This is a measure of the available

This is a measure of the available beach area per
beach user, and it can also be thought of as the maximum
number of people that can use an environment before an
unacceptable decline in quality of the ‘‘recreational experience’’
(Silva et al., 2008). For example, urban beaches with a large
number of beach users typically have a threshold carrying
capacity of between 3 m2/user and 6 m2/user (Micallef and
Williams, 2004; Roca et al., 2008). An area-to-user ratio less
than this results in a perceived reduction in the quality of the
beach as a recreational resource.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นหาดมีต่อการวัดผู้ใช้บีช และสามารถยังคิดเป็นสูงสุดจำนวนคนที่สามารถใช้ในสภาพแวดล้อมก่อนการปฏิเสธไม่สามารถยอมรับในคุณภาพของ ''ประสบการณ์นันทนาการ ''(Silva et al., 2008) ตัวอย่าง เมืองชายหาดที่ มีขนาดใหญ่จำนวนผู้ใช้ชายหาดโดยทั่วไปมีขีดจำกัดดำเนินกำลังการผลิตของระหว่างผู้ 3 m2 m2 ผู้ 6 (Micallef และวิลเลียมส์ 2004 โรกา et al., 2008) การตั้งผู้ใช้อัตราน้อยกว่านี้ผลในการลดการรับรู้ในคุณภาพของการชายหาดเป็นทรัพยากรนันทนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้เป็นตัวชี้วัดของพื้นที่ชายหาดที่มีอยู่ต่อ
ผู้ใช้ชายหาดและก็ยังสามารถจะคิดว่าเป็นสูงสุด
จำนวนคนที่สามารถใช้สภาพแวดล้อมก่อนที่จะ
ลดลงไม่เป็นที่ยอมรับในคุณภาพของ '' ประสบการณ์ด้านการกีฬา ''
(ซิลวาและคณะ 2008) ตัวอย่างเช่นชายหาดในเมืองที่มีขนาดใหญ่
จำนวนของผู้ใช้ชายหาดมักจะมีเกณฑ์ที่แบก
ความจุระหว่าง 3 m2 / ผู้ใช้และ 6 m2 / ผู้ใช้ (Micallef และ
วิลเลียมส์, 2004. Roca et al, 2008) พื้นที่ที่จะใช้อัตราส่วนน้อย
กว่านี้ส่งผลในการลดการรับรู้ในคุณภาพของ
ชายหาดเป็นทรัพยากรที่พักผ่อนหย่อนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เป็นวัดที่มีพื้นที่ชายหาดต่อ
ผู้ใช้ชายหาด , และมันยังสามารถคิดเป็นจำนวนคนสูงสุด
ที่สามารถใช้สภาพแวดล้อมก่อน
ไม่ได้ลดลงในคุณภาพของ 'recreational ' ประสบการณ์ ' '
( ซิลวา et al . , 2008 ) ตัวอย่างเช่น , ชายหาดเมืองกับจำนวนมากของผู้ใช้ชายหาดมักจะมี

( แบกความจุระหว่าง 3 และ 6 M2 M2 / ผู้ใช้ / ผู้ใช้ ( micallef และ
วิลเลียมส์ , 2004 ; Roca et al . , 2008 ) พื้นที่ต่อผู้ใช้น้อยกว่า
กว่า นี้ผลในการลดลงในคุณภาพของ
ชายหาดเป็นทรัพยากรนันทนาการ