Otto Eduard Leopold, Prince of Bism

Otto Eduard Leopold, Prince of Bismarck, Duke of Lauenburg (1 April 1815 – 30 July 1898), known as Otto von Bismarck, was a conservative Prussian statesman who dominated German and European affairs from the 1860s until 1890. In the 1860s he engineered a series of wars that unified the German states (excluding Austria) into a powerful German Empire under Prussian leadership. With that accomplished by 1871 he skillfully used balance of power diplomacy to preserve German hegemony in a Europe which, despite many disputes and war scares, remained at peace. For historian Eric Hobsbawm, it was Bismarck, who "remained undisputed world champion at the game of multilateral diplomatic chess for almost twenty years after 1871, [and] devoted himself exclusively, and successfully, to maintaining peace between the powers."[2]

In 1862 King Wilhelm I appointed Bismarck as Minister President of Prussia, a position he would hold until 1890 (except for a short break in 1873). He provoked three short, decisive wars against Denmark, Austria and France, aligning the smaller German states behind Prussia in defeating his arch-enemy France. In 1871 he formed the German Empire with himself as Chancellor, while retaining control of Prussia. His diplomacy of realpolitik and powerful rule at home gained him the nickname the "Iron Chancellor." German unification and its rapid economic growth was the foundation to his foreign policy. He disliked colonialism but reluctantly built an overseas empire when it was demanded by both elite and mass opinion. Juggling a very complex interlocking series of conferences, negotiations and alliances, he used his diplomatic skills to maintain Germany's position and used the balance of power to keep Europe at peace in the 1870s and 1880s.

He was the master of complex politics at home. He created the first welfare state in the modern world, with the goal of gaining working class support that might otherwise go to his Socialist enemies. In the 1870s he allied himself with the Liberals (who were low-tariff and anti-Catholic) and fought the Catholic Church in a culture war. He lost that battle as the Catholics responded by forming a powerful Center party and using universal male suffrage to gain a bloc of seats. Bismarck then reversed himself, ended the culture war, broke with the Liberals, imposed tariffs, and formed a political alliance with the Center party to fight the Socialists. A devout Lutheran, he was loyal to his king, who in turn gave Bismarck his full support, against the advice of his wife and his heir. While Germany's parliament was elected by universal male suffrage, it did not have real control of the government. Bismarck distrusted democracy and ruled through a strong, well-trained bureaucracy with power in the hands of a traditional Junker elite that comprised the landed nobility of the east. Under Wilhelm I, Bismarck largely controlled domestic and foreign affairs, until he was removed by young Kaiser Wilhelm II in 1890.

