Although the benefits of fish consu

Although the benefits of fish consumption are widely recognized, seafood may also be a source of exposure to heavy metals such as cadmium. Many types of seafood are rich in cadmium, but bioavailability and potential for toxicity after consumption is less clear. This study investigates the relationship between seafood intake and the level of cadmium (Cd) in the blood in a 252 person cohort of avid seafood consumers in the Long Island Study of Seafood Consumption (New York). Blood cadmium is an established biomarker of cadmium exposure, reflecting both recent and decade-long exposure. Data on the amounts and frequency of eating various types of seafood were self-reported by avid seafood consumers recruited in 2011–2012. After adjusting for age, BMI, sex, current smoking status, and income in a linear regression model, we found no association between regular seafood intake (β = −0.01; p = 0.11) but did identify an association between salmon intake in cups/week (ln transformed) (β = 0.20; p = 0.001) and blood cadmium. After accounting for salmon, no other types of seafood were meaningfully associated with blood cadmium. No association was found between rice intake, blood zinc, or dietary iron or calcium and blood cadmium. Results suggest that seafood is not a major source of cadmium exposure, but that salmon intake does marginally increase blood cadmium levels. Given that cadmium levels in salmon are not higher than those in many other seafood species, the association with salmon intake is likely attributed to higher consumption of salmon in this population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าประโยชน์ของการใช้ปลาเป็นอย่างกว้างขวาง ทะเลอาจยังเป็นแหล่งของการสัมผัสกับโลหะหนักเช่นแคดเมียม อาหารทะเลหลายชนิดอุดมไปด้วยแคดเมียม ได้ล้างชีวปริมาณออกฤทธิ์และศักยภาพความเป็นพิษหลังจากการใช้น้อย การศึกษานี้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารทะเลและระดับแคดเมียม (Cd) ในเลือดในบุคคล 252 ผู้ผ่านผู้บริโภคอาหารทะเลที่มักมากในเกาะลองศึกษาของอาหารปริมาณ (นิวยอร์ก) ไบโอมาร์คเกอร์ก่อตั้งของแคดเมียมแสง สะท้อนแสงทั้งล่าสุด และทศวรรษยาวแคดเมียมในเลือดได้ ข้อมูลจำนวนและความถี่ของการรับประทานอาหารชนิดต่าง ๆ มีรายงานตนเอง โดยผู้บริโภคอาหารทะเลชอบพิจารณาใน 2011-2012 หลังจากปรับอายุ BMI เพศ สถานะปัจจุบันสูบบุหรี่ และรายได้ในแบบจำลองถดถอยเชิงเส้น เราพบไม่สัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารปกติ (β = −0.01; p = 0.11) แต่ไม่ได้ระบุความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคปลาแซลมอนในถ้วย/สัปดาห์ (ln แปลง) (β = 0.20; p = 0.001) และแคดเมียมเลือด หลังจากที่ลงบัญชีสำหรับปลาแซลมอน ชนิดอื่น ๆ ไม่มีอาหารทะเลได้มาเชื่อมโยงกับแคดเมียมในเลือด ไม่พบระหว่างบริโภคข้าว สังกะสีเลือด หรือกากแคดเมียมเหล็ก หรือแคลเซียม และเลือด ผลแนะนำว่า อาหารทะเลเป็นแหล่งสำคัญของการสัมผัสแคดเมียมไม่ แต่ที่บริโภคปลาแซลมอนเพิ่มระดับแคดเมียมเลือดดี ระบุว่าระดับแคดเมียมในปลาแซลมอนไม่สูงในหลายชนิดอาหารทะเลอื่น ๆ ความสัมพันธ์กับการบริโภคปลาแซลมอนเป็นอาจเกิดจากการปริมาณการใช้สูงกว่าปลาแซลมอนในประชากรนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าประโยชน์ของการบริโภคปลาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางอาหารทะเลนอกจากนี้ยังอาจเป็นแหล่งที่มาของการสัมผัสกับโลหะหนักเช่นแคดเมียม