Eugenia Martin was an African-Ameri

Eugenia Martin was an African-American woman who, when her husband died, was forced to seek work through the Works Progress Administration. After working several WPA jobs, she was no longer eligible for the program. In the excerpt that follows from American Life Histories: Manuscripts from the Federal Writers' Project, 1936-1940 , Ms. Martin talks about the WPA, the jobs she obtained through the WPA, and trying to find work outside of the WPA. What kinds of work did she do for the WPA? Besides money, what did Ms. Martin get out of her WPA job experiences? Why was it hard for Ms. Martin to find work when she was no longer eligible for WPA jobs?

View Ms. Martin's entire interview. Use your browser's Back Button to return to this point.

"I am the offspring of Thomas and Lucy Collier. Their parents were slaves. Mother and father were also slaves. . . .

"Mother and father have died. He did, however, live to see some of his dreams realized. For he lived to see some of his children through college and see the race enjoying some of the things for which he had worked, and prayed. Also eight of my brothers and sisters have died. Some of them died rather young and others later in life. . . .

"I married a young man who was a minister in the Colored Methodist Episcopal Church. I entered heartily into this new life - a minister's wife. I took an active part in his church work, helping wherever possible. I worked from one place to another in the church. Sometimes I was a prayer leader in class meetings; other times I was working with the Missionary Society, or with the choir as organist. . . .

"The annual conference, of which husband was a member, was in session and he left home just three weeks before Christmas to be present at the conference roll call. He was stricken ill soon after reaching the conference and died before he was able to be brought home . . . and so he was brought back to me a corpse. . . .

"When we first came to Atlanta husband had a home built, and at his death he hadn't finished paying for it. I had to take hold and try to pay for it for I didn't have any children or anyone to help me; the job was mine. I had the notes readjusted and they were cut down to $36.00 a month. [this?] was as low as I could get them because the house cost a lot and when he lived he was able to keep up the high notes. His salary was good and being a general officer of the church he was paid regularly. With notes on the home of $36.00 plus my living expense and the general upkeep of the house I found it next to impossible to live. Of course husband left me a little money, very little however, at his death and this was soon exhausted. I then tried to get work to maintain myself. I made every attempt to get work in private industry and being unsuccessful, I was compelled to get work on WPA. I was reluctant at first to go to WPA, for heretofore it had seemingly been the consensus of many that only the shiftless, lazy and lower types resorted to relief agencies. The need of work was so great that this barrier was soon eradicated. Of course, as many, many others, I'm sure, I experienced the humilities that go with the process of securing this work and it was disappointing at times but I was growing more and more in need and this caused me to keep on trying. I finally succeeded in being certified and then was later assigned to work.

"I was assigned to a project known as the Survey of White Collar and Skilled Negroes. This was a most interesting work. We first went out and found all the white collar and skilled workers among the Negroes here in Atlanta. This was done through a house to house canvas. These workers were interviewed as to their father's occupation, their schooling and their occupation. We found those who had followed their father's occupation and those who had deviated. We checked on how many who had migrated from rural to urban localities, occupations trained for and whether they were engaged in those occupations or whether because of employment conditions they were forced to work at occupations not trained for. I enjoyed it so much. After we got all of the information together, it was then compiled in tables and put in book form.

"I worked hard every day and went to school at night where I took a two-year commercial course. I completed the course as prescribed by the Board of Education, City of Atlanta.

"After that project ended I was sent to the sewing project and here too found the work interesting. I had a knowledge of sewing and because of this experience I was put over a group of women as 'floor woman', and like the former project I enjoyed it much. After this work I was transferred to the Housekeepers Aid Project. This was a most unusual experience for me. I had worked in the church, coming in contact with the poor and needy, the sick and suffering but it was nothing compared with that which I found or experienced on this project. I never realized before just what was out there in those alleys, in the slums, the poverty and illiteracy that existed there. I am glad I have had the opportunity to work on WPA, first because it has provided me a livelihood and second for the experience I've gotten, which I wouldn't have gotten otherwise. It enabled me to keep up my notes on my home. I haven't been able to save anything since working on WPA but it enabled me to carry on. I simply could not have held out this long had it not been for WPA. The experience caused me to care for the sick and the old age pensioners and performing their household work which they were unable to do. In fact, all sorts of human suffering has been witnessed in my work.

"In working in the latter job, where I worked until the recent law was passed that all workers who have done 18 months service on WPA be released, I was able to learn much about the families and some of their backgrounds. . . .

