- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Natural materials have a way of ble
Natural materials have a way of blending together.”—Louis I. Kahn
To make a structure that will stand the test of time, architects choose materials that are strong and durable, as well as pleasing to the eye. Kahn preferred simple forms and natural materials. To achieve a sense of serenity and elegance in the Kimbell, Kahn selected materials that complemented each other in tone and surface: travertine, concrete, white oak, metal, and glass. Simple and unadorned, each of these materials shows its innate character by its variation of texture.
Concrete, according to Kahn, was “a noble material if used nobly.” Revolutionizing the modern use of materials, Kahn viewed concrete as both an aesthetic and structural choice. In the Kimbell’s galleries, concrete vaults shimmer with light to create a subtle luminosity that Kahn compared to a “silvery powdered moth’s wing.” Reinforced concrete also supports the weight of the structure in the form of vaults, walls, and piers. Creating the right look to the concrete was a matter of serious importance to Kahn, who went to great lengths to select the proper color (soft gray with lavender tones) determined by the mixture of sand and cement. Numerous wall tests were poured and allowed to cure in the Texas sun until they found the right surface qualities and perfect match for the soft tones of the travertine. Kahn believed that buildings should tell the story of how they were made and that incidents of the construction process should be left as a visual record. Accordingly, when they occurred, marks from plywood mold forms, bits of rubber, and air pockets remain for all to see (although the workmen practiced to attain perfection).
Travertine, on the other hand, acts only as “in-fill” material. Kahn even called it wall paper. (Glass and wood are also non-weight-bearing materials in the Museum.) The travertine (a type of colored limestone) used for the Kimbell was imported from Tivoli, near Rome, Italy. This material is riddled with irregularly shaped holes left by gases and pieces of vegetation trapped in hardened layers of calcium carbonate. Despite its “Swiss-cheese” texture, travertine is a durable material and has been used since antiquity for countless buildings. Kahn was deeply influenced by monuments and ancient ruins that he studied as a student and sketched on his travels through Italy, Greece, and Egypt. In his own buildings, Kahn used such materials as travertine to emulate the timeless and monolithic qualities he so admired in those ancient structures. Over one million pounds of travertine sheath much of the Kimbell’s interior and exterior walls, gallery floors, porches, and stairs. These thin, rough-hewn pre-cut slabs (5/8 inches thick) were shipped from Italy in 17 boatloads over nine months. Fissures and openings were not filled. Every attempt was made to retain the material’s natural appearance.
Lead was selected for the roof cover for its color, dull sheen, and discreet, natural appearance. Because this soft metal ages quickly, Kahn believed that it would look consistent with the travertine and concrete. In keeping with his palette of warm and cool tonal harmonies, Kahn also selected white oak for the gallery floors, doors, and cabinetry; anodized aluminum (a light-weight metal noted for its high reflectivity that has been covered with a protective oxide coating) for the soffits and reflectors; and mill-finished steel for windows and door frames, elevators, and handrails, as well as in the kitchen, conservation studio, and darkroom. The Kimbell’s uniquely shaped handrails are made of folded metal, because Kahn preferred emphasizing the sheet quality of the material instead of pretending that it was worked like a solid material, such as wood.
To make a structure that will stand the test of time, architects choose materials that are strong and durable, as well as pleasing to the eye. Kahn preferred simple forms and natural materials. To achieve a sense of serenity and elegance in the Kimbell, Kahn selected materials that complemented each other in tone and surface: travertine, concrete, white oak, metal, and glass. Simple and unadorned, each of these materials shows its innate character by its variation of texture.
