A S Cambodia draws nearer to the da

A S Cambodia draws nearer to the date in 1997 when it hopes to become a member of

the Association of South East Asian Nations (ASEAN) it reaches a pivotal time in

its economic and political growth.

Its full acceptance into ASEAN will mark a tremendous achievement in the rebuilding

of the Kingdom.

The economic repercussions will be significant and likely painful as Cambodia gradually

moves its import tariffs into line with those required by the organization. However,

the long term importance of ASEAN membership should not be underestimated.

Regional groupings based on economics are becoming increasingly important as the

world moves toward the twenty-first century.

There are at least 32 economic groupings of some form now in existence: three in

Europe, four in the Middle East, five in Asia and ten each in Africa and the Americas.

Some of these groupings around the world have the superstructure of nation states

(such as the European Union); some (like the ASEAN Free Trade Area or AFTA), are

multinational agreements that tend to be more political arrangements than cohesive

trading blocs at present. With respect to the three major blocs - the North American,

western European and Asian - intra-bloc trade has grown rapidly, while trading between

the blocs or with outsiders has either declined or grown far more slowly.

The development of a unified trading bloc in Asia has been quite different from that

in Europe and in the Americas.

While European and North American arrangements tend to have been driven by political

will, market forces and more pragmatic considerations are what have been compelling

politicians in Asia to move toward more a formal integration.

First, European and American markets are significant for the Asian producers and

some type of organization or bloc may be needed to maintain leverage and balance

against the two other blocs.

Secondly, given that much of the growth in trade for the nations in the region is

from intra-Asian trade, having a common understanding and policies is becoming more

and more necessary.

A future arrangement will most likely be using the frame of the most established

arrangement in the region, ASEAN.

ASEAN as a regional body has grown up for various purposes.

Defense and a common foreign policy were initially more important reasons for the

formation of the grouping than the goal of economic development. But, with perceived

threats to safety receding, economic development has taken on a more important role

as the general goal of the ASEAN states.

The states now have booming economies and have attracted much attention from foreign

investors.

Traditionally, the Asian region has received more foreign investment than any other

part of the developing world.

There has been significant inter-regional investment, with capital from countries

like Singapore, Hong Kong and Taiwan moving to other countries in the region. There

is also a considerable and ever increasing flow of capital from one ASEAN state into

another in the form of foreign investment.

The states of the region have mixed economies and are inclined towards growth that

is led by foreign investment.

Within the ASEAN region, the example provided by Singapore which grew spectacularly

through foreign investment is one factor that makes states of the region more hospitable

to foreign investment than many other areas of the world.

The attraction to foreign investment, however, is balanced by nationalism and understandable

efforts to ensure that investment that is made will further the economic development

of the state and not be detrimental to local business interests.

For this reason, some control over foreign investment has been instituted in varying

degrees in all ASEAN states.

The techniques used by the ASEAN states to attract foreign investment are largely

similar. The use of tax incentives as a means of channeling investment into desired

areas has been widely prevalent and there have in the past been calls for a coordination

of efforts on a regional basis on the granting of such incentives.

Other moves to increase regional economic cooperation have included the ASEAN Industrial

Joint Venture, established in 1983 as a means of encouraging the development of intra-regional

production.

This is also a concept that promotes cooperation.

There have also been efforts to develop areas which have not been traditionally attractive

to investors through the creation of "growth areas" such as the triangle

between Singapore, Johore (a state in Malaysia) and the Riau Islands of Indonesia.

The aim for this particular area is for Malaysia and Indonesia to provide land and

other natural resources and Singapore to provide management and technical expertise

for the development of industries within the triangle. Other "growth areas"

include a triangle linking Medan in Indonesia, Phuket in Thailand and Penang in Malaysia.

Before late 1991, ASEAN had no real structures, and consensus was reached through

information consultations.

In October 1991, ASEAN members announced the formation of a customs union called

ASEAN Free Trade Area (AFTA).

A customs union is a grouping whose members dismantle barriers to trade in goods

and services among themselves and establish a common trade policy with respect to

non-members.

Typically this takes the form of a common external tariff, whereby imports from non-members

are subject to the same tariff when sold to any member country.