"I have looked forward to being reassigned to WPA or getting work in private industry and something must come up soon for me or I don't know what will happen. The notes on my home are getting behind. See, I haven't been able to pay anything since I've been out of work. The holder of the notes gave me four months grace and I have been off three months already. I have made every effort to secure work that I may not have to go back to WPA but I have failed. There seems so little work for Negroes. We have so few places and they are all overcrowded. I am beginning to get afraid for I had only my earnings to depend on but I guess I'll be able to carry on somehow but something will just have to turn up for me soon. It must, I just can't give up here. Each new day brings me new hope and courage for that day and I can feel the presence of a good spirit with me, and so I go on like that each day."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยูจีเนียมาร์ตินเป็นผู้หญิง African-American ที่ เมื่อสามีตาย ถูกบังคับให้หางานผ่านการจัดการดำเนินงาน ได้ หลังจากทำงานหลายงาน WPA เธอไม่มีสิทธิ์สำหรับโปรแกรมนั้น ในการตัดต่อไปนี้จากประวัติชีวิตอเมริกัน: ต้นฉบับจากรมกลางโครงการ ค.ศ. 1936-1940 มาร์ตินนางสาวเล่า WPA การงานที่เธอรับผ่าน WPA และพยายามที่จะหางานทำนอกแบบ WPA ชนิดของงานที่เธอได้ทำในแบบ WPA นอกจากเงิน อะไรไม่ได้คุณมาร์ตินได้รับจากประสบการณ์ของเธองาน WPA ทำไมเป็นมันยากสำหรับมาร์ตินนางสาวหางานเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์สำหรับงาน WPAดูคุณมาร์ตินทั้งสัมภาษณ์ ใช้ปุ่มกลับในเบราว์เซอร์ของคุณเพื่อกลับไปจุดนี้"ฉันเป็นลูกหลานของ Thomas และลูซี่กำลังขุดถ่านหิน พ่อทาสแท้ แม่และพ่อทาสยัง..."แม่และพ่อได้เสียชีวิต อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ อาศัยอยู่เกี่ยวกับความฝันของเขาที่รับรู้ สำหรับเขาอาศัยดูของลูกผ่านวิทยาลัย และดูการแข่งขันที่เพลิดเพลินกับบางสิ่งที่เขาทำงาน และอธิษฐาน แปดของพี่ชายและน้องสาวของฉันได้ตาย บางส่วนของพวกเขาตายเป็นหนุ่มสาวและคนอื่น ๆ ในชีวิต..."ฉันแต่งงานชายหนุ่มผู้เป็นรัฐมนตรีในการสี Episcopal คริสโต้ ฉันป้อนพ่อในชีวิตใหม่ - ภรรยาของรัฐมนตรี ผมได้มีส่วนร่วมในงานคริสตจักรของเขา ช่วยคุย ฉันทำงานจากที่หนึ่งไปยังอีกในคริสตจักร บางครั้งผมเป็นผู้นำละหมาดในชั้นประชุม บางครั้งผมทำงาน กับ สมาคมมิชชันนารี หรือร้องประสานเสียงเป็นนัก. ..."การประชุมประจำปี ของสามีที่เป็นสมาชิก ในเซสชัน และเขาออกจากบ้านเพียงสามสัปดาห์ก่อนคริสต์มาสจะอยู่ในม้วนประชุมทางโทรศัพท์ เขา stricken ร้ายหลังจากถึงประชุม และเสียชีวิตก่อนที่เขาจะนำบ้าน...และนั้นเขาถูกนำกลับไปฉันศพ..."