Early one day, Jian Chen slowly ope

Early one day, Jian Chen slowly opened his eyes from his crossed-legged position once more to show that he had finished last nights training. Immediately extending both arms palmside up, a light round ball gradually came into view. He flipped the beautiful ball into the air from his hands and watched it fall towards the ground where it came to a stop as both his hands were focused on it.

Hearing only the slightest of sounds, Jian Chen clapped his tiny hands together as if they were 2 steel plates and started to do pushups on the normally soft ground, occasionally bringing his head so close to the ground he could kiss it and even left an imprint on the ground afterwards.

Looking at his own hard work with a joyous smile, Jian Chen laughed. Half a year after the Saint Test, Jian Chen had already finished the cultivation stage of the first principle of the Azulet Sword Law. This meant that he officially started to cultivate the Saint Force without having to assimilate it into his own body. His cultivation rate was extremely fast, so fast that in the span of a just few years, he had already reached an astounding result. As he was now, he could use the Saint Force that was stored inside of him to reinforce his hands so that they could break through stone without effort.

Early in the morning, Jian Chen walked out of his room to wander around the Changyang Mansion alone. However, a group of patrolmen were walking around at the time spotted him, with each member having a different expression on their faces. Some had a mocking look, while some looked at him with disdain, but very few looked at him with pity. The fact that Jian Chen was a cultivation cripple had long ceased to be a secret within the clan, and so even the guards that patrolled the mansion had started to look at him differently.

But Jian Chen turned a blind eye towards them. His stomach was growling from hunger, and so Jian Chen had decided with a small sigh that it was time to head towards the kitchens.

It had been a long time since he had accompanied his mother to the dining halls to eat together. Nowadays, he would go to the kitchens himself to eat breakfast, and would only eat lunch and dinner together with his mother and some of his aunts.

When Jian Chen reached the kitchens, over a hundred servants could be seen running about. The kitchen was a tremendous mess due to the stove where it stood like a smoking hot steamer basket.

“Oh! Isn’t this the fourth master? The fourth master has come to the kitchens! Ai, this isn’t the proper place for someone as pampered as fourth master to be. The kitchens are for lowly servants like us, so why have you come here?” The teasing voice of a 20 year old servant came calling out. Judging by his odd tone of voice, it was clear to tell that he was mocking Jian Chen.

Another voice continued straight after the first servant, “If my guess is correct, then fourth master came down to the kitchens to get some steamed buns. But that’s weird, why isn’t the fourth master eating at the dining halls with the rest of the clan? Has he wronged himself and so wanted to eat the steamed buns from the kitchens? These steamed buns are only fit for us lowly servants and guards to eat however.” Another 30 year old servant continued to sneer at Jian Chen.

Upon hearing the two people talk, the other servants in the kitchen all started to look at the spectacle. Both of these servants had the support of some of the superiors; for example, the 20 year old servant was not only introduced by Changyang Ba’s first wife Ling Long, but he was also the servant of Jian Chen’s eldest aunt. Rumors had it that Ling Long had hired him because he was a family relative, but because his body had lacked the power, he could only work in the kitchens.

As for the 30 year old servant that spoke second, his brother is the group leader of the Changyang mansion guards.

Hearing the two servants mock him, Jian Chen could only narrow his eyes slightly as anger flashed through his eyes. Biting back any sort of rebuke, he moved towards the giant steamer basket and held his hand out to take off the lid of it before all of a sudden, two giants hands came out of nowhere and quickly moved the steamer basket away from him.

“I should really bring these steamed buns to the guards right away, our honored guards haven’t yet eaten breakfast yet after all.” Whisking away the basket, the servant muttered out loud as he exited from the kitchens, “What a crying shame, the fourth lady gave birth to a good for nothing cripple.”

At that last remark, Jian Chen went rigid. At last, the anger within his heart had finally broke free! Without saying a word, his legs blurred as both of his legs stamped across the ground. Reaching the servant with the steamer basket within a few seconds, he raised one fist and brought it down onto the servant’s back!

