ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่ลูกยากจนคู

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่ลูกยากจนคู่หนึ่ง ตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ชายทุ่ง มีอาชีพทำนา ลูกชายเจริญวัยรุ่นหนุ่ม ได้ช่วยแม่ทำนาและประกอบสัมมาชีพต่าง ๆ เลี้ยงดูมารดาซึ่งชราภาพมากแล้ว ลูกชายเป็นคนขยันขันแข็งในการงาน พยายามที่จะกอบกู้ฐานะของครอบครัว ในฤดูทำนาลูกชายก็ออกไปไถนาตั้งแต่เช้าตามปกติทุกวัน ส่วนแม่เฒ่าก็เตรียมข้าวปลาอาหารไปส่งลูก ที่ท้องนาทุกวัน

อยู่มาวันหนึ่ง ลูกชายก็ออกไปไถนาตามปกติ ส่วนแม่เฒ่าตื่นสายไปหน่อยจึงเตรียมข้าวปลาอาหารช้ากว่าทุกวัน ลูกชายไถนาอยู่ในนารู้สึกหิวข้าว แม่ก็ยังไม่มาส่งข้าวเหมือนทุกวัน ลูกชายก็ได้แต่คอยด้วยความหิว ก็ยังไม่เห็นแม่มาซักที ครั้นเมื่อแม่เฒ่ามาถึงพร้อมกับก่องข้าวที่เคยใส่อาหารมา ด้วยความหิวลูกชายรู้สึกว่าก่องข้าวเล็กนิดเดียว คงไม่พอกิน จึงเกิดโทสะที่คิดว่าแม่นำข้าวมาเพียงนิดหน่อยไม่พอกิน แม่ช่างไม่เห็นใจที่ตนพยายามทำงานเพื่อกอบกู้ฐานะของครอบครัว ทั้งความหิวและความโกรธจนลืมตัว หยิบได้ไม้ท่อนหนึ่งตีแม่ แล้วจึงกินข้าวจนอิ่มแต่ข้าวยังไม่หมดก่อง จึงหวนคิดว่าตนหิวจนตาลาย ได้กระทำร้ายมารดาไปเสียแล้ว รู้สึกเสียใจที่ตนเองได้ทำร้ายแม่จนถึงขั้นมาตุฆาต และได้เข้ามอบตัวสารภาพผิดต่อเจ้าเมือง และขอบวชเพื่อไถ่บาป เจ้าเมืองก็อนุญาต เมื่อบวชก็ได้ปฏิบัติเคร่งครัดในวินัย จนชาวบ้านตลอดจนเจ้าเมืองเลื่อมใสมาก จึงถวายไม่กวาดลานวัดทำด้วยด้ามทองคำ ภายหลังจึงเรียกชื่อหมู่บ้านนั้นว่า “บ้านตาดทอง” พระภิกษุรูปนี้ได้เจริญศีลภาวนาเป็นที่เลื่อมใสของคนทั่วไปทั้งประชาชนที่อยู่หมู่บ้านอื่น ๆ ท่านได้ตั้งจิตที่จะสร้างพระธาตุเจดีย์ สูงชั่วลำตาล จนสำเร็จบริบูรณ์ เรียกว่า “พระธาตุก่องข้าวน้อย” สืบมาจนทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีแม่ลูก ยากจนคู่หนึ่งตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ชายทุ่งมีอาชีพทำนาลูกชายเจริญวัยรุ่นหนุ่มได้ช่วยแม่ทำนาและประกอบสัมมาชีพต่าง ๆ เลี้ยงดูมารดาซึ่งชราภาพมากแล้วลูกชายเป็นคนขยันขันแข็งในการงานพยายาม ที่จะกอบกู้ฐานะของครอบครัวในห้างหุ้นส่วนจำกัดฤดูทำนาลูกชายก็ออกไปไถนาตั้งแต่เช้าตามปกติทุกการธนาคารวันส่วนคุณแม่เฒ่าก็เตรียมคุณข้าวปลาอาหารไปส่งที่คุณลูกที่ท้องนาทุกการธนาคารวัน