เมื่อเรามาเพื่อสามีแอตแลนตามีบ้านสร้าง และที่ตาย เขาไม่ได้จบจ่ายมัน ผมจะหยิบ และพยายามที่จะจ่ายสำหรับมันสำหรับไม่มีรองหรือผู้ช่วย งานเหมือง ผมบันทึก readjusted และพวกเขาถูกตัดลงไป $36.00 เดือน [นี้] ได้ต่ำสุดฉันสามารถได้รับพวกเขาเนื่องจากบ้านต้นทุนมาก และเมื่อเขาอยู่ เขาจะเก็บค่าตั๋วสูง เงินเดือนของเขาได้ดี และถูกเจ้าหน้าที่ของคริสตจักรทั่วไปเขาได้จ่ายตามปกติ มีบันทึก $36.00 บวกค่าใช้จ่ายของฉันอยู่บ้านและค่าบำรุงรักษาทั่วไปในบ้าน พบมันถัดไปเพื่อไปอยู่ แน่นอนสามีทิ้งฉันเงินน้อย มากน้อยอย่างไรก็ตาม ที่ตายและนี้ถูกเร็วหมด แล้วพยายามที่จะทำงานเพื่อรักษาตัวเอง ทำการทุกความพยายามที่จะทำงานได้ในอุตสาหกรรมภาคเอกชน และถูกสำเร็จ ฉันถูกบังคับให้ทำงานได้กับ WPA ผมเกรงใจที่แรกไปที่ WPA สำหรับ heretofore นั้นดูเหมือนว่าได้รับฉันทามติของที่เฉพาะ shiftless เลซี่ และล่างชนิด resorted หน่วยงานบรรเทา จำเป็นต้องทำงานได้ดีดังนั้นการมอบให้อุปสรรคนี้ถูกกำจัดให้หมดเร็ว ๆ นี้ แน่นอน เป็นจำนวนมาก หลายคน ฉันแน่ใจ พบ humilities ที่มาพร้อมกับการรักษาความปลอดภัยงานนี้ก็ย่อมครั้ง แต่ผมโตขึ้นจำเป็นต้อง และนี้เกิดฉันพยายามให้ในการ สุดท้าย ประสบความสำเร็จในการได้รับการรับรอง และจากนั้น ภายหลังกำหนดการทำงาน"ได้กำหนดโครงการที่เรียกว่าสำรวจคอขาวและ Negroes ฝีมือ นี้เป็นงานน่าสนใจ เราต้องออกไป และพบคอขาวทั้งหมดและแรงงานมีฝีมือระหว่าง Negroes นี่แอตแลนต้า นี้ถูกทำผ่านผืนผ้าใบบ้านไปที่บ้าน แรงงานเหล่านี้ได้สัมภาษณ์อาชีพของพ่อ การศึกษา และอาชีพของพวกเขา เราพบผู้ที่มีอาชีพของพ่อและผู้ที่ได้ deviated เราเลือกในจำนวนที่ได้อพยพมาจากชนบทต้องมาเมือง อาชีพการฝึกอบรมสำหรับ และ ว่าพวกเขาได้ร่วมในอาชีพเหล่านั้น หรือว่าเงื่อนไขการจ้างงานจะถูกบังคับให้ทำงานที่ไม่ผ่านการฝึกอบรมการประกอบอาชีพ ฉันชอบมันมาก หลังจากที่เราได้ข้อมูลทั้งหมดเข้าด้วยกัน จะถูกคอมไพล์ในตาราง แล้วใส่ในแบบฟอร์มการจอง"ฉันทำงานหนักทุกวัน และไปโรงเรียนยามค่ำคืนที่ฉันเอาหลักสูตรพาณิชย์ 2 ปี ฉันเสร็จสิ้นหลักสูตร ตามคณะกรรมการการศึกษา เมืองแอตแลนต้า"หลังจากสิ้นสุดโครงการที่ ผมถูกส่งไปโครงการเย็บผ้า และที่นี่เกินไปพบงานน่าสนใจ ผมเย็บผ้าความรู้ และเนื่องจากประสบการณ์นี้ ฉันย้ายมากกว่ากลุ่มผู้หญิงเป็น 'ผู้หญิงชั้น' และเช่นเดิมโครงการ สะอาดมันมาก หลังจากงานนี้ ผมถูกถ่ายโอนไปช่วยโครงการนันทนาการ นี่คือประสบการณ์ที่ผิดปกติมากที่สุดสำหรับฉัน ฉันได้ทำงานในคริสตจักร มาติดต่อยากจน และยาก จน ผู้ป่วย และทุกข์ทรมานแต่ไม่มีอะไรเปรียบเทียบกับที่ผมพบ หรือมีประสบการณ์ในโครงการนี้ ฉันไม่เคยรู้ก่อนเพียงอะไรออกมีในสนามเหล่านั้น ใน slums ความยากจน และ illiteracy ที่มีอยู่ ดีใจมีโอกาสทำงานกับ WPA ก่อน เพราะมันมีให้ฉันดำรงชีวิตและที่สองสำหรับประสบการณ์ที่ผมได้รับ ซึ่งฉันจะไม่มีอากาศ มันเปิดให้เก็บบันทึกย่อของฉันในบ้านของฉัน ผมยังไม่ได้บันทึกอะไรตั้งแต่ทำ WPA แต่มันเปิดใช้งานให้ดำเนิน ฉันเพียงแค่อาจไม่เคยออกนี้มีได้ไม่นานสำหรับ WPA ได้ ประสบการณ์เกิดขึ้นให้ดูแลผู้ป่วย และคนกินเงินบำนาญชรา และทำงานบ้านที่พวกเขาไม่ได้ทำ ในความเป็นจริง ทุกข์ที่มนุษย์ทุกเคยได้เห็นในงานของฉัน"ในการทำงานในงานหลัง ที่ฉันทำงานจนกว่ากฎหมายล่าสุดถูกส่งไปที่คนทั้งหมดได้ทำบริการ WPA ได้ 18 เดือนออก ฉันได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับครอบครัวและบางส่วนของพื้นหลังของพวกเขา..."