We find ourselves confronted with a

We find ourselves confronted with a paradox: a program of unification for social sciences based upon a sociological model conceived at the begin ning of the twentieth century by someone marginal, taken up by a group of historians, themselves marginal at the outset but progressively less so Indeed, some would say they became the Establishment; at the very least they were awarded the status of a decisive intellectual authority. The initial program emerges from this evolution somewhat deformed. The VIe Section of the E.P.H.E. is undoubtedly the place where French social science has flourished most significantly since the Second World War. Nevertheles has had only a secondary role in relation to the protean undertakings of French historians. The consequence has been some curious aspects of back- wardness, of cultural provincialism, even some surprising gaps in French historiography. The public success(and I mean by this acceptance by the scholarly public) of Claude Lévi-Strauss dates not from his thesis on the Nambikwara in 1948, nor from Structures élémentaires de la parente in 1949, but from Tristes Tropiques in 1955 and even more from the publica tion of Anthropologie structurale in 1958. For linguistics, for semiology, and especially for psychoanalysis, the delays were even longer. Let us be clear: this is not a question of personalities. At the very same time, Braudel was carrying on a difficult and intense dialogue with the economist Francois Perroux and with the sociologist Georges Gurvitch. And, along the same lines Annales was one of the first journals to hail Michel Foucault's pioneer study Historie de la folie l'age classique, and to insist upon its importance Actually, what really should be raised in question here is the division among the disciplines, the episteme of the social sciences. This immaturity of the reigning forms of history, which survived too long, cost history dcarly in the 1960's. The extraordinary violence of the structuralist reaction in Francc fifteen years ago was expressed in terms of an anti-historicism of an almost terrorist style.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบตัวเองเผชิญกับ paradox การ: โปรแกรมของสำหรับสังคมศาสตร์ตามแบบสังคมวิทยารู้สึกที่หนิงเริ่มต้นของศตวรรษที่ยี่สิบผู้กำไร ถูกใช้ โดยนักประวัติศาสตร์ ตัวเองกำไรที่มือ แต่น้อย Indeed นั้น ความก้าวหน้าบางจะบอกว่า พวกเขากลายเป็นก่อตั้ง อย่างน้อย จะได้รับสถานะของผู้มีอำนาจทางปัญญาเด็ดขาด โปรแกรมเริ่มต้นขึ้นจากวิวัฒนาการนี้ค่อนข้าง deformed ส่วนวีของ E.P.H.E. จะไม่ต้องสงสัยสถานที่ภาษาฝรั่งเศสสังคมศาสตร์มีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งสอง Nevertheles ได้มีเพียงบทบาทรองเกี่ยวกับท่าน protean ของนักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส สัจจะมีบางอยากรู้อยากเห็นด้านหลัง-wardness ของ provincialism วัฒนธรรม แม้บางช่องว่างรู้สึกประหลาดใจในการเขียนประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส ความสำเร็จสาธารณะ (และผมหมายถึงจากนี้ยอมรับประชาชน scholarly) ของโคลด Lévi สโทรสวันไม่ใช่ จากวิทยานิพนธ์ของเขาใน Nambikwara ในค.ศ. 1948 หรือ จากโครงสร้าง élémentaires เดอลา parente ใน 1949 แต่ จาก Tristes Tropiques ใน 1955 และยิ่ง จากสเตรชัน publica ของ structurale Anthropologie ใน 1958 สำหรับภาษาศาสตร์ semiology และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับ psychoanalysis ความล่าช้าถูกได้อีกต่อไป เรามีความชัดเจน: นี่ไม่ใช่คำถามของบุคคล ในเวลาเดียวกันมาก Braudel ถูกดำเนินเจรจายาก และเข้มข้น กับนักเศรษฐศาสตร์ Perroux รีสฟรนคอยส์ และ sociologist Gurvitch จอร์จ และ ตามบรรทัดเดียว Annales เป็นหนึ่งรายแรกโห่ Michel Foucault ผู้บุกเบิกศึกษา Historie เดอลาโฟลี l'age classique และยืนยันตามความสำคัญจริง อะไรจริง ๆ ควรจะยกคำถามที่นี่จะแบ่งระหว่างสาขา episteme ของสังคมศาสตร์ ร้านนี้แบบฟอร์มครองราชย์ของประวัติศาสตร์ ซึ่งรอดชีวิตนานเกินไป ต้นทุน dcarly ประวัติใน 1960 ความรุนแรงพิเศษของ structuralist ปฏิกิริยาใน Francc สิบห้าปีที่ผ่านมาได้แสดงใน historicism การป้องกันของการก่อการร้ายเกือบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบว่าตัวเองเผชิญหน้ากับความขัดแย้ง: โปรแกรมของการรวมกันสำหรับสังคมศาสตร์ขึ้นอยู่กับรูปแบบทางสังคมวิทยาคิดที่จะเริ่มต้นหนิงของศตวรรษที่ยี่สิบโดยคนร่อแร่นำขึ้นโดยกลุ่มของนักประวัติศาสตร์ที่ตัวเองเล็กน้อยในตอนแรก แต่มีความก้าวหน้าน้อย อันที่จริงบางคนบอกว่าพวกเขากลายเป็นสถานประกอบการนั้น อย่างน้อยที่สุดพวกเขาได้รับสถานะของผู้มีอำนาจทางปัญญาเด็ดขาด โปรแกรมเริ่มต้นที่โผล่ออกมาจากวิวัฒนาการที่ค่อนข้างผิดปกติ แย่งส่วนของ EPHE คือไม่ต้องสงสัยสถานที่ที่ฝรั่งเศสสังคมศาสตร์มีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง Nevertheles มีเพียงบทบาทรองในความสัมพันธ์กับการประกอบ Protean ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส ผลที่ได้รับด้านอยากรู้อยากเห็นบางส่วนของ wardness ภูมิหลังของวัฒนธรรมลัทธิแม้บางช่องว่างที่น่าแปลกใจในประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส ความสำเร็จของประชาชน (และผมหมายถึงการยอมรับจากประชาชนวิชาการนี​​้) ของ Claude Levi-Strauss วันไม่ได้มาจากวิทยานิพนธ์ของเขาใน Nambikwara ในปี 1948 หรือจากโครงสร้าง ELEMENTAIRES de la Parente ในปี 1949 แต่จาก Tristes Tropiques ในปี 1955 และมากยิ่งขึ้น จากการ Publica ของ Anthropologie structurale ในปี 1958 สำหรับภาษาศาสตร์สำหรับ semiology และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจิตล่าช้าอยู่ได้อีกต่อไป ขอให้เรามีความชัดเจน: นี้ไม่ได้เป็นคำถามของคนที่มีบุคลิก ในเวลาเดียวกันมาก Braudel ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับการเจรจาที่ยากลำบากและความรุนแรงก​​ับนักเศรษฐศาสตร์ Francois Perroux และสังคมวิทยาจอร์ Gurvitch และพร้อมสายเดียวกันแอนนาเลเป็นหนึ่งในวารสารแรกที่จะต้อนรับการศึกษาผู้บุกเบิก Michel Foucault ของ Historie de la ใสแมง Classique อายุและเพื่อยืนยันความสำคัญของมันที่จริงแล้วสิ่งที่ควรได้รับการเลี้ยงดูในคำถามที่นี่เป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มสาขาวิชาที่ ที่ Episteme ของสังคมศาสตร์ ยังไม่บรรลุนิติภาวะนี้ในรูปแบบที่มีอำนาจสูงสุดของประวัติศาสตร์ที่รอดชีวิตนานเกินไปเสียค่าใช้จ่าย dcarly ประวัติศาสตร์ในปี 1960 ความรุนแรงที่ไม่ธรรมดาของปฏิกิริยา structuralist ใน Francc สิบห้าปีที่ผ่านมาได้แสดงออกในแง่ของการป้องกัน historicism ของรูปแบบการก่อการร้ายเกือบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบตัวเองเผชิญหน้ากับความขัดแย้ง : โปรแกรมของการรวมกันเชิงสังคมศาสตร์ขึ้นอยู่กับสังคมวิทยารุ่นที่เริ่มตั้งครรภ์หนิงของศตวรรษที่ยี่สิบคนที่ร่อแร่ขึ้นโดยกลุ่มนักประวัติศาสตร์เองโดยเริ่มแรกแต่ก้าวหน้าน้อยจริงๆ บางคนบอกว่าพวกเขาเป็นสถานประกอบการ ;อย่างน้อยพวกเขาได้รับสถานะของการแตกหักทางปัญญา อำนาจ โปรแกรมแรกที่โผล่ออกมาจากวิวัฒนาการค่อนข้างพิการ VIE ส่วนของ e.p.h.e. คือไม่ต้องสงสัยที่วิทยาศาสตร์สังคมฝรั่งเศสที่มีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองนอกจากว่า มีเพียงรองบทบาทในความสัมพันธ์กับการประกอบซึ่งเปลี่ยนแปลงได้มากของประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส ผลที่ได้รับการอยากรู้อยากเห็นบางอย่างด้านหลัง wardness , provincialism วัฒนธรรม แม้บางอย่างที่น่าประหลาดใจช่องว่างในประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส ความสำเร็จ ประชาชน ( และผมหมายถึงการยอมรับจากสาธารณะทางวิชาการ ) ของ Claude L é vi สเตราส์วันที่ไม่ได้มาจากวิทยานิพนธ์ของเขาใน nambikwara ในปี 1948 ,หรือจากโครงสร้างé l é mentaires de la parente ในปี 1949 แต่จาก tristes โทรปีคในปี 1955 และมากยิ่งขึ้นจาก publica tion ของ anthropologie เรื่องประเภทมนุษย์เกิดใน 1958 ภาษาศาสตร์ , แนวคิด , และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจิตวิเคราะห์ , ความล่าช้าได้นานขึ้น เราต้องชัดเจน : นี้ไม่ใช่เรื่องของบุคลิกภาพ ในช่วงเวลาเดียวกันนัล บรูเดลแบกในบทสนทนาที่ยากและเข้มข้นกับนักเศรษฐศาสตร์และนักสังคมวิทยา ฟร perroux กับจอร์จ gurvitch . และตามแนวเดียวกันประชุมพงศาวดารเส้นเป็นหนึ่งในบันทึกแรกของมิเชลฟูโกลูกเห็บผู้บุกเบิกศึกษาประวัติศาสตร์ เดอ ลาโฟลี l'age Classique และยืนยันความสำคัญของมันจริง ๆจริงๆสิ่งที่ควรจะเพิ่มขึ้นในคำถามที่นี่คือแผนกของสาขา , episteme ของสังคมศาสตร์ ซึ่งยังไม่บรรลุนิติภาวะของการครองราชย์ของรูปแบบของประวัติศาสตร์ ซึ่งรอดยาวเกินไป ประวัติศาสตร์ ต้นทุน dcarly ใน 1960 ' s ความรุนแรงสาเหตุพิเศษของปฏิกิริยาใน francc สิบห้าปีที่ผ่านมาถูกแสดงในแง่ของการต่อต้าน Historicism ของสไตล์ผู้ก่อการร้ายเกือบ