Money is a product of culture rathe

Money is a product of culture rather than nature, but people use money to satisfy many of
their most basic and natural desires. Being able to buy the things one needs had a significant positive
relationship to happiness but was irrelevant to meaning. Another item that asked about being able to
buy the things one wants (as opposed to needs) yielded quite similar results. Scarcity of money
reduced both meaningfulness and happiness, but the effect was considerably larger on happiness
than meaningfulness. In terms of variance accounted for, monetary scarcity was twenty times more
detrimental to happiness (5%) than to meaning (0.25%). Overall, then, having sufficient money to
purchase objects of desire (both necessities and luxuries) was important for happiness but made little
difference as to whether life was meaningful.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงินเป็นผลิตภัณฑ์ของวัฒนธรรมมากกว่าธรรมชาติ แต่คนใช้เงินเพื่อความสะดวกมากมายปรารถนาของธรรมชาติ และพื้นฐานที่สุด ความสามารถในการซื้อสิ่งที่จำเป็นมีค่าบวกที่สำคัญความสัมพันธ์กับความสุขแต่เป็นความเกี่ยวข้องกับความหมาย สินค้าอื่นที่ถามเกี่ยวกับความสามารถในการซื้อต้องการสิ่งหนึ่ง (ตรงข้ามกับความต้องการ) ผลคล้ายผล ขาดแคลนเงินลด meaningfulness และความสุข แต่ผลมีขนาดใหญ่มากบนความสุขกว่า meaningfulness ในแง่ของการลงบัญชีสำหรับผลต่าง การขาดแคลนเงินถูกยี่สิบเท่าผลดีให้เกิดความสุข (5%) กว่าจะความหมาย (0.25%) โดยรวม มีเงินเพียงพอแล้วซื้อวัตถุของความต้องการ (ทั้งปัจจัยและความหรูหรา) เป็นการสำคัญสำหรับความสุข แต่ทำน้อยความแตกต่างกับชีวิตมีความหมายว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เงินเป็นผลิตภัณฑ์ของวัฒนธรรมมากกว่าธรรมชาติ
แต่คนใช้เงินเพื่อตอบสนองหลายความต้องการขั้นพื้นฐานและเป็นธรรมชาติมากที่สุดของพวกเขา ความสามารถในการซื้อสิ่งที่หนึ่งต้องมีบวกความสัมพันธ์กับความสุข แต่ก็ไม่เกี่ยวข้องกับความหมาย
รายการอื่นที่ถามเกี่ยวกับความสามารถในการซื้อสิ่งที่ต้องการ (เมื่อเทียบกับความต้องการ) ให้ผลคล้ายกันมาก
ความขาดแคลนของเงินลดลงทั้งคุณค่าและมีความสุขแต่ผลที่ได้เป็นใหญ่ในความสุขกว่าคุณค่า ในแง่ของความแปรปรวนคิดขาดแคลนทางการเงินเป็นยี่สิบครั้งมากขึ้นเป็นอันตรายต่อความสุข (5%) มากกว่าที่จะหมาย (0.25%) โดยรวมแล้วมีเงินเพียงพอที่จะซื้อวัตถุของความปรารถนา (ทั้งจำเป็นและฟุ่มเฟือย) เป็นสิ่งสำคัญสำหรับความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ความแตกต่างที่เป็นไปได้ว่าชีวิตมีความหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เงินเป็นผลิตภัณฑ์ของวัฒนธรรมมากกว่าธรรมชาติ แต่คนที่ใช้เงินเพื่อตอบสนองหลาย
พื้นฐานที่สุดของพวกเขาและความปรารถนาของธรรมชาติ สามารถซื้อสิ่งที่หนึ่งต้องการมีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญกับความสุข
แต่ไม่เกี่ยวข้องกับความหมาย อีกข้อที่ถามเกี่ยวกับความสามารถ

ซื้อสิ่งที่หนึ่งต้องการ ( ตรงข้ามกับความต้องการ ) ให้ผลผลลัพธ์ค่อนข้างคล้ายกัน ความขาดแคลนเงิน
ลดลงทั้งมีความหมายและความสุข แต่ผลก็ใหญ่มากบนความสุข
กว่าค่า . ในแง่ของความคิด การเงินข้าวยากหมากแพงเป็น
ยี่สิบครั้งต่อความสุข ( 5% ) มากกว่าความหมาย ( 0.25% ) โดยรวมแล้ว มีเงินเพียงพอที่จะซื้อวัตถุของความปรารถนา
( ทั้งที่จำเป็นและความหรูหรา ) เป็นสิ่งสำคัญเพื่อความสุข แต่ทำน้อย
แตกต่างเป็นว่า ชีวิตที่มีความหมาย