Tariff revenues are then shared among members according to a prespecified formula.

It is through this aspect of ASEAN membership, the adjustment of tariff rates to

conform with AFTA requirement, that Cambodia will likely enjoy the greatest long

term gain and the harshest short term pain.

Trading businesses and those importing raw materials from ASEAN nations will benefit

greatly.

However, with the bulk of the kingdom's tax revenue presently coming from customs

duties and tariffs, other sources will have be developed to allow the government

to compensate for the resulting loss of income.
- Michael Popkin is a resident partner in the Phnom Penh office of Dirksen

Flipse Doran & Le.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

AS กัมพูชาดึงใกล้ถึงวันที่ในปี 1997 เมื่อมันหวังที่จะเป็นสมาชิกของสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ASEAN) ที่จะถึงช่วงเวลาสำคัญของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการเมืองของตน. ได้รับการยอมรับเต็มเข้าไปในอาเซียนจะทำเครื่องหมายความสำเร็จอย่างมากใน การบูรณะแห่งราชอาณาจักร. ผลกระทบทางเศรษฐกิจที่จะมีความสำคัญและเจ็บปวดน่าจะเป็นกัมพูชาค่อยๆเคลื่อนภาษีนำเข้าของมันเข้าไปในแนวเดียวกันกับที่จำเป็นโดยองค์กร อย่างไรก็ตาม. ความสำคัญในระยะยาวของการเป็นสมาชิกอาเซียนไม่ควรประเมินกลุ่มประเทศในภูมิภาคบนพื้นฐานของเศรษฐศาสตร์จะกลายเป็นความสำคัญมากขึ้นในขณะที่โลกเคลื่อนไปสู่ศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด. มีอย่างน้อย 32 กลุ่มทางเศรษฐกิจของรูปแบบบางส่วนในขณะนี้ในการดำรงอยู่: สาม. ยุโรปสี่ในตะวันออกกลางห้าในเอเชียและสิบแต่ละในทวีปแอฟริกาและทวีปอเมริกาบางส่วนของกลุ่มเหล่านี้ทั่วโลกมีตู้ประเทศสหรัฐอเมริกา(เช่นสหภาพยุโรป); บางคน (เช่นอาเซียนเขตการค้าเสรีหรือ AFTA) เป็นข้อตกลงข้ามชาติที่มีแนวโน้มที่จะเตรียมการทางการเมืองมากกว่าเหนียวกีดกันการค้าในปัจจุบัน ด้วยความเคารพต่อสามกีดกันสำคัญ - อเมริกาเหนือยุโรปตะวันตกและเอเชีย - การค้าภายในกลุ่มได้เติบโตอย่างรวดเร็วในขณะที่การซื้อขายระหว่างกีดกันหรือกับบุคคลภายนอกได้ทั้งปฏิเสธหรือเติบโตไกลมากขึ้นอย่างช้า ๆ . การพัฒนาของกลุ่มการค้าแบบครบวงจรใน เอเชียได้รับค่อนข้างแตกต่างจากที่ในยุโรปและอเมริกา. ในขณะที่การเตรียมการที่ยุโรปและอเมริกาเหนือมีแนวโน้มที่จะได้รับการผลักดันโดยทางการเมืองจะกลไกตลาดและการพิจารณาการปฏิบัติมากขึ้นเป็นสิ่งที่มีความน่าสนใจเป็นนักการเมืองในเอเชียที่จะย้ายไปบูรณาการมากขึ้นอย่างเป็นทางการ . ครั้งแรกที่ตลาดยุโรปและอเมริกามีความสำคัญสำหรับผู้ผลิตในเอเชียและบางประเภทขององค์กรหรือกลุ่มอาจมีความจำเป็นในการรักษาการใช้ประโยชน์และความสมดุลกับทั้งสองบอกเล่าอื่น ๆ . ประการที่สองที่ได้รับมากของการเจริญเติบโตในการค้าสำหรับประเทศในภูมิภาค คือจากการค้าภายในภูมิภาคเอเชียมีความเข้าใจร่วมกันและนโยบายที่มีมากขึ้นและจำเป็นมากขึ้น. จัดอนาคตแนวโน้มมากที่สุดที่จะใช้กรอบของการยอมรับมากที่สุดจัดในภูมิภาคอาเซียน. อาเซียนเป็นภูมิภาคร่างกายได้เติบโตขึ้นสำหรับ วัตถุประสงค์ต่างๆ. กลาโหมและนโยบายต่างประเทศที่พบอยู่ในขั้นต้นเหตุผลที่สำคัญมากขึ้นสำหรับการก่อตัวของการจัดกลุ่มกว่าเป้าหมายของการพัฒนาทางเศรษฐกิจ แต่มีการรับรู้ภัยคุกคามที่จะถอยความปลอดภัย, การพัฒนาเศรษฐกิจได้ดำเนินการในบทบาทที่สำคัญมากขึ้นเป็นเป้าหมายทั่วไปของอาเซียน. รัฐในขณะนี้มีเศรษฐกิจเฟื่องฟูและได้รับความสนใจมากจากต่างประเทศนักลงทุน. ตามเนื้อผ้าภูมิภาคเอเชียได้รับมากขึ้น การลงทุนต่างประเทศกว่าอื่นใดส่วนหนึ่งของโลกที่กำลังพัฒนา. มีการลงทุนระหว่างภูมิภาคที่สำคัญมีเงินทุนจากต่างประเทศเช่นสิงคโปร์ฮ่องกงและไต้หวันที่จะย้ายไปยังประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาค มีนอกจากนี้ยังมีการไหลมากและมากขึ้นเรื่อย ๆ ของเงินทุนจากรัฐอาเซียนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่งในรูปแบบของการลงทุนต่างประเทศ. รัฐในภูมิภาคที่มีการผสมเศรษฐกิจและมีแนวโน้มต่อการเจริญเติบโตที่นำโดยนักลงทุนต่างชาติ. ภายในภูมิภาคอาเซียน ตัวอย่างเช่นการให้บริการโดยสิงคโปร์ที่ขยายตัวยี่หระผ่านการลงทุนในต่างประเทศเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้รัฐของภูมิภาคอัธยาศัยกับการลงทุนต่างประเทศกว่าพื้นที่อื่น ๆ ของโลก. สถานที่น่าสนใจที่จะลงทุนในต่างประเทศ แต่จะมีความสมดุลโดยชาตินิยมและเข้าใจความพยายามที่จะให้แน่ใจว่า การลงทุนที่ทำต่อไปจะพัฒนาเศรษฐกิจของรัฐและไม่เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ทางธุรกิจในท้องถิ่น. ด้วยเหตุนี้การควบคุมการลงทุนในต่างประเทศบางส่วนได้รับการก่อตั้งในที่แตกต่างกันองศาในทุกรัฐอาเซียน. เทคนิคที่ใช้โดยให้ประเทศสมาชิกอาเซียนที่จะดึงดูด การลงทุนต่างประเทศส่วนใหญ่จะคล้ายกัน การใช้สิทธิประโยชน์ทางภาษีเป็นวิธีการ channeling การลงทุนในที่ต้องการพื้นที่ที่ได้รับการแพร่หลายอย่างกว้างขวางและมีมีในอดีตการเรียกร้องสำหรับการประสานงานของความพยายามในแต่ละภูมิภาคเกี่ยวกับการให้สิ่งจูงใจเช่น. การเคลื่อนไหวอื่น ๆ เพื่อเพิ่มความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคได้ รวมอาเซียนอุตสาหกรรมกิจการร่วมค้าที่จัดตั้งขึ้นในปี 1983 เป็นวิธีการส่งเสริมการพัฒนาภายในภูมิภาคการผลิต. นี้ยังเป็นแนวคิดที่ส่งเสริมความร่วมมือ. มีความพยายามมีนอกจากนี้ยังมีการพัฒนาพื้นที่ที่ยังไม่ได้รับแบบดั้งเดิมที่น่าสนใจให้กับนักลงทุนผ่าน การสร้าง "พื้นที่การเจริญเติบโต" เช่นสามเหลี่ยมระหว่างสิงคโปร์, ยะโฮร์ (รัฐในประเทศมาเลเซีย) และหมู่เกาะของอินโดนีเซีย. จุดมุ่งหมายสำหรับพื้นที่นี้โดยเฉพาะสำหรับมาเลเซียและอินโดนีเซียเพื่อให้ที่ดินและทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ และสิงคโปร์เพื่อให้การจัดการ และความเชี่ยวชาญทางเทคนิคสำหรับการพัฒนาของอุตสาหกรรมภายในรูปสามเหลี่ยม อื่น ๆ "ที่มีการเติบโต" รวมถึงการเชื่อมโยงสามเหลี่ยมเมดานในอินโดนีเซียภูเก็ตในประเทศไทยและปีนังในประเทศมาเลเซีย. ก่อนที่ในช่วงปลายปี 1991 อาเซียนไม่ได้มีโครงสร้างจริงและฉันทามติได้รับการเข้าถึงได้ผ่านการปรึกษาหารือข้อมูล. ในเดือนตุลาคมปี 1991 สมาชิกอาเซียนประกาศการก่อตัวของ สหภาพศุลกากรที่เรียกว่าอาเซียนเขตการค้าเสรี (AFTA). สหภาพศุลกากรเป็นกลุ่มที่มีสมาชิกรื้ออุปสรรคต่อการค้าในสินค้าและบริการระหว่างกันและสร้างนโยบายการค้าร่วมกันด้วยความเคารพต่อผู้ที่ไม่ใช่สมาชิก. ซึ่งโดยปกติจะใช้รูปแบบของที่พบบ่อย ภาษีภายนอกโดยการนำเข้าจากสมาชิกที่ไม่อยู่ภายใต้อัตราภาษีเดียวกันเมื่อขายให้กับประเทศสมาชิกใด ๆ . รายได้จากภาษีที่ใช้ร่วมกันแล้วในหมู่สมาชิกตามสูตร prespecified. จะผ่านด้านนี้ของการเป็นสมาชิกอาเซียนการปรับตัวของอัตราภาษีที่จะสอดคล้องกับความต้องการของ AFTA ที่ประเทศกัมพูชามีแนวโน้มที่จะเพลิดเพลินไปกับความยาวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกําไรระยะสั้นและความเจ็บปวดในระยะสั้นไห้. ธุรกิจเทรดดิ้งและผู้ที่นำเข้าวัตถุดิบจากประเทศอาเซียนจะได้รับประโยชน์อย่างมาก. แต่ด้วยกลุ่มของรายได้จากภาษีของอาณาจักรในปัจจุบันมาจากศุลกากรหน้าที่และภาษีแหล่งอื่น ๆ จะได้รับการพัฒนาเพื่อให้รัฐบาลเพื่อชดเชยการสูญเสียที่เกิดจากรายได้. - ไมเคิล Popkin เป็นพันธมิตรที่มีถิ่นที่อยู่ในสำนักงานพนมเปญของเดิร์กสันFlipse โดรันแอนด์เลอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของกัมพูชาดึงใกล้วันในปี 1997 เมื่อมันหวังที่จะกลายเป็นสมาชิกของ