Bismarck, an aristocratic Junker himself, had an extremely aggressive and domineering personality. He displayed a violent temper and kept his power by threatening to resign time and again. He possessed not only a long-term national and international vision, but also the short-term ability to juggle many complex developments simultaneously. As the leader of what historians call "revolutionary conservatism,"[1] Bismarck became a hero to German nationalists; they built hundreds of monuments glorifying the iconic symbol of powerful conservative leadership. Historians generally praise him as a statesman of moderation and balance who kept the peace in Europe, and was primarily responsible for the unification of Germany and building its world-renowned bureaucracy and army.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อ็อตโตเอดูอาร์เลียวโปลด์เจ้าชายแห่งบิสมาร์กดยุคแห่งเลิน (1 เมษายน 1815 - 30 กรกฎาคม 1898) หรือที่เรียกว่าออตโตฟอนบิสมาร์กเป็นรัฐบุรุษปรัสเซียอนุรักษ์นิยมที่ครอบงำกิจการเยอรมันและยุโรปตั้งแต่ยุค 1860 จนถึง 1890 ในยุค 1860 เขาวิศวกรรม ชุดของสงครามที่ครบวงจรรัฐเยอรมัน (ไม่รวมออสเตรีย) เป็นที่มีประสิทธิภาพจักรวรรดิเยอรมันภายใต้การนำของปรัสเซีย กับที่ประสบความสำเร็จโดย 1871 เขาใช้ความชำนาญความสมดุลของการเจรจาต่อรองอำนาจในการรักษาอำนาจของเยอรมันในยุโรปซึ่งแม้จะมีข้อพิพาทจำนวนมากและสงครามกลัวยังคงอยู่ในความสงบ สำหรับประวัติศาสตร์ของ Eric Hobsbawm มันเป็นบิสมาร์กใคร "ยังคงเป็นแชมป์โลกไม่มีปัญหาในเกมหมากรุกทูตพหุภาคีเกือบยี่สิบปีหลังจากปี 1871 [และ] อุทิศตัวเองโดยเฉพาะและประสบความสำเร็จในการรักษาสันติภาพระหว่างอำนาจ." [2] ใน 1862 กษัตริย์วิลเฮล์ผมได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงบิสมาร์กประธานาธิบดีแห่งปรัสเซียตำแหน่งเขาจนกระทั่ง 1890 (ยกเว้นสำหรับการพักผ่อนสั้น ๆ ใน 1873) เขาเจ็บใจสามสั้นสงครามแตกหักกับเดนมาร์ก, ออสเตรียและฝรั่งเศสจัดรัฐเยอรมันที่มีขนาดเล็กที่อยู่เบื้องหลังปรัสเซียในการเอาชนะศัตรูคู่อาฆาตของเขาฝรั่งเศส ในปี 1871 เขากลายจักรวรรดิเยอรมันที่มีตัวเองเป็นนายกรัฐมนตรีขณะที่การรักษาการควบคุมของปรัสเซีย การเจรจาต่อรองของ realpolitik และกฎที่มีประสิทธิภาพที่บ้านของเขาทำให้เขาได้รับฉายาว่า "เหล็กนายกรัฐมนตรี." การรวมเยอรมันและการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วเป็นรากฐานในการดำเนินนโยบายต่างประเทศของเขา เขาไม่ชอบการล่าอาณานิคมอย่างไม่เต็มใจ แต่สร้างอาณาจักรในต่างประเทศเมื่อมันถูกเรียกร้องจากทั้งความคิดของชนชั้นสูงและมวล เล่นกลชุดประสานซับซ้อนมากของการประชุมการเจรจาต่อรองและพันธมิตรเขาใช้ทักษะการเจรจาต่อรองของเขาที่จะรักษาตำแหน่งของเยอรมนีและใช้ความสมดุลของพลังงานที่จะทำให้ยุโรปที่ความสงบสุขในยุค 1870 และ 1880. เขาเป็นหลักของการเมืองที่ซับซ้อนที่บ้าน เขาสร้างรัฐสวัสดิการครั้งแรกในโลกสมัยใหม่ที่มีเป้าหมายในการได้รับการสนับสนุนการเรียนการทำงานที่อาจไปที่ศัตรูสังคมนิยมของเขา ในยุค 1870 เขามีลักษณะคล้ายกันกับ Liberals (ผู้ที่อยู่ในระดับต่ำและภาษีต่อต้านคาทอลิก) และต่อสู้โบสถ์คาทอลิกในสงครามวัฒนธรรม เขาสูญเสียการต่อสู้ที่เป็นคาทอลิกตอบสนองโดยการจัดตั้งศูนย์บุคคลที่มีประสิทธิภาพและการใช้อธิษฐานชายสากลที่จะได้รับกลุ่มที่นั่ง บิสมาร์กแล้วกลับตัวเองยุติสงครามวัฒนธรรมหัก Liberals ที่กำหนดอัตราภาษีศุลกากรและกลายเป็นพันธมิตรทางการเมืองกับพรรคศูนย์ที่จะต่อสู้กับสังคมนิยม ลูศรัทธาเขาเป็นที่จงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ของเขาที่ในการเปิดให้บิสมาร์กการสนับสนุนอย่างเต็มที่ของเขากับคำแนะนำของภรรยาและทายาทของเขา ในขณะที่รัฐสภาเยอรมนีได้รับเลือกโดยชายอธิษฐานสากลก็ไม่ได้มีการควบคุมที่แท้จริงของรัฐบาล มาร์คไม่ไว้ใจประชาธิปไตยและการปกครองผ่านที่แข็งแกร่งระบบราชการมีการฝึกอบรมที่มีอำนาจอยู่ในมือของชนชั้นซ่อมแบบดั้งเดิมที่ประกอบด้วยขุนนางเจ้าของที่ดินทางทิศตะวันออก ภายใต้วิลเฮล์ผมบิสมาร์กควบคุมกิจการส่วนใหญ่ประเทศและต่างประเทศจนกว่าเขาจะถูกลบออกโดยหนุ่ม Kaiser Wilhelm ที่สองในปี 1890 มาร์คเป็นขุนนางซ่อมตัวเองมีความก้าวร้าวมากและครอบงำบุคลิกภาพ เขาแสดงอารมณ์รุนแรงและเก็บพลังของเขาด้วยการขู่ว่าจะลาออกครั้งแล้วครั้งเล่า เขามีไม่เพียง แต่ในระยะยาววิสัยทัศน์ระดับชาติและนานาชาติ แต่ยังมีความสามารถในระยะสั้นจะเล่นปาหี่การพัฒนาที่ซับซ้อนมากพร้อมกัน ในฐานะผู้นำของสิ่งที่นักประวัติศาสตร์เรียกว่า "การปฏิวัติอนุรักษนิยม" [1] มาร์คกลายเป็นพระเอกที่จะเจ็บแค้นเยอรมัน; พวกเขาสร้างหลายร้อยอนุสาวรีย์ถวายพระเกียรติสัญลักษณ์ที่โดดเด่นของความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพในเชิงอนุรักษ์นิยม ประวัติศาสตร์ทั่วไปยกย่องว่าเขาเป็นรัฐบุรุษของการดูแลและความสมดุลที่เก็บความสงบสุขในยุโรปและเป็นผู้รับผิดชอบหลักในการรวมกันของเยอรมนีและการสร้างระบบราชการที่มีชื่อเสียงระดับโลกและกองทัพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตโต เอดูอาร์ด ลีโอโพลด์ เจ้าชายบิสมาร์ค ดยุคแห่งเลิน ( 1 เมษายนค.ศ. 1815 – 30 กรกฎาคม 1898 ) , ที่รู้จักกันเป็น ออทโท ฟอนบิสมาร์คเป็นอนุลักษณ์ปรัสเซียรัฐบุรุษที่โดดเด่นฝ่ายเยอรมันและยุโรปจากยุค 1860 จนถึง 1890 ในยุค 1860 เขาออกแบบชุดของสงครามสหพันธ์รัฐเยอรมัน ( ยกเว้นออสเตรีย ) เป็นอำนาจจักรวรรดิเยอรมันภายใต้การบริหารปรัสเซีย .ที่ประสบความสำเร็จโดย 2414 เขาถนัดใช้สมดุลของการทูตพลังงานเพื่อรักษาอำนาจของเยอรมันในยุโรป ซึ่งแม้จะมีข้อพิพาทหลายสงคราม และ กลัว อยู่ในความสงบ สำหรับนักประวัติศาสตร์ Eric ฮ็อบส์บอว์ม มัน บิสมาร์ค ที่ " ยังคงได้แชมป์โลกในเกมของหมากรุกการทูตพหุภาคีเกือบยี่สิบปีหลังจาก 2414 , [ และ ] เสียสละตัวเองโดยเฉพาะและประสบความสำเร็จในการรักษาสันติภาพระหว่างพลัง " [ 2 ]

