the rural landscape in Scotland is

the rural landscape in Scotland is largely a creation of the last 250 years; buildings earlier than the eighteenth century have been particularly difficult to locate, and understanding of the earlier landscape lags far behind that of later centuries. Only in particular contexts, such as the Northern and Western Isles in the Norse period, has significant progress been made in this regard; sharply contrasting experiences of land management in the highland and lowland zones over the last two centuries have resulted in a striking imbalance in archaeological survival, with abundant preservation in the highlands and almost total destruction (at least of upstanding monuments) in the lowlands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิทัศน์ชนบทในสกอตแลนด์เป็นส่วนใหญ่สร้างปี 250 สุดท้าย อาคารก่อนหน้าศตวรรษ eighteenth ได้ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งการค้นหา และเข้าใจภูมิทัศน์ก่อนหน้า lags ช้าของศตวรรษต่อมา เฉพาะในบริบทเฉพาะ เช่นเหนือและหมู่เกาะเวสเทิร์นในนอร์ส ความคืบหน้าที่สำคัญได้ในเหตุนี้; ห้องประสบการณ์ของการจัดการที่ดินในเขตราบสูง และราบอย่างรวดเร็วกว่าสองศตวรรษทำให้ไม่สมดุลโดดเด่นในการอยู่รอด โบราณคดีกับอนุรักษ์มากมายในไฮแลนด์ และเกือบทั้งหมด (น้อยของอนุสาวรีย์ upstanding) ในสกอตแลนด์ตอนใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิทัศน์ชนบทในสกอตแลนด์เป็นส่วนใหญ่การสร้างของสุดท้าย 250 ปี; อาคารเร็วกว่าศตวรรษที่สิบแปดได้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งยากที่จะหาและความเข้าใจของภูมิทัศน์ก่อนหน้านี้ล่าช้าไกลหลังของศตวรรษต่อมา เฉพาะในบริบทที่เฉพาะเจาะจงเช่นเกาะทางตอนเหนือและตะวันตกในช่วงเวลาที่นอร์สมีความคืบหน้าอย่างมีนัยสำคัญได้ทำในเรื่องนี้; อย่างรวดเร็วประสบการณ์ที่แตกต่างของการจัดการที่ดินในพื้นที่สูงและโซนที่ลุ่มในช่วงสองศตวรรษที่มีผลในความไม่สมดุลที่โดดเด่นในการอยู่รอดทางโบราณคดีที่มีการรักษาความอุดมสมบูรณ์ในพื้นที่และการทำลายเกือบทั้งหมด (อย่างน้อยของอนุสาวรีย์ตระกูล) ในที่ราบลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิทัศน์ชนบทในสกอตแลนด์เป็นส่วนใหญ่สร้างเมื่อ 250 ปี อาคารเร็วกว่าศตวรรษที่สิบแปดได้ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการค้นหา และความเข้าใจของภูมิทัศน์ที่ก่อนหน้านี้ล่าช้าไกลหลังของศตวรรษต่อมา เฉพาะในบริบทเฉพาะ เช่น ทางตอนเหนือของเกาะตะวันตกและในช่วงนอร์ส , มีความคืบหน้าสำคัญได้ในเรื่องนี้อย่างรวดเร็วตัดกันประสบการณ์การจัดการที่ดินในเขตที่สูงและที่ลุ่มกว่าสองศตวรรษได้ส่งผลให้เกิดความไม่สมดุลที่โดดเด่นในการอยู่รอดทางโบราณคดี การอนุรักษ์มากมายในที่ราบสูง และเกือบทั้งหมดถูกทำลาย ( อย่างน้อยของอนุสาวรีย์ตั้งตรง ) ในพื้นที่ราบ .