Concrete, according to Kahn, was “a noble material if used nobly.” Revolutionizing the modern use of materials, Kahn viewed concrete as both an aesthetic and structural choice. In the Kimbell’s galleries, concrete vaults shimmer with light to create a subtle luminosity that Kahn compared to a “silvery powdered moth’s wing.” Reinforced concrete also supports the weight of the structure in the form of vaults, walls, and piers. Creating the right look to the concrete was a matter of serious importance to Kahn, who went to great lengths to select the proper color (soft gray with lavender tones) determined by the mixture of sand and cement. Numerous wall tests were poured and allowed to cure in the Texas sun until they found the right surface qualities and perfect match for the soft tones of the travertine. Kahn believed that buildings should tell the story of how they were made and that incidents of the construction process should be left as a visual record. Accordingly, when they occurred, marks from plywood mold forms, bits of rubber, and air pockets remain for all to see (although the workmen practiced to attain perfection).
Travertine, on the other hand, acts only as “in-fill” material. Kahn even called it wall paper. (Glass and wood are also non-weight-bearing materials in the Museum.) The travertine (a type of colored limestone) used for the Kimbell was imported from Tivoli, near Rome, Italy. This material is riddled with irregularly shaped holes left by gases and pieces of vegetation trapped in hardened layers of calcium carbonate. Despite its “Swiss-cheese” texture, travertine is a durable material and has been used since antiquity for countless buildings. Kahn was deeply influenced by monuments and ancient ruins that he studied as a student and sketched on his travels through Italy, Greece, and Egypt. In his own buildings, Kahn used such materials as travertine to emulate the timeless and monolithic qualities he so admired in those ancient structures. Over one million pounds of travertine sheath much of the Kimbell’s interior and exterior walls, gallery floors, porches, and stairs. These thin, rough-hewn pre-cut slabs (5/8 inches thick) were shipped from Italy in 17 boatloads over nine months. Fissures and openings were not filled. Every attempt was made to retain the material’s natural appearance.
Lead was selected for the roof cover for its color, dull sheen, and discreet, natural appearance. Because this soft metal ages quickly, Kahn believed that it would look consistent with the travertine and concrete. In keeping with his palette of warm and cool tonal harmonies, Kahn also selected white oak for the gallery floors, doors, and cabinetry; anodized aluminum (a light-weight metal noted for its high reflectivity that has been covered with a protective oxide coating) for the soffits and reflectors; and mill-finished steel for windows and door frames, elevators, and handrails, as well as in the kitchen, conservation studio, and darkroom. The Kimbell’s uniquely shaped handrails are made of folded metal, because Kahn preferred emphasizing the sheet quality of the material instead of pretending that it was worked like a solid material, such as wood.