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) มันถึงเวลาสำคัญใน

) และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจการเมือง

เต็มของการยอมรับในอาเซียนจะทำเครื่องหมายมีผลมหาศาลในการสร้าง

ของราชอาณาจักร

ผลกระทบทางเศรษฐกิจที่สำคัญและอาจจะเจ็บปวด กัมพูชาค่อยๆ

ของกัมพูชาดึงใกล้วันในปี 1997 เมื่อมันหวังที่จะกลายเป็นสมาชิกของ

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) มันถึงเวลาสำคัญใน

) และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจการเมือง

เต็มของการยอมรับในอาเซียนจะทำเครื่องหมายมีผลมหาศาลในการสร้าง

ของราชอาณาจักร

ผลกระทบทางเศรษฐกิจที่สำคัญและอาจจะเจ็บปวด กัมพูชาค่อยๆ

ย้ายของภาษีนําเข้าบรรทัดกับผู้บังคับใช้โดยองค์กร แต่

ยาวความสำคัญของสมาชิกอาเซียนไม่ควร underestimated

ในการจัดกลุ่มตามเศรษฐศาสตร์จะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นเป็น

โลกเคลื่อนตัวไปในศตวรรษยี่สิบแรก

มีอย่างน้อย 32 ทางเศรษฐกิจของกลุ่มในบางรูปแบบในชีวิต

: สามในยุโรปด้วยความเคารพทั้งสามสาขาใกล้เคียง - อเมริกาเหนือ ยุโรปตะวันตก และเอเชีย

- การค้าภายในกลุ่มได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ในขณะที่การซื้อขายระหว่าง

blocs หรือกับคนนอก มีทั้งปฏิเสธ หรือเติบโตมากขึ้นอย่างช้าๆ . . .

