3.7. Syneresis of the samplesPhysic

3.7. Syneresis of the samples
Physical changes during freezing and thawing of starch gels
known as syneresis are related to the starch ability to hold water and its tendency for retrogradation. Fig. 2A and B shows that the
syneresis of both samples increased with addition of acetic acid.
On the other hand, the samples released more water after subsequent
freeze thaw cycles. Formation of smaller starch molecules
as a result of acetic acid addition can reduce water absorption of
the samples as observed previously (see Table 2). Therefore, the
starch molecules could not hold as much water resulting in more
syneresis of the samples.
It was also noted that the overall syneresis of PGWS ranged
from 17.23% to 25.23% (46.43% increase) while that of PGCS varied
between 20.87% and 32.67% (56.54% increase). Therefore, in the
presence of acetic acid, PGWS gels were more resistant to freeze–
thaw cycles compared to the PGCS gels. This can be related to
the larger molecular size of PGWS which results in its higher water
uptake and stronger gel network compared to PGCS (see also
Tables 2 and 3). Similarly, a significantly negative correlation
between swelling power and syneresis of rice starch obtained from
different rice cultivars has been reported, but no correlation was
observed between amylose content and syneresis of these samples
(Sathaporn Srichuwong, Isono, Jiang, Mishima, & Hisamatsu, 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.7 การตัวอย่าง syneresisเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในระหว่างการแช่แข็ง และ thawing ของเจแป้งหรือที่เรียกว่า syneresis เกี่ยวข้องกับแป้งสามารถเก็บน้ำและเป็นแนวโน้มสำหรับ retrogradation Fig. 2A และ B แสดงให้เห็นว่าการsyneresis ตัวอย่างทั้งสองเพิ่มขึ้นบวกกรดอะซิติกบนมืออื่น ๆ ตัวอย่างการปล่อยน้ำเพิ่มเติมภายหลังตรึงรอบ thaw ก่อตัวของโมเลกุลแป้งเล็กจากกรดน้ำส้ม นี้สามารถลดการดูดซึมน้ำตัวอย่างที่พบก่อนหน้านี้ (ดูตารางที่ 2) ดังนั้น การโมเลกุลแป้งสามารถเก็บน้ำมากที่สุดเกิดขึ้นsyneresis ตัวอย่างมันยังถูกบันทึกว่า syneresis โดยรวมของ PGWS อยู่ในช่วงจาก 17.23% 25.23% (46.43% เพิ่มขึ้น) ในขณะที่ PGCS ที่แตกต่างกันระหว่าง 20.87% และ 32.67% (เพิ่มขึ้น 56.54%) ดังนั้น ในการสถานะของกรดน้ำส้ม เจ PGWS ได้มากทนต่อการแช่แข็ง-ทรานวงจรเปรียบเทียบกับเจ PGCS นี้สามารถสัมพันธ์กับโมเลกุลขนาดใหญ่ของ PGWS มีผลทำให้น้ำสูงขึ้นดูดซับและเจลเครือข่ายที่แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับ PGCS (โปรดดูตารางที่ 2 และ 3) ในทำนองเดียวกัน ความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างบวม syneresis ของแป้งและพลังงานที่ได้รับจากพันธุ์ข้าวต่าง ๆ มีการรายงาน แต่ความสัมพันธ์ไม่ได้สังเกตระหว่างและ syneresis ตัวอย่างเหล่านี้(สถาพร Srichuwong, Isono เจียง มิชิมะ & Hisamatsu, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.7 Syneresis
ตัวอย่างการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในระหว่างการแช่แข็งและละลายเจลแป้งที่รู้จักกันเป็น
syneresis ที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในแป้งที่จะถือน้ำและมีแนวโน้มในการ retrogradation มะเดื่อ. 2A และ B แสดงให้เห็นว่า
syneresis ของกลุ่มตัวอย่างทั้งสองเพิ่มขึ้นด้วยนอกเหนือจากกรดอะซิติก.
บนมืออื่น ๆ
ตัวอย่างน้ำที่ปล่อยออกมามากขึ้นหลังจากที่ตามมาแช่แข็งรอบละลาย การก่อตัวของโมเลกุลของแป้งที่มีขนาดเล็กเป็นผลของการเติมกรดอะซิติกสามารถลดการดูดซึมน้ำของตัวอย่างเป็นสังเกตก่อนหน้านี้(ดูตารางที่ 2) ดังนั้นโมเลกุลของแป้งไม่สามารถถือน้ำมากที่สุดเท่าที่เกิดในsyneresis ตัวอย่าง. มันก็ยังตั้งข้อสังเกตว่า syneresis โดยรวมของ PGWS เรียงจาก17.23% เป็น 25.23% (เพิ่มขึ้น 46.43%) ในขณะที่ PGCs แตกต่างกันระหว่าง20.87% และ 32.67% (เพิ่มขึ้น 56.54%) ดังนั้นในการปรากฏตัวของกรดอะซิติก, เจล PGWS ได้ทนต่อการ freeze- รอบละลายเมื่อเทียบกับเจล PGCs นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับขนาดโมเลกุลขนาดใหญ่ของ PGWS ซึ่งส่งผลให้น้ำที่สูงขึ้นของการดูดซึมและเครือข่ายการเจลที่แข็งแกร่งขึ้นเมื่อเทียบกับPGCs (เห็น2 ตารางและ 3) ในทำนองเดียวกันความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างอำนาจบวมและ syneresis ของแป้งข้าวที่ได้จากพันธุ์ข้าวที่แตกต่างกันได้รับรายงานแต่ไม่มีความสัมพันธ์ที่ถูกตั้งข้อสังเกตระหว่างปริมาณอะไมโลและ syneresis ของกลุ่มตัวอย่างเหล่านี้ (สถาพร Srichuwong, Isono เจียง, มิชิมาและ Hisamatsu 2012 )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.7 น้ำของตัวอย่างการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในการแช่แข็งและละลาย