“Bang!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันหนึ่งต้นเดือน เฉินเจียนค่อย ๆ เปิดตาของเขาจากตำแหน่งข้ามขาของเขาอีกครั้งเพื่อแสดงว่า เขาจบคืนสุดท้ายการฝึกอบรม ทันทีขยาย palmside แขนทั้งสองขึ้น ลูกกลมแสงค่อย ๆ เข้ามาดู เขาพลิกบอลสวยงามไปในอากาศจากมือของเขา และดูมันตกไปสู่พื้นดินที่มันก็จะหยุดมือของเขาทั้งสองถูกเน้นอยู่ได้ยินเท่านั้นน้อยที่สุดของเสียง เฉินเจียนปรบมือเพื่อเรียกมือเล็ก ๆ ของเขากันว่าพวกเขามีแผ่นเหล็ก 2 และเริ่มทำวิดพื้นบนพื้นนุ่มปกติ มอบหัวให้ใกล้กับพื้นดิน เขาสามารถจูบมัน และแม้บางครั้งเหลือประทับบนพื้นดินภายหลังมองที่ตัวเองทำงานหนัก ด้วยรอยยิ้มความสุข เฉินเจียนหัวเราะ ครึ่งปีหลังจากทดสอบเซนต์ เฉินเจียนได้เสร็จขั้นตอนการเพาะปลูกของกฎหมายดาบ Azulet หลักแรกแล้ว นี้หมายความ ว่า เขาเริ่มปลูกเซนต์แรง โดยไม่ต้องดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาเอง อัตราของเขาปลูกได้เร็วมาก รวดเร็วว่า ภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่ปี เขาแล้วได้ผลลัพธ์ที่น่าประหลาดใจ ขณะที่เขาอยู่ เขาสามารถใช้แรงเซนต์ที่ถูกเก็บไว้ภายในเขาหนุนมือของเขาเพื่อให้พวกเขาสามารถตัดผ่านหินโดยไม่พยายามเช้าตรู่ เฉินเจียนเดินจากห้องของเขาจะเดินไปรอบ ๆ คฤหาสน์ Changyang เพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตาม กลุ่มของตรากำลังเดินรอบในเวลาที่เห็นเขา ด้วยสมาชิกแต่ละคนมีการแสดงออกที่แตกต่างกันบนใบหน้า ดู mocking ในขณะที่บางคนมองไปที่เขารังเกียจ แต่น้อยมากมองไปที่เขา ด้วยสงสารบางครั้ง ความจริงว่าเฉินเจียนคนพิการปลูกได้หยุดยาวความลับภายในกองทัพ และเริ่มจะมองไปที่เขาแตกต่างกันดังนั้นแม้ยามที่มนคฤหาสน์แต่เฉินเจียนเปิดตาคนตาบอดที่ต่อพวกเขา กระเพาะอาหารของเขาก็คำรามจากความหิว และดังนั้น เฉินเจียนได้ตัดสินใจกับการถอนหายใจเล็กว่า มันเป็นเวลาที่จะมุ่งหน้าสู่ห้องครัวจะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เขาได้มาพร้อมกับแม่ของเขาสู่ห้องโถงรับประทานอาหารเพื่อรับประทานกัน ในปัจจุบันนี้ เขาจะไปครัวตัวเองเพื่อรับประทานอาหารเช้า และจะเท่านั้นรับประทานอาหารร่วมกับมารดาและป้าของเขาบางเมื่อเฉินเจียนถึงครัว ข้าราชการกว่าร้อยอาจได้ทำงานเกี่ยวกับ ห้องครัวเป็นระเบียบอย่างมากเนื่องจากเตาที่มันยืนเช่นตะกร้านึ่งร้อนสูบบุหรี่"โอ้ ไม่หลักสี่ หลักสี่มาห้องครัว Ai นี้ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมสำหรับคนเป็นเป็นสี่หลักจะ ห้องครัวมีสำหรับข้าต่ำต้อยเช่นเรา ดังนั้น ทำไมมีคุณมาที่นี่" เสียงล้อเล่นของราชการอายุ 20 ปีมาโทรออก ตัดสิน โดยน้ำเสียงของเขาแปลก มันเป็นที่ชัดเจนจะบอกว่า เขาถูกเยาะเย้ยเฉินเจียนเสียงอื่นต่อตรงหลังจากข้าราชการแรก "ถ้าฉันเดาถูกต้อง แล้วหลักสี่มาลงครัวรับซาลาเปาบาง แต่ที่แปลก ทำไมไม่หลักสี่ได้รับการรับประทานอาหารที่ห้องโถงรับประทานอาหารกับส่วนเหลือของกองทัพหรือไม่ เขามีท่านเอง และดังนั้น อยากกินขนมปังนึ่งจากห้องครัว นึ่งขนมเหล่านี้มีเพียง "พอดีสำหรับเราต่ำต้อยพวกข้าราชการและเจ้าหน้าที่กินอย่างไรก็ตาม ข้าราชการอายุ 30 ปีอื่นยังคงไยไพที่เฉินเจียนเมื่อได้ยินสองคนคุย คนรับใช้อื่น ๆ ในครัวทั้งหมดเริ่มมองปรากฏการณ์ ทั้งข้าราชการเหล่านี้มีการสนับสนุนของผู้บังคับบัญชา เช่น ข้าราชการอายุ 20 ปีไม่เฉพาะแนะนำเมียคนแรก Changyang บาลิงยาว แต่เขาเป็นคนใช้ของป้าคนโตของเฉินเจียน ข่าวลือก็ยาวลิงที่ได้จ้างเขา เพราะเขาเป็นญาติครอบครัว แต่ เพราะร่างกายของเขาได้ขาดพลัง เขาสามารถทำงานในครัวสำหรับข้าราชการอายุ 30 ปีที่พูดสอง พี่ชายของเขาเป็นผู้นำกลุ่มเจ้าหน้าที่ Changyang แมนชั่นได้ยินมหาดเล็กสองจำลองเขา เฉินเจียนอาจเฉพาะแคบตาเล็กน้อยเป็นความโกรธที่ประกายผ่านสายตาของเขา กัดกลับเรียงลำดับใด ๆ ของตำหนิ เขาย้ายไปทางตะกร้ายักษ์นึ่ง และก็มือของเขาที่จะปิดฝาของมันก่อนทั้งหมดฉับพลัน มือสองยักษ์ใหญ่มาจากไหน และได้อย่างรวดเร็วย้ายตะกร้านึ่งห่างจากเขา"ฉันจริง ๆ ควรนำขนมปังเหล่านี้นึ่งไปยามทันที ยามเป็นเกียรติของเรายังไม่ได้กินอาหารเช้ายังหลังจากทั้งหมด" Whisking ห่างตะกร้า ญี่ปุ่นคนรับใช้ออกเสียง ตามเขาออกจากห้องครัว "ร้องไห้อับอาย เลดี้สี่ให้กำเนิดดีสำหรับไม่มีอะไรทำลาย"ที่หมายเหตุว่าครั้งสุดท้าย เฉินเจียนไปแข็ง ในที่สุด ความโกรธภายในใจเขามีจนยากจนฟรี ไม่ มีคำพูด เบลอเป็นขาทั้งสองขาของเขาประทับทั่วพื้นดิน ข้าราชการกับตะกร้านึ่งภายในไม่กี่วินาที เขายกกำปั้นหนึ่ง และนำลงบนหลังของข้า"บาง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันหนึ่งเจี้ยนเฉินอย่างช้าๆเปิดตาของเขาจากตำแหน่งข้ามขาของเขาอีกครั้งเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาได้เสร็จสิ้นการฝึกอบรมคืนที่ผ่านมา