การพัฒนาแบบกลุ่มการค้าในเอเชียมีค่อนข้างแตกต่างจากที่

ในยุโรปและอเมริกา .

สี่ในตะวันออกกลาง เอเชีย และห้าในสิบแต่ละในทวีปแอฟริกาและทวีปอเมริกา

บางเหล่านี้กลุ่มทั่วโลกมีโครงสร้างส่วนบนของรัฐชาติ

( เช่นสหภาพยุโรป ) ; บาง ( เช่น เขตการค้าเสรีอาเซียน หรือ AFTA ) เป็นข้อตกลงที่

ซึ่งมักจะเป็น การจัดเรียงทางการเมืองมากขึ้นกว่าที่น่าสนใจ

ซื้อขายใกล้เคียงปัจจุบันในขณะที่ยุโรปและอเมริกาเหนือจัดมีแนวโน้มที่จะได้รับการขับเคลื่อนโดยการเมือง

จะได้ กลไกตลาดมากขึ้นในทางปฏิบัติ การพิจารณาสิ่งที่ได้รับน่าสนใจ

นักการเมืองในเอเชียเพื่อย้ายไปอีกแบบบูรณาการ

แรก , ตลาดยุโรปและอเมริกาเป็นสำคัญสำหรับผู้ผลิตในเอเชียและ

บางประเภทขององค์กร หรือ บล็อก อาจจะต้องการรักษาอำนาจและความสมดุล

กับอีกสอง blocs

ประการที่สองระบุว่า มากของการเจริญเติบโตในการค้ากับประเทศในภูมิภาคเอเชีย

จากการค้าภายใน มีความเข้าใจตรงกันและนโยบายมากขึ้น

และจำเป็นมากขึ้น

อนาคตจัดส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะใช้กรอบของที่สุด
ตั้งขึ้น
จัดในภูมิภาคอาเซียน

อาเซียนเป็นภูมิภาคร่างกายได้เติบโตขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ต่าง ๆ .

ป้องกันและนโยบายต่างประเทศร่วมกันเริ่มต้นที่สำคัญเหตุผล

การก่อตัวของการจัดกลุ่มกว่าเป้าหมายของการพัฒนาเศรษฐกิจ . แต่ด้วยการรับรู้

ภัยคุกคามความปลอดภัยลดลง การพัฒนาเศรษฐกิจไป

บทบาทสำคัญเป็นเป้าหมายทั่วไปของประเทศอาเซียน

อเมริกาขณะนี้มีเศรษฐกิจเฟื่องฟูและได้ดึงดูดความสนใจมากจากนักลงทุนต่างประเทศ




ประเพณีในภูมิภาคเอเชียที่ได้รับการลงทุนจากต่างประเทศมากกว่าส่วนอื่น ๆของโลกที่พัฒนา



มีการลงทุนอย่างมีนัยสำคัญระหว่างภูมิภาค กับทุนจากประเทศ

เหมือนสิงคโปร์ ฮ่องกง และไต้หวัน ย้ายไปประเทศอื่นในภูมิภาค มี

เป็นจํานวนมาก และเคยเพิ่มการไหลของเงินทุนจากรัฐในอาเซียน

อีกรูปแบบของการลงทุนต่างประเทศ

สภาพภูมิภาค มีเศรษฐกิจแบบผสม และมีแนวโน้มต่อการเจริญเติบโตที่

นำโดยการลงทุนต่างประเทศ

ภายในภูมิภาคอาเซียน , ตัวอย่างโดยสิงคโปร์ที่เติบโตงดงาม

ผ่านการลงทุนต่างประเทศเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ประเทศในภูมิภาคใจดี
เพิ่มเติม
การลงทุนจากต่างประเทศกว่าพื้นที่อื่น ๆของโลก .

