- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
After they had walked for a while,
After they had walked for a while, a familiar sight appeared in front of Shin and Schnee. Needless to say, it was Tsuki no Hokora.
Because the wooden sign at the door said 『The storekeeper has left home』, it seemed like the store was already closed. Naturally it was locked, but Shin was the owner, and Schnee was registered as an employee. So the lock automatically opened when Shin put his hand on the door, and the door swung open.
The store hadn’t changed much from the last time that Shin visited, and there was a faint scent of dinner in the air.
“It can’t be helped, my stomach is grumbling.”
“I’m hungry~”
Shin held his belly, and Yuzuha, who had been silent for a long time, also raised its voice. Whether it could read the mood or not, it appeared to be bored because it had hardly barked while they had traveled with Wilhelm and Rashia. Now it was being carried by Shin.
“It’s just the right time, let’s have dinner first.”
They both nodded at Schnee’s proposal as she canceled her disguise, and then the sound of a person running loudly, probably from the main room to the counter’s interior, was heard.
“Master!!”
Surprised Tiera
It was Tiera, who was tending the store. She had probably heard the sound of the bell chime when they entered the store.
She appeared to be out of breath while holding a kitchen knife. She might have been in the middle of cooking as not even a little sense of danger came from her.
“Calm down. You are too flustered.”
“S-Sorry. But, as I wrote in the message card, a person came and told me he was master’s acquaintance, and then he left some amazing things behind!!”
Though the person in question was right in front of her, it seemed like she hadn’t noticed yet, probably because of her panicked state.
“Is this person the one?”
“AHH! T-That’s certainly right, but…Eh? Why are Shin and master together?”
Tiera became aware of Shin’s existence only after Schnee stepped sideways. But now the question of why the two people were together came out from her mouth.
It was because Tiera thought that her master should still be in the Wraith Plains and had no clue as to why the two of them were together. Aside from Schnee, Shin should still be in the plains when one thought about it with this world’s common sense.
“Just some various things have happened. Can we have dinner before we move on to the detailed story?”
“Because we had a bit of a complicated situation yesterday, it might take a long time to explain.”
*Sigh* “I understand…then Shin too, is gonna eat with us?”
Tiera, who didn’t know the circumstances, responded to Shin who talked like it was only natural.
“Of course he will.”
“Eh? Of course…what?”
“…Come to think of it, no one has told you yet, right Tiera? This person here is the ‘Manager’ of Tsuki no Hokora, Shin.”
Schnee smoothly dropped a bomb there.
“The man..a..ger?…Ah, the manager…THE MANAGEERRR!?”
It took a while for the word, “manager” to register in Tiera’s brain.
Tiera’s reaction when she finally understood what Schnee meant was as followed; she opened her eyes wide, her mouth formed an ‘O’ shape, and she almost dropped the kitchen knife she was holding. She was indeed easy to read.
“Isn’t she is a bit too surprised?”
“Because the common knowledge among the general public is that you don’t exist anymore, it’s no wonder that she is so surprised.”
“Who wouldn’t be surprised!? The manager, the… legendary manager!?”
“Eh? What? Am I known as the legendary manager?”
“That’s not it!! I mean a High Human!!”
“But, didn’t I tell you that when we first met?”
“Normally no one would believe it…”
The scene of Tiera losing her composure alone was amusing, but Shin was beginning to think that this might be the normal response. Like Tiera said, normally if someone said “I am High Human” or something like that, no one would take them seriously. But the best witness, Schnee Raizar, was here. Because she wouldn’t mistake the person she had actually served, it could be said that her testimony about Shin being the real deal, a High Human, was the definite proof. In the meantime, Tiera’s face turned pale.
“I’m terribly sorry, I didn’t realize you were the manager!!”
“Yes?”
“Kuu!”
She was completely transformed from the shock. Tiera bowed vigorously.
This time, it was Shin’s turn to be surprised.
What was she thinking of, because Yuzuha put its paw on the lowered head of Tiera, and Shin also stopped her immediately.
(This is…that, huh? That feeling when the other party casually speaks to their superior. Even though I experienced that shock, I still got flustered.)
The partner with whom Shin got along with, at his old part-time job, was in fact the shop manager, so he could understand a bit of Tiera’s feelings. Though it wasn’t a straight comparison, the partner who unbeknownst talked overly familiarly with their superior, often fretted and felt embarrassed when they found out.
Seeing Tiera in a flustered state made Shin unconsciously feel some pity.
“Don’t worry about it. I understand your feelings.”
“Eh? Oh, yes.”
While nodding, he put his hand on Tiera’s shoulder.
Of course, Tiera didn’t know that Shin’s thoughts expressed understanding, and his action caused her to become even more confused.
“No, really, don’t mind it. It’s weird and embarrassing for me too, if you obey respectfully at this point.”
“R-Really? You won’t say something like, ‘Get out of here’?”
“I won’t say it!?”
What kind of unreasonable action was this!? He wanted to retort.
After that, they talked for a little while, and it concluded in the same manner as before. Aside from Shin being Schnee’s master, because there was more trouble when Yuzuha was introduced and could talk, Tiera had a similar reaction as before, so the rest of the story was omitted.
“Then, shall we eat?”
After a short period of discussion, all three people and one animal sat down together at the dining table. Needless to say, they had taken a bath prior to eating because they were covered with dirt.
They appeared to be in unity as they clapped their hands while saying “itadakimasu”. Elves didn’t seem to have such a custom, but because Schnee did it, Tiera too, did the same.
And Schnee was certainly imitating Shin.
“But, as expected from Schnee. All of them look delicious.”
