Their strategies were that individu

Their strategies were that individual parenchyma
cells (including granular starches) from potato whole-tissues
were isolated through dissolution and/or decomposition of
pectic substances (cementing parenchyma cells together) with
chemicals (acid–alkali, or alkali-chelating agent) and pectinase
(Aguilera et al., 2001; Anantachote, 2009). Anantachote (2009)
reported that pectinase (relative to alkali-chelating agent) treatment
was more effective and efficient for the isolation of potato
parenchyma cells.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์ของพวกเขาถูกพาเรงไคมาแต่ละที่เซลล์ (รวมสมบัติ granular) จากทั้งหมดเนื้อเยื่อมันฝรั่งถูกแยกผ่านยุบหรือแยกส่วนประกอบของสาร pectic (cementing เซลล์พาเรงไคมาด้วยกัน) ด้วยสารเคมี (กรดด่าง หรือ chelating ด่างแทน) และ pectinase(สตินาร้อยเอ็ด al., 2001 Anantachote, 2009) Anantachote (2009)รายงานที่รักษา pectinase (เทียบ chelating ด่างแทน)มีประสิทธิภาพมากขึ้น และมีประสิทธิภาพการแยกของมันฝรั่งมีเซลล์พาเรงไคมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์ของพวกเขาพบว่าเนื้อเยื่อแต่ละ
เซลล์ (รวมถึงแป้งเม็ด) จากเนื้อเยื่อทั้งมันฝรั่ง
ถูกแยกผ่านการสลายตัวและ / หรือการสลายตัวของ
สารเพคติน (เซลล์เนื้อเยื่อประสานเข้าด้วยกัน) ที่มี
สารเคมี (กรดด่างหรือตัวแทนด่างคีเลต) และเพคติเนส
( Aguilera, et al, 2001;. อนันต 2009) อนันต (2009)
รายงานว่าเพคติเนส (เทียบกับตัวแทนด่างคีเลต) การรักษา
เป็นที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีประสิทธิภาพสำหรับการแยกของมันฝรั่ง
เซลล์เนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลยุทธ์ของพวกเขาคือ แต่ละเซลล์พาเรงคิมา
( รวมเม็ดแป้งจากมันฝรั่งทั้งเนื้อเยื่อ
ถูกแยกผ่านและ / หรือการสลายตัวของสารที่มีการสลายตัวจาก

ประสานเซลล์เข้าด้วยกัน ) กับสารเคมี ( กรด–ด่าง หรือด่างสารคีเลต ) และเอนไซม์เพคติเนส
( Aguilera et al . , 2001 ; anantachote 2009 ) . anantachote
( 2009 )รายงานว่า เอนไซม์เพคติเนส ( เทียบกับด่างสารคีเลต ) การรักษา
คือมีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีประสิทธิภาพในการแยกมันฝรั่ง
พาเรนไคมาเซลล์