Ginny nodded, "I know so."Hermione

Ginny nodded, "I know so."

Hermione glanced towards the fireplace, biting her lip.

"Go, I'll cover for you," said Ginny in a loud whisper.

Before Hermione could say anything, Ginny got up and went over to Harry and jumped into his arms, wounding her legs around his waist and snogging him senseless.

Hermione laughed then realized this was her chance to escape. She quickly walked over to the floo and called out her bedroom fireplace.

She tossed her purse onto her bed and glanced at her closed door. Some small part of her knew that she would never have the nerve to do this if she hadn't been drinking, but she didn't really care.

Squaring her shoulders and taking a deep breath, she marched to her door and opened it. In two long strides, she was at Draco's door. She knocked and let herself in without waiting for an answer. She was glad to see that he was still awake, sitting up in his bed, reading a book, a firewhisky tumbler in his hand; his usual nightcap. He glanced over at her and raised an eyebrow, "Back so soon? I thought you'd be gone at least another hour."

Hermione shrugged slightly as she walked slowly into his room, "I decided to come home early."

"Oh? And why's that?" he asked, setting the book aside.

"Because…." she said as she slipped off the dress she was wearing and let it pool at her feet, never once taking her eyes off him, "I have an itch I need you to help scratch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลยต้องนนี่ "ผมรู้นั้นด้วย"เฮอร์ไมโอนี่ glanced ไปทางเตาผิง กัดริมฝีปากของเธอ"ไป ฉันจะครอบคลุมสำหรับคุณ กล่าวว่า นนี่ในกระซิบเสียงดังก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะพูดอะไร นนี่ตื่น และเดินไปที่แฮร์รี่ และกระโดดเข้าไปในแขนของเขา ทำร้ายเธอขารอบเอว และ snogging เขาหมดสติเฮอร์ไมโอนี่หัวเราะ แล้วตระหนักว่า นี่เป็นโอกาสที่เธอจะหลบหนี เธอเดินผ่านไป floo และเรียกเตาผิงห้องนอนของเธออย่างรวดเร็วเธอโยนกระเป๋าของเธอลงบนเตียงของเธอ และ glanced ที่เธอปิดประตู ส่วนบางเล็ก ๆ ของเธอรู้ว่า เธอจะไม่มีเส้นประสาทถ้าเธอไม่ได้รับการดื่ม แต่เธอไม่สนใจจริง ๆยกไหล่ของเธอ และการหายใจลึก ๆ เธอเดินไปที่ประตูของเธอ และเปิดมัน ในสองก้าวยาว เธอเป็นประตูของเดรโก เธอเคาะ และให้ตัวเองโดยไม่รอคำตอบ เธอยินดีที่จะดูว่า เขาก็ยังคงตื่น นั่งอัพในเตียงของเขา อ่านหนังสือ ถ้วยแก้ว firewhisky ในมือของเขา เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเขาตามปกติ เขาพลุ่งพล่านของเธอ และยกคิ้วเป็น "หลังดังนั้นเร็ว ๆ นี้ ผมคิดว่า คุณจะหายไปอีกอย่างน้อยชั่วโมงนี้ "เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่เล็กน้อยขณะเดินช้า ๆ เข้าไปในห้องของเขา, "ฉันตัดสินใจที่บ้านก่อน""โอ้ และทำไม? "เขาถาม การหนังสือ"เพราะ..." เธอกล่าวว่า เธอเล็ดรอดออกจากชุดเธอใส่ และปล่อยให้มันสระว่ายน้ำที่เท้าของเธอ เคยสละดวงตาของเธอปิดเขา "ได้คันฉันต้องการให้คุณช่วยรอยขีดข่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จินนี่พยักหน้า "ฉันรู้ว่าดังนั้น."