It was only natural that Shin praised her. The dishes that were arranged on the table were something that was not very often seen, even by Shin.
Even if the pinnacle of chefs, Cook, was in Rokuten, they didn’t eat homemade dishes every day. Moreover, the skill level Ⅹ of ultra high-class cooking was not meant to be eaten at every meal. It was sometimes made only by experimenting, and there was the possibility of serving a terrible failure of a dish, too.
However, the dishes in front of Shin were not that inferior when compared to Cook’s high class dishes. As she compensated her skill with special flavors that were from this world, the dishes rivaled the best menus in a row.
In front of that type of meal, that even the royal family might not be able to eat, it was no wonder that the sounds of gulping in his throat resounded.
“Kuu~ A feast, a feast!”
“I have never seen Master cooking like this until now…Master is serious.”
“Of course I am.”
Yuzuha, who saw the dishes lined up, was also in high spirits.
Tiera, who lived together with her for a long time, was also astonished at Schnee’s enthusiastic attitude.
“When it comes to a great dish like this, it’s worthwhile to supply the ingredients.”
“Amazing~”
“Hey, though I heard a little, just what on earth did you supply? There is a weird aura coming out of the dish.”
“Ehh?”
“Kuu?”
When Tiera said that an aura came from the dish, Shin stiffened. Yuzuha tilted its head.
Even though nothing was displayed in Shin’s eyes, he recalled the ingredients which he handed to Schnee. And it was not strange that Tiera, an elf, said that the dishes radiated an aura.
“Th-That right. The main meats are Thermal Leo, Orc King, and parts of Elmora. The vegetables are Blood Radish, Karma Onion, and Baocha Potato or something like that. The fruits are the Topaz Pear and Fruit of Idea. The others are somewhat proper. I guess you used the ingredients you had stocked up after that?”
“Indeed. I have used a few high-class ingredients because today is special. Though I didn’t have enough time to do anything special.”
Schnee’s words seemed like she was indirectly saying “I’m not serious yet”.
And speaking of Tiera, who just heard the name of the ingredients.
“W.. WH.. WHAT’S THAT!? Almost all of the ingredients are extremely hard to obtain!! I’ve never even heard of some of them before until now. Moreover, when you say Fruit of Idea, it’s the fruit of dreams that only bears fruit once every 100 years. Though I was told that the real deal didn’t even exist anywhere…”
She was at her wit’s end after hearing the names of the ingredients which left Shin’s mouth.
Thermal Leo and Orc King, were both acknowledged as monsters of calamity. As soon as they were discovered, there was such a degree of danger, that the guild conveyed an urgent summons for all of the adventurers. Even though Tiera hadn’t heard of the name Elmora, because it was treated on the same rank as the previous 2, she could imagine that it might be a similar one.
Blood Radish was a vegetable similar to a half monster that grew by sucking out demon essence from the air, and Baocha Potato was a tuber vegetable that exploded from a certain amount of pressure, just like a landmine.
As for the Topaz Pear, its surface glistened like a jewel, and about the Fruit of Ideas, there was no need to say anymore.
Once they were put together, one did not expect them to be used for cooking.
“Hey, Schnee. What aura does Tiera refer to?”
“It’s similar to the remains of the life force and magic
Because the wooden sign at the door said 『The storekeeper has left home』, it seemed like the store was already closed. Naturally it was locked, but Shin was the owner, and Schnee was registered as an employee. So the lock automatically opened when Shin put his hand on the door, and the door swung open.
The store hadn’t changed much from the last time that Shin visited, and there was a faint scent of dinner in the air.
“It can’t be helped, my stomach is grumbling.”
“I’m hungry~”
Shin held his belly, and Yuzuha, who had been silent for a long time, also raised its voice. Whether it could read the mood or not, it appeared to be bored because it had hardly barked while they had traveled with Wilhelm and Rashia. Now it was being carried by Shin.
“It’s just the right time, let’s have dinner first.”
They both nodded at Schnee’s proposal as she canceled her disguise, and then the sound of a person running loudly, probably from the main room to the counter’s interior, was heard.
“Master!!”
Surprised Tiera
It was Tiera, who was tending the store. She had probably heard the sound of the bell chime when they entered the store.
She appeared to be out of breath while holding a kitchen knife. She might have been in the middle of cooking as not even a little sense of danger came from her.
“Calm down. You are too flustered.”
“S-Sorry. But, as I wrote in the message card, a person came and told me he was master’s acquaintance, and then he left some amazing things behind!!”
Though the person in question was right in front of her, it seemed like she hadn’t noticed yet, probably because of her panicked state.
“Is this person the one?”
“AHH! T-That’s certainly right, but…Eh? Why are Shin and master together?”
Tiera became aware of Shin’s existence only after Schnee stepped sideways. But now the question of why the two people were together came out from her mouth.
It was because Tiera thought that her master should still be in the Wraith Plains and had no clue as to why the two of them were together. Aside from Schnee, Shin should still be in the plains when one thought about it with this world’s common sense.
“Just some various things have happened. Can we have dinner before we move on to the detailed story?”
“Because we had a bit of a complicated situation yesterday, it might take a long time to explain.”
*Sigh* “I understand…then Shin too, is gonna eat with us?”
Tiera, who didn’t know the circumstances, responded to Shin who talked like it was only natural.
“Of course he will.”
“Eh? Of course…what?”
“…Come to think of it, no one has told you yet, right Tiera? This person here is the ‘Manager’ of Tsuki no Hokora, Shin.”
Schnee smoothly dropped a bomb there.
