The Age of Reason saw a rise in an

The Age of Reason saw a rise in an interest in beauty as a philosophical subject. For example, Scottish philosopher Francis Hutcheson argued that beauty is "unity in variety and variety in unity". The Romantic poets, too, became highly concerned with the nature of beauty, with John Keats arguing in "Ode on a Grecian Urn" that Beauty is truth, truth beauty, —that is all. Ye know on earth, and all ye need to know.
In the Romantic period, Edmund Burke postulated a difference between beauty in its classical meaning and the sublime. The concept of the sublime, as explicated by Burke and Kant, suggested viewing Gothic art and architecture, though not in accordance with the classical standard of beauty, as sublime.[citation needed]
The 20th century saw an increasing rejection of beauty by artists and philosophers alike, culminating in postmodernism's anti-aesthetics. This is despite beauty being a central concern of one of postmodernism's main influences, Friedrich Nietzsche, who argued that the Will to Power was the Will to Beauty.
In the aftermath of postmodernism's rejection of beauty, thinkers have returned to beauty as an important value. American analytic philosopher Guy Sircello proposed his New Theory of Beauty as an effort to reaffirm the status of beauty as an important philosophical concept. Elaine Scarry also argues that beauty is related to justice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุผลของอายุเห็นเพิ่มขึ้นในความสนใจในความงามเป็นเรื่องปรัชญา ตัวอย่าง สก็อตนักปราชญ์ปรัชญา Francis โต้เถียงว่า ความงามคือ "เอกภาพในความหลากหลายและความหลากหลายในความสามัคคี" กวีโรแมนติก เกินไป กลายเป็นสูงที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติของความงาม กับจอห์น Keats โต้เถียงใน "Ode บนตัว Grecian ผอบ" ว่า ความงามเป็นความจริง ความจริงความสวยงาม, — นั่นคือทั้งหมด ท่านรู้ว่าบนโลก และทุกท่านต้องรู้ในช่วงเวลาโรแมนติก ลิตี้เบอร์ก Edmund postulated ความแตกต่างระหว่างความงามในความหมายของคลาสสิกและการคลาย แนวคิดของการคลาย เป็น explicated ลิตี้เบอร์กและ Kant แนะนำการดูศิลปะโกธิคและสถาปัตยกรรม ว่าไม่ตามมาตรฐานคลาสสิกสวยงาม เป็นเลิศ[ต้องการอ้างอิง]ศตวรรษ 20 เห็นปฏิเสธการเพิ่มขึ้นของความงามโดยศิลปินและนักปรัชญาเหมือนกัน จบในสุนทรียศาสตร์ป้องกันของ postmodernism โดยแม้ มีความสวยงามเป็นศูนย์กลางปัญหาของหนึ่งอิทธิพลหลักของ postmodernism, Nietzsche ฟรีดริชที่โต้เถียงว่า จะให้พลังงานจะให้ความสวยงาม ในควันหลงของ postmodernism ปฏิเสธความสวยงาม thinkers ได้ส่งคืนให้สวยงามเป็นค่าสำคัญ นักปราชญ์คู่อเมริกัน Guy Sircello เสนอทฤษฎีของเขาใหม่ของความงามเป็นความพยายามที่จะ reaffirm สถานะของความงามตามแนวคิดปรัชญาสำคัญ Elaine Scarry จนว่า ความงามเป็นที่เกี่ยวข้องกับความยุติธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยุคแห่งเหตุผลเห็นการเพิ่มขึ้นของความสนใจในความงามเป็นเรื่องปรัชญา ยกตัวอย่างเช่นสก็อตนักปรัชญาฟรานซิสฮัทซ์แย้งว่าความงามคือ "ความเป็นเอกภาพในความหลากหลายและความหลากหลายในความสามัคคี" กวีโรแมนติก, เกินไปกลายเป็นกังวลอย่างมากกับธรรมชาติของความงามกับจอห์นคีตส์เถียงใน "บทกวีในกรีกโกศ" ว่าความงามคือความจริงความงามความจริงนั่นคือทั้งหมดที่ ท่านรู้บนโลกและพวกเจ้าทุกคนต้องรู้ว่า.