ดึงดูดการลงทุนต่างประเทศ แต่จะมีความสมดุลโดยชาตินิยมและเข้าใจ

ความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่า การลงทุนที่ได้จะส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจ

ของรัฐและไม่เป็นอันตรายต่อธุรกิจท้องถิ่นสนใจ

สำหรับเหตุผลนี้ บางคนควบคุมการลงทุนในต่างประเทศได้รับการก่อตั้งในที่แตกต่างกัน

องศาใน ประเทศอาเซียน

ย้ายอื่น ๆเพื่อเพิ่มความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคอาเซียน ได้แก่ อุตสาหกรรม

ร่วมทุนก่อตั้งขึ้นในปี 1983 เป็นวิธีการของการส่งเสริมการพัฒนาของการผลิตภายในภูมิภาค



นี่ก็เป็นแนวคิดที่ส่งเสริมความร่วมมือ

ยังมีความพยายามที่จะพัฒนาพื้นที่ที่ยังไม่น่าสนใจ

ผ้าให้กับนักลงทุนผ่านการสร้างการเจริญเติบโตของ " พื้นที่ " เช่นสามเหลี่ยม

ระหว่างสิงคโปร์ johore ( รัฐในมาเลเซีย ) และเรียวเกาะของอินโดนีเซีย

เป้าหมายสำหรับพื้นที่นี้โดยเฉพาะคือมาเลเซีย และอินโดนีเซีย เพื่อให้ที่ดินและทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ

และสิงคโปร์ให้ความเชี่ยวชาญการจัดการและ

เทคนิคสำหรับการพัฒนาของอุตสาหกรรมภายในรูปสามเหลี่ยมอื่น ๆ การเจริญเติบโตของ " พื้นที่ "

รวมสามเหลี่ยมเชื่อมโยงเมดาน ในอินโดนีเซีย ภูเก็ต ประเทศไทยและปีนังในมาเลเซีย

ก่อนปลายปี 1991 อาเซียนไม่มีโครงสร้างจริงและฉันทามติได้ถึงผ่าน

ข้อมูลให้คำปรึกษา

ในเดือนตุลาคม 1991 , สมาชิกอาเซียนประกาศการก่อตัวของสหภาพศุลกากรเรียก

อาเซียน เขตการค้าเสรี ( AFTA )

เป็นสหภาพศุลกากรคือการจัดกลุ่มที่มีสมาชิกรื้ออุปสรรคการค้าในสินค้า

และบริการระหว่างกัน และสร้างนโยบายการค้าทั่วไป ด้วยความเคารพ

ไม่ใช่สมาชิก

โดยปกติจะใช้เวลารูปแบบของพิกัดทั่วไปภายนอก โดยการนำเข้าจากสมาชิก

ไม่ต้องมีอัตราภาษีเดียวกันเมื่อขายใด ๆ

สมาชิกประเทศรายได้จากภาษีจะใช้ร่วมกันระหว่างสมาชิก ตามจรสูตร

มันผ่านแง่มุมของสมาชิกอาเซียน การปรับอัตราค่าไฟฟ้าที่จะ

ให้สอดคล้องกับความต้องการของตลาดที่กัมพูชาอาจจะสนุกกับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในระยะยาว

ได้ในระยะสั้นและรุนแรง ความเจ็บปวด

ซื้อขายธุรกิจและนำเข้าวัตถุดิบ วัสดุจากประเทศอาเซียนจะได้รับประโยชน์อย่างมาก

.

อย่างไรก็ตามด้วยกลุ่มของอาณาจักรของภาษีรายได้ปัจจุบันมาจากศุลกากร

หน้าที่และภาษีศุลกากร แหล่งอื่น ๆ จะถูกพัฒนาขึ้นเพื่อช่วยให้รัฐบาล

เพื่อชดเชยผลขาดทุนของรายได้ .
- ไมเคิลพ็อปคิ้นเป็นผู้อยู่อาศัยคู่ในพนมเปญสำนักงานเดิร์กเซิ่น

flipse ดูแรน&เลอ .