“The man..a..ger?…Ah, the manager…THE MANAGEERRR!?”
It took a while for the word, “manager” to register in Tiera’s brain.
Tiera’s reaction when she finally understood what Schnee meant was as followed; she opened her eyes wide, her mouth formed an ‘O’ shape, and she almost dropped the kitchen knife she was holding. She was indeed easy to read.
“Isn’t she is a bit too surprised?”
“Because the common knowledge among the general public is that you don’t exist anymore, it’s no wonder that she is so surprised.”
“Who wouldn’t be surprised!? The manager, the… legendary manager!?”
“Eh? What? Am I known as the legendary manager?”
“That’s not it!! I mean a High Human!!”
“But, didn’t I tell you that when we first met?”
“Normally no one would believe it…”
The scene of Tiera losing her composure alone was amusing, but Shin was beginning to think that this might be the normal response. Like Tiera said, normally if someone said “I am High Human” or something like that, no one would take them seriously. But the best witness, Schnee Raizar, was here. Because she wouldn’t mistake the person she had actually served, it could be said that her testimony about Shin being the real deal, a High Human, was the definite proof. In the meantime, Tiera’s face turned pale.
“I’m terribly sorry, I didn’t realize you were the manager!!”
“Yes?”
“Kuu!”
She was completely transformed from the shock. Tiera bowed vigorously.
This time, it was Shin’s turn to be surprised.
What was she thinking of, because Yuzuha put its paw on the lowered head of Tiera, and Shin also stopped her immediately.
(This is…that, huh? That feeling when the other party casually speaks to their superior. Even though I experienced that shock, I still got flustered.)
The partner with whom Shin got along with, at his old part-time job, was in fact the shop manager, so he could understand a bit of Tiera’s feelings. Though it wasn’t a straight comparison, the partner who unbeknownst talked overly familiarly with their superior, often fretted and felt embarrassed when they found out.
Seeing Tiera in a flustered state made Shin unconsciously feel some pity.
“Don’t worry about it. I understand your feelings.”
“Eh? Oh, yes.”
While nodding, he put his hand on Tiera’s shoulder.
Of course, Tiera didn’t know that Shin’s thoughts expressed understanding, and his action caused her to become even more confused.
“No, really, don’t mind it. It’s weird and embarrassing for me too, if you obey respectfully at this point.”
“R-Really? You won’t say something like, ‘Get out of here’?”
“I won’t say it!?”
What kind of unreasonable action was this!? He wanted to retort.
After that, they talked for a little while, and it concluded in the same manner as before. Aside from Shin being Schnee’s master, because there was more trouble when Yuzuha was introduced and could talk, Tiera had a similar reaction as before, so the rest of the story was omitted.
“Then, shall we eat?”
After a short period of discussion, all three people and one animal sat down together at the dining table. Needless to say, they had taken a bath prior to eating because they were covered with dirt.
They appeared to be in unity as they clapped their hands while saying “itadakimasu”. Elves didn’t seem to have such a custom, but because Schnee did it, Tiera too, did the same.
And Schnee was certainly imitating Shin.
“But, as expected from Schnee. All of them look delicious.”
It was only natural that Shin praised her. The dishes that were arranged on the table were something that was not very often seen, even by Shin.
Even if the pinnacle of chefs, Cook, was in Rokuten, they didn’t eat homemade dishes every day. Moreover, the skill level Ⅹ of ultra high-class cooking was not meant to be eaten at every meal. It was sometimes made only by experimenting, and there was the possibility of serving a terrible failure of a dish, too.
However, the dishes in front of Shin were not that inferior when compared to Cook’s high class dishes. As she compensated her skill with special flavors that were from this world, the dishes rivaled the best menus in a row.
In front of that type of meal, that even the royal family might not be able to eat, it was no wonder that the sounds of gulping in his throat resounded.
“Kuu~ A feast, a feast!”
“I have never seen Master cooking like this until now…Master is serious.”
“Of course I am.”
Yuzuha, who saw the dishes lined up, was also in high spirits.
Tiera, who lived together with her for a long time, was also astonished at Schnee’s enthusiastic attitude.
“When it comes to a great dish like this, it’s worthwhile to supply the ingredients.”
“Amazing~”
“Hey, though I heard a little, just what on earth did you supply? There is a weird aura coming out of the dish.”
“Ehh?”
“Kuu?”
When Tiera said that an aura came from the dish, Shin stiffened. Yuzuha tilted its head.
Even though nothing was displayed in Shin’s eyes, he recalled the ingredients which he handed to Schnee. And it was not strange that Tiera, an elf, said that the dishes radiated an aura.
“Th-That right. The main meats are Thermal Leo, Orc King, and parts of Elmora. The vegetables are Blood Radish, Karma Onion, and Baocha Potato or something like that. The fruits are the Topaz Pear and Fruit of Idea. The others are somewhat proper. I guess you used the ingredients you had stocked up after that?”
“Indeed. I have used a few high-class ingredients because today is special. Though I didn’t have enough time to do anything special.”
Schnee’s words seemed like she was indirectly saying “I’m not serious yet”.
And speaking of Tiera, who just heard the name of the ingredients.
“W.. WH.. WHAT’S THAT!? Almost all of the ingredients are extremely hard to obtain!! I’ve never even heard of some of them before until now. Moreover, when you say Fruit of Idea, it’s the fruit of dreams that only bears fruit once every 100 years. Though I was told that the real deal didn’t even exist anywhere…”
She was at her wit’s end after hearing the names of the ingredients which left Shin’s mouth.