ในช่วงเวลาโรแมนติก, เอ็ดมันด์เบิร์กกล่าวอ้างความแตกต่างระหว่างความงามในความหมายที่คลาสสิกและประเสริฐ แนวคิดของประเสริฐเป็นเร้นลับโดยเบิร์คและคานท์แนะนำดูงานศิลปะและสถาปัตยกรรมแบบกอธิคแม้ว่าจะไม่เป็นไปตามมาตรฐานคลาสสิกของความสวยความงามเป็นเลิศ. [อ้างจำเป็น]
ศตวรรษที่ 20 เห็นปฏิเสธที่เพิ่มขึ้นของความงามโดยศิลปินและ นักปรัชญาเหมือนกันสูงสุดในลัทธิหลังสมัยใหม่ของสุนทรียศาสตร์ป้องกัน นี้แม้จะมีความงามเป็นปัญหาสำคัญของหนึ่งในอิทธิพลหลักของลัทธิหลังสมัยใหม่ของฟรีดริชนิทที่ถกเถียงกันอยู่ว่าจะมีอำนาจก็จะเพื่อความงาม.
ผลพวงของการปฏิเสธลัทธิหลังสมัยใหม่ของความงาม, นักคิดได้กลับเพื่อความงามเป็นค่าที่สำคัญ นักปรัชญาวิเคราะห์อเมริกัน Guy Sircello เสนอทฤษฎีใหม่ของเขาในความงามเป็นความพยายามที่จะยืนยันสถานะของความงามเป็นแนวคิดปรัชญาที่สำคัญ เอเลน Scarry ยังระบุว่าความงามมีความเกี่ยวข้องกับความยุติธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อายุของเหตุผลเห็นการเพิ่มขึ้นในความสนใจในความงามเป็นวิชาปรัชญา ตัวอย่างเช่นนักปรัชญาชาวสก็อตฟรานซิส Hutcheson โต้เถียงว่า ความงามคือ“เอกภาพในความหลากหลายและความหลากหลายในสามัคคี " โรแมนติกกวีก็เป็นอย่างสูงที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติของความงาม กับจอห์น คีทส์เถียง " บทกวีในโกศกรีก " ความงามคือความจริง ความจริง ความงาม นั้นคือทั้งหมด ท่านรู้ว่าบนโลกนี้และทั้งหมดที่ท่านต้องรู้
ในช่วงเวลาโรแมนติก เอ็ดมันด์ เบิร์ก ซึ่งความแตกต่างระหว่างความงามในความหมายของคลาสสิกและเลิศที่สุด แนวคิดของ ประเสริฐ เป็น explicated โดยเบิร์ก และคานท์ , แนะนำการดูศิลปะและสถาปัตยกรรมกอธิค แม้ว่าไม่สอดคล้องกับมาตรฐานคลาสสิกของความงามเป็นเลิศ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
ศตวรรษที่ 20 ได้เห็นการเพิ่มการปฏิเสธของความงามโดยศิลปินและนักปรัชญาเหมือนกัน , culminating ในแนวคิดหลังสมัยใหม่เป็น anti สุนทรียศาสตร์ นี้แม้จะมีความงามเป็นกังวลกลางของอิทธิพลหลักของแนวคิดหลังสมัยใหม่ของ ฟรีดริช ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าพลังงานจะเป็นจะเพื่อความงาม
ในผลพวงของแนวคิดหลังสมัยใหม่ปฏิเสธความงามนักคิดกลับมาสวยงามเป็นค่าสำคัญ วิเคราะห์นักปรัชญาชาวอเมริกันคน sircello เสนอทฤษฎีใหม่ของเขาของความงามเป็นความพยายามที่จะยืนยันสถานะของความงามเป็นแนวคิดทางปรัชญาที่สำคัญ อีเลน scarry ยังแย้งว่า ความงามที่เกี่ยวข้องกับความยุติธรรม