สิ่งที่เราทำในชั้นเรียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับการถ่ายโอนข้อมูล ในคำอื่น ๆ ถ้าผมต้องการที่จะทดสอบความสามารถของนักเรียนของฉันที่จะใช้เนื้อหาที่ฉันต้องทำมากกว่าเพียงแค่ครอบคลุมเนื้อหา; นักเรียนของฉันต้องการโอกาสในการฝึกใช้มันในชั้นเรียน. "พวกเขา [เรียน] จะต้องเรียนรู้วิธีการรับรู้สิ่งที่ดีสิ่งที่ต้องมีการแก้ไขและวิธีการที่จะทำให้ดีขึ้น และวิธีการที่จะพัฒนาทักษะเหล่านั้นดีที่สุด? "2 อีกสิ่งหนึ่งที่ได้จัดขึ้น Me Back เป็นครูถ้าผมจะหาสิ่งหนึ่งที่ได้จัดขึ้นฉันกลับมาเป็นครูจะได้รับนี้: ความคิดที่ว่าฉันจะต้องให้นักเรียนของฉันที่มีรากฐานที่มั่นคงของเนื้อหาที่พวกเขาสามารถทำสิ่งที่ เช่นนำไปใช้ประเมินผลและแก้ปัญหา มีจำนวนเล็กน้อยของความจริงในสิ่งที่เป็น แต่เท่าไหร่เนื้อหาเพียงพอหรือไม่ มันก็เหมือนกับการตอบสนองของเฟลเลอร์กับคำถามที่ว่า "ใช้เงินเท่าไหร่ก็พอ?" การตอบสนองของเขา ". เพียงหนึ่งดอลลาร์มากขึ้น" ". เพียงหนึ่งสัปดาห์มากขึ้นของเนื้อหา" สำหรับผมก็รับมันเอาฉันสิบปีที่จะตระหนักว่ามากเนื้อหาน้อยเป็นสิ่งจำเป็นก่อนที่จะย้ายนักเรียนออกเป็นผู้ที่ระดับที่สูงขึ้นของความคิด. แต่สิ่งที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรกับการประเมิน? ส่วนใหญ่ตัวอย่างการประเมินที่จะช่วยให้เรา Weimer ใน warpzonechapter นี้อาจจะมีหรือต้องการที่จะดำเนินการในช่วงต้นภาคการศึกษา ข้อดีของการนี้กลายเป็นที่ชัดเจน เมื่อเราเปิดโอกาสให้นักเรียนของเราในการประเมินการทำงานของตัวเองและงานของผู้อื่นที่เราเปิดตัวพวกเขาเป็นวิธีใหม่ของการมีปฏิสัมพันธ์กับเนื้อหาที่เหมาะสมตั้งแต่เริ่มต้น เช่นเดียวกับในเกมซูเปอร์มาริโอบราเธอร์สที่มีอุโมงค์โซนวิปริตที่จะนำคุณตรงจากระดับหนึ่งไปยังระดับที่สี่ นี้ไม่ได้หมายความว่านักเรียนของเราทันทีจะทำได้ดีในระดับที่สี่ แต่ Weimer ให้กลยุทธ์การปฏิบัติบางอย่างในการช่วยให้นักเรียนพัฒนาทักษะเหล่านี้. ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการสอน-book.jpgI'll ยอมรับว่าผมไม่ได้ jazzed ในการอ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทในหนังสือ แต่ฉันประหลาดใจโดยเพียงวิธีการในทางปฏิบัติมันเปิดออกมาเป็น ฉันได้พยายามเพียร์และการประเมินผลตัวเองกับความสำเร็จและความล้มเหลวบางอย่างที่มีและหน้าเว็บเหล่านี้ช่วยให้ฉันเพื่อระบุสาเหตุที่สิ่งที่ทำงานเมื่อพวกเขาทำงานและทำไมพวกเขาแบนลดลง. งวดถัดไปนักเรียนไม่รักครั้งแรกวิธีการเรียนเป็นศูนย์กลางเพียงเพราะมันแตกต่างกันจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงและอื่น ๆ จากพวกเขา แต่นักเรียนไม่ได้เป็นคนเดียวที่ถามรูปแบบของการเรียนการสอนอาจารย์มักจะเพียงเป็นสิ่งสำคัญ ในงวดถัดไปของการตรวจสอบบัญชีของการเรียนการสอนผู้เรียนเป็นศูนย์กลางนี้เราจะดูที่วิธีการของนักเรียนมือและความต้านทานต่อคณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินและการประเมินผลในผู้เรียนเป็นศูนย์กลางแบบ
1 กรกฎาคม 2013 โดย แอรอน จอห์นสัน ออกจากส่วนความคิดเห็น
6 บทวิจารณ์หนังสือของผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการสอนโดย maryellen ไวเมอร์
" เกรดอะไร . . . . . . . แต่การเรียนสำคัญกว่า สอบไฟนอล "