Thermal Leo and Orc King, were both acknowledged as monsters of calamity. As soon as they were discovered, there was such a degree of danger, that the guild conveyed an urgent summons for all of the adventurers. Even though Tiera hadn’t heard of the name Elmora, because it was treated on the same rank as the previous 2, she could imagine that it might be a similar one.
Blood Radish was a vegetable similar to a half monster that grew by sucking out demon essence from the air, and Baocha Potato was a tuber vegetable that exploded from a certain amount of pressure, just like a landmine.
As for the Topaz Pear, its surface glistened like a jewel, and about the Fruit of Ideas, there was no need to say anymore.
Once they were put together, one did not expect them to be used for cooking.
“Hey, Schnee. What aura does Tiera refer to?”
“It’s similar to the remains of the life force and magic
0/5000
หลังจากที่ได้เดินในขณะ เจนตาปรากฏหน้าชินและ Schnee จำเป็นต้องพูด มันเป็นโรงแรมสึกิ Hokora ไม่เนื่องจากเครื่องไม้ที่ประตูกล่าวว่า 『The storekeeper จาก home』 เหมือนร้านค้าถูกปิดแล้ว ธรรมชาติมันถูก ล็อค แต่ชินเจ้า และ Schnee จดทะเบียนเป็นพนักงาน เพื่อให้ ล็อคโดยอัตโนมัติเปิด เมื่อชินใส่มือของเขาที่ประตู ประตู swung เปิดร้านค้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากจากเยี่ยมชมชิน และมีกลิ่นจาง ๆ ของเย็นในอากาศ"จะไม่สามารถช่วยเหลือ ท้องของฉันจะโอดครวญ""ฉันหิว ~ "จัดของเขาท้อง Yuzuha ที่เคยเงียบเป็นเวลานาน ชินยังยกของเสียง ว่ามันสามารถอ่านอารมณ์ หรือไม่ จะปรากฏจะเบื่อ เพราะมันไม่มีเห่าในขณะที่พวกเขาเดินทางกับวิลเฮล์ม Rashia ตอนนี้ มันกำลังทำ โดยชิน"มันเป็นเพียงเวลาเหมาะสม ลองรับประทานอาหารเย็นก่อน"พวกเขาทั้งสองพยักหน้าที่ข้อเสนอของ Schnee เธอเลิกปลอมของเธอ และจากนั้น ได้ยินเสียงคนเรียกดัง อาจจากห้องหลักการภายในของเคาน์เตอร์"หลัก!!"Tiera ประหลาดใจTiera ซึ่งเป็นแนวเก็บได้ เธอก็ได้ยินเสียงตีระฆังระฆังคงลงเก็บเธอปรากฏว่าหายใจขณะถือมีดครัว เธออาจได้รับระหว่างการทำอาหารเป็นไม่แม้แต่น้อยความอันตรายมาจากเธอ“Calm down. You are too flustered.”“S-Sorry. But, as I wrote in the message card, a person came and told me he was master’s acquaintance, and then he left some amazing things behind!!”Though the person in question was right in front of her, it seemed like she hadn’t noticed yet, probably because of her panicked state.“Is this person the one?”“AHH! T-That’s certainly right, but…Eh? Why are Shin and master together?”Tiera became aware of Shin’s existence only after Schnee stepped sideways. But now the question of why the two people were together came out from her mouth.It was because Tiera thought that her master should still be in the Wraith Plains and had no clue as to why the two of them were together. Aside from Schnee, Shin should still be in the plains when one thought about it with this world’s common sense.“Just some various things have happened. Can we have dinner before we move on to the detailed story?”“Because we had a bit of a complicated situation yesterday, it might take a long time to explain.”*Sigh* “I understand…then Shin too, is gonna eat with us?”Tiera, who didn’t know the circumstances, responded to Shin who talked like it was only natural.“Of course he will.”“Eh? Of course…what?”“…Come to think of it, no one has told you yet, right Tiera? This person here is the ‘Manager’ of Tsuki no Hokora, Shin.”Schnee smoothly dropped a bomb there.“The man..a..ger?…Ah, the manager…THE MANAGEERRR!?”It took a while for the word, “manager” to register in Tiera’s brain.Tiera’s reaction when she finally understood what Schnee meant was as followed; she opened her eyes wide, her mouth formed an ‘O’ shape, and she almost dropped the kitchen knife she was holding. She was indeed easy to read.“Isn’t she is a bit too surprised?”“Because the common knowledge among the general public is that you don’t exist anymore, it’s no wonder that she is so surprised.”“Who wouldn’t be surprised!? The manager, the… legendary manager!?”“Eh? What? Am I known as the legendary manager?”“That’s not it!! I mean a High Human!!”“But, didn’t I tell you that when we first met?”“Normally no one would believe it…”The scene of Tiera losing her composure alone was amusing, but Shin was beginning to think that this might be the normal response. Like Tiera said, normally if someone said “I am High Human” or something like that, no one would take them seriously. But the best witness, Schnee Raizar, was here. Because she wouldn’t mistake the person she had actually served, it could be said that her testimony about Shin being the real deal, a High Human, was the definite proof. In the meantime, Tiera’s face turned pale.“I’m terribly sorry, I didn’t realize you were the manager!!”
“Yes?”
“Kuu!”
She was completely transformed from the shock. Tiera bowed vigorously.
This time, it was Shin’s turn to be surprised.
What was she thinking of, because Yuzuha put its paw on the lowered head of Tiera, and Shin also stopped her immediately.
(This is…that, huh? That feeling when the other party casually speaks to their superior. Even though I experienced that shock, I still got flustered.)
