With her characteristic dry wit, sh

With her characteristic dry wit, she reflects on the depersonalized nature of the hospital: “in Grand Rounds, they read me like a book. Once I did the teaching, now I am taught.” Despite Professor Bearing’s seemingly compulsive need to repeat her credentials to herself, in the hospital, and in the world of research she admits that “What we have come to think of as me is, in fact, just the specimen jar, just the dust jacket, just the white piece of paper that bears the little black marks.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยปัญญาแห้งที่ลักษณะของเธอ เธอสะท้อนในลักษณะ depersonalized ของโรงพยาบาล: "ในรอบแกรนด์ พวกเขาฉันเช่นหนังสือการอ่าน เมื่อการสอนทำผม ตอนนี้ฉัน:สอน" แม้อาจารย์แบกของค่อนข้างบังคับจำเป็นต้องทำซ้ำข้อมูลประจำตัวของเธอเพื่อตัวเอง โรงพยาบาล และ ในโลกของวิจัยเธอยอมรับว่า "สิ่งที่เรามีมาคิดว่า เป็นฉันเป็น ในความเป็นจริง เพียงแค่ตัวอย่างโถ แค่ฝุ่นเสื้อ เพียงชิ้นสีขาวของกระดาษที่จุดสีดำเล็กๆ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยปัญญาแห้งของเธอลักษณะเธอสะท้อนให้เห็นถึงธรรมชาติ depersonalized ของโรงพยาบาล: "ในรอบแกรนด์พวกเขาผมอ่านเหมือนหนังสือ เมื่อฉันได้เรียนการสอนตอนนี้ผมกำลังสอน. "แม้จะมีศาสตราจารย์แบริ่งของความจำเป็นบีบบังคับดูเหมือนจะทำซ้ำข้อมูลประจำตัวของเธอกับตัวเองอยู่ในโรงพยาบาลและในโลกของการวิจัยที่เธอยอมรับว่า" สิ่งที่เราได้มาคิดว่าฉันคือ ในความเป็นจริงเพียงขวดตัวอย่างเพียงฝุ่นเสื้อเพียงชิ้นสีขาวของกระดาษที่หมีเครื่องหมายสีดำเล็ก ๆ น้อย ๆ . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้วยปัญญาแห้งลักษณะของเธอเธอสะท้อนให้เห็นบน depersonalized ธรรมชาติของโรงพยาบาล : " ในรอบ แกรนด์ก็อ่านเหมือนหนังสือ เมื่อฉันสอน ตอนนี้ผมสอน แม้อาจารย์เรืองที่ดูเหมือนนักเลงต้องซ้ำตัวเธอเองในโรงพยาบาล และในโลกของการวิจัยก็ยอมรับว่า " สิ่งที่เราต้องมาคิดว่าฉันเป็น , ในความเป็นจริง , เพียงขวดตัวอย่างเพียงฝุ่นที่เสื้อ แค่กระดาษแผ่นสีขาวที่หมีสีดำเครื่องหมาย " .