To produce 1 kg live weight fish on

To produce 1 kg live weight fish one needs 1–3 kg dry weight feed (assuming a food conversion ratio about 1–3)
(Naylor et al., 2000). About 36%of the feed is excreted as a formof organic waste (Brune et al., 2003). Around 75%
of the feed N and P are unutilized and remain as waste in the water (Piedrahita, 2003; Gutierrez-Wing and Malone,
2006). An intensive aquaculture system, which contains 3 ton tilapia, can be compared on a biomass basis to a human community with 50 inhabitants (Helfman et al.,1997). This intensive aquaculture system can also be compared on grounds ofwaste generation to a community of around 240 inhabitants (Aziz and Tebbutt, 1980;Flemish government, 2005). It can thus be concluded that live fish biomass generates approximately 5 times more waste than live human biomass. The reason is that the scope of digestion in fish is limited; a relatively large fraction of feed remains undigested and is excreted (Amirkolaie, 2005). The feeding habit of fish is reflected in the digestive anatomy. The gut length of fish is short and the ratio of gut length to body length is small (Hertrampf and Piedad-Pascual, 2000). For instance, the intestine of carp is 2.0–2.5 times longer than the body, while that of cattle and sheep is respectively 20 and 30 times longer. The human intestine is about 3 to 4 times longer than the body. Consequently, in fish, the chyme
stays in the gut only for a short time. For this reason, fish feed must have a high digestibility. Typically, fish body
contains 65 to 75% protein (Hertrampf and Piedad-Pascual, 2000). In addition, fish use proteins for energy production to a large extent, unlike terrestrial animals that use mostly carbohydrates and lipids (Hepher, 1988). Fish protein requirement, therefore, is about two to three times higher than that of mammals. Ammonium is one of the end products of protein metabolism (Walsh and Wright,1995). All these factors contribute to the high nitrogen residues in aquaculture water (Fig. 1). In water, NH3 (ammonia) and NH4+ (ammonium) are in equilibrium depending on the pH and the temperature (Timmons et al.,2002). The sum of the two forms is called total ammonium nitrogen (TAN). Although both NH3 and NH4 + may be toxic to fish, unionized ammonia is the more toxic form attributable to the fact that it is uncharged and lipid soluble and consequently traverses biological membranes more readily than the charged and hydrated NH4 + ions (Körner et al., 2001). Ammonia-N is toxic to commercially cultured fish at concentrations above 1.5 mg N/l. In most cases, the acceptable level of unionized ammonia in aquaculture systems is only 0.025 mg
