Assessment of organic matter stabil

Assessment of organic matter stabilisation
The biodegradabilities of the feedstock, initial mixture and composts
were assessed through the measurement of organic C mineralisation
during incubation of soil-organic substrate mixtures
under controlled laboratory conditions as described in the French
standard XPU44-163 (AFNOR, 2009). This made it possible to compare
the biodegradability and stability of all organic substrates in
conditions considered optimal for micro-flora and in a reference
soil. The incubations were performed in four replicates in hermetically
closed jars placed at 28 ± 1 C in the dark. The incubated mixtures
were made with the equivalent of 25 g of dry soil. The soil
came from a field experiment located in Feucherolles (Parisian Basin,
France). The soil was a Glossic Luvisol (WRB-FAO classification)
with silt loam texture (% dry matter): 76 silt, 17 clay and 0.9 organic
C. All organic samples, dried at 40 C and 1-mm ground, were
added based on the same amount of organic C (equivalent to
50 mg of TOC added). Mineral N was added at the beginning of
the incubations to prevent limitation of organic matter decomposition
by low mineral N availability. Using Milli-Q water, the water
content of the mixtures was adjusted to 240 g kg1 DM, the soil
water content equivalent to field capacity, and this level was maintained
during the incubation period by adding water when necessary.
The mineralised CO2 was trapped in 10 ml of 0.5 M NaOH
replaced after 1, 3, 7, 14, 21, 28, 49, 70 and 91 days of incubation.
The trapped C–CO2 was analysed by continuous flow colorimetric
analyses (Continuous flow Skalar Analyzer, the Netherlands). The
kinetics of total mineralised C was calculated by summing the C–CO2 respired between two sampling dates. Control incubations of
soil without organic sample input were conducted to determine
native soil organic C mineralisation. Consequently, the mineralisation
of the organic substrates was calculated as the difference between
C–CO2 produced in soil with and without the organic
substrate input.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดอินทรีย์ stabilisationBiodegradabilities ของวัตถุดิบ ส่วนผสมเริ่มต้น และ compostsถูกประเมินผ่านวัดอินทรีย์ C mineralisationในระหว่างการฟักตัวของพื้นผิวดินอินทรีย์น้ำยาผสมภายใต้เงื่อนไขปฏิบัติการควบคุมตามที่อธิบายไว้ในฝรั่งเศสมาตรฐาน XPU44-163 (AFNOR, 2009) นี้ทำการเปรียบเทียบbiodegradability และเสถียรภาพของพื้นผิวอินทรีย์ทั้งหมดในสภาพถือว่าดีที่สุด