Dunn and Dunn (1992), among those w

Dunn and Dunn (1992), among those who conceptualized students’ learning styles, define learning styles as the way "each learner begins to concentrate on, process and remember new and difficult information" (p. 2). Only by examining each individual’s multidimensional characteristics, can we identify that person’s learning style ( Dunn, Dunn, & Price, 1989). According to Gremli (1996), “an individual’s learning style is the way that person begins to process, internalize and concentrate on new material” (p. 24). Each person learns in a unique way. There are similarities, of course, but “every person has a learning style – it is as individual as a finger-print” (p. 24). Howard Gardner's (1993) theory regarding the nature of intelligence stresses the importance of not viewing intelligence as a uni-dimensional construct, like the "general-factor," but rather as a series of independent intelligences: (a) verbal/linguistic, (b) logical/mathematical, (c) visual/spatial intelligence, (d) bodily/kinesthetic, (e) musical/rhythmic, (f) interpersonal, (g) intrapersonal, and (h) naturalistic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดันน์และ Dunn (1992), ที่ซึ่ง conceptualized ลักษณะนักเรียน เรียนรู้กำหนดรูปแบบเป็นวิธี "ผู้เรียนแต่ละเริ่มเน้น ประมวลผล และจดจำข้อมูลใหม่ และยาก" (p. 2) โดยการตรวจสอบลักษณะหลายมิติของแต่ละบุคคล เฉพาะเราสามารถสไตล์การเรียนรู้ของบุคคลนั้น (Dunn ดันน์ & ราคา 1989) ตาม Gremli (1996), "บุคคลของเรียนแบบเป็นวิธีบุคคลนั้นเริ่มต้น การประมวลผล internalize เน้นวัสดุใหม่" (24 p.) แต่ละคนเรียนรู้ในลักษณะเฉพาะ มีความคล้ายคลึง แน่นอน แต่ "ทุกคนได้เรียนรู้ลักษณะ – เป็นแต่ละที่พิมพ์ลายนิ้วมือ" (24 p.) ของการ์ดเนอร์ Howard (1993) ทฤษฎีเกี่ยวกับธรรมชาติของปัญญาเน้นความสำคัญของการไม่แสดงปัญญา เป็นการก่อ สร้างยูนิมิติ เช่น "ทั่วไปตัว แต่แทนที่จะ เป็นชุดของอิสระเฉพาะ: (ก) คำพูด/ภาษาศาสตร์, (b) ตรรกะ/คณิตศาสตร์ อัจฉริยะภาพ/ปริภูมิ (c), (d) ร่าง กาย/kinesthetic (e) ดนตรี/จังหวะ, (f) มนุษยสัมพันธ์ intrapersonal (g) และ (h) naturalistic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดันน์และดันน์ (1992) ในหมู่ผู้ที่แนวความคิดของนักเรียนในการเรียนรู้รูปแบบการกำหนดรูปแบบการเรียนรู้เป็นวิธี "ผู้เรียนแต่ละคนเริ่มที่จะมีสมาธิในการกระบวนการและจดจำข้อมูลใหม่และยาก" (พี. 2) โดยเฉพาะการตรวจสอบลักษณะหลายมิติของแต่ละบุคคลเราสามารถระบุรูปแบบการเรียนรู้ของบุคคลนั้น (ดันน์ดันน์และราคา, 1989) ตาม Gremli (1996), "รูปแบบการเรียนรู้ของแต่ละบุคคลเป็นวิธีที่ว่าคนจะเริ่มต้นในการประมวลผล, internalize และสมาธิในวัสดุใหม่" (พี. 24) แต่ละคนได้เรียนรู้ในทางที่ไม่ซ้ำกัน มีความคล้ายคลึงกันของหลักสูตรมี แต่ "ทุกคนมีรูปแบบการเรียนรู้ - จะเป็นบุคคลที่เป็นนิ้วพิมพ์" (p. 24) โฮเวิร์ดการ์ดเนอร์ (1993) ทฤษฎีเกี่ยวกับธรรมชาติของปัญญาเน้นความสำคัญของการไม่ได้ดูปัญญาเป็นโครงสร้างเดียวมิติเช่น "ทั่วไปปัจจัย" แต่เป็นชุดของปัญญาอิสระ (ก) วาจา / ภาษาศาสตร์ ( ข) ตรรกะ / คณิตศาสตร์ (ค) ภาพ / ปัญญาเชิงพื้นที่ (ง) ร่างกาย / เคลื่อนไหวทางร่างกาย (จ) ดนตรี / จังหวะ (ฉ) บุคคล (ช) กับตนเองและ (ซ) ธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดันน์และดันน์ ( 1992 ) , ในหมู่ผู้ที่แนวคิดของนักเรียนรูปแบบการเรียนรู้ การกำหนดรูปแบบการเรียนรู้เป็นวิธี " แต่ละคนเริ่มเน้น กระบวนการ และจดจำข้อมูลใหม่และยาก " ( หน้า 2 ) เพียงโดยการตรวจสอบของแต่ละมิติ ในลักษณะที่เราสามารถระบุว่า รูปแบบการเรียนรู้ของบุคคล ( Dunn ดันน์ &ราคา , 1989 ) ตาม gremli ( 1996 )" บุคคลมีลักษณะการเรียนรู้เป็นวิธีที่คนเริ่มกระบวนการ ขึ้น และมีสมาธิกับวัสดุใหม่ " ( หน้า 24 ) แต่ละคนเรียนรู้ในทางที่ไม่ซ้ำกัน มีความคล้ายคลึงกัน แต่ทุกคนมีสไตล์การเรียนรู้และเป็นบุคคลเป็นลายนิ้วมือ” ( หน้า 24 )โฮเวิร์ด การ์ดเนอร์ ( 1993 ) ทฤษฎีเกี่ยวกับธรรมชาติของความฉลาด เน้นความสำคัญของการไม่สร้างปัญญาเป็นหนึ่งมิติ เช่น " ปัจจัยทั่วไป แต่เป็นชุดของ ปัญญา อิสระ : ( ) ทางวาจา / ทางภาษา ตรรกะทางคณิตศาสตร์ ( B ) , ( C ) ( ภาพที่ / พื้นที่ปัญญา D ) ร่างกาย / kinesthetic ( E ) ดนตรี / จังหวะ ( F ) บุคคล intrapersonal ( G ) ,( H ) ด .