Helicobacter species caused of canc

Helicobacter species caused of cancer
Several infectious agents are considered to be causes of cancer in humans. The estimated total of infection-attributable cancer in the year 2002 is 1.9 million cases, or 17.8% of the global cancer burden. The principal agents are the bacterium H. pylori (5.5% of all cancer) (Parkin, 2006). Therefore, here is described about Helicobacter species that caused of cancer. Helicobacter is a Gram-negative bacteria possessing a characteristic helical shape and to be a new genus name of Helicobacter (Goodwin et al., 1989). The Helicobacter genus contains about 35 species (Vandamme et al., 1991; Boyanova, 2011; Yamaoka 2008), the most widely known species of the genus is H. pylori, which infects up to 50% of the human population (Yamaoka 2008). Helicobacter species have been reported that found living in the lining of the upper gastrointestinal tract of mammals, birds, and naturally inhabit mammals (except humans) and birds (Ryan and Ray, 2004). They are H. suis, H. baculiformis, H. equorum, H. hepaticus, H. mustelae, H. bilis, H. felis, H. bizzozeronii, H. salomonis, H. ganmani, H. pullorum, H. anseris, H. brantae, H. cinaedi, H. canis H. fennelliae, H. parmetensis, H. candensis, H. rodentium, H. typhlonicus, H. cholecystus, H. mesocricetorum H. muridarum, H. rappini, and H. trogontum (Vandamme et al., 1991; Hua et al., 1999; Boyanova, L, 2011; Yamaoka 2008; Mateos-Muñoz et al., 2013).
Infection with H. pylori causes chronic inflammation and significantly increases the risk of developing duodenal and gastric ulcer disease and gastric cancer. Infection with H. pylori is the strongest known risk factor for gastric cancer, which is the second leading cause of cancer-related deaths worldwide (Wroblewski et al., 2010). Many studies show the link between H. pylori and gastric cancer, mainly gastric cancer developed in approximately 3% of H. pylori-infected patients, compared to none of the uninfected patients. These indicated that H. pylori infection significantly increases gastric cancer risk (Uemura et al., 2001). Eradication significantly reduced the presence of premalignant lesions, providing additional evidence that this organism has an effect on early stages of gastric carcinogenesis (Wong et al., 2004; Mera et al., 2005). H. pylori or mixed H. pylori and H. bilis infection had a significant association between and CCA in patients from northeast Thailand (Boonyanugomol et al., 2012a; 2012c). While, other known Helicobacter species have been reported the associated to cancer in human mainly H. hepaticus and H. billis associated to hepatocellular carcinoma (Avenaud et al., 2000; Nilsson et al., 2001; Dore et al., 2002; Coppola et al., 2003; Huang et al., 2004; Ito et al., 2004; Pellicano et al., 2004; Zhang et al., 2004; Rocha et al., 2005; Li et al., 2006; Pellicano et al., 2008). In addition, the association between Helicobacter species and CCA has been reported mainly H. billis (Matsukura et al., 2002; Kobayashi et al., 2005; Bohr et al., 2007), and H. ganmani (Bohr et al., 2007). Form above reports indicate that Helicobacter species possible risk cancer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุ์กระเพาะทำให้เกิดโรคมะเร็งโรคติดเชื้อหลายตัวแทนถือว่าเป็นสาเหตุของโรคมะเร็งในมนุษย์ จำนวนรวมเชื้อมะเร็งในปี 2002 ประมาณเป็น 1.9 ล้าน หรือ 17.8% ของภาระโรคมะเร็งทั่วโลก หลักเป็นแบคทีเรีย H. pylori (5.5% ของมะเร็งทั้งหมด) (Parkin, 2006) ดังนั้น นี่อธิบายเกี่ยวกับกระเพาะชนิดที่เป็นสาเหตุของโรคมะเร็ง กระเพาะเป็นแบคทีเรียเป็นแบคทีเรียแกรมลบที่มีรูปร่างลักษณะ helical และ ชื่อสกุลใหม่ของกระเพาะ (Goodwin et al., 1989) ตระกูลนี้กระเพาะประกอบด้วยประมาณ 35 ชนิด (Vandamme et al., 1991 Boyanova, 2011 Yamaoka 2008) พันธุ์ตระกูลนี้รู้จักกันอย่างแพร่หลายเป็น