As his palm descended, the sludge b

As his palm descended, the sludge began to quiver. The grasping hands suddenly stopped moving, and the countless faces all looked toward Meng Hao. Their expressions were no longer hostile, but rather filled with veneration and even excitement.

Suddenly, a massive crack split the earth and the sludge. It grew wider and deeper, splitting apart the hands and faces along with it. Meng Hao flew down toward it.

As he approached it, the sludge crept away, not daring to come close to him, as if a deep fear of him existed within it.

Meng Hao shot inside, his body flashing like lightning and radiating determination. The crack grew wider and wider, and within the space of a few breaths, Meng Hao came to a stop. Even as the crack grew larger, he saw it, there, deep within… a body.

It was not thirty meters long. It was the mastiff, but only the size of a palm. Its eyes were closed, and patches of fur were visible through the sludge that covered its body. Its fur wasn’t red, but deathly gray. It was no longer fierce and savage. And the cute, furry puppy it had once been, now existed only in Meng Hao’s eternal memories.

He thought about how as it grew up, it would run in circles around his feet, letting out playful yipping sounds, its fur rippling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นปาล์มของเขาสืบเชื้อสาย ตะกอนเริ่มสั่น มม.มือหยุดการเคลื่อนไหวก็ และใบหน้านับไม่ถ้วนทั้งหมดมองไปทางเฮาเมง ท่าเขาไม่เป็นมิตร แต่ค่อนข้างจะเต็มไป ด้วยความเลื่อมใสและความตื่นเต้นได้ทันใดนั้น รอยแตกขนาดใหญ่แยกแผ่นดินและตะกอน มันขยายตัวกว้างขึ้น และ ลึก แยกออกจากกันมือและใบหน้าพร้อมกับมัน เฮา เมงบินลงไปทางมันขณะที่เขาเข้าหา ตะกอนคืบคลาน ไม่กล้าเข้าใกล้เขา ว่าความกลัวที่ลึกของเขาอยู่ภายในนั้นเฮา เมงยิงภายใน ร่างกายของเขากระพริบเช่นฟ้าผ่า และการแผ่รังสีของความมุ่งมั่น รอยร้าวขยายกว้างขึ้น และกว้างขึ้น และภาย ในพื้นที่ของกี่ลมหายใจ เมงเฮามาหยุด แม้เป็นรอยร้าวไหว เขาเห็นมัน มี จากภายใน...ร่างกายก็ยาวไม่สามสิบเมตร กาแฟ แต่เพียงขนาดของปาล์มได้ ปิดตา และแพทช์ของขนมองเห็นได้ผ่านตะกอนที่ปกคลุมร่างกาย ขนไม่เทาสีแดง แต่ราง มันก็ไม่รุนแรง และป่าเถื่อน และลูกสุนัขน่ารัก ปุกปุยที่มันได้เคยรับ ขณะนี้อยู่ในความทรงจำนิรันดร์เมงเฮาเขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีมันเติบโตขึ้นมา มันจะทำงานในวงรอบเท้าของเขา ทำให้ออกเสียง yipping ขี้เล่น ขน rippling

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปาล์มของเขาสืบเชื้อสายมาตะกอนเริ่มสั่น มือจับก็หยุดการเคลื่อนย้ายและใบหน้านับไม่ถ้วนทั้งหมดมองไปทางเม้งเฮา การแสดงออกของพวกเขาไม่ได้เป็นศัตรู แต่เต็มไปค่อนข้างมีความเลื่อมใสและแม้กระทั่งความตื่นเต้น. ทันใดนั้นแตกขนาดใหญ่แยกดินและตะกอน มันขยายตัวกว้างขึ้นและลึกแยกออกจากกันมือและใบหน้าพร้อมกับมัน เม้งเฮาบินลงไปทางมัน. ขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้มันตะกอนพุ่งออกไปไม่กล้าที่จะมาใกล้ชิดกับเขาเช่นถ้าความกลัวที่ลึกของเขามีอยู่ภายใน. เม้งเฮายิงภายในร่างกายของเขากระพริบเช่นฟ้าผ่าและความมุ่งมั่นที่แผ่ รอยแตกขยายตัวกว้างขึ้นและกว้างขึ้นและอยู่ในพื้นที่ไม่กี่ลมหายใจที่เม้งเฮามาหยุด แม้ในขณะที่รอยแตกขยายตัวขนาดใหญ่ที่เขาเห็นมันมีลึกภายในร่างกาย ... . มันไม่นานสามสิบเมตร มันเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่ง แต่เพียงขนาดของปาล์ม ดวงตาของมันถูกปิดและแพทช์ที่ทำจากขนสัตว์ได้เห็นผ่านตะกอนที่ปกคลุมร่างกาย ขนของมันไม่ได้เป็นสีแดง แต่สีเทาเหมือนคนตาย มันเป็นที่รุนแรงและป่าเถื่อนไม่ และน่ารักลูกสุนัขขนยาวจะได้รับครั้งเดียวในขณะนี้มีอยู่เพียง แต่ในความทรงจำนิรันดร์เม้งเฮาส์. เขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่มันเติบโตขึ้นมาก็จะทำงานในวงการรอบเท้าของเขาให้ออกเสียง yipping ขี้เล่น rippling ขนของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นปาล์มสืบเชื้อสายตะกอนเริ่มหวั่นไหวแล้ว โลภมือก็หยุดเคลื่อนไหว และนับไม่ถ้วน ใบหน้าทั้งหมดมองไปทางเมิ่งเฮ่า สีหน้าของจำเลยอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเคารพและความตื่นเต้นทันใดนั้น รอยแตกขนาดใหญ่แยกดินและตะกอน มันขยายตัวกว้างขึ้น และลึก แยกจากกัน มือ และใบหน้าพร้อมกับมัน เมิ่งเฮ่า ลงไปกับมันเป็นเขาเข้าหามัน กากตะกอน คลานหนี ไม่กล้าเข้าใกล้ ราวกับความกลัวลึกของเขาอยู่ภายในเมิ่งฮ่าวยิงภายในร่างกายของเขากระพริบเหมือนฟ้าผ่าและแผ่กระจายการตัดสินใจ รอยร้าวขยายตัวกว้างขึ้น และกว้างขึ้น และภายในพื้นที่เพียงไม่กี่ลมหายใจ เม็งเฮามาหยุด แม้เป็นรอยร้าวใหญ่ขึ้น เขาเห็นมันอยู่ลึกภายใน . . . . . . . . . .มันยังไม่สามสิบเมตรยาว มันเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่ง แต่เพียงขนาดของฝ่ามือ ดวงตาของมันปิด และแพทช์ขนสัตว์ถูกมองเห็นผ่านตะกอนที่ปกคลุมร่างกายของ ขนไม่แดง แต่ก็แฝงไปด้วยสีเทา มันไม่ดุร้ายและป่าเถื่อน . และน่ารัก ขนยาว ลูกสุนัข มันเคยถูก ตอนนี้ มีอยู่เฉพาะใน เหม็ง เฮาตลอดไปในความทรงจำเขาคิดยังไง มันโตขึ้น มันก็จะวิ่งเป็นวงกลมรอบเท้าของเขา ปล่อยให้ออกขี้เล่น เห่าเสียงแหลม , เสียงกระเพื่อมขน .