The partner with whom Shin got along with, at his old part-time job, was in fact the shop manager, so he could understand a bit of Tiera’s feelings. Though it wasn’t a straight comparison, the partner who unbeknownst talked overly familiarly with their superior, often fretted and felt embarrassed when they found out.
Seeing Tiera in a flustered state made Shin unconsciously feel some pity.
“Don’t worry about it. I understand your feelings.”
“Eh? Oh, yes.”
While nodding, he put his hand on Tiera’s shoulder.
Of course, Tiera didn’t know that Shin’s thoughts expressed understanding, and his action caused her to become even more confused.
“No, really, don’t mind it. It’s weird and embarrassing for me too, if you obey respectfully at this point.”
“R-Really? You won’t say something like, ‘Get out of here’?”
“I won’t say it!?”
What kind of unreasonable action was this!? He wanted to retort.
After that, they talked for a little while, and it concluded in the same manner as before. Aside from Shin being Schnee’s master, because there was more trouble when Yuzuha was introduced and could talk, Tiera had a similar reaction as before, so the rest of the story was omitted.
“Then, shall we eat?”
After a short period of discussion, all three people and one animal sat down together at the dining table. Needless to say, they had taken a bath prior to eating because they were covered with dirt.
They appeared to be in unity as they clapped their hands while saying “itadakimasu”. Elves didn’t seem to have such a custom, but because Schnee did it, Tiera too, did the same.
And Schnee was certainly imitating Shin.
“But, as expected from Schnee. All of them look delicious.”
It was only natural that Shin praised her. The dishes that were arranged on the table were something that was not very often seen, even by Shin.
Even if the pinnacle of chefs, Cook, was in Rokuten, they didn’t eat homemade dishes every day. Moreover, the skill level Ⅹ of ultra high-class cooking was not meant to be eaten at every meal. It was sometimes made only by experimenting, and there was the possibility of serving a terrible failure of a dish, too.
However, the dishes in front of Shin were not that inferior when compared to Cook’s high class dishes. As she compensated her skill with special flavors that were from this world, the dishes rivaled the best menus in a row.
In front of that type of meal, that even the royal family might not be able to eat, it was no wonder that the sounds of gulping in his throat resounded.
“Kuu~ A feast, a feast!”
“I have never seen Master cooking like this until now…Master is serious.”
“Of course I am.”
Yuzuha, who saw the dishes lined up, was also in high spirits.
Tiera, who lived together with her for a long time, was also astonished at Schnee’s enthusiastic attitude.
“When it comes to a great dish like this, it’s worthwhile to supply the ingredients.”
“Amazing~”
“Hey, though I heard a little, just what on earth did you supply? There is a weird aura coming out of the dish.”
“Ehh?”
“Kuu?”
When Tiera said that an aura came from the dish, Shin stiffened. Yuzuha tilted its head.
Even though nothing was displayed in Shin’s eyes, he recalled the ingredients which he handed to Schnee. And it was not strange that Tiera, an elf, said that the dishes radiated an aura.
“Th-That right. The main meats are Thermal Leo, Orc King, and parts of Elmora. The vegetables are Blood Radish, Karma Onion, and Baocha Potato or something like that. The fruits are the Topaz Pear and Fruit of Idea. The others are somewhat proper. I guess you used the ingredients you had stocked up after that?”
“Indeed. I have used a few high-class ingredients because today is special. Though I didn’t have enough time to do anything special.”
Schnee’s words seemed like she was indirectly saying “I’m not serious yet”.
And speaking of Tiera, who just heard the name of the ingredients.
“W.. WH.. WHAT’S THAT!? Almost all of the ingredients are extremely hard to obtain!! I’ve never even heard of some of them before until now. Moreover, when you say Fruit of Idea, it’s the fruit of dreams that only bears fruit once every 100 years. Though I was told that the real deal didn’t even exist anywhere…”
She was at her wit’s end after hearing the names of the ingredients which left Shin’s mouth.
Thermal Leo and Orc King, were both acknowledged as monsters of calamity. As soon as they were discovered, there was such a degree of danger, that the guild conveyed an urgent summons for all of the adventurers. Even though Tiera hadn’t heard of the name Elmora, because it was treated on the same rank as the previous 2, she could imagine that it might be a similar one.
Blood Radish was a vegetable similar to a half monster that grew by sucking out demon essence from the air, and Baocha Potato was a tuber vegetable that exploded from a certain amount of pressure, just like a landmine.
As for the Topaz Pear, its surface glistened like a jewel, and about the Fruit of Ideas, there was no need to say anymore.
Once they were put together, one did not expect them to be used for cooking.
“Hey, Schnee. What aura does Tiera refer to?”
“It’s similar to the remains of the life force and magic
“Yes?”
“Kuu!”
She was completely transformed from the shock. Tiera bowed vigorously.
This time, it was Shin’s turn to be surprised.
What was she thinking of, because Yuzuha put its paw on the lowered head of Tiera, and Shin also stopped her immediately.
(This is…that, huh? That feeling when the other party casually speaks to their superior. Even though I experienced that shock, I still got flustered.)
The partner with whom Shin got along with, at his old part-time job, was in fact the shop manager, so he could understand a bit of Tiera’s feelings. Though it wasn’t a straight comparison, the partner who unbeknownst talked overly familiarly with their superior, often fretted and felt embarrassed when they found out.
Seeing Tiera in a flustered state made Shin unconsciously feel some pity.
“Don’t worry about it. I understand your feelings.”
“Eh? Oh, yes.”
While nodding, he put his hand on Tiera’s shoulder.
Of course, Tiera didn’t know that Shin’s thoughts expressed understanding, and his action caused her to become even more confused.