สำหรับไมโครฟลอรา และ ในการอ้างอิงดิน Incubations ที่ได้ดำเนินการใน 4 เหมือนกับในระบบปิดขวดไว้ที่ 28 ± 1 C ในมืด ส่วนผสม incubatedที่ทำกับเทียบเท่ากับ 25 กรัมของดินแห้ง ดินมาทดลองฟิลด์ที่อยู่ใน Feucherolles (เดอะปะริเซียนอ่างฝรั่งเศส) ดิน Luvisol Glossic (จัดประเภท WRB-FAO)กับตะกอนพื้นผิว loam (%เรื่องแห้ง): ตะกอน 76, 17 ดินเหนียว และอินทรีย์ 0.9C. มีทั้งหมดอินทรีย์ตัวอย่าง แห้งที่ 40 C และพื้นดิน 1 มม.เพิ่มขึ้นตามจำนวน C (เทียบเท่ากับอินทรีย์เหมือนกันสารบัญเพิ่ม 50 มก.) เพิ่มแร่ธาตุ N ที่จุดเริ่มต้นของincubations เพื่อป้องกันไม่ให้ข้อจำกัดของการแยกส่วนประกอบอินทรีย์โดยแร่ต่ำ N พร้อมใช้งาน ใช้ Q น้ำ น้ำเนื้อหาของส่วนผสมได้ปรับปรุง 240 g kg DM 1 ดินปริมาณน้ำเท่ากับฟิลด์กำลังการผลิต และระดับนี้ถูกรักษาไว้ในช่วงระยะเวลาการบ่มโดยการเพิ่มน้ำเมื่อจำเป็นMineralised CO2 ติดอยู่ใน 10 ml ของ 0.5 M NaOHแทนที่หลัง 1, 3, 7, 14, 21, 28, 49, 70 และ 91 วันของคณะทันตแพทยศาสตร์C – CO2 ติดอยู่ที่ analysed โดยต่อเนื่องเหมือนวิเคราะห์ (ไหลอย่างต่อเนื่องวิเคราะห์ Skalar เนเธอร์แลนด์) ที่จลนพลศาสตร์ของ mineralised C ถูกคำนวณ โดยการรวม C – CO2 respired ระหว่างสองวันที่สุ่มตัวอย่าง Incubations การควบคุมของดินโดยไม่ต้องป้อนข้อมูลตัวอย่างอินทรีย์ได้ดำเนินการตรวจสอบดินพื้นเมืองอินทรีย์ mineralisation C ดังนั้น mineralisationของวัสดุอินทรีย์ถูกคำนวณเป็นส่วนต่างระหว่างC – CO2 ผลิตในดินที่มี และไม่ มีการอินทรีย์พื้นผิวที่ป้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินเสถียรภาพอินทรียวัตถุ
biodegradabilities วัตถุดิบส่วนผสมเริ่มต้นและปุ๋ยหมักที่
ได้รับการประเมินผ่านการวัด C แร่อินทรีย์
ในระหว่างการบ่มเพาะของดินอินทรีย์ผสมสาร
ควบคุมในห้องปฏิบัติการที่อธิบายไว้ในฝรั่งเศส
XPU44-163 มาตรฐาน (AFNOR 2009) . นี่เองที่ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบ
ย่อยสลายทางชีวภาพและความเสถียรของพื้นผิวอินทรีย์ทั้งหมดใน
การพิจารณาเงื่อนไขที่เหมาะสมสำหรับไมโครพืชและในการอ้างอิง
ของดิน ฟักตัวของเชื้อที่ได้รับการดำเนินการในสี่ซ้ำในแน่น
ขวดที่ปิดอยู่ที่ 28 ± 1 องศาเซลเซียสในที่มืด ผสมบ่ม
ถูกสร้างขึ้นมาเทียบเท่ากับ 25 กรัมของดินแห้ง ดิน
มาจากการทดลองภาคสนามที่ตั้งอยู่ใน Feucherolles (ปารีสลุ่มน้ำ
ฝรั่งเศส) ดินเป็น Glossic Luvisol (จำแนก WRB-FAO)
กับพื้นผิวตะกอนดิน (% น้ำหนักแห้ง): 76 ตะกอน, 17 ดินเหนียวและอินทรีย์ 0.9
C. ทั้งหมดตัวอย่างอินทรีย์แห้งที่อุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียสและ 1 มิลลิเมตรพื้นดินได้
เพิ่มขึ้นอยู่กับจำนวนเงินเดียวกันของอินทรีย์คาร์บอน (เทียบเท่ากับ
50 มิลลิกรัมของ TOC ที่เพิ่มขึ้น) แร่ไม่มีถูกเพิ่มเข้ามาที่จุดเริ่มต้นของการ
ฟักตัวของเชื้อเพื่อป้องกันไม่ให้ข้อ จำกัด ของการย่อยสลายสารอินทรีย์
โดยแร่ธาตุที่ยังไม่มีความพร้อมในระดับต่ำ ใช้น้ำพัน-Q น้ำ