0/5000
ธรรมชาติมีวิธีการผสมผสานเข้าด้วยกัน"— Louis I. คาห์น เพื่อให้โครงสร้างที่จะยืนการทดสอบของเวลา สถาปนิกเลือกวัสดุที่แข็งแรง และทนทาน ตลอดจนพอใจตา คาห์นต้องฟอร์มอย่างง่ายและวัสดุธรรมชาติ เพื่อให้เกิดความรู้สึกสงบและสง่างามในการ Kimbell คาห์นเลือกวัสดุที่ครบครันกันในโทนสีและพื้นผิว: travertine คอนกรีต ไวท์โอ๊ค โลหะ และแก้ว ง่าย และ unadorned วัสดุเหล่านี้แต่ละแสดงอักขระของข้อสอบ โดยการเปลี่ยนแปลงของพื้นผิว คอนกรีต ตามคาห์น มี "โนเบิลวัสดุที่ใช้ nobly" Revolutionizing การใช้วัสดุสมัยใหม่ คาห์นดูคอนกรีตเป็นทั้งตัวโครงสร้าง และการเลือก ในแกลลอรี่ของ Kimbell คอนกรีต vaults ระยับแสงสร้างความสว่างละเอียดที่คาห์นเปรียบเทียบกับการ "ผงของ moth เงินวิง" คอนกรีตเสริมเหล็กรองรับน้ำหนักของโครงสร้างในรูปแบบของ vaults ผนัง และท่าเรือยัง สร้างลักษณะคอนกรีตเหมาะสมเป็นเรื่องร้ายแรงสำคัญคาห์น ที่ไปยาวมากเพื่อเลือกสีที่เหมาะสม (เทาอ่อนกับโทนสีลาเวนเดอร์) กำหนด โดยส่วนผสมของทรายและปูนซีเมนต์ ทดสอบผนังมากมายที่ poured และสามารถรักษาในเท็กซัสจนกระทั่งพวกเขาพบคุณภาพผิวขวาและสีอ่อน travertine ตรงกับ คาห์นเชื่อว่า อาคารควรแจ้งเรื่องวิธีทำพวกเขา และว่า เหตุการณ์ของการก่อสร้างควรจะปล่อยเป็นระเบียนแสดงผล ตาม เมื่อเกิด เครื่องหมายจากไม้อัดแม่พิมพ์แบบฟอร์ม บิตของยาง และกระเป๋าแอร์ครั้งทุกคนดู (ถึงแม้ว่าสบู่ที่ปฏิบัติบรรลุความสมบูรณ์แบบ) บนมืออื่น ๆ travertine ทำหน้าที่เป็นวัสดุ "ในเติม" เท่านั้น คาห์นได้เรียกว่ากระดาษติดผนัง (แก้วและไม้ได้ยังไม่มีน้ำหนักเรืองวัสดุในพิพิธภัณฑ์) Travertine (ชนิดของหินปูนสี) ใช้สำหรับ Kimbell ถูกนำเข้าจากโว ใกล้โรม อิตาลี วัสดุนี้เป็น riddled มีรูปร่างไม่สม่ำเสมอหลุมซ้าย โดยก๊าซและชิ้นส่วนของพืชที่ติดอยู่ในชั้นของแคลเซียมคาร์บอเนตเสริม แม้ มีเนื้อของ "สวิสชีส" travertine เป็นวัสดุที่ทนทาน และมีการใช้ตั้งแต่โบราณสำหรับอาคารนับไม่ถ้วน คาห์นได้ลึกรับอนุสาวรีย์และซากปรักหักพังโบราณที่เขาเรียนเป็นนักศึกษา และร่างแผนในการเดินทางของเขาผ่านอิตาลี กรีซ และอียิปต์ ในอาคารของเขาเอง คาห์นใช้วัสดุดังกล่าวเป็น travertine การจำลองคุณภาพเวลา และเสาหินที่เขาชื่นชมในโครงสร้างโบราณเหล่านั้นดังนั้น กว่าหนึ่งล้านปอนด์ของ travertine sheath มากผนังภายใน และภายนอกของ Kimbell ชั้นเก็บ porches และบันได เหล่านี้บาง rough-hewn ก่อนตัดแผ่น (หนา 5/8 นิ้ว) ได้จัดส่งจากอิตาลีใน 17 boatloads กว่าเก้าเดือน Fissures และเปิดไม่เต็มไปด้วย ทุกความพยายามที่จะรักษาลักษณะของวัสดุธรรมชาติ ลูกค้าเป้าหมายที่เลือกสำหรับครอบหลังคาสี ชีนน่าเบื่อ ความรอบคอบ ธรรมชาติลักษณะ เนื่องจากโลหะนี้นุ่มอายุอย่างรวดเร็ว คาห์นเชื่อว่า มันจะดูสอดคล้องกับ travertine และคอนกรีต เน้นจานของเขาอบอุ่น และเย็นท่วงทำนองสูงต่ำ คาห์นยังเลือกไวท์โอ๊ค สำหรับชั้นเก็บ ประตู cabinetry เครื่องอลูมิเนียมมีน้ำหนักเบาโลหะไว้ในที่มีการสะท้อนแสงสูงที่ถูกครอบคลุม ด้วยเคลือบออกไซด์ป้องกัน) สำหรับ soffits และ reflectors ที่ reflectors และเหล็กโรงสีเสร็จ สำหรับ windows และกรอบประตู ลิฟท์ ราวจับ และ ในห้องครัว สตูดิโออนุรักษ์ และห้องมืด ราวจับรูปเฉพาะของ Kimbell ที่ทำจากโลหะพับ เพราะคาห์นที่ต้องเน้นคุณภาพแผ่นวัสดุแทนอ้างว่า มีการทำงานเช่นวัสดุทึบ เช่นไม้
การแปล กรุณารอสักครู่..