ใน 1862 กษัตริย์วิลเฮล์มข้าแต่งตั้งบิสมาร์คเป็นรัฐมนตรีประธานาธิบดีแห่งปรัสเซีย , ตำแหน่งเขาจะรอจนกว่า 1890 ( ยกเว้นตัดสั้นใน 1873 ) เขายั่วยุ 3 สั้น สงครามแตกหักกับ เดนมาร์ก ออสเตรีย และ ฝรั่งเศส เยอรมัน สหรัฐอเมริกา หลังเล็ก ( ปรัสเซียในเอาชนะศัตรูของเขาโค้งฝรั่งเศสใน 2414 เขาก่อตั้งจักรวรรดิเยอรมันกับตัวเองเป็นนายกรัฐมนตรี ในขณะที่การรักษาควบคุมของแคว้นปรัสเซีย ของเขาและการทูตของการเมืองที่มีประสิทธิภาพกฎที่บ้านได้รับมันชื่อเล่น " อธิการบดีเหล็ก . " การรวมกันของเยอรมัน และการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วของมูลนิธินโยบายต่างประเทศของเขาเขาไม่ชอบต่างชาติ แต่เต็มใจสร้างจักรวรรดิโพ้นทะเล เมื่อมันถูกเรียกร้องจากทั้งยอดและมวลความคิดเห็น การเล่นกลซับซ้อนประสานชุดของการประชุม การเจรจา และพันธมิตร เขาใช้ทักษะทางการทูตของเขาเพื่อรักษาตำแหน่งของเยอรมนี และใช้ความสมดุลของพลังเพื่อให้ยุโรปสงบและในคริสต์ทศวรรษ 1850 1860 .