ฉันมองไปข้างหน้าจะถูกมอบหมายให้ WPA การทำงาน ในอุตสาหกรรมภาคเอกชน และสิ่งต้องเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้สำหรับฉัน หรือไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้น หมายเหตุในบ้านของฉันจะได้รับหลัง ดู ฉันยังไม่ได้จ่ายอะไรเนื่องจากผมเคยออกจากงาน เจ้าของบันทึกย่อให้ผม 4 เดือนผ่อนผัน และได้ปิด 3 เดือนแล้ว ทำนี่เพื่องานที่ฉันไม่อาจจะกลับไป WPA แต่ไม่สามารถได้ มีน่า Negroes งานน้อยมาก เรามีสถานน้อยมาก และจะเหนื่อยเมื่อยล้าทั้งหมด ผมเริ่มจะกลัวผมเฉพาะรายได้ของฉันขึ้นอยู่กับ แต่ผมคิดว่า จะสามารถกระทำการอย่างใด แต่สิ่งที่จะก็ต้องเปิดฉันเร็ว ๆ นี้ มันต้อง ฉันเพียงแค่ไม่ให้ขึ้นที่นี่ แต่ละวันใหม่นำฉันความกล้าหาญและความหวังใหม่สำหรับวันที่ และสามารถรู้สึกของจิตใจที่ดีกับฉัน และดังนั้น ฉันไปเช่นนั้นแต่ละวัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชมพู่มาร์ตินเป็นผู้หญิงแอฟริกันอเมริกันที่เมื่อสามีของเธอเสียชีวิตถูกบังคับให้หางานผ่านดำเนินงานบริหาร หลังจากที่ทำงานหลายงาน WPA เธอก็มีสิทธิ์ไม่สำหรับโปรแกรม ในข้อความที่ตัดตอนมาที่ตามมาจากชีวิตของชาวอเมริกันประวัติศาสตร์: ต้นฉบับจากโครงการชาติของนักเขียน, 1936-1940 นางสาวมาร์ตินพูดถึง WPA งานที่เธอได้ผ่าน WPA และพยายามที่จะหางานทำนอก WPA สิ่งที่ชนิดของการทำงานของเธอไม่ทำเพื่อ WPA? นอกจากนี้เงินสิ่งที่นางสาวมาร์ตินได้รับจากประสบการณ์งาน WPA เธอ? ทำไมมันยากสำหรับนางสาวมาร์ตินจะหางานทำเมื่อเธอไม่ได้มีสิทธิ์ได้รับงาน WPA? ดูนางสาวสัมภาษณ์ทั้งหมดมาร์ติน ใช้ปุ่มย้อนกลับของเบราเซอร์จะกลับไปที่จุดนี้. "ผมลูกของโทมัสและลูซี่ถ่านหิน. พ่อแม่ของพวกเขาเป็นทาส. แม่และพ่อยังเป็นทาส...." แม่และพ่อมีผู้เสียชีวิต เขาได้ แต่อยู่ที่จะเห็นบางส่วนของความฝันของเขาตระหนัก สำหรับเขาอาศัยอยู่จะเห็นบางส่วนของลูก ๆ ของเขาผ่านทางวิทยาลัยและดูการแข่งขันเพลิดเพลินกับบางสิ่งที่เขาเคยร่วมงานและอธิษฐาน นอกจากนี้แปดของพี่ชายและน้องสาวของฉันมีผู้เสียชีวิต บางส่วนของพวกเขาเสียชีวิตค่อนข้างหนุ่มสาวและคนอื่น ๆ ต่อไปในชีวิต . . . "ฉันแต่งงานกับชายหนุ่มที่เป็นรัฐมนตรีในสีเมธบาทหลวงในโบสถ์ที่ผมเข้าอย่างเต็มที่เข้ามาในชีวิตใหม่นี้ -.. ภรรยาของรัฐมนตรีที่ผมใช้เป็นส่วนหนึ่งในการทำงานของคริสตจักรของเขาช่วยให้เป็นไปได้ผมทำงานจากที่หนึ่งไป. . อื่นในคริสตจักรบางครั้งผมเป็นผู้นำสวดมนต์ในการประชุมระดับ; ครั้งอื่น ๆ ผมได้ทำงานร่วมกับสังคมศาสนาหรือคณะนักร้องประสานเสียงเป็นออแกน.... "การประชุมประจำปีของที่สามีเป็นสมาชิกอยู่ในเซสชั่น และเขาออกจากบ้านเพียงสามสัปดาห์ก่อนวันคริสต์มาสที่จะนำเสนอที่ขานประชุม เขาถูกครอบงำป่วยเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ไปถึงการประชุมและเสียชีวิตก่อนที่เขาจะสามารถที่จะนำกลับบ้าน . . และเพื่อให้เขาถูกนำตัวกลับมาให้ฉันศพ . . . "เมื่อเราแรกที่เข้ามาสามีของแอตแลนตามีบ้านที่สร้างขึ้นและการตายของเขาเขาไม่ได้เสร็จสิ้นการจ่ายเงินสำหรับมัน. ฉันต้องใช้เวลาไว้และพยายามที่จะจ่ายสำหรับมันเพราะเราไม่ได้มีเด็ก ๆ หรือคนที่จะช่วยให้ ฉัน.. งานที่ได้รับการเหมืองฉันได้บันทึกปรับและพวกเขาถูกตัดลงไปที่ $ 36.00 ต่อเดือน [? นี้] เป็นที่ต่ำที่สุดเท่าที่ฉันจะได้รับพวกเขาเพราะบ้านเสียค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมากและเมื่อเขาอาศัยอยู่เขาก็สามารถที่จะให้ทัน บันทึกสูง. เงินเดือนของเขาเป็นสิ่งที่ดีและเป็นนายพลของคริสตจักรที่เขาได้รับค่าจ้างเป็นประจำ. กับบันทึกในบ้านของ $ 36.00 บวกค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตของฉันและค่าบำรุงรักษาทั่วไปของบ้านผมพบว่ามันไปไม่ได้เลยที่จะมีชีวิตอยู่. แน่นอน สามีทิ้งฉันเงินน้อยน้อยมาก แต่ที่เขาจะเสียชีวิตและได้หมดเร็ว ๆ นี้. ฉันก็พยายามที่จะได้รับการทำงานในการรักษาตัวเอง. ฉันได้พยายามที่จะได้รับการทำงานในทุกอุตสาหกรรมภาคเอกชนและความสำเร็จที่ฉันถูกบังคับให้รับงาน ใน WPA. ฉันก็ยังลังเลในตอนแรกที่จะไป WPA สำหรับบัดนี้มันดูเหมือนจะได้รับฉันทามติในหลาย ๆ ที่เฉพาะเกียจคร้านขี้เกียจและล่างประเภท resorted ให้กับหน่วยงานบรรเทาทุกข์ ความจำเป็นของการทำงานเป็นเพื่อที่ดีที่อุปสรรคนี้ถูกกำจัดให้หมดเร็ว ๆ นี้ แน่นอนมากที่สุดเท่าที่คนอื่น ๆ ผมแน่ใจว่าผมมีประสบการณ์ humilities ที่ไปกับกระบวนการของการรักษาความปลอดภัยงานนี้และมันก็น่าผิดหวังตลอดเวลา แต่ผมโตขึ้นและมากขึ้นในความต้องการและเกิดจากฉันไปเก็บไว้ในการพยายาม . ในที่สุดผมก็ประสบความสำเร็จในการรับรองและจากนั้นได้รับมอบหมายต่อมาในการทำงาน. "ผมได้รับมอบหมายให้เป็นโครงการที่รู้จักกันในการสำรวจปกสีขาวและมีฝีมือพวกนิโกร. นี้เป็นงานที่น่าสนใจมากที่สุด. ก่อนอื่นเราก็ออกไปและพบว่าทั้งหมดที่ปกเสื้อสีขาวและ แรงงานที่มีทักษะในหมู่พวกนิโกรที่นี่ในแอตแลนตา. นี้ทำผ่านบ้านผ้าใบบ้าน. คนงานเหล่านี้ได้ให้สัมภาษณ์กับการประกอบอาชีพของพ่อของเขา, การศึกษาของพวกเขาและการประกอบอาชีพของพวกเขา. เราพบว่าผู้ที่ได้ปฏิบัติตามอาชีพของบิดาของพวกเขาและผู้ที่เบี่ยงเบน เราตรวจสอบเกี่ยวกับวิธีการหลายคนที่อพยพมาจากชนบทเมืองเมืองประกอบอาชีพได้รับการฝึกฝนและไม่ว่าพวกเขามีส่วนร่วมในการประกอบอาชีพเหล่านั้นหรือไม่ว่าจะเป็นเพราะสภาพการจ้างงานที่พวกเขาถูกบังคับให้ทำงานในอาชีพที่ไม่ได้รับการฝึกฝนเพื่อ. ฉันมีความสุขกับมันมาก. หลังจากที่เรา มีข้อมูลทั้งหมดด้วยกันก็ถูกรวบรวมแล้วในตารางและใส่ในรูปแบบหนังสือ. "ผมทำงานอย่างหนักทุกวันและไปโรงเรียนในตอนกลางคืนที่ผมเอาสองปีแน่นอนในเชิงพาณิชย์ ผมจบหลักสูตรตามที่กำหนดโดยคณะกรรมการการศึกษาเมืองแอตแลนตา. "หลังจากที่โครงการที่สิ้นสุดวันที่ฉันถูกส่งให้กับโครงการเย็บผ้าและที่นี่ด้วยพบว่าการทำงานที่น่าสนใจ. ฉันมีความรู้ในการตัดเย็บและเพราะจากประสบการณ์นี้ฉันถูกวาง มากกว่ากลุ่มของผู้หญิงเป็น 'หญิงชั้น' และเช่นโครงการในอดีตที่ผมสนุกกับมันมาก. หลังจากงานนี้ผมถูกย้ายไปที่โครงการช่วยเหลือแม่บ้าน. นี้เป็นประสบการณ์ที่ผิดปกติมากที่สุดสำหรับฉัน. ฉันเคยทำงานในโบสถ์มา ในการติดต่อกับคนยากจนและขัดสนคนป่วยและความทุกข์ทรมาน แต่มันก็ไม่มีอะไรเทียบกับสิ่งที่ผมพบหรือมีประสบการณ์ในโครงการนี้. ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเพียงแค่สิ่งที่ออกมีในตรอกซอกซอยเหล่านั้นอยู่ในสลัมที่ยากจนและการไม่รู้หนังสือที่ อยู่ที่นั่น. ฉันดีใจที่ฉันได้มีโอกาสในการทำงานใน WPA แรกเพราะมันมีให้ฉันทำมาหากินและครั้งที่สองสำหรับประสบการณ์ผมเคยซึ่งผมจะไม่ได้รับเป็นอย่างอื่น. จะเปิดใช้งานผมที่จะให้ทันของฉัน บันทึกในบ้านของฉัน. ฉันยังไม่ได้รับสามารถที่จะบันทึกอะไรตั้งแต่การทำงานใน WPA แต่มันก็ช่วยให้ผมที่จะดำเนินการ ผมก็ไม่สามารถที่จะจัดขึ้นนี้ออกมานานมันไม่ได้สำหรับ WPA ประสบการณ์ที่เกิดจากฉันในการดูแลผู้ป่วยและบำนาญวัยชราและการปฏิบัติงานในครัวเรือนของพวกเขาที่พวกเขาไม่สามารถที่จะทำ ในความเป็นจริงทุกประเภทของความทุกข์ของมนุษย์ได้รับการร่วมเป็นสักขีพยานในการทำงานของฉัน. "ในการทำงานในงานหลังที่ผมทำงานจนกฎหมายที่ผ่านมาก็ผ่านไปได้ว่าคนงานทุกคนที่ได้ทำมา 18 เดือนบริการ WPA ถูกปล่อยออกมาผมก็สามารถที่จะ เรียนรู้มากเกี่ยวกับครอบครัวและบางส่วนของพื้นหลังของพวกเขา.... "ผมมองไปข้างหน้าเพื่อที่จะถูกกำหนดให้ WPA หรือที่ทำงานได้รับในอุตสาหกรรมภาคเอกชนและสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นในเร็ว ๆ นี้สำหรับผมหรือผมไม่ทราบว่าอะไรจะเกิดขึ้น บันทึกในบ้านของฉันจะได้รับที่อยู่เบื้องหลัง ดูผมยังไม่ได้รับสามารถที่จะจ่ายอะไรตั้งแต่ฉันได้รับการออกจากงาน ผู้ถือบันทึกให้ฉันสี่เดือนพระคุณและฉันได้รับออกไปสามเดือนแล้ว ฉันได้พยายามที่จะรักษาความปลอดภัยในการทำงานที่ผมอาจจะไม่ได้กลับไป WPA ทุก แต่ฉันมีความล้มเหลว ดูเหมือนว่าการทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้พวกนิโกร เรามีสถานที่ไม่กี่มากและพวกเขาทั้งหมดที่แออัด ผมเริ่มที่จะได้รับกลัวสำหรับฉันมีเพียงรายได้ของฉันขึ้นอยู่กับ แต่ผมคิดว่าผมจะสามารถที่จะดำเนินการอย่างใด แต่สิ่งที่ก็จะต้องเปิดขึ้นสำหรับฉันเร็ว ๆ นี้ มันจะต้องผมก็ไม่สามารถให้ได้ที่นี่ ในแต่ละวันใหม่นำฉันหวังใหม่และความกล้าหาญในวันนั้นและฉันรู้สึกได้ว่าการปรากฏตัวของจิตวิญญาณที่ดีกับผมและผมไปเหมือนว่าในแต่ละวัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยูจีเนีย มาร์ติน เป็นผู้หญิงอเมริกันแอฟริกันที่ เมื่อสามีเสียชีวิต ถูกบังคับที่จะแสวงหางานผ่านความคืบหน้าการบริหารงาน . หลังจากทำงานงาน WPA หลาย เธอไม่มีสิทธิ์สำหรับโปรแกรม ในข้อความที่ตัดตอนมาต่อไปนี้จากประวัติชีวิตของชาวอเมริกัน : ต้นฉบับจากนักเขียนโครงการ 1936-1940 คุณนายมาร์ติน พูดคุยเกี่ยวกับ WPA ,งานที่เธอได้รับผ่าน WPA และพยายามที่จะหางานนอกของ WPA . สิ่งที่ชนิดของงานที่เธอทำสำหรับ WPA ? นอกจากเงินแล้วคุณมาร์ตินได้รับจากประสบการณ์งาน WPA ของเธอ ? ทำไมมันถึงยากสำหรับคุณมาร์ตินเพื่อหางานเมื่อเธอไม่มีสิทธิงาน WPA ?