คุณเคยรู้สึกเหมือนเกรดที่ได้รับในทางของการเรียนรู้ ? มันคงจะดีถ้าหลังจากการสอบกลับนักเรียนของเราต้องการเพื่อหารือเกี่ยวกับความคิดมันอยู่แทนจะเถียงจุดอื่น ? และฉันแน่ใจว่าคุณมีนักเรียนผู้ที่คุณต้องการอาจจะง่ายขึ้นในตัวเองเมื่อพวกเขาไม่ได้คะแนนที่สมบูรณ์แบบ ในบทนี้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางวิธีการประเมินได้ในงบสั้น : " ให้วิธีการประเมินผลของคุณย่อย " ตามชื่อผู้แต่งนี้ต้องใช้สองสิ่ง .

1 . ลดความเสี่ยงของการประเมิน ลดความวิตกกังวล และช่วยดันเน้นเกรดแทนของการเรียนรู้ โดยการ เดิมพัน เราไม่ได้ลดความสำคัญ เราแค่เอาอุปสรรคการเรียนรู้

2 การออกแบบของเราในการประเมินกระบวนการเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้

เกรดออกทางหน้าต่าง ? thrownoutwindow
ไวเมอร์เกรดไม่โยนออกไปนอกหน้าต่าง ในฐานะอาจารย์ ฉันยังแปลกใจว่าทั้งผู้ปกครองและนักเรียนหมกมุ่นเรื่องเกรด ( ไม่ใช่เรื่องเรียน ) ฉันยอมรับว่าฉันไม่พัดลมของเกรด ฉันดูพวกเขาเมื่อมีความจำเป็น ไวเมอร์คือเหตุผลเพิ่มเติม เธอแสดงหลายหน้าของงานวิจัยรายละเอียดปัญหาที่เกรดสามารถสร้างความคิดการแสดงแทนรอบรู้เสริมทักษะการคิดขั้นสูงกว่า มากกว่า ฯลฯ อย่างไรก็ตาม เธอยอมรับว่าเกรดสามารถมีแรงจูงใจที่ถูกต้องเพื่อการเรียนรู้ และที่สำคัญคือ การเรียนเป็นสิ่งที่เราใช้เพื่อรับรองการจัด ดังนั้น เราต้องมีความรับผิดชอบในการสร้างการให้คะแนนลักษณะความสมบูรณ์ของ นั่นหมายความว่าการประเมินของเราจะส่งเสริมการเรียนรู้แทนการ

เกรด" ความสามารถในการถูกต้อง ประเมินคุณภาพงานของตนเอง เช่นเดียวกับที่คนอื่นเป็นทักษะที่มีประโยชน์ในโรงเรียนและในอาชีพมากที่สุด ต่อมา "
- maryellen ไวเมอร์

บทนี้เป็น goldmine ของความคิด คุณจะพบรายละเอียดของความหลากหลายของวิธีการประเมินเพื่อเตรียมสอบ ทบทวน คนถาม การประเมินตนเอง และประเมินเพื่อนเพราะส่วนใหญ่ของการทำงานของเธอ กับ นักศึกษา ความคิดของเธอสามารถปรับขนาดขึ้นสำหรับนิสิต นักศึกษา และ tweaked สำหรับนักเรียนมัธยม มันเป็นบทที่หนาแน่น ดังนั้นฉันจะแบ่งปันแนวคิดเพียงสองที่ผมพบว่ามีค่าเป็นครู