H. pylori ที่ติดถึง 50% ของประชากรมนุษย์ (Yamaoka 2008) พันธุ์กระเพาะมีการรายงานที่พบอาศัยอยู่ในเยื่อบุของระบบบนทางเดินของการเลี้ยงลูกด้วยนม นก และอาศัยอยู่ตามธรรมชาติเลี้ยงลูกด้วยนม (ยกเว้นมนุษย์) และนก (Ryan และเรย์ 2004) H. suis, H. baculiformis, H. equorum, H. hepaticus, H. mustelae, H. bilis, H. สกุลแมว H. bizzozeronii, H. salomonis, H. ganmani, H. pullorum, H. anseris, H. brantae, H. cinaedi, H. กลุ่มดาวสุนัข H. fennelliae, H. parmetensis, H. candensis, H. rodentium, H. typhlonicus, H. cholecystus, H. mesocricetorum H. muridarum, H. rappini และ H. trogontum (Vandamme et al., 1991 หัวหิน et al., 1999 Boyanova, L, 2011 Yamaoka 2008 Mateos-Muñoz et al., 2013) Infection with H. pylori causes chronic inflammation and significantly increases the risk of developing duodenal and gastric ulcer disease and gastric cancer. Infection with H. pylori is the strongest known risk factor for gastric cancer, which is the second leading cause of cancer-related deaths worldwide (Wroblewski et al., 2010). Many studies show the link between H. pylori and gastric cancer, mainly gastric cancer developed in approximately 3% of H. pylori-infected patients, compared to none of the uninfected patients. These indicated that H. pylori infection significantly increases gastric cancer risk (Uemura et al., 2001). Eradication significantly reduced the presence of premalignant lesions, providing additional evidence that this organism has an effect on early stages of gastric carcinogenesis (Wong et al., 2004; Mera et al., 2005). H. pylori or mixed H. pylori and H. bilis infection had a significant association between and CCA in patients from northeast Thailand (Boonyanugomol et al., 2012a; 2012c). While, other known Helicobacter species have been reported the associated to cancer in human mainly H. hepaticus and H. billis associated to hepatocellular carcinoma (Avenaud et al., 2000; Nilsson et al., 2001; Dore et al., 2002; Coppola et al., 2003; Huang et al., 2004; Ito et al., 2004; Pellicano et al., 2004; Zhang et al., 2004; Rocha et al., 2005; Li et al., 2006; Pellicano et al., 2008). In addition, the association between Helicobacter species and CCA has been reported mainly H. billis (Matsukura et al., 2002; Kobayashi et al., 2005; Bohr et al., 2007), and H. ganmani (Bohr et al., 2007). Form above reports indicate that Helicobacter species possible risk cancer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Helicobacter
สายพันธุ์ที่เกิดจากโรคมะเร็งติดเชื้อหลายจะถือว่าเป็นสาเหตุของการเกิดมะเร็งในมนุษย์ รวมโดยประมาณของโรคมะเร็งการติดเชื้อเนื่องมาจากในปี 2002 คือ 1.9 ล้านรายหรือ 17.8% ของภาระโรคมะเร็งทั่วโลก ตัวแทนหลักคือแบคทีเรีย pylori เอช (5.5% ของโรคมะเร็งทั้งหมด) (Parkin, 2006) ดังนั้นที่นี่จะอธิบายเกี่ยวกับสายพันธุ์ที่ก่อให้เกิด Helicobacter ของโรคมะเร็ง Helicobacter เป็นแบคทีเรียแกรมลบที่มีรูปร่างลักษณะและขดลวดจะเป็นชื่อพืชใหม่ของ Helicobacter (กูดวิน et al., 1989) ประเภท Helicobacter มีประมาณ 35 ชนิด (Vandamme et al, 1991;. Boyanova 2011; Yamaoka 2008) สายพันธุ์ที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางมากที่สุดของพืชและสัตว์เป็นเอช pylori ที่ติดเชื้อได้ถึง 50% ของประชากรมนุษย์ (Yamaoka 2008) . ชนิด Helicobacter ได้รับรายงานว่าพบที่อาศัยอยู่ในเยื่อบุทางเดินอาหารส่วนบนของสัตว์นกและธรรมชาติเลี้ยงลูกด้วยนมที่อาศัยอยู่ (ยกเว้นมนุษย์) และนก (ไรอันเรย์, 2004) พวกเขาเป็นเอช suis เอช baculiformis เอช eQuorum เอช hepaticus เอช mustelae เอช bilis เอชแมวเอช bizzozeronii เอช Salomonis เอช ganmani เอช pullorum เอช anseris, เอช brantae เอช cinaedi เอชเอช canis fennelliae เอช parmetensis เอช candensis เอช rodentium เอช typhlonicus เอช cholecystus เอชเอช mesocricetorum muridarum เอช rappini และเอช trogontum (Vandamme et al, 1991;.. หัวหิน et al, 1999; Boyanova, L, 2011; Yamaoka 2008. Mateos Muñoz-et al, 2013).