ดูคุณมาร์ติน ทั้งสัมภาษณ์ ใช้เบราว์เซอร์ของคุณเพื่อกลับไปยังจุดนี้

" ฉันเป็นลูกหลานของ โทมัส และ ลูซี่ คอลลิเออร์ พ่อแม่เป็นทาส พ่อและแม่เป็นทาส . . . . . . .

" แม่และพ่อที่ตายไปแล้ว ยังไงก็ตาม , เขามีชีวิตอยู่เพื่อดูบางส่วนของความฝันของเขาเป็นจริง เพราะเขาเคยเห็นลูกของตนผ่านทางวิทยาลัยดูการแข่งขันเพลิดเพลินกับบางส่วนของสิ่งที่เขาเคยทำงาน และทรงอธิษฐาน นอกจากนี้ แปดพี่น้องเสียชีวิตบางส่วนของพวกเขาตายค่อนข้างเล็กและคนอื่น ๆในชีวิตในภายหลัง . . . . . . .

" ฉันแต่งงานกับชายหนุ่มที่เป็นรัฐมนตรีในโบสถ์สี . ผมใส่ทั้งในชีวิต - ใหม่นี้เป็นภรรยาของรัฐมนตรี ผมได้มีส่วนร่วมในงานที่โบสถ์ของเขา ช่วย หากเป็นไปได้ ผมทำงานจากสถานที่หนึ่งไปยังอีกในโบสถ์ บางครั้งฉันก็เป็นหัวหน้าการประชุมอธิษฐานในคลาสบางครั้ง ที่ผมทำงานกับสังคมศาสนา หรือกับคณะประสานเสียงเป็นคนเล่นออร์แกน . . . . . . . .

" การประชุมประจำปี ซึ่งสามีเป็น ส.ส. อยู่ในเซสชั่นและเขาออกจากบ้านเพียงสามสัปดาห์ก่อนคริสต์มาสจะอยู่ที่การประชุมม้วนสาย เขาไม่ได้ป่วยเร็ว ๆนี้หลังจากการประชุมและตายก่อนที่เขาจะถูกนำกลับบ้าน . . . . . . .และเขาก็นำกลับมาให้ฉันตายไป . . . . . . .

" เมื่อเรามาสามีแอตแลนต้ามีบ้านที่สร้างขึ้น และ ของเขาตาย เขา ยัง ไม่ เสร็จจ่ายเงินสำหรับมัน ฉันต้องเอาไว้และพยายามที่จะจ่ายสำหรับมัน สำหรับผมไม่มีเด็กหรือใครที่จะช่วยผม งานของผม ผมมีบันทึกที่แก้ไขใหม่และพวกเขาตัดลง $ 36.00 ต่อเดือน [ นี้] เป็นต่ำเป็นฉันสามารถได้รับพวกเขาเพราะต้นทุนบ้านมาก และเมื่อเขาอยู่เขาก็สามารถที่จะเก็บบันทึกสูง เงินเดือนของเขาดี และการเป็นเจ้าหน้าที่ทั่วไปของโบสถ์ เขาจ่ายเป็นประจำ กับบันทึกในบ้าน $ 36.00 บวกค่าใช้จ่ายและใช้ชีวิตทั่วไปการบำรุงรักษาของบ้าน ผมพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ แน่นอนสามีทิ้งเงินน้อย น้อยมากอย่างไรก็ตามในความตายของเขาและนี้เป็นแล้วเหนื่อย ฉันก็พยายามจะทำงานเพื่อรักษาตัวเอง ฉันทำให้ทุกความพยายามที่จะได้รับงานในอุตสาหกรรม และการไม่ประสบความสำเร็จ ผมถูกบังคับให้ทำงานใน WPA . ผมลังเลในตอนแรกไป WPA สำหรับกะมันดูเหมือนเป็นฉันทามติของหลายคนเท่านั้นที่ไม่แน่นอน ประเภทขี้เกียจกว่า ถึงกับโล่งอกหน่วยงานต้องทำงานมากว่าอุปสรรคนี้ไม่นานก็ถูกกำจัด แน่นอน ขณะที่หลายคนอื่น ๆ ผมแน่ใจว่า ผมมีประสบการณ์ humilities ที่ไปกับกระบวนการของการรักษาความปลอดภัยของงานนี้ และมันก็น่าผิดหวังในบางครั้ง แต่ฉันได้เติบโตมากขึ้นในความต้องการและทำให้ฉันต้องพยายามเข้าไว้ ในที่สุดก็ประสบความสำเร็จในการได้รับการรับรองแล้ว ภายหลังถูกมอบหมายให้ทำงาน