Natural materials have a way of blending together.”—Louis I. Kahn
To make a structure that will stand the test of time, architects choose materials that are strong and durable, as well as pleasing to the eye. Kahn preferred simple forms and natural materials. To achieve a sense of serenity and elegance in the Kimbell, Kahn selected materials that complemented each other in tone and surface: travertine, concrete, white oak, metal, and glass. Simple and unadorned, each of these materials shows its innate character by its variation of texture.
Concrete, according to Kahn, was “a noble material if used nobly.” Revolutionizing the modern use of materials, Kahn viewed concrete as both an aesthetic and structural choice. In the Kimbell’s galleries, concrete vaults shimmer with light to create a subtle luminosity that Kahn compared to a “silvery powdered moth’s wing.” Reinforced concrete also supports the weight of the structure in the form of vaults, walls, and piers. Creating the right look to the concrete was a matter of serious importance to Kahn, who went to great lengths to select the proper color (soft gray with lavender tones) determined by the mixture of sand and cement. Numerous wall tests were poured and allowed to cure in the Texas sun until they found the right surface qualities and perfect match for the soft tones of the travertine. Kahn believed that buildings should tell the story of how they were made and that incidents of the construction process should be left as a visual record. Accordingly, when they occurred, marks from plywood mold forms, bits of rubber, and air pockets remain for all to see (although the workmen practiced to attain perfection).
Travertine, on the other hand, acts only as “in-fill” material. Kahn even called it wall paper. (Glass and wood are also non-weight-bearing materials in the Museum.) The travertine (a type of colored limestone) used for the Kimbell was imported from Tivoli, near Rome, Italy. This material is riddled with irregularly shaped holes left by gases and pieces of vegetation trapped in hardened layers of calcium carbonate. Despite its “Swiss-cheese” texture, travertine is a durable material and has been used since antiquity for countless buildings. Kahn was deeply influenced by monuments and ancient ruins that he studied as a student and sketched on his travels through Italy, Greece, and Egypt. In his own buildings, Kahn used such materials as travertine to emulate the timeless and monolithic qualities he so admired in those ancient structures. Over one million pounds of travertine sheath much of the Kimbell’s interior and exterior walls, gallery floors, porches, and stairs. These thin, rough-hewn pre-cut slabs (5/8 inches thick) were shipped from Italy in 17 boatloads over nine months. Fissures and openings were not filled. Every attempt was made to retain the material’s natural appearance.
Lead was selected for the roof cover for its color, dull sheen, and discreet, natural appearance. Because this soft metal ages quickly, Kahn believed that it would look consistent with the travertine and concrete. In keeping with his palette of warm and cool tonal harmonies, Kahn also selected white oak for the gallery floors, doors, and cabinetry; anodized aluminum (a light-weight metal noted for its high reflectivity that has been covered with a protective oxide coating) for the soffits and reflectors; and mill-finished steel for windows and door frames, elevators, and handrails, as well as in the kitchen, conservation studio, and darkroom. The Kimbell’s uniquely shaped handrails are made of folded metal, because Kahn preferred emphasizing the sheet quality of the material instead of pretending that it was worked like a solid material, such as wood.
To make a structure that will stand the test of time, architects choose materials that are strong and durable, as well as pleasing to the eye. Kahn preferred simple forms and natural materials. To achieve a sense of serenity and elegance in the Kimbell, Kahn selected materials that complemented each other in tone and surface: travertine, concrete, white oak, metal, and glass. Simple and unadorned, each of these materials shows its innate character by its variation of texture.