เนื้อหาของผสมมีการปรับถึง 240 กรัมต่อกิโลกรัม? 1 DM, ดิน
เทียบเท่าปริมาณน้ำถึงความจุของสนามและในระดับนี้ก็ยังคงอยู่
ในช่วงระยะฟักตัวโดยการเพิ่มน้ำเมื่อจำเป็น
CO2 mineralized เป็น ติดอยู่ใน 10 ml 0.5 M NaOH
แทนที่หลังวันที่ 1, 3, 7, 14, 21, 28, 49, 70 และ 91 วันของการบ่ม
ติด C-CO2 ได้รับการวิเคราะห์โดยสีไหลอย่างต่อเนื่อง
การวิเคราะห์ (การไหลอย่างต่อเนื่อง Skalar วิเคราะห์ เนเธอร์แลนด์)
จลนศาสตร์จากทั้งหมด mineralized C ที่คำนวณได้จากข้อสรุป respired C-CO2 ระหว่างสองวันสุ่มตัวอย่าง การควบคุมการฟักตัวของเชื้อของ
ดินโดยไม่ต้องใส่ตัวอย่างอินทรีย์ได้ดำเนินการตรวจสอบ
ดินพื้นเมืองอินทรีย์แร่ ดังนั้นแร่
ของพื้นผิวอินทรีย์ที่คำนวณได้เป็นความแตกต่างระหว่าง
C-CO2 ที่ผลิตในดินที่มีและไม่มีอินทรีย์
ใส่พื้นผิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินอินทรีย์ Stabilisation
biodegradabilities ของวัตถุดิบเริ่มต้นผสมปุ๋ยหมัก
ครั้ง ผ่านวัดชั้นเอก mineralisation
ในระหว่างการบ่มอินทรีย์ผสมสารควบคุมห้องปฏิบัติการ
ภายใต้เงื่อนไขตามที่อธิบายไว้ในภาษาฝรั่งเศส
มาตรฐาน xpu44-163 ( afnor , 2009 ) นี้ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบ
ที่ย่อยสลายทางชีวภาพและความมั่นคงของวัสดุอินทรีย์ทั้งหมดในเงื่อนไขการพิจารณาที่เหมาะสมสำหรับไมโครฟลอร่า

อ้างอิง และในดิน การ incubations จำนวน 4 ซ้ำในภาชนะปิดฝากระปุกอยู่ที่ 28 ±
1  องศาเซลเซียสในที่มืด ที่บ่มส่วนผสม
ได้เทียบเท่ากับ 25 กรัมของดินแห้ง ดิน
มาจากการทดลองอยู่ใน feucherolles ( ปารีส
อ่างฝรั่งเศส ) ดินเป็น luvisol glossic ( หมวดหมู่ wrb-fao )
กับตะกอนร่วนเนื้อ ( ร้อยละน้ำหนักแห้ง ) : 76 ตะกอนดินและ 0.9
C 17 อินทรีย์อินทรีย์ตัวอย่าง อบที่อุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียส และ 1-mm  พื้นดินถูก
เพิ่มตามปริมาณที่เท่ากันของชั้นเอก ( เทียบเท่า
50 มก. ของ TOC เพิ่ม ) แร่ N เพิ่มที่จุดเริ่มต้นของ incubations เพื่อป้องกันข้อ

สลายอินทรียวัตถุโดยแร่ต่ำ n มี การใช้ milli-q น้ํา
เนื้อหาของการปรับ 240 กรัมต่อกิโลกรัม  1 DM , ดิน
ปริมาณน้ำเท่ากับความจุสนาม และระดับนี้เป็นรักษา
ช่วงระยะฟักตัว โดยการเพิ่มน้ำเมื่อจำเป็น .
mineralised CO2 อยู่ใน 10 ml 0.5 M NaOH
แทนหลังจาก 1 3 , 7 , 14 , 21 , 28 , 49 , 70 และ 91 วัน
ของการบ่มติด C – CO2 ? โดยต่อเนื่อง 7.4
วิเคราะห์ ( ต่อเนื่อง skalar Analyzer , เนเธอร์แลนด์ )
จลนพลศาสตร์ของ mineralised C ทั้งหมดถูกคำนวณโดยการรวม C – CO2 respired ระหว่างสองวันคน ควบคุม incubations ของ
ดินโดยไม่ต้องป้อนข้อมูลตัวอย่างอินทรีย์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา
พื้นเมืองอินทรีย์ C mineralisation . ดังนั้น mineralisation
ของพื้นผิวอินทรีย์คือคำนวณเป็นความแตกต่างระหว่าง
C – CO2 ที่ผลิตในดินโดยไม่ต้องป้อนข้อมูลและพื้นผิวอินทรีย์