The indeterminate but rare and beau

The indeterminate but rare and beautiful nature of the flower ‘as May never bore' seems to contrast with the mundane ‘prettiness' of the rose-tree. This serves to highlight both the speaker's loss and the overblown self-esteem of his beloved.

The language of the first stanza could be seen as a little hackneyed. ‘Such a flower as May never bore' and ‘passed the sweet flower o'er', both read like typical lines from contemporary popular verse. ‘Pretty', too, is rather a well-worn adjective. This suggests that the speaker is conventional and mundane in his thinking and lifestyle, lacking the awareness to respond to life's chances.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธรรมชาติที่ไม่แน่นอน แต่ที่หายากและสวยงามของดอกไม้ 'เป็นเดือนพฤษภาคมไม่เคยเบื่อ' ดูเหมือนจะตรงกันข้ามกับทางโลก 'น่ารัก' ของกุหลาบต้นไม้ ให้บริการอาหารที่จะเน้นทั้งการสูญเสียของผู้พูดและยุ้ยภาคภูมิใจในตนเองของรักของเขา. ภาษาของบทแรกอาจจะเห็นเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เสมอ 'ดอกไม้ดังกล่าวเป็นเดือนพฤษภาคมไม่เคยเบื่อ' และ 'ผ่านลายดอกไม้หวานเอ่อ' ทั้งอ่านเช่นเส้นปกติจากบทกวีร่วมสมัยที่ได้รับความนิยม 'สวย' ก็เป็นคำคุณศัพท์ค่อนข้างดีสวมใส่ นี้แสดงให้เห็นว่าลำโพงเป็นธรรมดาและทางโลกในความคิดของเขาและวิถีการดำเนินชีวิตที่ขาดการรับรู้เพื่อตอบสนองต่อโอกาสของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ยังไม่กำหนด แต่หายาก และธรรมชาติที่สวยงามของดอกไม้ที่ไม่อาจเจาะ ' ดูเหมือนจะตรงกันข้ามกับโลกีย์ ' ความน่ารักของต้นกุหลาบ . ซึ่งเน้นทั้งลำโพงและการสูญเสียคุณค่าในตนเอง overblown ของสุดที่รัก

ภาษาของบาทแรกอาจจะเห็นเป็นน้อยธรรมดา . ' ช่างเป็นดอกไม้ที่ไม่มีวันเบื่อ ' และ ' ผ่านหวานดอกไม้มากกว่า "อ่านเหมือนปกติบรรทัดจากกลอนที่นิยมร่วมสมัย ' สวย ' , เกินไป , จะค่อนข้างสวมใส่ด้วยคำคุณศัพท์ นี้แสดงให้เห็นว่าผู้พูดเป็นปกติดีในความคิดและวิถีชีวิต การขาดจิตสำนึกที่จะตอบสนองต่อโอกาสในชีวิต .