Concrete, according to Kahn, was “a noble material if used nobly.” Revolutionizing the modern use of materials, Kahn viewed concrete as both an aesthetic and structural choice. In the Kimbell’s galleries, concrete vaults shimmer with light to create a subtle luminosity that Kahn compared to a “silvery powdered moth’s wing.” Reinforced concrete also supports the weight of the structure in the form of vaults, walls, and piers. Creating the right look to the concrete was a matter of serious importance to Kahn, who went to great lengths to select the proper color (soft gray with lavender tones) determined by the mixture of sand and cement. Numerous wall tests were poured and allowed to cure in the Texas sun until they found the right surface qualities and perfect match for the soft tones of the travertine. Kahn believed that buildings should tell the story of how they were made and that incidents of the construction process should be left as a visual record. Accordingly, when they occurred, marks from plywood mold forms, bits of rubber, and air pockets remain for all to see (although the workmen practiced to attain perfection).
Travertine, on the other hand, acts only as “in-fill” material. Kahn even called it wall paper. (Glass and wood are also non-weight-bearing materials in the Museum.) The travertine (a type of colored limestone) used for the Kimbell was imported from Tivoli, near Rome, Italy. This material is riddled with irregularly shaped holes left by gases and pieces of vegetation trapped in hardened layers of calcium carbonate. Despite its “Swiss-cheese” texture, travertine is a durable material and has been used since antiquity for countless buildings. Kahn was deeply influenced by monuments and ancient ruins that he studied as a student and sketched on his travels through Italy, Greece, and Egypt. In his own buildings, Kahn used such materials as travertine to emulate the timeless and monolithic qualities he so admired in those ancient structures. Over one million pounds of travertine sheath much of the Kimbell’s interior and exterior walls, gallery floors, porches, and stairs. These thin, rough-hewn pre-cut slabs (5/8 inches thick) were shipped from Italy in 17 boatloads over nine months. Fissures and openings were not filled. Every attempt was made to retain the material’s natural appearance.
Lead was selected for the roof cover for its color, dull sheen, and discreet, natural appearance. Because this soft metal ages quickly, Kahn believed that it would look consistent with the travertine and concrete. In keeping with his palette of warm and cool tonal harmonies, Kahn also selected white oak for the gallery floors, doors, and cabinetry; anodized aluminum (a light-weight metal noted for its high reflectivity that has been covered with a protective oxide coating) for the soffits and reflectors; and mill-finished steel for windows and door frames, elevators, and handrails, as well as in the kitchen, conservation studio, and darkroom. The Kimbell’s uniquely shaped handrails are made of folded metal, because Kahn preferred emphasizing the sheet quality of the material instead of pretending that it was worked like a solid material, such as wood.
การแปล กรุณารอสักครู่..
วัสดุธรรมชาติมีวิธีการผสมกัน " - หลุยส์ คาห์น
เพื่อให้โครงสร้างที่จะยืนการทดสอบของเวลา สถาปนิกเลือกวัสดุที่แข็งแรงและทนทาน รวมทั้งใจตา คาห์นที่ต้องการรูปแบบง่ายและวัสดุธรรมชาติ เพื่อให้บรรลุความรู้สึกของความสงบและความสง่างามในคิมเบล คาห์นเลือกวัสดุที่สามารถกันเสียงและพื้นผิว :travertine , คอนกรีต , ไม้โอ๊คสีขาว , โลหะ และกระจก ง่ายและ unadorned แต่ละวัสดุเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงอุปนิสัยของการเปลี่ยนแปลงของพื้นผิว .
