1. Storytelling is interactive. Sto

1. Storytelling is interactive.

Storytelling involves a two-way interaction between a storyteller and one or more listeners. The responses of the listeners influence the telling of the story. In fact, storytelling emerges from the interaction and cooperative, coordinated efforts of teller and audience.

In particular, storytelling does not create an imaginary barrier between the speaker and the listeners. This is part of what distinguishes storytelling from the forms of theatre that use an imaginary “fourth wall.”

Different cultures and situations create different expectations for the exact roles of storyteller and listener—who speaks how often and when, for example—and therefore create different forms of interaction.

The interactive nature of storytelling partially accounts for its immediacy and impact. At its best, storytelling can directly and tightly connect the teller and audience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. storytelling แบบโต้ตอบได้ Storytelling เกี่ยวข้องกับการโต้ตอบสองทางระหว่าง storyteller การฟัง น้อย การตอบสนองของผู้ฟังที่มีอิทธิพลต่อบอกเรื่องราว ในความเป็นจริง storytelling ขึ้นจากการโต้ตอบและร่วมมือ ประสานความพยายามของผู้ชมและรับจ่ายเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง storytelling ไม่สร้างอุปสรรคการจินตภาพระหว่างผู้ฟังที่ นี้เป็นส่วนหนึ่งของอะไรแตกต่างจากรูปแบบของโรงละครที่ใช้การจินตภาพ "สี่ผนัง" storytelling วัฒนธรรมที่แตกต่างและสถานการณ์สร้างความคาดหวังต่างกันบทบาทแน่นอน storyteller และฟัง — ที่พูดความถี่ และ เมื่อ เช่น — จึง สร้างการโต้ตอบในรูปแบบต่าง ๆ ลักษณะแบบโต้ตอบของ storytelling บางส่วนบัญชี immediacy และผลกระทบ ที่ดีสุด storytelling สามารถโดยตรง และแน่นเชื่อมต่อผู้ชมและเบิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. การเล่าเรื่องที่มีการโต้ตอบ. เล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการทำงานร่วมกันสองทางระหว่างนักเล่าเรื่องและหนึ่งหรือผู้ฟังมากขึ้น การตอบสนองของผู้ฟังที่มีอิทธิพลต่อการเล่าเรื่อง ในความเป็นจริงการเล่าเรื่องที่โผล่ออกมาจากการทำงานร่วมกันและร่วมมือประสานงานความพยายามของพนักงานและผู้ชม. โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเล่าเรื่องที่ไม่สร้างอุปสรรคจินตนาการระหว่างผู้พูดและผู้ฟัง นี้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่แตกต่างจากรูปแบบการเล่าเรื่องของโรงละครที่ใช้จินตนาการ "ผนังด้านที่สี่." วัฒนธรรมที่แตกต่างกันและสถานการณ์ที่สร้างความคาดหวังที่แตกต่างกันสำหรับบทบาทที่แน่นอนของการเล่าเรื่องและฟัง-ที่พูดว่าบ่อยครั้งและเมื่อยกตัวอย่างเช่นและจึงสร้าง รูปแบบที่แตกต่างกันของการปฏิสัมพันธ์. ลักษณะการโต้ตอบของการเล่าเรื่องบางส่วนคิดเป็นเร่งด่วนและผลกระทบ ที่ดีที่สุดในการเล่าเรื่องตรงและแน่นสามารถเชื่อมต่อพนักงานและผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . การเล่าเรื่องเป็นแบบโต้ตอบ การเล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์แบบสองทาง

ระหว่างผู้เล่าเรื่องและหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งผู้ฟัง การตอบสนองของผู้ฟังมีอิทธิพลต่อการบอกเรื่องราว ในความเป็นจริง การเล่าเรื่องที่โผล่ออกมาจากปฏิสัมพันธ์และความร่วมมือ ประสานงานความพยายามของผู้ชม เทลเลอร์และ .

โดยเฉพาะการไม่สร้างอุปสรรคในจินตนาการระหว่างผู้พูดและผู้ฟัง นี้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่แตกต่างจากรูปแบบการเล่าเรื่องของโรงละครที่ใช้ผนังสี่จินตนาการ " "

วัฒนธรรมที่แตกต่างและสถานการณ์สร้างความคาดหวังที่แตกต่างกันที่บทบาทของผู้เล่าเรื่อง และผู้ฟังที่พูดบ่อย และเมื่อตัวอย่างเช่น และดังนั้นจึง สร้างรูปแบบที่แตกต่างกันของการปฏิสัมพันธ์

ธรรมชาติแบบโต้ตอบของการบัญชีสำหรับบางส่วนของความเร่งด่วนและผลกระทบ ที่ดีที่สุดของการเชื่อมต่อโดยตรงและแน่นผู้ชม เทลเลอร์ และ