ขณะนี้มาการธนาคารวันคุณหนึ่งลูกชายก็ออกไปไถนาตามปกติส่วน แม่เฒ่าตื่นสายไปหน่อยจึงเตรียม ข้าวปลาอาหารช้ากว่าทุกวันลูกชายไถนาอยู่ในนารู้สึกหิวข้าวแม่ก็ยังไม่มาส่งข้าวเหมือนทุกวันลูกชายก็ได้ แต่คอยด้วยความหิวก็ยังไม่เห็นแม่มาซักทีครั้นเมื่อ แม่เฒ่ามาถึงพร้อมกับก่องข้าว ที่เคยใส่อาหารมาด้วยความหิวลูกชายรู้สึกว่าก่องข้าวเล็กนิดเดียวคงไม่พอกินจึงเกิดโทสะที่คิดว่าแม่นำข้าวมาเพียงนิดหน่อยไม่พอกินแม่ช่างไม่เห็นใจที่ตนพยายามทำงาน เพื่อกอบกู้ฐานะของครอบครัวทั้งความ หิวและความโกรธจนลืมตัวหยิบได้ไม้ท่อนหนึ่งตีแม่แล้วจึงกินข้าวจนอิ่ม แต่ข้าวยังไม่หมดก่องจึงหวนคิดว่าตนหิวจนตาลายได้กระทำร้ายมารดาไปเสียแล้วรู้สึกเสียใจ ที่ตนเองได้ทำร้ายแม่จนถึงขั้นมาตุฆาต และได้เข้ามอบตัวสารภาพผิดต่อเจ้าเมืองและขอบวชเพื่อไถ่บาปเจ้าเมืองก็อนุญาตเมื่อบวชก็ได้ปฏิบัติเคร่งครัดในวินัยจนชาวบ้านตลอดจนเจ้าเมืองเลื่อมใสมากจึงถวายไม่กวาดลานวัดทำด้วย ด้ามทองคำภายหลังจึงเรียกชื่อหมู่บ้านนั้น ว่า "บ้านตาดทอง" พระภิกษุรูปนี้ได้เจริญศีลภาวนา เป็นที่เลื่อมใสของคนทั่วไปทั้งประชาชนที่อยู่หมู่บ้านอื่น ๆ ท่านได้ตั้งจิตที่จะสร้างพระธาตุเจดีย์สูงชั่วลำตาลจนสำเร็จ บริบูรณ์เรียกว่า "พระธาตุก่องข้าวน้อย" สืบมาจนทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีแม่ลูกยากจนคู่หนึ่งตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ชายทุ่งมีอาชีพทำนาลูกชายเจริญวัยรุ่นหนุ่มได้ช่วยแม่ทำนาและประกอบสัมมาชีพต่างจะเลี้ยงดูมารดาซึ่งชราภาพมากแล้วลูกชายเป็นคนขยันขันแข็งในการงานพยายามที่จะกอบกู้ฐานะของครอบครัวในฤดูทำนาลูกชายก ็ออกไปไถนาตั้งแต่เช้าตามปกติทุกวันส่วนแม่เฒ่าก็เตรียมข้าวปลาอาหารไปส่งลูกที่ท้องนาทุกวันอยู่มาวันหนึ่งลูกชายก็ออกไปไถนาตามปกติส่วนแม่เฒ่าตื่นสายไปหน่อยจึงเตรียมข้าวปลาอาหารช้ากว่าทุกวันลูกชายไถนาอยู่ในนารู้สึกหิวข้าวแม่ก็ยังไม่มาส่งข้าวเหมือนทุกวันลูกชายก็ได้แต่คอยด้วยความหิวก็ยังไม่เห็นแม่มาซักทีครั้นเมื่อแม่เฒ่ามาถึงพร้อมกับก่องข้า วที่เคยใส่อาหารมาด้วยความหิวลูกชายรู้สึกว่าก่องข้าวเล็กนิดเดียวคงไม่พอกินจึงเกิดโทสะที่คิดว่าแม่นำข้าวมาเพียงนิดหน่อยไม่พอกินแม่ช่างไม่เห็นใจที่ตนพยายามทำงานเพื่อกอบกู้ฐานะของครอบครัวทั้งความหิวและความโกรธจนลืมตัวหยิบได้ไม้ท่อนหนึ่งตีแม่แล้วจึงกิน ข้าวจนอิ่มแต่ข้าวยังไม่หมดก่องจึงหวนคิดว่าตนหิวจนตาลายได้กระทำร้ายมารดาไปเสียแล้วรู้สึกเสียใจที่ตนเองได้ทำร้ายแม่จนถึงขั้นมาตุฆาตและได้เข้ามอบตัวสารภาพผิดต่อเจ้าเมืองและขอบวชเพื่อไถ่บาปเจ้าเมืองก็อนุญาตเมื่อบวชก็ได้ปฏิบัติเคร่งครัดในวินัยจนชาวบ้าน ตลอดจนเจ้าเมืองเลื่อมใสมากจึงถวายไม่กวาดลานวัดทำด้วยด้ามทองคำภายหลังจึงเรียกชื่อหมู่บ้านนั้นว่า " บ้านตาดทอง " พระภิกษุรูปนี้ได้เจริญศีลภาวนาเป็นที่เลื่อมใสของคนทั่วไปทั้งประชาชนที่อยู่หมู่บ้านอื่นจะท่านได้ตั้งจิตที่จะสร้างพระธาตุเจดีย์สูงชั่วลำตาลจนสำ เร็จบริบูรณ์เรียกว่า " พระธาตุก่องข้าวน้อย " สืบมาจนทุกวันนี้