คอนกรีตตาม คาห์น ถูก " โนเบิล วัสดุ ถ้าใช้อย่างประเสริฐ " ปฏิวัติการใช้วัสดุที่ดูทันสมัย คาห์น เป็นทั้งความงามและโครงสร้างคอนกรีตทางเลือก ในของ คิมเบล แกลลอรี่ ,ห้องใต้ดินคอนกรีตระยับด้วยแสงเพื่อสร้างความสว่างสีสันที่คาห์นเมื่อเทียบกับ " ผีเสื้อปีกสีเงินผง " คอนกรีตเสริมเหล็กยังรองรับ น้ำหนักของโครงสร้างในรูปแบบของห้องใต้ดิน , ผนังและเพียร์ส การดูเหมาะสมกับคอนกรีตเป็นสำคัญร้ายแรงคาห์น ,ใครไปที่ความยาวที่ดีในการเลือกสีที่เหมาะสม ( นุ่มสีเทา ด้วยโทนสีม่วง ) กำหนดโดยผสมทรายและซีเมนต์ แบบผนังหลายเทและอนุญาตให้รักษาในดวงอาทิตย์เท็กซัสจนพบคุณสมบัติขวาพื้นผิวและเหมาะสำหรับโทนนุ่มของ travertine .คาห์นเชื่อว่าอาคารควรบอกเล่าเรื่องราวของวิธีการที่พวกเขาทำและเหตุการณ์ของกระบวนการก่อสร้างที่ควรไปบันทึกภาพ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเกิดขึ้น ร่องรอยจากไม้อัดแม่พิมพ์รูปแบบ , บิตของยาง และเงินในกระเป๋าของอากาศยังคงอยู่ให้เห็น ( แม้ว่าคนงานฝึกบรรลุความสมบูรณ์ ) .
travertine , บนมืออื่น ๆที่ทำหน้าที่เป็นเพียง " ในวัสดุเติม "คาห์นเรียกว่า กระดาษติดผนัง ( แก้วและไม้ ยังไม่มีน้ำหนักวัสดุในพิพิธภัณฑ์ ) travertine ( ชนิดของสีหินปูน ) ใช้สำหรับคิมเบลถูกนำเข้าจาก Tivoli ใกล้กรุงโรม ประเทศอิตาลี วัสดุนี้จะเต็มไปด้วยรูปตัวเขียนหลุมซ้ายโดยก๊าซและชิ้นส่วนของพืชที่ติดแข็งในชั้นของแคลเซียมคาร์บอเนต แม้จะมี " ชีส " สวิส พื้นผิวtravertine เป็นวัสดุที่ทนทาน และมีการใช้ตั้งแต่สมัยโบราณ สำหรับอาคารที่นับไม่ถ้วน คาห์นถูกดูดมาจากอนุสาวรีย์และสถานที่ปรักหักพังโบราณที่เขาเรียนเป็นนักศึกษา และเขียน ในการเดินทางของเขาผ่านอิตาลี , กรีซและอียิปต์ ในอาคารของตัวเอง คาห์น ใช้วัสดุ เช่น travertine เพื่อเลียนแบบอมตะและเสาหินโบราณเหล่านั้นคุณภาพเขาชื่นชมในโครงสร้างกว่าหนึ่งล้านปอนด์ของ travertine ฝักมากของคิมเบลภายในและภายนอกผนัง แกลเลอรี่ ชั้น , Porches , และบันได เหล่านี้บาง ขรุขระ hewn ก่อนตัดแผ่น ( 5 / 8 นิ้วหนา ) ส่งตรงจากอิตาลี 17 boatloads กว่าเก้าเดือน fissures และช่องเปิดไม่เต็ม พยายามทุกขึ้นเพื่อรักษาลักษณะที่ปรากฏตามธรรมชาติของวัสดุ .