ทันทีที่การขยายแขนทั้งสองข้างขึ้น palmside ลูกกลมแสงค่อยๆเข้ามาในมุมมอง เขาพลิกบอลที่สวยงามไปในอากาศจากมือของเขาและเฝ้าดูมันตกสู่พื้นดินที่มันมาหยุดขณะที่ทั้งสองมือของเขากำลังจดจ่ออยู่กับมัน. ได้ยินเพียงน้อยที่สุดของเสียงเจี้ยนเฉินตบมือของเขาเล็ก ๆ ด้วยกันราวกับว่าพวกเขา 2 แผ่นเหล็กและเริ่มที่จะทำวิดพื้นบนพื้นดินตามปกตินุ่มบางครั้งนำศีรษะของเขาเพื่อให้ใกล้เคียงกับพื้นดินที่เขาจะจูบมันและยังได้ฝากรอยเท้าบนพื้นดินหลังจากนั้น. มองไปที่การทำงานอย่างหนักของเขาเองด้วยรอยยิ้มความสุขเจี้ยน เฉินหัวเราะ ครึ่งปีหลังแซงทดสอบเจี้ยนเฉินได้เสร็จสิ้นขั้นตอนการเพาะปลูกของหลักการแรกของกฎหมาย Azulet ดาบแล้ว นี้หมายความว่าเขาอย่างเป็นทางการเริ่มต้นที่จะปลูกฝังเซนต์กองทัพโดยไม่ต้องดูดซึมมันเข้าไปในร่างกายของตัวเอง อัตราการเพาะปลูกของเขาคือเร็วมากอย่างรวดเร็วว่าในช่วงเวลาเพียงไม่กี่ปีเขาได้มาถึงแล้วผลที่น่าประหลาดใจ ขณะที่เขากำลังตอนนี้เขาสามารถใช้นักบุญกองทัพที่ถูกเก็บไว้ภายในของเขาที่จะเสริมสร้างมือของเขาเพื่อให้พวกเขาสามารถตัดผ่านหินไม่มีความพยายาม. ในช่วงเช้าที่เจี้ยนเฉินเดินออกมาจากห้องของเขาที่จะเดินไปรอบ ๆ คฤหาสน์ Changyang เพียงอย่างเดียว . อย่างไรก็ตามกลุ่มของสายตรวจกำลังเดินไปรอบ ๆ ในเวลาที่เห็นเขากับสมาชิกแต่ละคนมีการแสดงออกที่แตกต่างกันบนใบหน้าของพวกเขา บางคนมีลักษณะเยาะเย้ยขณะที่บางคนมองเขาด้วยความรังเกียจ แต่น้อยมากที่มองเขาด้วยความสงสาร ความจริงที่ว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนพิการการเพาะปลูกได้หยุดยาวที่จะเป็นความลับที่อยู่ในตระกูลและดังนั้นแม้ยามลาดตระเวนคฤหาสน์ได้เริ่มที่จะมองไปที่เขาแตกต่างกัน. แต่เจี้ยนเฉินเปิดตาตาบอดต่อพวกเขา กระเพาะอาหารของเขาถูกคำรามจากความหิวและเพื่อให้เจี้ยนเฉินได้ตัดสินใจกับถอนหายใจเล็ก ๆ ว่ามันเป็นเวลาที่จะมุ่งหน้าไปทางห้องครัว. จะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่ที่เขาได้มาพร้อมกับแม่ของเขาห้องอาหารที่จะกินด้วยกัน ปัจจุบันเขาจะไปจากห้องครัวของตัวเองที่จะกินอาหารเช้าและมีเพียงจะกินกลางวันและอาหารเย็นร่วมกันกับแม่ของเขาและบางส่วนของป้าของเขา. เมื่อเจี้ยนเฉินถึงห้องครัวที่กว่าร้อยคนรับใช้จะเห็นการทำงานเกี่ยวกับ ห้องครัวเป็นระเบียบอย่างมากเนื่องจากเตาที่มันยืนอยู่เช่นตะกร้าหวดร้อนสูบบุหรี่. "โอ้! นี้ไม่ได้เป็นหลักที่สี่? ต้นแบบที่สี่ได้มาถึงห้องครัว! Ai