“No, really, don’t mind it. It’s weird and embarrassing for me too, if you obey respectfully at this point.”
“R-Really? You won’t say something like, ‘Get out of here’?”
“I won’t say it!?”
What kind of unreasonable action was this!? He wanted to retort.
After that, they talked for a little while, and it concluded in the same manner as before. Aside from Shin being Schnee’s master, because there was more trouble when Yuzuha was introduced and could talk, Tiera had a similar reaction as before, so the rest of the story was omitted.
“Then, shall we eat?”
After a short period of discussion, all three people and one animal sat down together at the dining table. Needless to say, they had taken a bath prior to eating because they were covered with dirt.
They appeared to be in unity as they clapped their hands while saying “itadakimasu”. Elves didn’t seem to have such a custom, but because Schnee did it, Tiera too, did the same.
And Schnee was certainly imitating Shin.
“But, as expected from Schnee. All of them look delicious.”
It was only natural that Shin praised her. The dishes that were arranged on the table were something that was not very often seen, even by Shin.
Even if the pinnacle of chefs, Cook, was in Rokuten, they didn’t eat homemade dishes every day. Moreover, the skill level Ⅹ of ultra high-class cooking was not meant to be eaten at every meal. It was sometimes made only by experimenting, and there was the possibility of serving a terrible failure of a dish, too.
However, the dishes in front of Shin were not that inferior when compared to Cook’s high class dishes. As she compensated her skill with special flavors that were from this world, the dishes rivaled the best menus in a row.
In front of that type of meal, that even the royal family might not be able to eat, it was no wonder that the sounds of gulping in his throat resounded.
“Kuu~ A feast, a feast!”
“I have never seen Master cooking like this until now…Master is serious.”
“Of course I am.”
Yuzuha, who saw the dishes lined up, was also in high spirits.
Tiera, who lived together with her for a long time, was also astonished at Schnee’s enthusiastic attitude.
“When it comes to a great dish like this, it’s worthwhile to supply the ingredients.”
“Amazing~”
“Hey, though I heard a little, just what on earth did you supply? There is a weird aura coming out of the dish.”
“Ehh?”
“Kuu?”
When Tiera said that an aura came from the dish, Shin stiffened. Yuzuha tilted its head.
Even though nothing was displayed in Shin’s eyes, he recalled the ingredients which he handed to Schnee. And it was not strange that Tiera, an elf, said that the dishes radiated an aura.
“Th-That right. The main meats are Thermal Leo, Orc King, and parts of Elmora. The vegetables are Blood Radish, Karma Onion, and Baocha Potato or something like that. The fruits are the Topaz Pear and Fruit of Idea. The others are somewhat proper. I guess you used the ingredients you had stocked up after that?”
“Indeed. I have used a few high-class ingredients because today is special. Though I didn’t have enough time to do anything special.”
Schnee’s words seemed like she was indirectly saying “I’m not serious yet”.
And speaking of Tiera, who just heard the name of the ingredients.
“W.. WH.. WHAT’S THAT!? Almost all of the ingredients are extremely hard to obtain!! I’ve never even heard of some of them before until now. Moreover, when you say Fruit of Idea, it’s the fruit of dreams that only bears fruit once every 100 years. Though I was told that the real deal didn’t even exist anywhere…”
She was at her wit’s end after hearing the names of the ingredients which left Shin’s mouth.
Thermal Leo and Orc King, were both acknowledged as monsters of calamity. As soon as they were discovered, there was such a degree of danger, that the guild conveyed an urgent summons for all of the adventurers. Even though Tiera hadn’t heard of the name Elmora, because it was treated on the same rank as the previous 2, she could imagine that it might be a similar one.
Blood Radish was a vegetable similar to a half monster that grew by sucking out demon essence from the air, and Baocha Potato was a tuber vegetable that exploded from a certain amount of pressure, just like a landmine.
As for the Topaz Pear, its surface glistened like a jewel, and about the Fruit of Ideas, there was no need to say anymore.
Once they were put together, one did not expect them to be used for cooking.
“Hey, Schnee. What aura does Tiera refer to?”
“It’s similar to the remains of the life force and magic
การแปล กรุณารอสักครู่..