หลายชนิดของอาหารทะเลที่อุดมไปด้วยแคดเมี่ยม แต่การดูดซึมและศักยภาพในการเป็นพิษหลังจากที่การบริโภคมีความชัดเจนน้อย การศึกษานี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารทะเลและระดับของแคดเมียม (Cd) ในเลือดในหมู่คนที่ 252 ของผู้บริโภคอาหารทะเลมักมากในการศึกษาลองไอส์แลนด์ของการบริโภคอาหารทะเล (นิวยอร์ก) แคดเมียมเลือดเป็น biomarker ที่จัดตั้งขึ้นจากการสัมผัสแคดเมียมสะท้อนให้เห็นถึงการเปิดรับทั้งสองทศวรรษที่ผ่านมาและในระยะยาว ข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณและความถี่ของการรับประทานอาหารหลากหลายชนิดของอาหารทะเลที่ถูกตนเองรายงานจากผู้บริโภคอาหารทะเลตัวยงได้รับคัดเลือกใน 2011-2012 หลังจากที่ปรับค่าสำหรับอายุ BMI เพศสถานภาพการสูบบุหรี่ในปัจจุบันและรายได้ในรูปแบบการถดถอยเชิงเส้นที่เราพบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารทะเลปกติไม่มี (β = -0.01; p = 0.11) แต่ไม่ระบุความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคปลาแซลมอนในถ้วย / สัปดาห์ (ln เปลี่ยน) (β = 0.20; p = 0.001) และแคดเมียมในเลือด หลังจากการบัญชีสำหรับปลาแซลมอนไม่มีอาหารทะเลชนิดอื่นที่เกี่ยวข้องมีความหมายกับแคดเมียมในเลือด สมาคมไม่พบระหว่างการบริโภคข้าวสังกะสีในเลือดหรือเหล็กอาหารหรือแคลเซียมและแคดเมียมในเลือด ผลการชี้ให้เห็นว่าอาหารทะเลที่ไม่ได้เป็นแหล่งที่มาของการได้รับสารแคดเมียม แต่การบริโภคปลาแซลมอนที่ไม่เล็กน้อยเพิ่มระดับแคดเมียมในเลือด ระบุว่าระดับแคดเมียมในปลาแซลมอนไม่ได้สูงกว่าผู้ที่อยู่ในอาหารทะเลชนิดอื่น ๆ อีกมากมายร่วมกับการรับประทานปลาแซลมอนมีสาเหตุแนวโน้มที่จะบริโภคที่สูงขึ้นของปลาแซลมอนในประชากรกลุ่มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าประโยชน์ของการบริโภคปลาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง อาหารทะเลยังอาจเป็นแหล่งที่มาของการสัมผัสกับโลหะหนัก เช่น แคดเมียม หลายประเภทของอาหารทะเลที่อุดมไปด้วยแคดเมียม แต่การเกิดพิษและหลังการบริโภคที่ชัดเจนน้อยกว่างานวิจัยนี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารทะเลและระดับของแคดเมียม ( ซีดี ) ในเลือดใน 252 คนเพื่อนร่วมงานของอาหารทะเลตัวยงผู้บริโภคในเกาะยาวศึกษาการบริโภคอาหารทะเล ( นิวยอร์ก ) เลือดจะจัดตั้งขึ้นไบโอมาร์คเกอร์ของแคดเมียมแคดเมียม สะท้อนทั้งปัจจุบันและทศวรรษยาวแสงข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณและความถี่ของการรับประทานอาหารประเภทต่างๆของอาหารทะเลมีที่ตนเองรายงานโดยชอบอาหารทะเลผู้บริโภคคัดเลือกใน 2011 – 2012 หลังจากปรับค่าดัชนีมวลกายสำหรับอายุ เพศ สถานะการสูบบุหรี่ในปัจจุบัน และรายได้ในตัวแบบการถดถอยเชิงเส้น เราไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารทะเลปกติ ( บีตา = − 0.01 ; p = 011 ) แต่ไม่ได้ระบุความสัมพันธ์ระหว่างการรับประทานปลาแซลมอนในถ้วย / สัปดาห์ ( ที่เปลี่ยนไป ) ( บีตา = 0.20 ; P = 0.001 ) และเลือด แคดเมียม หลังจากการบัญชีสำหรับปลาแซลมอน ไม่มีชนิดอื่น ๆของอาหารทะเลก็มีความหมายที่เกี่ยวข้องกับเลือด แคดเมียม สมาคมไม่พบระหว่างข้าวบริโภค เลือด สังกะสี หรือ เหล็ก หรือ แคลเซียมในเลือดและแคดเมียมพบว่าอาหารทะเลเป็นแหล่งของการปนเปื้อนแคดเมียม แต่การบริโภคปลาแซลมอนไม่ทำให้เพิ่มระดับแคดเมียมในเลือด ระบุว่าระดับแคดเมียมในปลาแซลมอนไม่สูงกว่าในหลายชนิด อาหารทะเลอื่น ๆ ร่วมกับรับประทานปลาแซลมอนมีแนวโน้มว่าสูงกว่าการบริโภคปลาแซลมอนในประชากรนี้