การติดเชื้อเอช pylori ทำให้เกิดการอักเสบเรื้อรังและอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเสี่ยงของการพัฒนาลำไส้เล็กส่วนต้น และโรคแผลในกระเพาะอาหารและมะเร็งกระเพาะอาหาร การติดเชื้อเอช pylori เป็นที่แข็งแกร่งเป็นปัจจัยเสี่ยงที่รู้จักสำหรับโรคมะเร็งกระเพาะอาหารซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่สองของการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งทั่วโลก (Wroblewski et al., 2010) การศึกษาจำนวนมากแสดงให้เห็นการเชื่อมโยงระหว่างเอช pylori ในกระเพาะอาหารและมะเร็งส่วนใหญ่เป็นโรคมะเร็งกระเพาะอาหารในการพัฒนาประมาณ 3% ของผู้ป่วยเอช pylori เชื้อเมื่อเทียบกับไม่มีการติดเชื้อผู้ป่วย เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการติดเชื้อเอช pylori อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเสี่ยงมะเร็งกระเพาะอาหาร (Uemura et al., 2001) กำจัดอย่างมีนัยสำคัญลดการปรากฏตัวของแผล premalignant ให้หลักฐานเพิ่มเติมที่มีชีวิตนี้มีผลต่อขั้นตอนแรกของการเกิดมะเร็งในกระเพาะอาหาร (วงศ์ et al, 2004;.. Mera et al, 2005) H. pylori หรือผสมเอช pylori และการติดเชื้อเอช bilis มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างและมะเร็งท่อน้ำดีในผู้ป่วยที่มาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือประเทศไทย (Boonyanugomol, et al, 2012a. 2012c) ในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ ที่รู้จักกัน Helicobacter ได้รับรายงานที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งในมนุษย์ส่วนใหญ่เอชเอชและ hepaticus billis ที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งตับ (Avenaud et al, 2000;. ค๊ et al, 2001;. Dore, et al., 2002; คอปโปลา et al, 2003;. Huang et al, 2004;. อิโตะ et al, 2004;. Pellicano et al, 2004;. Zhang et al, 2004;. Rocha et al, 2005;. Li et al, 2006;. เพลลิคาโนเอต al., 2008) นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างชนิด Helicobacter และมะเร็งท่อน้ำดีได้รับรายงานส่วนใหญ่เป็นเอช billis นี้ (Matsukura, et al., 2002;. โคบายาชิ, et al, 2005;. บอร์ et al, 2007). และเอช ganmani (บอร์, et al, 2007) แบบฟอร์มดังกล่าวข้างต้นรายงานระบุว่าสายพันธุ์ที่มีความเสี่ยงโรคมะเร็ง Helicobacter ที่เป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชนิดของมะเร็งที่เกิดจากการติดเชื้อ
หลายถือว่าเป็นสาเหตุของมะเร็งในมนุษย์ รวมประมาณของการติดเชื้อมะเร็งเนื่องในปี 2002 เป็น 1.9 ล้านราย หรือร้อยละ 17.8 โรคมะเร็งทั่วโลก หน้าที่หลักคือแบคทีเรียเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ( 5.5 % ของมะเร็งทั้งหมด ) ( รถยนต์ , 2006 ) ดังนั้นมาอธิบายเกี่ยวกับ Helicobacter ชนิดที่ก่อให้เกิดมะเร็ง เฮเป็นแบคทีเรียแกรมลบ มีลักษณะเป็นลานรูปร่างและเป็นชื่อสกุลใหม่ของเฮ ( กู๊ดวิน et al . , 1989 ) สกุลเฮมีประมาณ 35 ชนิด ( vandamme et al . , 1991 ; boyanova 2011 ; ยามาโอกะ 2008 ) เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดชนิดของตระกูลนี้คือ H . pyloriซึ่งติดเชื้อได้ถึง 50 % ของประชากรมนุษย์ ( ยามาโอกะ 2008 ) Helicobacter ชนิดได้รับรายงานว่าพบอยู่ในเยื่อบุทางเดินอาหารส่วนบนของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม นก และธรรมชาติในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ( ยกเว้นมนุษย์ ) และนก ( ไรอัน เรย์ , 2004 ) พวกเขามีชั่วโมง ซุย เอช baculiformis H equorum H hepaticus H mustelae เอช และ เอช เฟลิส เอช bizzozeronii H salomonis Hganmani H pullorum H anseris H brantae H cinaedi เอช เอช เคนิส fennelliae H parmetensis H candensis H rodentium H typhlonicus H cholecystus H mesocricetorum h muridarum H rappini และ H . trogontum ( vandamme et al . , 1991 ; หัว et al . , 1999 ; boyanova , L , 2011 ; ยามาโอกะ 2008 ; mateos มุน̃ออซ et al . , 2013 )
มีการติดเชื้อ H .เฮลิโคแบคเตอร์และสาเหตุการอักเสบเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเสี่ยงของการพัฒนาของโรคแผลในกระเพาะอาหาร และลำไส้ และ มะเร็งกระเพาะอาหาร เชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร เป็นรู้จักที่สุด ปัจจัยเสี่ยงต่อมะเร็งกระเพาะซึ่งเป็นสาเหตุของโรคมะเร็งที่เกี่ยวข้องกับการตายทั่วโลกที่สอง ( ��� et al . , 2010 ) หลายการศึกษาแสดงการเชื่อมโยงระหว่างเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร และมะเร็งกระเพาะมะเร็งกระเพาะอาหารพัฒนาส่วนใหญ่ประมาณ 3 % ของผู้ป่วยที่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร เมื่อเทียบกับไม่มีคนไข้มาก่อน . นี้แสดงให้เห็นว่าการติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ( เพิ่มเสี่ยงมะเร็งกระเพาะอาหาร ( Uemura et al . , 2001 ) การลดการปรากฏตัวของ premalignant แผล ,ให้หลักฐานเพิ่มเติมว่าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ได้ผลในช่วงแรกของการเกิดโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร ( วง et al . , 2004 ; Mera et al . , 2005 ) H . pylori หรือผสมเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไรและ H . และมีความสัมพันธ์ระหว่างมะเร็งและผู้ป่วยจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( boonyanugomol et al . , 2012a ; 2012c ) ในขณะที่อื่น ๆจัก Helicobacter ชนิดได้รับรายงานที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งในมนุษย์ส่วนใหญ่ H และ H . hepaticus บิลลิสที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งตับ ( avenaud et al . , 2000 ; นิลส์สัน et al . , 2001 ; Dore et al . , 2002 ; คอปโปลา et al . , 2003 ; Huang et al . , 2004 ; Ito et al . , 2004 ; เลอร์ et al . , 2004 ; Zhang et al . , 2004 ; Rocha et al . , 2005 ; Li et al . , 2006 ; เลอร์ et al . , 2008 )นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่าง Helicobacter ชนิดและ CCA ได้รับรายงานส่วนใหญ่ เอช บิลลิส ( matsukura et al . , 2002 ; โคบายาชิ et al . , 2005 ; โบร์ et al . , 2007 ) และ H . ganmani ( โบร์ et al . , 2007 ) รูปแบบข้างต้นรายงานระบุว่า Helicobacter ชนิด

เป็นไปได้เสี่ยงมะเร็ง