The valiant, elegant spirit that ha

The valiant, elegant spirit that had formerly been reflected in her pupils had been replaced by a murky shadow.

He didn’t know why, but something about their conversation just now had put her in a dreary mood.

…After a brief moment, Lefille finally seemed to notice Suimei’s worried look, dispelling the dark mood in an instant.

“It’s nothing. Please don’t worry about it.”

“Hah…”

She was definitely thinking about something, Suimei thought to himself as he expressed perplexed acknowledgment. Lefille, on the other hand, cut off that thread of conversation, pretending as though nothing had happened.

“Um, about that…”

“…?”

That solemn, valiant feeling vanished alongside her hesitant words. She seemed to be embarrassed about something, her tone finally matching her age.

“Er no, it’s just that… Um, well…”

“…?”

Lefille hesitated. Closer consideration revealed that her cheeks had taken on a reddish tinge. What the heck is going on?

Turning her head slightly, Lefille peeked at Suimei out of the corner of her eye. Finally, having resolved herself, she spoke.

“U-um, sorry about this morning. I showed you a bad side of me…” she said with her head hung, embarrassed.

Shockingly, she brought up the incident from that morning herself.

Even though Lefille had just apologized, Suimei felt that he’d been rather careless himself, and so—

“Oh, no, not at all… I was too careless. Sorry about that, really. I should have been paying more attention as I took that corner.”

“No, the fault was mine. I should have been more aware of my surroundings. Please don’t worry yourself over it. It was truly my mistake.”

Lefille rebuffed his words with a shake of her head and another apology.

Suimei gathered his courage, and asked her a question.

“…Um, might I ask what happened?”

“Er… sorry!”

“…Not at all. Those should be my words. Sorry for asking you something like that. Please just forget I asked.”

Recognizing that Lefille was unable to answer, Suimei immediately apologized, discarding any plans to inquire further.

What had happened that morning was likely both complicated and inconvenient to share. Although he was definitely still concerned, but he knew better than to pry.

“I-I’m going to go present myself to the caravan leader,” Lefille hurriedly pronounced, seemingly unable to endure the current atmosphere before walking off in Galeo’s direction without waiting for a reply from Suimei.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จิตวิญญาณกล้าหาญ หรูหราที่มีเดิมที่สะท้อนในนักเรียนของเธอได้ถูกแทนที่ ด้วยเงามืดเขาไม่ทราบว่าทำไม แต่บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการสนทนาของพวกเขาตอนนี้ได้ทำให้เธออารมณ์เศร้าซึม… หลังจากครู่สั้น ๆ Lefille สุดท้ายประจักษ์สังเกตดูกังวลของ Suimei ปัดเป่าความมืดอารมณ์ในทันที"มันเป็นอะไรที่ โปรดไม่ต้องกังวล""ไร..."เธอแน่นอนคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง Suimei คิดว่า ตัวเองเป็นเขาแสดงยอมรับงง Lefille คง ตัดออกเธรดของการสนทนา แอบอ้างว่ามีอะไรเกิดขึ้น"Um เกี่ยวกับที่..."“…?”ความรู้สึกที่ขรึม กล้าหาญลือควบคู่ไปกับคำพูดของเธอลังเล เธอดูเหมือนจะต้องอายอะไร โทนสีของเธอในที่สุด ตรงกับอายุของเธอ" Er ไม่ มันเป็นเพียงแค่นั้น... Um ดี... "“…?”Lefille ลังเล พิจารณาใกล้ชิดเปิดเผยที่ แก้มของเธอได้ดำเนินการในเป็นสีแดง สงครามจะเกิดอะไรขึ้นหันหัวของเธอเล็กน้อย Lefille peeked ที่ Suimei จากมุมของดวงตาของเธอ ในที่สุด มีมติตัวเอง เธอพูด" U-um ขออภัยเกี่ยวกับเช้านี้ ผมได้แสดงให้เห็นด้านไม่ดีของฉัน..."เธอกล่าวพร้อมกับหัวของเธอแขวน อับอายเสียงกระหึ่ม เธอนำขึ้นเหตุการณ์จากเช้าวันนั้นเองแม้ว่า Lefille มีเพียงโทษ Suimei รู้สึกว่า เขาได้ค่อนข้างประมาทตัวเอง และ —"โอ้ ไม่มี ไม่ได้เลย... ประมาทเกินไปได้ ขออภัยเกี่ยวกับที่ จริง ๆ ฉันควรได้รับความสนใจเป็นผมเอามุมที่""ไม่ ข้อบกพร่องเป็นเหมือง ฉันควรได้รับมากขึ้นตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของฉัน โปรดไม่ต้องกังวลตัวเองไว้ ได้อย่างแท้จริงความผิดของฉัน"Lefille rebuffed คำพูดของเขา ด้วยการสั่นไหวของหัวเธอและขอโทษอีกSuimei รวบรวมความกล้าหาญของเขา และถามคำถามเธอ“… Um อาจถามว่า เกิดอะไรขึ้น"" Er...ขอโทษ! "“… ไม่เลย ผู้ที่ควรเป็นคำพูดของฉัน ขออภัยสำหรับการขอสิ่งที่ต้องการ กรุณาเพียงลืมถาม"ตระหนักว่า Lefille ไม่สามารถจะตอบ Suimei ทันทีโทษ ละทิ้งแผนใด ๆ เพื่อสอบถามเพิ่มเติมสิ่งที่ได้เกิดขึ้นตอนเช้าว่ามีแนวโน้มทั้งซับซ้อน และสะดวกที่จะแบ่งปัน แม้ว่าเขาเป็นกังวลแน่นอนยังคง แต่เขารู้ดีกว่าการงัด"ฉัน-ฉันจะไปนำเสนอตัวเองให้เป็นผู้นำคาราวาน, " Lefille รีบออกเสียงว่า ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถทนบรรยากาศปัจจุบันก่อนเดินอยู่ในทิศทางของ Galeo ได้โดยไม่ต้องรอการตอบกลับจาก Suimei