นี้ไม่ได้เป็นสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับคนที่เอาใจเป็นหลักที่สี่จะเป็น ห้องครัวที่มีข้าราชการต่ำต้อยเช่นเดียวกับเราดังนั้นจึงมีคุณมาที่นี่? "เสียงล้อเล่นของข้าราชการอายุ 20 ปีมาโทรออก ตัดสินโดยเสียงแปลกของเสียงของเขามันเป็นที่ชัดเจนที่จะบอกว่าเขาถูกเยาะเย้ยเจี้ยนเฉิน. เสียงอีกอย่างต่อเนื่องตรงหลังจากข้าราชการแรก "ถ้าฉันเดาถูกต้องแล้วต้นแบบที่สี่ลงมาจากห้องครัวที่จะได้รับขนมปังนึ่งบาง แต่ที่แปลกว่าทำไมไม่ได้เป็นหลักที่สี่การรับประทานอาหารที่ห้องอาหารกับส่วนที่เหลือของตระกูลหรือไม่ เขาได้อธรรมต่อตัวเองและเพื่อต้องการที่จะกินขนมปังนึ่งจากห้องครัวหรือไม่ ขนมปังนึ่งเหล่านี้เป็นเพียงพอดีสำหรับเราคนรับใช้ที่ต่ำต้อยและยามจะกินอย่างไร. "อีก 30 ปีคนรับใช้เก่ายังคงหัวเราะเยาะที่เจี้ยนเฉิน. เมื่อได้ยินทั้งสองคนพูดคุยข้าราชการอื่น ๆ ในห้องครัวทั้งหมดที่ตั้งขึ้นจะมองไปที่ปรากฏการณ์ ทั้งของข้าราชการเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากบางส่วนของผู้บังคับบัญชานั้น ตัวอย่างเช่นคนรับใช้เก่า 20 ปีไม่ได้ถูกนำมาใช้โดยเฉพาะภรรยาคนแรก Changyang บาหลิงนาน แต่เขายังเป็นคนรับใช้ของป้าคนโตเจี้ยนเฉินฯ มีข่าวลือกันว่าหลิงยาวได้รับการว่าจ้างเขาเพราะเขาเป็นญาติในครอบครัว แต่เป็นเพราะร่างกายของเขาได้ขาดอำนาจที่เขาจะสามารถทำงานในห้องครัว. ในฐานะที่เป็นคนรับใช้ 30 ปีเก่าที่พูดสองพี่ชายของเขาเป็นผู้นำกลุ่ม ของ Changyang ยามคฤหาสน์. ได้ยินใช้ทั้งสองคนเยาะเย้ยเขาเจี้ยนเฉินเท่านั้นที่สามารถทำการดวงตาของเขาเล็กน้อยในขณะที่ความโกรธประกายผ่านดวงตาของเขา กัดกลับการเรียงลำดับของการตำหนิใด ๆ ที่เขาย้ายไปตะกร้าเรือกลไฟยักษ์และจับมือของเขาออกจะปิดฝาของมันก่อนที่ทั้งหมดในทันทีที่สองยักษ์ใหญ่มือออกมาจากที่ไหนมาได้อย่างรวดเร็วและย้ายตะกร้าหวดออกไปจากเขา. " ผมควรจะนำขนมปังนึ่งเหล่านี้เพื่อยามได้ทันทียามเกียรติของเรายังไม่ได้รับประทานอาหารเช้าเลยหลังจากทั้งหมด. "ตีห่างตะกร้าทาสพึมพำออกมาดัง ๆ ในขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องครัว" สิ่งที่เป็นความอัปยศร้องไห้ ผู้หญิงที่สี่ให้กำเนิดที่ดีสำหรับคนพิการไม่มีอะไร. " ที่ว่าคำพูดที่ผ่านมาเฉินเจี้ยนไปแข็ง สุดท้ายความโกรธในหัวใจของเขาได้ในที่สุดก็หลุดออกมา! โดยไม่พูดอะไรสักคำ, ขาของเขาเบลอเป็นทั้งสองขาของเขาประทับทั่วพื้นดิน ถึงคนรับใช้กับตะกร้าหวดภายในไม่กี่วินาทีเขายกกำปั้นหนึ่งและนำมันลงบนผู้รับใช้ของ! "แบง!