าถูกเลือกสำหรับฝาครอบหลังคาสีทึบของเงา และ สุขุม ลักษณะธรรมชาติ เพราะโลหะอ่อนวัยได้อย่างรวดเร็ว คาห์นเชื่อว่ามันจะดูสอดคล้องกับ travertine และคอนกรีต ในการรักษาด้วยจานของเขาอบอุ่นและเย็นวรรณยุกต์ harmonies คาห์นยังเลือกไวท์โอ๊กสำหรับ แกลลอรี่ ชั้น จะมีประตูและอลูมิเนียม ( น้ำหนักเบาโลหะไว้สำหรับการสะท้อนแสงสูงที่ถูกปกคลุมด้วยการเคลือบออกไซด์ป้องกัน ) สำหรับ soffits และสะท้อนแสง และโรงสีเสร็จเหล็กสำหรับ Windows และเฟรม ประตูลิฟท์ และราวบันได เช่นในครัว อนุรักษ์ สตูดิโอ และห้องมืด ส่วนคิมเบลรูปร่างเฉพาะราวบันไดทำจากพับโลหะเพราะคาห์นที่ต้องการเน้นคุณภาพของวัสดุแผ่นแทนที่จะแกล้งทำเป็นว่ามันทำงานเหมือนเป็นวัสดุแข็ง เช่น ไม้
เพื่อให้โครงสร้างที่จะยืนการทดสอบของเวลา สถาปนิกเลือกวัสดุที่แข็งแรงและทนทาน รวมทั้งใจตา คาห์นที่ต้องการรูปแบบง่ายและวัสดุธรรมชาติ เพื่อให้บรรลุความรู้สึกของความสงบและความสง่างามในคิมเบล คาห์นเลือกวัสดุที่สามารถกันเสียงและพื้นผิว :travertine , คอนกรีต , ไม้โอ๊คสีขาว , โลหะ และกระจก ง่ายและ unadorned แต่ละวัสดุเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงอุปนิสัยของการเปลี่ยนแปลงของพื้นผิว .
คอนกรีตตาม คาห์น ถูก " โนเบิล วัสดุ ถ้าใช้อย่างประเสริฐ " ปฏิวัติการใช้วัสดุที่ดูทันสมัย คาห์น เป็นทั้งความงามและโครงสร้างคอนกรีตทางเลือก ในของ คิมเบล แกลลอรี่ ,ห้องใต้ดินคอนกรีตระยับด้วยแสงเพื่อสร้างความสว่างสีสันที่คาห์นเมื่อเทียบกับ " ผีเสื้อปีกสีเงินผง " คอนกรีตเสริมเหล็กยังรองรับ น้ำหนักของโครงสร้างในรูปแบบของห้องใต้ดิน , ผนังและเพียร์ส การดูเหมาะสมกับคอนกรีตเป็นสำคัญร้ายแรงคาห์น ,ใครไปที่ความยาวที่ดีในการเลือกสีที่เหมาะสม ( นุ่มสีเทา ด้วยโทนสีม่วง ) กำหนดโดยผสมทรายและซีเมนต์ แบบผนังหลายเทและอนุญาตให้รักษาในดวงอาทิตย์เท็กซัสจนพบคุณสมบัติขวาพื้นผิวและเหมาะสำหรับโทนนุ่มของ travertine .คาห์นเชื่อว่าอาคารควรบอกเล่าเรื่องราวของวิธีการที่พวกเขาทำและเหตุการณ์ของกระบวนการก่อสร้างที่ควรไปบันทึกภาพ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเกิดขึ้น ร่องรอยจากไม้อัดแม่พิมพ์รูปแบบ , บิตของยาง และเงินในกระเป๋าของอากาศยังคงอยู่ให้เห็น ( แม้ว่าคนงานฝึกบรรลุความสมบูรณ์ ) .