เขาคือต้นแบบของการเมืองที่ซับซ้อนในบ้านเขาสร้างรัฐสวัสดิการแห่งแรกในโลกสมัยใหม่ที่มีเป้าหมายสู่การทำงาน ระดับการสนับสนุนที่มิฉะนั้นอาจจะไปศัตรูสังคมนิยมของเขา ในคริสต์ทศวรรษ 1850 เขาระหว่างตัวเองกับ Liberals ( ที่อัตราค่าไฟฟ้าต่ำ และต่อต้านคาทอลิก ) และต่อสู้กับโบสถ์คาทอลิกในวัฒนธรรมของสงครามเขาสูญเสียการต่อสู้ที่เป็นคาทอลิกตอบสนองโดยการสร้างพรรค ศูนย์ที่มีประสิทธิภาพและใช้สิทธิชายสากลเข้าบล็อคของที่นั่ง บิสมาร์คแล้วกลับเอง ยุติสงครามวัฒนธรรม หักกับ Liberals , กำหนดอัตราภาษี และก่อตั้งเป็นพันธมิตรทางการเมืองกับพรรคกลาง เพื่อต่อสู้กับสังคม . มีศรัทธา Lutheran เขาจงรักภักดีต่อกษัตริย์ของเขาที่ในการเปิดให้บิสมาร์คการสนับสนุนของเขากับคำแนะนำของภรรยาและทายาทของเขา ขณะที่รัฐสภาของเยอรมนีได้รับการเลือกตั้งโดยสากลอธิษฐานผู้ชายก็ไม่ได้มีการควบคุมที่แท้จริงของรัฐบาล บิสมาร์ค เชื่อถือ และปกครองโดยประชาธิปไตยเข้มแข็ง ฝึกปรือ ระบบราชการที่มีอำนาจอยู่ในมือของแบบเรือสำเภา ประกอบด้วยยอดที่ดินขุนนางแห่งตะวันออกภายใต้วิลเฮล์มชั้นบิสมาร์คไปควบคุมกิจการภายในประเทศ และต่างประเทศ จนถูกลบออกโดยหนุ่ม Kaiser Wilhelm II ใน 1890

บิสมาร์คเป็นผู้ดีเก่าเรือสำเภาเองมีก้าวร้าวมากและการครอบงำของบุคลิกภาพ เขาแสดงอารมณ์รุนแรง และรักษาอำนาจของเขา โดยขู่ว่าจะลาออก และเวลาอีกครั้ง เขามีไม่เพียง แต่ระยะยาวแห่งชาติ และนานาชาติ วิสัยทัศน์แต่ยังมีความสามารถในการเล่นระยะสั้น การพัฒนาที่ซับซ้อนมากพร้อมกัน ในฐานะผู้นำของสิ่งที่นักประวัติศาสตร์เรียกว่า " การปฏิวัติอนุรักษนิยม " [ 1 ] บิสมาร์คกลายเป็นฮีโร่เพื่อชาตินิยมเยอรมัน พวกเขาสร้างขึ้นหลายร้อยแห่งเกียรติสัญลักษณ์สัญลักษณ์ของผู้นำอนุรักษ์นิยมที่มีประสิทธิภาพนักประวัติศาสตร์โดยทั่วไปยกย่องเป็นรัฐบุรุษแห่งความพอดีและสมดุลคอยรักษาความสงบในยุโรป และเป็นผู้รับผิดชอบหลักในการรวมประเทศเยอรมนีและอาคารที่มีชื่อเสียงระดับโลกของระบบราชการและกองทัพ