2 ประเด็น 1 . คำถามสอบหากิน ?
ผมถูกกล่าวหาว่าสร้างคำถามสอบหากิน เมื่อนักเรียนของฉันแสดงความผิดหวังของพวกเขา ฉันพูดแบบนี้" ฉันพยายามที่จะได้รับคุณที่จะทำมากกว่าเพียงแค่คายกลับมาตอบครับ ฉันต้องการให้คุณคิดเกี่ยวกับมันและใช้มัน ฉันต้องการให้คุณสามารถที่จะแก้ปัญหากับสิ่งที่คุณได้เรียนรู้ ผมก็เห็น นี้เป็น การปฏิบัติที่ถูกต้อง ตอนนี้ผมเห็นว่าผมผิด

มีอะไรผิดปกติกับการมีชนิดของคำถามในการสอบของฉันมีอะไรที่ผมยังไม่ได้ให้นักเรียนมีโอกาสฝึกการแก้ปัญหาและการประยุกต์ใช้ ที่สุดของสิ่งที่เราทำในชั้นเรียนเกี่ยวกับการถ่ายโอนข้อมูล ในคำอื่น ๆถ้าฉันต้องการจะทดสอบความสามารถในการใช้ของนักเรียน เนื้อหาที่ต้องทำมากกว่าเพียงแค่ครอบคลุมเนื้อหา นักเรียนต้องฝึกปฏิบัติใช้ในคลาส

" พวกเขา [ การเรียน ] ต้องเรียนรู้ที่จะรับรู้สิ่งที่ดี สิ่งที่ต้องได้รับการแก้ไข และวิธีที่จะทำให้ดีขึ้น แล้วพวกทักษะการพัฒนาที่ดีที่สุด ? "

2 สิ่งหนึ่งที่ได้จัดขึ้นมาเป็นครู
ถ้าต้องระบุ มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันกลับมาเป็นอาจารย์ มันเป็นอย่างนี้ :ความคิดที่ผมมีเพื่อให้นักเรียนของฉันกับรากฐานของเนื้อหาที่พวกเขาสามารถทำสิ่งที่ชอบใช้ ประเมินผล และแก้ไขปัญหา มีจำนวนเล็กน้อยของความจริงในนั้น แต่เนื้อหาเท่าไหร่พอ ? มันเหมือนการตอบสนองกับคำถามที่ร็อคกี้เฟลเลอร์ , " เงินเท่าไรถึงจะพอ ? " การตอบสนองของเขา : " เพียงหนึ่งดอลลาร์ . " สำหรับผม มันก็ " แค่อาทิตย์เดียว "

เนื้อหา .ผมใช้เวลา 10 ปี ว่า น้อยมาก เนื้อหาเป็นสิ่งจำเป็นก่อนที่จะย้ายนักเรียนในระดับที่สูงขึ้นของการคิด

แต่ไม่ต้องทำอะไรกับการประเมิน ?

ส่วนใหญ่ของการประเมิน ตัวอย่าง ที่ ไวเมอร์จะช่วยให้เราใน warpzonechapter นี้อาจจะหรือต้องดำเนินการในช่วงต้นเทอม ข้อดีของเรื่องนี้กลายเป็นที่ชัดเจนเมื่อเราให้โอกาสนักเรียนของเราที่จะประเมินผลงานของตนเองและผลงานของผู้อื่น เราเปิดตัวพวกเขาเป็นวิธีใหม่ของการโต้ตอบกับเนื้อหาและเหมาะสมตั้งแต่เริ่มต้น เหมือนในเกมซูเปอร์มาริโอบราเธอร์ส มันวาร์ปโซนอุโมงค์จะพาคุณตรงจากระดับหนึ่งไปยังระดับสี่ นี้ไม่ได้หมายความ ว่า นักเรียนของเราได้ทันทีจะทำให้ดีในระดับสี่แต่ไวเมอร์ให้บางกลยุทธ์ในทางปฏิบัติเพื่อช่วยให้นักเรียนพัฒนาทักษะเหล่านี้

ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการสอนหนังสือ jpgi ต้องยอมรับว่าผมไม่ได้ jazzed เพื่ออ่านบทนี้โดยเฉพาะในหนังสือ แต่ผมแปลกใจ โดยวิธีปฏิบัติมันออกมาจะเป็น ฉันพยายามมองและประเมินตนเองกับความสำเร็จและมีความล้มเหลว