N/l (Neori et al., 2004; Chen et al., 2006). However, the toxicity threshold depends strongly on the species, size, fine solids, refractory organics, surface-active compounds, metals, and nitrate (Colt, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการผลิต 1 กิโลกรัมน้ำหนักสดปลาต้องหนึ่ง 1 – 3 กิโลกรัมน้ำหนักรถอาหาร (สมมติว่าอัตราส่วนการแปลงอาหารเกี่ยวกับ 1 – 3)(Naylor et al., 2000) ประมาณ 36% อาหารจะ excreted เป็น formof ขยะอินทรีย์ (Brune และ al., 2003) ประมาณ 75%อาหาร N และ P เป็นประปา unutilized และยังคงเป็นขยะในน้ำ (Piedrahita, 2003 Gutierrez ปีกและโลน2006) . ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเร่งรัด ซึ่งประกอบด้วยปลานิล 3 ตัน สามารถเปรียบเทียบตามชีวมวลเพื่อชุมชนมนุษย์กับ 50 คน (Helfman และ al., 1997) ได้ ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำแบบเร่งรัดนี้เทียบกับรุ่น ofwaste จากการชุมชนของประชากรประมาณ 240 (อะซีซบินและ Tebbutt, 1980เฟล็มมิชรัฐบาล 2005) มันสามารถทำสรุปได้ชีวมวลปลาสดที่สร้างขยะเพิ่มมากขึ้นประมาณ 5 เท่ากว่าชีวมวลมนุษย์อยู่ เหตุผลคือ ว่าขอบเขตของการย่อยอาหารในปลาจำกัด อาหารถูกกว่าค่อนข้างมากยังคง undigested และจะ excreted (Amirkolaie, 2005) นิสัยของปลาให้อาหารเป็นประจำในกายวิภาคศาสตร์ย่อยอาหาร ความยาวลำไส้ของปลาจะสั้น และอัตราส่วนของความยาวของลำไส้ให้ความยาวมีขนาดเล็ก (Hertrampf และ Piedad-Pascual, 2000) ตัวอย่าง ลำไส้ของปลาคาร์ฟเป็น 2.0 – 2.5 เวลานานกว่าร่างกาย ในขณะที่โค และแกะเป็นอีกครั้งที่ 30 และ 20 ตามลำดับ ลำไส้มนุษย์มีความยาวประมาณ 3 ถึง 4 เท่ามากกว่าร่างกาย ดังนั้น ในปลา chymeอยู่ในลำไส้สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ด้วยเหตุนี้ อาหารปลาต้องมี digestibility สูง โดยปกติ เนื้อปลาประกอบด้วยโปรตีน 65-75% (Hertrampf และ Piedad-Pascual, 2000) นอกจากนี้ ปลาใช้โปรตีนสำหรับผลิตพลังงานไปขอบเขตขนาดใหญ่ แตกต่างจากสัตว์บกทั้งหลายที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นคาร์โบไฮเดรตและโครงการ (Hepher, 1988) ความต้องการโปรตีนปลา ดังนั้น ได้สูงประมาณสองถึงสามเท่ากว่าที่เลี้ยงลูกด้วยนม แอมโมเนียเป็นหนึ่งผลิตภัณฑ์สิ้นสุดของการเผาผลาญโปรตีน (วอลช์และไรท์ 1995) ปัจจัยเหล่านี้นำไปสู่การตกสูงไนโตรเจนในน้ำเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (Fig. 1) ในน้ำ NH3 (แอมโมเนีย) และ NH4 + (แอมโมเนีย) อยู่ในสมดุล pH และอุณหภูมิ (Timmons et al., 2002) ผลรวมของสองรูปแบบคือแอมโมเนียรวมไนโตรเจน (TAN) แม้ว่าทั้ง NH3 และ NH4 + อาจจะเป็นพิษกับปลา unionized แอมโมเนียเป็นแบบเป็นพิษมากขึ้นรวมกับความจริงที่ว่า มันเป็น uncharged และละลายไขมัน และ traverses สารชีวภาพพร้อมกว่าคิดค่าธรรมเนียม และผลิตภัณฑ์ NH4 + ประจุ (Körner และ al., 2001) ดังนั้น การ N แอมโมเนียเป็นพิษในเชิงพาณิชย์อ่างปลาที่ความเข้มข้นสูงกว่า 1.5 mg N/l ในกรณีส่วนใหญ่ ในระดับที่ยอมรับของ unionized แอมโมเนียในระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเป็นเพียง 0.025 มิลลิกรัม(Neori et al., 2004; N/l เฉินและ al., 2006) อย่างไรก็ตาม ขีดจำกัดของความเป็นพิษขอขึ้นอยู่กับการชนิด ขนาด ของแข็งดี อินทรีย์ refractory สาร surface-active โลหะ และไนเตรต (ค้น 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อผลิต 1 กิโลกรัมปลาน้ำหนักความต้องการ 1-3 กิโลกรัมน้ำหนักแห้ง (สมมติว่าอัตราการเปลี่ยนอาหารประมาณ 1-3)