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันนึง เจี้ยนเฉินค่อยๆเปิดดวงตาของเขาข้ามขาตำแหน่งอีกครั้ง เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาได้เสร็จสิ้นการฝึกอบรมคืนสุดท้าย เดี๋ยวนี้ขยายแขนทั้งสอง palmside ขึ้น แสงสว่างรอบบอลค่อยๆ เข้ามาดู เขาพลิกบอลสวยในอากาศจากมือของเขา และเฝ้าดูมันตกสู่พื้นดินที่มันมาหยุดที่มือทั้งสองข้างของเขาถูกมุ่งมันได้ยินเท่านั้นแม้แต่น้อย เสียง เจี้ยนเฉิน clapped มือเล็กๆของเขาถ้าเขามี 2 แผ่นเหล็ก เริ่มทำ pushups บนพื้นดินอ่อนปกติ บางครั้งนำหัวของเขาอยู่ใกล้พื้นดิน เขาจะจูบมันและยังทิ้งรอยบนพื้นหลังดูตั้งใจทำงานของตัวเองด้วยรอยยิ้มสนุกสนาน เจี้ยนเฉินหัวเราะ ครึ่งปีหลังเซนต์ทดสอบเจี้ยนเฉินได้เสร็จสิ้นการขั้นตอนของหลักการแรกของ azulet ดาบกฎหมาย แสดงว่าเขาเริ่มฝึกฝนนักบุญบังคับโดยไม่ต้องซึมซับมันเข้าไปในร่างกายของเขาเอง อัตราการปลูกของเขารวดเร็วมาก เร็วมาก ในช่วงเพียงไม่กี่ปี เขามีแล้วถึงผลที่น่าอัศจรรย์ . เป็นเขาตอนนี้ เขาอาจใช้เซนต์แรงที่ถูกเก็บไว้ในของเขาเพื่อเสริมสร้างมือของเขาเพื่อให้พวกเขาสามารถทำลายหินโดยไม่ต้องพยายามในตอนเช้า เจี้ยนเฉินเดินออกมาจากห้องเพื่อเดินรอบ changyang แมนชั่นคนเดียว อย่างไรก็ตาม กลุ่มสายตรวจเดินรอบ ๆเวลาที่เห็นเขา กับสมาชิกแต่ละคนต่างมีการแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขา บางมีล้อดู ในขณะที่บางคนมองเขาด้วยการดูถูกเหยียดหยาม แต่น้อยมาก มองเขาด้วยความสงสาร ความจริงที่ว่า เจี้ยนเฉินเป็นคนพิการมีการหยุดยาวจะเป็นความลับภายในตระกูล และดังนั้น แม้แต่ยามที่ตรวจตราคฤหาสน์เริ่มมองเขาแตกต่างกันออกไปแต่เจี้ยนเฉินปิดตาต่อพวกเขา ท้องของเขาก็ร้องเพราะความหิว และเจี้ยนเฉิน ได้ตัดสินใจกับถอนหายใจเล็กๆนั้นมันเป็นเวลาที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องครัวมันได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เขามีพร้อม แม่ของเขาไปยังห้องอาหารเพื่อทานข้าวด้วยกัน ทุกวันนี้ เขาจะไปที่ห้องครัวตัวเอง กินข้าวเช้า และจะกินมื้อเที่ยง และมื้อเย็น ด้วยกันกับแม่ของเขาและป้าของเขาเมื่อเจี้ยนเฉินถึงครัว