This cognitive variability is a spo

This cognitive variability is a spontaneous feature of children's thinking.

Efforts to change it do not usually meet with much success.

For example, in one study, first-to-third-grade teachers were interviewed regarding their beliefs about their students' arithmetic strategies and their evaluation of whether the students' use of multiple strategies was a good thing (Siegler, 1984).

All of the teachers recognized that the children used multiple strategies, though most viewed this as a bad thing.

One teacher said that she was constantly discouraging students from using strategies such as counting on their fingers.

When asked how often she had done this with the pupil in her class who did i t the most often, she asked, "How many days have there been in the school year so far?" This teacher and others recognized that even when they explicitly told students not to use their fingers, they did anyway, even if they had to do it by putting their fingers in their lap, under their leg, or behind their back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้ความแปรปรวนทางปัญญาเป็นคุณลักษณะที่เกิดขึ้นเองของความคิดเด็ก. ความพยายามที่จะเปลี่ยนมันไม่ได้มักจะพบกับความสำเร็จมาก. ยกตัวอย่างเช่นในการศึกษาครั้งแรกที่ไปสามชั้นครูผู้ถูกสัมภาษณ์เกี่ยวกับความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับนักเรียนของพวกเขา 'กลยุทธ์ทางคณิตศาสตร์และ การประเมินผลของพวกเขาไม่ว่าจะเป็นการใช้งานของนักเรียนหลายกลยุทธ์เป็นสิ่งที่ดี (Siegler, 1984). ทั้งหมดของครูที่ได้รับการยอมรับว่าเด็กที่ใช้กลยุทธ์หลาย แต่ส่วนใหญ่มองว่านี่เป็นสิ่งที่ไม่ดี. หนึ่งครูบอกว่าเธอได้รับการอย่างต่อเนื่องท้อใจ นักเรียนที่มาจากการใช้กลยุทธ์เช่นการนับในมือของพวกเขา. เมื่อถามว่ามักจะที่เธอได้ทำนี้กับนักเรียนในชั้นเรียนของเธอที่ไม่ได้บ่อยที่สุดเธอถามว่า "กี่วันได้มีการรับในปีที่โรงเรียนเพื่อให้ห่างไกล" นี้ครูและคนอื่น ๆ ได้รับการยอมรับว่าแม้ในขณะที่พวกเขาบอกอย่างชัดเจนนักเรียนที่จะไม่ใช้นิ้วมือของพวกเขาที่พวกเขาทำอยู่แล้วถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำมันโดยการวางนิ้วมือของพวกเขาในตักของพวกเขาภายใต้ขาของพวกเขาหรือด้านหลังของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแปรปรวนของการรับรู้นี้เป็นคุณลักษณะที่เป็นธรรมชาติของเด็กในการคิด

ความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้มักจะพบกับความสำเร็จมาก

ตัวอย่าง ในการศึกษาแรกที่ครู ป. 3 ได้ให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับของนักเรียนด้านกลยุทธ์และการประเมินว่านักเรียนใช้กลยุทธ์หลายเป็นสิ่งที่ดี ( siegler , 1984 )

ครูทุกคนรับรู้ว่า เด็กที่ใช้กลยุทธ์หลาย แต่ส่วนใหญ่มองว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี

อาจารย์คนหนึ่งบอกว่าเธอจะท้อใจนักเรียนใช้กลยุทธ์เช่นนับนิ้วมือของพวกเขา .

เมื่อถามว่าเธอเคยทำแบบนี้บ่อยๆ กับนักเรียนในชั้นของเธอที่ฉัน T บ่อยที่สุด เธอถาม" กี่วัน มีในโรงเรียนปีเพื่อให้ห่างไกล ? นี้ครูและคนอื่น ๆได้รับการยอมรับว่า แม้เมื่อพวกเขาอย่างชัดเจนบอกนักเรียนที่ไม่ใช้นิ้วมือของพวกเขา พวก เขา อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะทำโดยการวางนิ้วมือของพวกเขาในตักของเขา ใต้ขาของพวกเขาหรือลับหลัง