History and usage[edit]The origins

History and usage[edit]
The origins of New York City English are diverse, and the source of many features is probably not recoverable. Labov has pointed out that the short-A split is found in southern England as mentioned above. He also claims that the vocalization and subsequent loss of (R) was copied from the prestigious London pronunciation, and so it started among the upper classes in New York and later spread to other socioeconomic classes but now only applied to the socioeconomic scale. This non-rhotic (R-less) aristocratic pronunciation can be heard, for instance, in recordings of Franklin D. Roosevelt. After WWII, the R-ful pronunciation (rhotic) becomes the prestige norm, and what was once the upper class pronunciation became a vernacular one, with the loss of Britain’s imperial status, and because of the predominance of the mainstream American dialect named General American.[6] Instead of London accent, the prestige New York sociolect is closely related to rhotic accents of other British English dialects, particularly Scottish English, Irish English, Mid Ulster English, and rhotic accents of England (particularly found in the West Country (south and west of a line from near Shrewsbury to around Portsmouth), the Corby area, most of Lancashire (north and west of the centre of Manchester), some parts of Yorkshire and Lincolnshire and in the areas that border Scotland). However, the common association of the New York accent with the working and middle class has, since the latter half of the 20th century, warranted many upper class New Yorkers to refrain from speaking with a New York accent.[7]