" ผมได้รับมอบหมายให้โครงการเป็นที่รู้จัก จากการสำรวจ ปกสีขาวกับนิโกรที่มีทักษะ นี้คือผลงานที่น่าสนใจที่สุด แรกที่เราได้ออกไป และพบทั้งหมดสีขาวคอและแรงงานระหว่างนิโกรอยู่ในแอตแลนตา นี้ถูกทำผ่านบ้าน ผ้าใบ บ้าน แรงงานเหล่านี้ได้ให้สัมภาษณ์ว่า อาชีพของบิดาของตน และอาชีพของพวกเขาเราพบผู้ที่ได้ตามอาชีพของบิดา และผู้ที่ได้ 1 . เราได้ตรวจสอบหลายวิธีที่อพยพมาจากชนบท ชุมชนท้องถิ่น การฝึก และไม่ว่าจะอยู่ในอาชีพนั้นหรือไม่ เพราะการจ้างงาน พวกเขาถูกบังคับให้ทำงานในอาชีพไม่ได้ถูกฝึกมาเพื่อสิ่งนี้ ฉันชอบมันมากหลังจากที่เราได้รับข้อมูลทั้งหมดเข้าด้วยกัน แล้วจึงถูกรวบรวมในรูปตารางและใส่ในรูปแบบหนังสือ

" ผมทำงานหนักทุกวันและไปโรงเรียนในเวลากลางคืนที่ผมเอาสองเชิงพาณิชย์แน่นอน ฉันเสร็จสมบูรณ์แน่นอน ตามที่คณะกรรมการเมืองแอตแลนต้า . .

" หลังจากที่โครงการสิ้นสุด ผมถูกส่งไปที่โครงการเย็บ และที่นี่ด้วย เจองานที่น่าสนใจผมมีความรู้เรื่องจักรเย็บผ้าและเพราะประสบการณ์นี้ผมใส่มากกว่ากลุ่มของผู้หญิงที่เป็น ' ผู้หญิง ' ชั้น และโครงการเดิม ผมชอบมันมาก หลังจากงานนี้ ผมโอนให้แม่บ้านช่วยโครงการ นี้เป็นประสบการณ์ที่แปลกประหลาดที่สุดสำหรับฉัน ฉันได้ทำงานในโบสถ์ มาติดต่อกับคนยากจนและคนขัดสนป่วย และทุกข์ แต่มันก็ไม่มีอะไรเทียบกับที่ที่ฉันได้พบหรือมีประสบการณ์ในโครงการนี้ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอยู่ในซอยนั้น ในชุมชนแออัด , ความยากจนและการไม่รู้หนังสือที่มีอยู่มี ผมดีใจที่ได้มีโอกาสทำงานใน WPA ก่อนเพราะมันมีให้ฉันและชีวิตที่สองสำหรับประสบการณ์ผมขึ้นซึ่งผมก็ไม่ต้องมาเป็นอย่างอื่น มันทำให้ผมสามารถเก็บบันทึกของฉันในบ้านของฉัน ฉันไม่ได้ช่วยอะไรเลยตั้งแต่ทำ WPA แต่มันทำให้ผมต้องก้าวต่อไป ฉันเพียงแค่ไม่สามารถอยู่รอดนานนี้มันไม่ได้มีสำหรับ WPA . ประสบการณ์ที่ทำให้ผมต้องดูแลคนป่วย และบำนาญอายุและการปฏิบัติของพวกเขาในงานที่พวกเขาไม่สามารถที่จะทำ ในความเป็นจริงทุกประเภทของทุกข์ของมนุษย์ได้รับการเป็นพยานในงานของฉัน

" ในการทำงานในอาชีพ หลังที่ผมทำงานจนกว่ากฎหมายล่าสุดผ่านคนงานที่ทำบริการ 18 เดือนใน WPA จะออกมา ผมได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับครอบครัวและบางส่วนของพื้นหลังของพวกเขา . . . . . . .

" ฉันรอที่จะถูกกำหนดให้เริ่มงาน WPA หรือในอุตสาหกรรมและสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ สำหรับผม หรือ ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น บันทึกหน้าแรกของฉันจะได้รับที่อยู่เบื้องหลัง ฉันยังไม่ได้จ่ายอะไรในเมื่อตอนนี้ผมตกงาน ถือบันทึกให้หนูเกรซ สี่เดือน และฉันได้รับไปสามเดือนแล้วฉันได้ทำทุกความพยายามที่จะกลายเป็นงานที่ผมอาจจะไม่ต้องกลับไป WPA แต่ฉันก็ล้มเหลว ดูเหมือนงานเล็ก ๆน้อย ๆสำหรับนิโกร . ขณะนี้มีสถานที่ไม่กี่เพื่อให้ และอยู่ตรง ฉันเริ่มที่จะกลัวสำหรับผมของฉันเท่านั้นรายได้ขึ้นอยู่กับ แต่ผมคิดว่าผมจะสามารถดำเนินการได้ แต่สิ่งที่จะเปิดขึ้นสำหรับฉันแล้ว มันต้อง ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะที่นี่ใหม่ทุกวันทำให้ผมใหม่ความหวังและความกล้าในวันนั้น และฉันสามารถสัมผัสจิตวิญญาณที่ดีกับฉัน และฉันทำอย่างนั้นทุกๆวัน "
.