(เนย์เลอร์, et al., 2000) ประมาณ 36% ของอาหารจะถูกขับออกเป็น formof ขยะอินทรีย์ (Brune et al., 2003) ประมาณ 75%
ของยังไม่มีฟีดและ P จะยังไม่ได้ใช้และยังคงเป็นของเสียในน้ำ (Piedrahita 2003; เตียปีกและมาโลน,
2006) ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอย่างเข้มข้นซึ่งมี 3 ตันปลานิลสามารถนำมาเปรียบเทียบบนพื้นฐานของชีวมวลเพื่อชุมชนของมนุษย์ที่มี 50 คนที่อาศัยอยู่ (Helfman et al., 1997) ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำนี้อย่างเข้มข้นนอกจากนี้ยังสามารถนำมาเปรียบเทียบในบริเวณ ofwaste รุ่นสู่ชุมชนประมาณ 240 คนที่อาศัยอยู่ (Aziz และ Tebbutt, 1980; รัฐบาลเฟล 2005) มันจึงสามารถสรุปได้ว่าชีวมวลปลาสดสร้างประมาณ 5 ครั้งเสียมากกว่าชีวมวลมนุษย์มีชีวิตอยู่ เหตุผลก็คือว่าขอบเขตของการย่อยอาหารในปลาที่มี จำกัด ; ส่วนที่ค่อนข้างใหญ่ของฟียังคงไม่ได้แยกแยะและจะถูกขับออก (Amirkolaie, 2005) นิสัยการกินอาหารของปลาที่สะท้อนให้เห็นในลักษณะทางกายวิภาคของการย่อยอาหาร ระยะเวลาในลำไส้ของปลาเป็นระยะสั้นและอัตราส่วนของความยาวลำไส้เพื่อความยาวลำตัวมีขนาดเล็ก (Hertrampf และปิ-ปาส, 2000) ยกตัวอย่างเช่นลำไส้ของปลาคาร์พเป็น 2.0-2.5 ครั้งนานกว่าร่างกายในขณะที่วัวและแกะเป็นตามลำดับ 20 และ 30 ครั้งนาน ลำไส้ของมนุษย์เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 3-4 ครั้งนานกว่าร่างกาย ดังนั้นในปลา chyme
อยู่ในลำไส้เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ด้วยเหตุนี้อาหารปลาจะต้องมีการย่อยสูง โดยปกติร่างกายของปลา
มี 65-75% โปรตีน (Hertrampf และปิ-ปาส, 2000) นอกจากนี้ปลาที่ใช้โปรตีนในการผลิตพลังงานในระดับมากซึ่งแตกต่างจากสัตว์บกที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นคาร์โบไฮเดรตและไขมัน (เฮเฟอร์, 1988) ความต้องการโปรตีนปลาจึงเป็นประมาณสองถึงสามครั้งสูงกว่าที่เลี้ยงลูกด้วยนม แอมโมเนียมเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดของการเผาผลาญโปรตีน (วอลช์และไรท์ 1995) ปัจจัยทั้งหมดเหล่านี้นำไปสู่การตกค้างของไนโตรเจนสูงในน้ำเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (รูปที่ 1). ในน้ำ NH3 (แอมโมเนีย) และ NH4 + (แอมโมเนียม) อยู่ในสมดุลขึ้นอยู่กับค่า pH และอุณหภูมิ (Timmons et al., 2002) ผลรวมของทั้งสองรูปแบบที่เรียกว่าแอมโมเนียมไนโตรเจนทั้งหมด (TAN) แม้ว่าทั้งสอง NH3 และ NH4 + อาจเป็นพิษต่อปลาแอมโมเนียสหภาพเป็นรูปแบบที่เป็นพิษมากขึ้นส่วนที่เป็นความจริงที่ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่มีและมีไขมันที่ละลายน้ำได้จึงเดินลัดเลาะเยื่อชีวภาพมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าที่คิดและไฮเดรท NH4 + ไอออน (Körnerและคณะ , 2001) แอมโมเนีย-N เป็นพิษต่อปลาเลี้ยงในเชิงพาณิชย์ที่มีความเข้มข้นสูงกว่า 1.5 มิลลิกรัม N / ลิตร ในกรณีส่วนใหญ่อยู่ในระดับที่ยอมรับได้ของสหภาพแอมโมเนียในระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเป็นเพียง 0.025 มิลลิกรัม