Other vernacular pronunciations, such as the dental (D)s and (T)s may come from contact with languages such as Italian and Yiddish. Grammatical structures, such as the lack of inversion in indirect questions, have the flavor of contact with an immigrant language. As stated above, many words common in New York are of immigrant roots.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติและการใช้งาน [แก้ไข]กำเนิดของอังกฤษนิวยอร์กหลากหลาย และแหล่งที่มาของคุณสมบัติมากไม่อาจกู้คืน Labov ได้ชี้ให้เห็นว่า แบ่ง A สั้นอยู่ใต้อังกฤษดังกล่าวข้างต้น เขายังอ้างว่า vocalization และสูญเสีย (R) ต่อมาถูกคัดลอกจากลอนดอนออกเกียรติ และดังนั้นจะเริ่มต้นในหมู่ชนชั้นสูงในนิวยอร์กและแพร่กระจายภายหลังการเรียนประชากรอื่น ๆ แต่ตอนนี้ เท่ากับขนาดประชากร นี้ไม่ใช่-rhotic ออกเสียงรูป (R น้อยกว่า) สามารถได้ยินเสียง เช่น ในบันทึกของแฟรงคลินดีรูสเวลท์ หลัง WWII ออกเสียง R-ful (rhotic) กลายเป็น ปกติเพรสทีจ กที่เคยออกเสียงชั้นบนเป็น พื้นถิ่นตอนหนึ่ง กับการสูญเสียสถานะอิมพีเรียลของอังกฤษ และ เพราะเด่นของภาษาอเมริกันหลักชื่ออเมริกันทั่วไป[6] แทนอยู่ของสำเนียงลอนดอน sociolect นิวยอร์กเพรสทีจจะสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสำเนียง rhotic ของอื่น ๆ ภาษาอังกฤษแบบอังกฤษสำเนียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสกอตแลนด์อังกฤษ ไอริชอังกฤษ อังกฤษกลางอัลสเตอร์ และ rhotic สำเนียงอังกฤษ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งพบได้ในประเทศตะวันตก (ทางใต้ และทางตะวันตก ของเส้นจากชรีส์บูรีใกล้ไปรอบ ๆ รู้สึก), Corby พื้นที่ส่วนใหญ่ของแลงคาเชอร์ (ทางทิศเหนือ และทิศตะวันตก ของใจกลางแมนเชสเตอร์)บางส่วน ของยอร์คเชียร์และลิงคอล์นเชอร์ และ ในพื้นที่ที่ชายแดนสกอตแลนด์) อย่างไรก็ตาม มีสำเนียงนิวยอร์กสมาคมทั่วไปกับการทำงานและชั้นกลาง ตั้งแต่หลัง ครึ่งศตวรรษ warranted Yorkers ใหม่ชั้นสูงหลายละเว้นจากการพูดด้วยสำเนียงนิวยอร์ก[7]อื่น ๆ พื้นถิ่นตอนการออกเสียง เช่นฟัน (D) s และ s (T) อาจมาจากการติดต่อกับภาษาอิตาลีและยิว โครงสร้างไวยากรณ์ เช่นกลับในคำถามทางอ้อม ไม่มีรสชาติพร้อมกับการอพยพภาษา ตามที่ระบุไว้ข้างต้น หลาย ๆ คำในนิวยอร์กมีรากอพยพ[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาและการใช้งาน [แก้ไข]
ต้นกำเนิดของภาษาอังกฤษในนครนิวยอร์กมีความหลากหลายและแหล่งที่มาของคุณสมบัติหลายอย่างอาจจะไม่ได้รับคืน Labov ได้ชี้ให้เห็นว่าในระยะสั้นแยกที่พบในภาคใต้ของอังกฤษดังกล่าวข้างต้น นอกจากนี้เขายังอ้างว่าโฆษะและต่อมาการสูญเสีย (R) ได้รับการคัดลอกมาจากการออกเสียงที่มีชื่อเสียงในกรุงลอนดอนและดังนั้นจึงเริ่มต้นในหมู่ชนชั้นสูงในนิวยอร์กและต่อมาแพร่กระจายไปยังชั้นเรียนทางเศรษฐกิจและสังคมอื่น ๆ แต่ตอนนี้นำมาใช้กับขนาดทางเศรษฐกิจและสังคม นี้ที่ไม่ rhotic (R-น้อยกว่า) การออกเสียงของชนชั้นสูงจะสามารถได้ยินเสียงตัวอย่างเช่นในการบันทึกของโรสเวลต์ หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง, การออกเสียง R-ful (rhotic) กลายเป็นบรรทัดฐานศักดิ์ศรีและสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยออกเสียงชั้นสูงกลายเป็นหนึ่งในพื้นถิ่นกับการสูญเสียสถานะของจักรพรรดิของสหราชอาณาจักรและเพราะความเด่นของภาษาถิ่นอเมริกันหลักชื่ออเมริกันทั่วไป . [6] แทนที่จะสำเนียงลอนดอนศักดิ์ศรีนิวยอร์ก sociolect เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสำเนียง rhotic ของภาษาอังกฤษอื่น ๆ ของอังกฤษโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษาอังกฤษสกอตแลนด์ไอร์แลนด์อังกฤษ, เสื้อคลุมกลางอังกฤษและสำเนียง rhotic ของอังกฤษ (ที่พบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศตะวันตก ( ทางทิศใต้และทิศตะวันตกของเส้นจากใกล้โกลรอบพอร์ตสมั ธ ), พื้นที่ Corby ส่วนใหญ่ของแลงคาเชียร์ (ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของศูนย์กลางของแมนเชสเตอร์) บางส่วนของอร์กเชียร์และลิงคอล์นและในพื้นที่ที่ชายแดนสกอตแลนด์) อย่างไรก็ตามการเชื่อมโยงที่พบบ่อยของสำเนียงนิวยอร์กกับการทำงานและชั้นกลางได้ตั้งแต่ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20, รับประกันหลายชั้นชาวนิวยอร์กที่จะละเว้นจากการพูดบนด้วยสำเนียงนิวยอร์ก. [7] การออกเสียงภาษาพื้นเมืองอื่น ๆ , เช่นทันตกรรม (D) และ (T) อาจมาจากการติดต่อกับภาษาเช่นอิตาลีและยิดดิช โครงสร้างไวยากรณ์เช่นการขาดความผกผันในคำถามทางอ้อมมีรสชาติของการติดต่อกับภาษาอพยพ ตามที่ระบุไว้ข้างต้นหลายคำทั่วไปในนิวยอร์กมีรากอพยพ. [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติและการใช้ [ แก้ไข ]
การกำเนิดของนิวยอร์กภาษาอังกฤษหลากหลาย และแหล่งที่มาของหลายอย่างอาจจะไม่กู้คืน ลาบอฟได้ชี้ให้เห็นว่า การแบ่ง short-a พบในภาคใต้ของประเทศอังกฤษที่กล่าวถึงข้างต้น เขายังอ้างว่า การเปล่งเสียง และความสูญเสียที่ตามมาของ ( r ) คือคัดลอกจากการออกเสียงในลอนดอนที่มีชื่อเสียงและมันเริ่มในหมู่ชนชั้นสูง ในนิวยอร์ก และต่อมาได้แพร่กระจายไปยังชั้นเรียนสังคมอื่น ๆ แต่ตอนนี้เท่านั้นใช้ขนาดทางเศรษฐกิจสังคม นี่ rhotic ( r-less ) สามารถได้ยินการออกเสียงของชนชั้นสูง เช่น ในบันทึกของ แฟรงคลิน ดี. รูสเวลท์ หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง , การออกเสียง r-ful ( rhotic ) จะกลายเป็นบารมี นอร์มและสิ่งที่เคยออกเสียงชั้นบนเป็นภาษาหนึ่ง กับการสูญเสียของสหราชอาณาจักรและจักรวรรดิสถานะ เพราะความเด่นของอเมริกันหลักถิ่นที่ชื่อชาวอเมริกันทั่วไป [ 6 ] แทนสำเนียงลอนดอน เพรสทีจ นิวยอร์ก sociolect เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดเพื่อ rhotic สำเนียงของภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งอังกฤษภาษาอังกฤษ ไอริช , อังกฤษเสื้อคลุมภาษาอังกฤษกลาง และ rhotic สำเนียงอังกฤษ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พบในประเทศตะวันตก ( ภาคใต้และตะวันตกของเส้นจากใกล้ Shrewsbury ประมาณพอร์ทสมัธ ) , พื้นที่ Corby , ที่สุดของม. ( ทางเหนือและตะวันตกของศูนย์บริการของ แมนฯ ยูไนเต็ด ) , บางส่วนของ Yorkshire Lincolnshire และในพื้นที่ชายแดนสก๊อตแลนด์ ) อย่างไรก็ตามสมาคมทั่วไปของ New York สำเนียงกับการทำงาน และชนชั้นกลางได้ ตั้งแต่ช่วงหลังของศตวรรษที่ 20 , หมายจับหลายชั้นบนใหม่ Yorkers ที่จะละเว้นจากการพูดด้วยสำเนียงนิวยอร์ก [ 7 ]

คนอื่นพื้นถิ่นออกเสียง เช่นทันตกรรม ( D ) S ( t ) S อาจ มาติดต่อกับภาษา เช่น อิตาลี และ ภาษาไทย . โครงสร้างทางไวยากรณ์เช่น การขาดการผกผันในคำถามทางอ้อม ได้รสชาติของการติดต่อกับภาษาต่างด้าว ตามที่ระบุไว้ข้างต้น คำที่พบบ่อยในนิวยอร์กหลายรากผู้อพยพ [ 8 ]