เรียกว่าเจลของแป้งน้ำเกี่ยวข้องกับแป้งสามารถเก็บน้ำและแนวโน้มของการถดถอย . รูปที่ 2A และ B พบว่าน้ำของทั้งสองตัวอย่างเพิ่มด้วย

และกรดอะซิติก บนมืออื่น ๆ , ตัวอย่างปล่อยน้ำมากขึ้นหลังจากตามมา
แช่แข็งละลายรอบรูปแบบขนาดเล็กโมเลกุลแป้ง
เป็นผลบวกกรดสามารถลดการดูดซึมน้ำของ
ตัวอย่างสังเกตก่อนหน้านี้ ( ดู ตารางที่ 2 ) ดังนั้น ,
โมเลกุลแป้งไม่สามารถถือมากน้ำที่เกิดในน้ำมากกว่า

ของคน มันเป็นยังกล่าวว่า การแยกตัวของน้ำโดยรวมของ pgws มีค่า
จากร้อยละ 17.23 ล้านบาท ( ล้าง 25.23 เพิ่มขึ้น ) ขณะที่แตกต่างกันระหว่าง pgcs
2087 และ 32.67 % ( 56.54 เพิ่มขึ้น ) ดังนั้นใน
สถานะของกรด pgws เจลยังทนต่อตรึงรอบละลาย–
เมื่อเทียบกับ pgcs เจล นี้สามารถที่เกี่ยวข้องกับ
ขนาดใหญ่ขนาดโมเลกุลของ pgws ซึ่งผลในการดูดซึมน้ำ
สูงและแข็งแรงเมื่อเทียบกับเครือข่ายเจล pgcs ( เห็น
ตารางที่ 2 และ 3 ) ในทํานองเดียวกัน , ความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างการพองตัวของข้าวและแป้งที่ได้จากข้าวพันธุ์ต่างๆ
ได้รับรายงาน แต่ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณอะไมโลส และสังเกตได้

( สถาพร ตัวอย่างของเหล่านี้ srichuwong อิโซโนะ เจียง มิชิมะ&ฮิซามัทสุ , 2012 )