N / ลิตร (Neori et al, 2004;. เฉินและคณะ, 2006.) อย่างไรก็ตามเกณฑ์พิษขึ้นอยู่กับสายพันธุ์อย่างยิ่งขนาดของแข็งปรับอินทรีย์ทนไฟ, สารพื้นผิวที่ใช้งานโลหะและไนเตรท (Colt 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลิต 1 กิโลกรัมน้ำหนักปลาหนึ่งต้องการ 1 – 3 กิโลกรัมน้ำหนักแห้งอาหารสัตว์ ( สมมติว่าแปลงอัตราส่วนอาหารประมาณ 1 - 3 )
( เนย์เลอร์ et al . , 2000 ) ประมาณ 36 % ของอาหารจะถูกขับออกมาเป็นรูปแบบของเสียอินทรีย์ ( บรูน et al . , 2003 ) ประมาณ 75% ของอาหาร
N P และจะยังเป็นขยะในน้ำ ( เพียดรา ตา , 2003 ; Gutierrez และปีกมาโลน ,
2006 ) ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเข้มข้นซึ่งประกอบด้วย 3 ตัน ปลานิล สามารถเปรียบเทียบบนพื้นฐานต่อสังคมมนุษย์ มีจำนวน 50 คน ( helfman et al . , 1997 ) ระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเข้มข้นตัวนี้ยังสามารถเทียบรุ่นกับชุมชนในพื้นที่ ofwaste ประมาณ 240 คน ( ซิซ และเท็บเบิต , 1980 ; เฟลมิชรัฐบาล , 2005 )มันจึงสามารถสรุปได้ว่าอยู่ประมาณ 5 ครั้ง สร้างมวลชีวภาพปลามากขึ้นกว่ามนุษย์ขยะ ชีวมวล เหตุผลคือ ขอบเขตของการย่อยอาหารในปลาเป็นกัด ส่วนที่ค่อนข้างใหญ่ของอาหารที่ไม่ถูกย่อย และถูกขับออกมาอยู่ ( amirkolaie , 2005 ) นิสัยการกินอาหารของปลาจะสะท้อนให้เห็นในกายวิภาคศาสตร์ระบบย่อยอาหาร .ลำไส้ยาวของปลาสั้น และอัตราส่วนของความยาวต่อความยาวลำไส้ขนาดเล็ก ( hertrampf และด้าน Pascual , 2000 ) เช่น ไส้ของปลาคาร์พ ยาวกว่าตัว 2.0 – 2.5 เท่า ในขณะที่ของวัวและแกะตามลำดับ 20 และ 30 ครั้งอีกต่อไป ลำไส้ของมนุษย์มีประมาณ 3 ถึง 4 ครั้งกว่าร่างกาย ดังนั้น ในปลา ชิม
อยู่ในท้อง เพียงเวลาสั้นๆ ด้วยเหตุผลนี้ เลี้ยงปลา ต้องมีการย่อยได้สูง โดยทั่วไปแล้ว ตัวปลา
ประกอบด้วยโปรตีน 65 ถึง 75 % ( hertrampf และด้าน Pascual , 2000 ) นอกจากนี้ ปลาใช้โปรตีนในการผลิตพลังงานเพื่อขอบเขตขนาดใหญ่แตกต่างจากสัตว์บก สัตว์ที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นคาร์โบไฮเดรตและไขมัน ( เฮเฟอร์ , 1988 ) ปลาความต้องการโปรตีน ดังนั้นประมาณสองถึงสามครั้งสูงกว่าของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม แอมโมเนีย เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของการเผาผลาญโปรตีน ( วอลช์ และ ไรท์ , 1995 ) ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลให้ไนโตรเจนสูงตกค้างในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ( รูปที่ 1 ) ในน้ำ nh3 ( แอมโมเนีย ) และ NH4 ( แอมโมเนีย ) อยู่ในสมดุลขึ้นอยู่กับพีเอชและอุณหภูมิ ( ทิมม่อน et al . , 2002 )ผลรวมของทั้งสองรูปแบบ เรียกว่า แอมโมเนีย ไนโตรเจนรวม ( ตัน ) ถึงแม้ว่าทั้งสอง nh3 NH4 และอาจเป็นพิษต่อปลา สหภาพแรงงานแอมโมเนียเป็นรูปแบบความเป็นพิษจากความจริงที่ว่ามันไม่มีประจุไฟฟ้าและไขมันที่ละลายน้ำได้และ จากนั้นลัดเลาะทางชีวภาพเมมเบรนพร้อมมากขึ้นกว่าค่าใช้จ่ายและ hydrated NH4 อิออน ( K ö rner et al . , 2001 )ในเรื่องของแอมโมเนียเป็นพิษต่อปลาที่เลี้ยงในเชิงพาณิชย์ที่ความเข้มข้นสูงกว่า 1.5 มก. N / L . ในกรณีส่วนใหญ่ , ระดับแอมโมเนียในระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของสหภาพเพียง 0.025 mg / l (
neori et al . , 2004 ; Chen et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม ความเป็นพิษเกณฑ์ยังขึ้นอยู่กับชนิด ขนาด ปรับแข็ง วัสดุทนไฟ Organics , ผิวงานโลหะและสารประกอบไนเตรต ( โคลท์ , 2006 )