travertine , บนมืออื่น ๆที่ทำหน้าที่เป็นเพียง " ในวัสดุเติม "คาห์นเรียกว่า กระดาษติดผนัง ( แก้วและไม้ ยังไม่มีน้ำหนักวัสดุในพิพิธภัณฑ์ ) travertine ( ชนิดของสีหินปูน ) ใช้สำหรับคิมเบลถูกนำเข้าจาก Tivoli ใกล้กรุงโรม ประเทศอิตาลี วัสดุนี้จะเต็มไปด้วยรูปตัวเขียนหลุมซ้ายโดยก๊าซและชิ้นส่วนของพืชที่ติดแข็งในชั้นของแคลเซียมคาร์บอเนต แม้จะมี " ชีส " สวิส พื้นผิวtravertine เป็นวัสดุที่ทนทาน และมีการใช้ตั้งแต่สมัยโบราณ สำหรับอาคารที่นับไม่ถ้วน คาห์นถูกดูดมาจากอนุสาวรีย์และสถานที่ปรักหักพังโบราณที่เขาเรียนเป็นนักศึกษา และเขียน ในการเดินทางของเขาผ่านอิตาลี , กรีซและอียิปต์ ในอาคารของตัวเอง คาห์น ใช้วัสดุ เช่น travertine เพื่อเลียนแบบอมตะและเสาหินโบราณเหล่านั้นคุณภาพเขาชื่นชมในโครงสร้างกว่าหนึ่งล้านปอนด์ของ travertine ฝักมากของคิมเบลภายในและภายนอกผนัง แกลเลอรี่ ชั้น , Porches , และบันได เหล่านี้บาง ขรุขระ hewn ก่อนตัดแผ่น ( 5 / 8 นิ้วหนา ) ส่งตรงจากอิตาลี 17 boatloads กว่าเก้าเดือน fissures และช่องเปิดไม่เต็ม พยายามทุกขึ้นเพื่อรักษาลักษณะที่ปรากฏตามธรรมชาติของวัสดุ .
าถูกเลือกสำหรับฝาครอบหลังคาสีทึบของเงา และ สุขุม ลักษณะธรรมชาติ เพราะโลหะอ่อนวัยได้อย่างรวดเร็ว คาห์นเชื่อว่ามันจะดูสอดคล้องกับ travertine และคอนกรีต ในการรักษาด้วยจานของเขาอบอุ่นและเย็นวรรณยุกต์ harmonies คาห์นยังเลือกไวท์โอ๊กสำหรับ แกลลอรี่ ชั้น จะมีประตูและอลูมิเนียม ( น้ำหนักเบาโลหะไว้สำหรับการสะท้อนแสงสูงที่ถูกปกคลุมด้วยการเคลือบออกไซด์ป้องกัน ) สำหรับ soffits และสะท้อนแสง และโรงสีเสร็จเหล็กสำหรับ Windows และเฟรม ประตูลิฟท์ และราวบันได เช่นในครัว อนุรักษ์ สตูดิโอ และห้องมืด ส่วนคิมเบลรูปร่างเฉพาะราวบันไดทำจากพับโลหะเพราะคาห์นที่ต้องการเน้นคุณภาพของวัสดุแผ่นแทนที่จะแกล้งทำเป็นว่ามันทำงานเหมือนเป็นวัสดุแข็ง เช่น ไม้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันเจ็บที่แผล แต่มันไม่เท่าที่ฉันเสียใจท
- thailand leads way to ending aids
- Building a new college to serve people’s
- ฟรุ้งฟริ้ง
- หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1
- certificate expiration
- What do you like to eat sweets, Thailand
- น้ำดื่ม
- CHARGE syndrome is an autosomal dominant
- ทำให้ฉันคิดถึงปีที่แล้ว
- Representatives of HMTh for the mother o
- จอง
- คุณเป็นไรรึป่าว ดูคุณไม่โอเครเลย
- ชิน
- I am in my middle age.
- กล้าที่จะแสดงความเห็น
- หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1
- ขอทำงานก่อน
- Strawberry yoghurt
- assumed
- แต่สำหรับตัวฉันแล้วคงจะ
- crude oil
- ฉันเห็นรถคันหนึ่งขับมาด้วยท่าทีแปลกๆ
- for this part ,only one picture