ร้อยกว่าข้าราชการได้ทำงานเกี่ยวกับ ครัวยุ่งเหยิงวุ่นวายอย่างมาก เนื่องจากเตาที่ยืนอยู่เหมือนสูบบุหรี่ร้อน Steamer ตะกร้า" โอ้ ! นี่ไม่ใช่อาจารย์ที่ 4 ? นายสี่มาเข้าครัวแล้ว ไอ นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมสำหรับคนที่เอาใจเป็นสี่หลักเป็น ครัวสำหรับข้าราชการชั้นต่ำอย่างพวกเรา แล้วคุณมาที่นี่ทำไม ? " ล้อเลียนเสียงของคนรับใช้เก่า 20 ปีมาโทรออก ฟังจากน้ำเสียงแปลกของเขา เสียง มันก็ชัดเจนว่าเขาเยาะเย้ยเจี้ยนเฉินอีกเสียงยังคงตรงหลังจากที่คนรับใช้ก่อน " ถ้าผมเดาไม่ผิด แล้วอาจารย์สี่ ลงมาที่ห้องครัวเพื่อเอาขนมปังนึ่ง แต่มันก็แปลกนะ ทำไมมันไม่กิน 4 ท่านที่ห้องอาหารกับส่วนที่เหลือของครอบครัว ? เขาทำผิดกับตัวเองแล้วอยากกินซาลาเปา จากครัว เหล่านี้ซาลาเปาก็เหมาะแล้วสำหรับเราผู้ต่ำต้อยทาสและทหารกินแต่ " คนรับใช้เก่าอีก 30 ปียังคงยิ้มเยาะ เจี้ยนเฉินเมื่อได้ยินคน 2 คนคุยกัน ข้าราชการอื่น ๆ ในครัว ทุกคนเริ่มมองปรากฏการณ์ ทั้งข้าราชการเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากบางส่วนของผู้บังคับบัญชา ตัวอย่างเช่น อายุ 20 ปี คนรับใช้ก็ไม่เพียง แต่แนะนำโดย changyang BA ก่อนภรรยาลิงยาว แต่เขาเป็นคนรับใช้ของเจี้ยนเฉินคนโตป้า มีข่าวลือว่าหลิงนานได้จ้างเขาเพราะเขาเป็นญาติ แต่เพราะร่างกายของเขาได้ขาดพลัง เขาสามารถทำงานในครัวสำหรับ 30 ปีคนรับใช้ที่พูดสอง น้องชายของเขาคือผู้นำกลุ่มของ changyang คฤหาสน์ยามเสียงคนรับใช้สองคนเยาะเย้ยเขา เจี้ยนเฉินอาจจะแคบเล็กน้อย ความโกรธ ประกายตาของเขาผ่านดวงตาของเขา กัดกลับเรียงลำดับใด ๆของการตำหนิเขาย้ายไปยังตะกร้านึ่งอาหารยักษ์และจับมือของเขาออกเพื่อถอดฝามาก่อน จู่ๆ สองยักษ์มือโผล่มาจากไหนไม่รู้ แล้วรีบย้าย Steamer ตะกร้าไปจากเขา" ฉันควรนำเหล่านี้ ซาลาเปา กับการ์ดทันที ของเราได้รับเกียรติทหารยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย " whisking ห่างตะกร้า ผู้รับใช้พึมพำออกมาขณะที่เขาออกจากห้องครัว , " สิ่งที่น่าอาย ผู้หญิงที่ให้กำเนิดที่ไม่มีอะไรดี คนพิการ”ที่ล่าสุดหมายเหตุเจี้ยนเฉินก็แข็ง ในที่สุดความโกรธภายในหัวใจของเขา สุดท้าย ก็เสียฟรี โดยไม่พูดอะไร ขาของเขาเบลอเป็นขาทั้งสองประทับทั่วพื้นดิน ถึงคนใช้กับ Steamer ตะกร้าภายในไม่กี่วินาที เขายกหมัดเดียวและนำมันลงบนทาสกลับมา" ปัง ! "