เฮอร์ไมโอชำเลืองมองไปทางเตาผิงกัดริมฝีปากของเธอ

"ไปฉันจะครอบคลุมสำหรับคุณ" จินนี่กล่าวว่าในกระซิบดัง ๆ

ก่อนที่เฮอร์ไมโอสามารถพูดอะไรจินนี่ลุกขึ้นและเดินไปที่แฮร์รี่และกระโดดลงไปในอ้อมแขนของเขาบาดเจ็บขาของเธอรอบเอวของเขาและกอดจูบกับเขาหมดสติ

เฮอร์ไมโอหัวเราะแล้วตระหนักในเรื่องนี้เป็นโอกาสของเธอที่จะหลบหนี เธอรีบเดินไป floo และเรียกออกเตาผิงห้องนอนของเธอ

เธอโยนกระเป๋าของเธอบนเตียงของเธอและเหลือบมองไปที่ประตูที่ปิดของเธอ บางส่วนเล็ก ๆ ของเธอรู้ว่าเธอไม่เคยจะมีเส้นประสาทที่จะทำเช่นนี้หากเธอไม่ได้รับการดื่ม แต่เธอไม่ได้จริงๆดูแล

squaring ไหล่ของเธอและการหายใจลึก ๆ เธอเดินไปที่ประตูของเธอและเปิดมัน ในสองก้าวยาวเธอเป็นที่ประตูของเดรโก เธอเคาะและปล่อยให้ตัวเองอยู่ในโดยไม่ต้องรอคำตอบ เธอเป็นคนดีใจที่ได้เห็นว่าเขายังคงตื่นลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงของเขาอ่านหนังสือแก้ว firewhisky ในมือของเขา; หมวกตามปกติของเขา เขาเหลือบมองไปที่เธอและยกคิ้ว "กลับดังนั้นเร็ว ๆ นี้หรือไม่ฉันคิดว่าคุณจะหายไปอีกอย่างน้อยชั่วโมง."

เฮอร์ไมโอยักไหล่เล็กน้อยขณะที่เธอเดินช้าลงในห้องของเขา "ผมตัดสินใจที่จะมาบ้านก่อน."

"โอ้? และทำไมที่?" เขาถามว่าการตั้งค่าหนังสือกัน

"เพราะ…." เธอกล่าวว่าขณะที่เธอเล็ดรอดออกจากชุดที่เธอสวมและปล่อยให้สระว่ายน้ำที่เท้าของเธอไม่เคยละสายตาเธอออกเขาว่า "ผมมีอาการคันฉันต้องการให้คุณช่วยให้รอยขีดข่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จินนี่พยักหน้า " ฉันรู้แล้ว "เฮอร์ไมโอนี่เหลือบมองไปยังเตาผิง กัดริมฝีปากของเธอ" ไปเถอะ ผมจะปกป้องคุณ " บอกว่าจินนี่กระซิบดัง ๆก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะพูดอะไร จินนี่ลุกขึ้นและเดินไปที่แฮร์รี่และกระโดดเข้าไปในแขนของเขา บาดเจ็บขารอบเอวของเขาและจูบเขาหมดสติเฮอร์ไมโอนี่หัวเราะแล้วรู้ว่านี่เป็นโอกาสของเธอที่จะหลบหนี เธอรีบเดินไปที่ฟลูเรียกเตาผิงห้องนอนของเธอเธอโยนกระเป๋าลงบนเตียง เธอเหลือบมองที่ประตูปิดของเธอ บางส่วนเล็ก ๆของหล่อนรู้ว่าหล่อนไม่เคยกล้าที่จะทำ ถ้าเธอไม่ได้ดื่ม แต่เธอไม่ได้สนใจจริงๆยกไหล่ของเธอ และสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเดินไปที่ประตู และเปิดมัน สองก้าวยาว เธออยู่นั่นคือประตู เธอเคาะให้ตัวเองโดยไม่รอคำตอบ เธอยินดีที่เห็นเขายังตื่น ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงของเขา อ่าน หนังสือ แก้ว firewhisky ในมือของเขาดูปกติของเขา เค้ามองไปที่เธอ และยกคิ้ว " กลับมาเร็วจัง ฉันคิดว่าคุณจะหายไปอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง "เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่เล็กน้อย เธอเดินช้าๆ เข้าไปในห้องของเขา " ฉันตัดสินใจที่จะกลับบ้านเร็ว "" โอ้ ทำไม ? " เขาถาม วางหนังสือไว้ข้างๆ" เพราะ . . . . . . . " เธอพูดขณะที่เธอหลุดออกจากชุดที่เธอใส่ และให้มันว่ายที่เท้าของเธอ ไม่เคยถ่ายตาของเธอออก เขา " ฉันมีความปรารถนาที่ฉันต้องการให้คุณช่วยเกา