ระดับความอดทนในชีวิตเราเริ่มมีมากขึ้น
ตามอายุที่เพิ่มขึ้นทุกปี
ตามเหตุการณ์ที่เจอะเจอแทบจะทุกวินาที
เคยร้องไห้ตั้งแต่เรื่องเล็กน้อย
จนโตมาเจอเรื่องหนักหนา
เราก็เริ่มอดทนเป็น
โดนแม่ว่า โดนเพื่อนด่า
โดนคนไม่รู้จักเม้นด่าเสียๆ หายๆ
โดนเจ้านายหลอกด่าแบบอ้อมๆ
โดนแย่งแฟน
โดนแย่งเพื่อน
โดนผลักให้ล้ม
โดนตบหน้ากลางที่ประชุม
เราไม่ร้องไห้แล้วนะ
แต่ไม่ใช่ไม่รู้สึกเลย
แค่รู้สึกว่า
โตแล้วนะ
ขี้แงแบบแต่ก่อนไม่ได้แล้ว
มีเหตุผลกับมันมากขึ้น
ถึงแม้บางเหตุการณ์จะไม่มีเหตุผลกับเราเลย
เราเป็นคน
เรามีอารมณ์
แต่นอกเหนือจากทั้งหมดนั้น
เราต้องควบคุมมันได้ด้วย
สติแตกแบบเด็กๆ ไม่ได้แล้ว
เป็นคนทั้งที ต้องเป็นแบบมืออาชีพหน่อย
รับมือกับมัน
แล้วหาทางออกให้ตัวเองกลับมายืนได้อย่างมั่นคงที่สุด
ก็แค่คนมาแย่งของเล่น
ผลักให้เราล้ม
อย่าลืมว่าเมื่อก่อนเราก็จัดการมันได้
หาของเล่นมาใหม่
แล้วก็ลุกขึ้นมาวิ่ง
ชนิดที่จำแทบไม่ได้เลยว่าเคยล้มหัวเข่าเปิดมาก่อน