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล้าหาญจิตวิญญาณสง่างามที่ได้รับก่อนสะท้อนให้เห็นในนักเรียนของเธอได้ถูกแทนที่ด้วยเงาหมอก. เขาไม่ได้รู้ว่าทำไม แต่สิ่งที่เกี่ยวกับการสนทนาของพวกเขาเพียงแค่ตอนนี้ได้ไล่เธออยู่ในอารมณ์ที่น่าเบื่อ. ... หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ Lefille ในที่สุดก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นสายตาเป็นกังวล Suimei ของปัดเป่าอารมณ์มืดในทันที. "มันไม่มีอะไร กรุณาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้. " " ฮะ ... " เธอได้แน่นอนคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง Suimei คิดกับตัวเองในขณะที่เขาแสดงการรับรู้งง Lefille บนมืออื่น ๆ ที่ตัดด้ายของการสนทนาที่ทำท่าราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น. "อืมเกี่ยวกับว่า ... " " ... ?" นั่นเคร่งขรึมความรู้สึกกล้าหาญหายไปพร้อมกับคำพูดของเธอลังเล เธอดูเหมือนจะอายเกี่ยวกับสิ่งที่เสียงของเธอในที่สุดที่ตรงกับอายุของเธอ. "เอ่อไม่มีก็เพียงว่า ... อืม ... " " ... ?" Lefille ลังเล พิจารณาอย่างใกล้ชิดเปิดเผยว่าแก้มของเธอได้รับในสีแดง ห่าที่เกิดขึ้น? เปิดหัวของเธอเล็กน้อย Lefille แอบมองที่ Suimei ออกจากมุมของตาของเธอ ในที่สุดก็มีการแก้ไขตัวเองเธอพูด. "U-UM ขออภัยเกี่ยวกับเช้าวันนี้ ฉันพบคุณด้านที่ไม่ดีของฉัน ... "เธอกล่าวพร้อมกับหัวของเธอแขวนอาย. เขย่าขวัญเธอนำขึ้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเช้าวันนั้นตัวเอง. แม้ว่า Lefille เพิ่งขอโทษ Suimei รู้สึกว่าเขาต้องการได้รับค่อนข้างประมาทตัวเองและ ทีเรา"โอ้ไม่ไม่ได้ทั้งหมด ... ฉันเป็นความประมาทเกินไป ขออภัยเกี่ยวกับที่จริงๆ ฉันควรจะได้รับความสนใจมากขึ้นอย่างที่เราเอามุมที่. " " ไม่มีความผิดเป็นของเรา ฉันควรจะได้รับทราบข้อมูลเพิ่มเติมของสภาพแวดล้อมของฉัน กรุณาไม่ต้องกังวลกับตัวเองมากกว่านั้น มันเป็นอย่างแท้จริงผิดพลาดของฉัน. " Lefille หาเรื่องคำพูดของเขาที่มีการสั่นไหวของหัวของเธอและขอโทษอีก. Suimei รวบรวมความกล้าหาญของเขาและถามเธอคำถาม. " ... อืมผมอาจจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น? " " เอ่อ ... ขอโทษ! " " …ไม่ใช่เลย. ผู้ที่ควรจะเป็นคำพูดของฉัน ขออภัยขอให้คุณสิ่งที่ต้องการที่ กรุณาเพียงแค่ลืมฉันถาม. " จำได้ว่า Lefille ก็ไม่สามารถที่จะตอบได้ทันที Suimei ขอโทษทิ้งแผนการที่จะสอบถามเพิ่มเติม. สิ่งที่เคยเกิดขึ้นในเช้าวันนั้นก็น่าจะเป็นทั้งที่มีความซับซ้อนและไม่สะดวกที่จะแบ่งปัน แม้ว่าเขาจะเป็นแน่นอนยังคงกังวล แต่เขารู้ดีกว่าจะแงะ. "ฉันฉันกำลังจะไปนำเสนอตัวเองให้ผู้นำกองคาราวาน" Lefille ออกเสียงรีบดูเหมือนจะไม่สามารถที่จะทนบรรยากาศปัจจุบันก่อนที่จะเดินออกไปในทิศทาง Galeo โดยไม่ต้อง รอการตอบกลับจาก Suimei