หลังจากที่พวกเขาเดินในขณะที่ภาพที่คุ้นตาปรากฏในหน้าของชินและหิมะ จำเป็นต้องพูดมันเป็น Tsuki ไม่มี Hokora. เพราะป้ายไม้ที่ประตูกล่าวว่า「ภัณฑารักษ์ได้ออกจากบ้าน」ก็ลำบากเช่นการจัดเก็บที่ถูกปิดแล้ว ธรรมชาติมันถูกขัง แต่ชินเป็นเจ้าของและหิมะได้รับการจดทะเบียนเป็นพนักงาน ดังนั้นล็อคเปิดโดยอัตโนมัติเมื่อชินใส่มือของเขาบนประตูและเปิดประตู swung. เก็บไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากจากครั้งสุดท้ายที่เข้าเยี่ยมชมชินและมีกลิ่นหอมจาง ๆ ของอาหารค่ำในอากาศ. "มันสามารถ 'ทีจะช่วยให้กระเพาะอาหารของฉันบ่น. "" ฉันหิว ~ "ชินจัดขึ้นที่ท้องของเขาและYuzuha ที่ได้รับการเงียบเป็นเวลานานนอกจากนี้ยังขึ้นเสียงของมัน ไม่ว่าจะสามารถอ่านอารมณ์หรือไม่ก็ดูเหมือนจะเบื่อเพราะมันแทบจะไม่ได้เห่าในขณะที่พวกเขาได้เดินทางไปกับวิลเฮล์และ Rashia ตอนนี้มันได้ถูกดำเนินการโดยชิน. "มันเป็นเพียงเวลาที่เหมาะสมได้ขออาหารค่ำครั้งแรก." พวกเขาทั้งสองพยักหน้าในข้อเสนอหิมะขณะที่เธอยกเลิกการปลอมตัวของเธอและแล้วเสียงของคนที่ทำงานเสียงดังอาจจะมาจากห้องหลักไป การตกแต่งภายในที่เคาน์เตอร์ของก็ได้ยินเสียง. "นาย !!" ประหลาดใจ Tiera มันเป็น Tiera ที่ถูกพุ่งร้าน เธอได้ยินเสียงตีระฆังระฆังเมื่อพวกเขาเข้าไปในร้าน. เธอดูเหมือนจะหมดลมหายใจในขณะที่ถือมีดทำครัว เธออาจจะได้รับในช่วงกลางของการปรุงอาหารเป็นไม่ได้ความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของอันตรายที่มาจากเธอ. "ใจเย็น คุณอยู่ลนเกินไป. "" S-ขออภัย แต่ที่ผมเขียนไว้ในการ์ดข้อความคนมาบอกผมว่าเขาเป็นคนใกล้ชิดของนายและจากนั้นเขาทิ้งสิ่งที่น่าอัศจรรย์บางอย่างที่อยู่เบื้องหลัง !! "แม้ว่าคนในคำถามที่ถูกต้องในด้านหน้าของเธอก็ดูเหมือนว่าเธอhadn ' เสื้อสังเกตเห็น แต่อาจจะเป็นเพราะรัฐแตกตื่นของเธอ. "เป็นคนนี้หรือไม่" "AHH! T-ที่เหมาะสมอย่างแน่นอน แต่ ... เอ๊ะ? ทำไมชินและปริญญาโทด้วยกันไหม? "Tiera เริ่มตระหนักถึงการดำรงอยู่ของชินเฉพาะหลังจากที่หิมะก้าวไปด้านข้าง แต่ตอนนี้คำถามที่ว่าทำไมคนสองคนอยู่ด้วยกันออกมาจากปากของเธอ. the มันเป็นเพราะ Tiera คิดว่าเธอยังคงต้นแบบที่ควรจะอยู่ในที่ราบเจตภูตและมีเงื่อนงำว่าทำไมพวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกันไม่มี นอกเหนือจากหิมะชินยังควรจะอยู่ในที่ราบเมื่อคิดเกี่ยวกับมันด้วยความรู้สึกร่วมกันในโลกนี้. "เพียงแค่บางสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้ เราสามารถมีอาหารค่ำก่อนที่เราจะย้ายไปยังเรื่องราวรายละเอียดได้หรือไม่ "" เพราะเรามีบิตของสถานการณ์ที่ซับซ้อนเมื่อวานนี้มันอาจจะใช้เวลานานที่จะอธิบาย. "* ถอนหายใจ *" ผมเข้าใจ ... แล้วชินเกินไปคือ gonna กิน กับเรา? "Tiera ที่ไม่ทราบสถานการณ์ที่ตอบสนองต่อชินที่พูดเหมือนมันเป็นธรรมชาติเพียงอย่างเดียว." แน่นอนเขาจะ. "" เอ๊ะ? แน่นอน ... อะไร? "" ... มาคิดว่ามันไม่มีใครได้บอกคุณยังขวา Tiera? คนนี้นี่คือ 'ผู้จัดการของ Tsuki ไม่มี Hokora ชิน. "หิมะได้อย่างราบรื่นลดลงระเบิดมี." การ man..a..ger ... อ่า ... ผู้จัดการ MANAGEERRR !? "มันต้องใช้เวลาในขณะที่สำหรับคำว่า "ผู้จัดการ" เพื่อลงทะเบียนในสมองของ Tiera. ปฏิกิริยา Tiera เมื่อเธอเข้าใจในที่สุดสิ่งที่เป็นหิมะหมายดังนี้ เธอเปิดตาของเธอกว้างปากของเธอกลายเป็น 'O' รูปร่างและเธอเกือบจะลดลงมีดทำครัวที่เธอถือ เธอเป็นจริงง่ายต่อการอ่าน. "ไม่ใช่เธอเป็นบิตแปลกใจเกินไป?" "เพราะความรู้ทั่วไปในหมู่ประชาชนทั่วไปคือการที่คุณไม่อยู่อีกต่อไปก็ไม่น่าแปลกใจว่าเธอแปลกใจดังนั้น." "ใคร wouldn 'ทีจะประหลาดใจ !? ผู้จัดการที่ ... ตำนานผู้จัดการ !? "" เอ๊ะ? อะไร? ฉันรู้จักในฐานะผู้จัดการตำนาน? "" นั่นคือไม่ได้ !! ผมหมายถึงมนุษย์สูง !! "" แต่ไม่ได้ผมบอกคุณว่าเมื่อเราพบกันครั้งแรก? "" ปกติจะไม่มีใครเชื่อว่ามัน ... "ฉากTiera สูญเสียความสงบของเธอเป็นคนเดียวที่สนุก แต่ชินก็เริ่มที่จะคิดว่า ว่าเรื่องนี้อาจจะมีการตอบสนองปกติ เช่นเดียวกับ Tiera กล่าวว่าโดยปกติถ้ามีคนกล่าวว่า "ผมมีความสูงของมนุษย์" หรือสิ่งที่ต้องการที่ไม่มีใครจะนำพวกเขาอย่างจริงจัง แต่พยานที่ดีที่สุดหิมะ Raizar เป็นที่นี่ เพราะเธอจะไม่ผิดคนที่เธอได้ทำหน้าที่จริงก็อาจจะบอกว่าเธอพยานหลักฐานเกี่ยวกับชินเป็นเรื่องจริงเป็นมนุษย์สูงเป็นหลักฐานที่ชัดเจน ในขณะที่ใบหน้า Tiera หันซีด. "ฉันขอโทษชะมัดผมไม่ทราบคุณเป็นผู้จัดการ !!" "ใช่" "Kuu!" เธอก็กลายสมบูรณ์จากช็อต Tiera โค้งคำนับอย่างจริงจัง. ในครั้งนี้ได้มีการเปิดของชินที่จะประหลาดใจ. อะไรคือสิ่งที่เธอคิดว่าเพราะ Yuzuha ใส่ตีนที่มีต่อหัวลดลงของ Tiera และชินยังหยุดเธอทันที. (นี่คือ ... ว่าฮะ? ความรู้สึกที่ เมื่ออีกฝ่ายตั้งใจพูดถึงความเหนือกว่าของพวกเขา. แม้ว่าผมมีประสบการณ์ช็อตนั้นผมยังคงมีลน.) ร่วมเป็นพันธมิตรกับผู้ที่ชินได้พร้อมกับที่งาน part-time เก่าของเขาที่อยู่ในความจริงที่ผู้จัดการร้านเพื่อให้เขาสามารถทำได้ เข้าใจบิตของความรู้สึกของ Tiera แม้ว่ามันจะไม่ใช่การเปรียบเทียบตรงพันธมิตรที่ถิ่นพูดคุยกันเองมากเกินไปกับการที่เหนือกว่าของพวกเขามักจะนมและรู้สึกอายเมื่อพวกเขาพบ. เห็น Tiera ในรัฐชินลนทำโดยไม่รู้ตัวรู้สึกสงสารบาง. "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ . ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ. "" เอ๊ะ? โอ้ใช่. "ในขณะที่พยักหน้าเขาใส่มือของเขาบนไหล่Tiera ของ. แน่นอน Tiera ไม่ทราบว่าความคิดของชินแสดงความเข้าใจและการกระทำของเขาทำให้เธอต้องกลายเป็นมากยิ่งขึ้นสับสน." ไม่มีจริงๆไม่ทราบ มัน. มันแปลกและน่าอายสำหรับฉันมากเกินไปถ้าคุณปฏิบัติตามกราบที่จุดนี้. "" R-จริงเหรอ? คุณจะไม่พูดอะไรบางอย่างเช่น ',' ออกไปจากที่นี่? "" ผมจะไม่บอกว่ามัน !? "สิ่งที่ชนิดของการกระทำที่ไม่สมควรเป็นอย่างนี้!? เขาต้องการที่จะย้อน. หลังจากนั้นพวกเขาพูดคุยในขณะที่น้อยและจะได้ข้อสรุปในลักษณะเช่นเดียวกับก่อน นอกเหนือจากชินเป็นโทหิมะเพราะมีปัญหามากขึ้นเมื่อ Yuzuha ได้รับการแนะนำและสามารถพูดคุย, Tiera มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับก่อนดังนั้นส่วนที่เหลือของเรื่องที่มองข้าม. "จากนั้นเราจะกินหรือ?" หลังจากช่วงเวลาสั้นของ การอภิปรายทั้งสามคนและสัตว์หนึ่งนั่งลงด้วยกันที่โต๊ะอาหาร จำเป็นที่จะกล่าวว่าพวกเขาได้รับการอาบน้ำก่อนที่จะรับประทานอาหารเพราะพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรก. พวกเขาดูเหมือนจะอยู่ในความสามัคคีที่พวกเขาตบมือของพวกเขาในขณะที่พูดว่า "itadakimasu" เอลฟ์ไม่ได้ดูเหมือนจะมีกำหนดเองดังกล่าว แต่เป็นเพราะหิมะทำมัน Tiera เกินไปก็ทำเช่นเดียวกัน. และหิมะได้อย่างแน่นอนชินเลียนแบบ. "แต่เป็นที่คาดหวังจากหิมะ ทั้งหมดของพวกเขาดูอร่อย. "มันเป็นเพียงธรรมชาติที่ชินยกย่องเธอ อาหารที่ถูกจัดวางอยู่บนโต๊ะมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ได้เห็นบ่อยมากได้โดยชิน. แม้ว่าจุดสุดยอดของพ่อครัวแม่ครัวอยู่ใน Rokuten พวกเขาไม่ได้กินอาหารโฮมเมดทุกวัน นอกจากนี้ระดับทักษะⅩของการปรุงอาหารชั้นสูงเป็นพิเศษไม่ได้หมายความว่าจะต้องกินทุกมื้อ มันถูกสร้างขึ้นในบางครั้งเท่านั้นโดยการทดลองและมีความเป็นไปได้ของการให้บริการความล้มเหลวที่น่ากลัวของจานด้วย. แต่อาหารที่ด้านหน้าของชินก็ไม่ด้อยกว่าว่าเมื่อเทียบกับอาหารชั้นสูงของแม่ครัว ขณะที่เธอได้รับการชดเชยทักษะของเธอที่มีรสชาติพิเศษที่มาจากโลกนี้จานผลงานเมนูที่ดีที่สุดในแถว. ด้านหน้าของประเภทของอาหารที่ว่าแม้พระราชวงศ์อาจจะไม่สามารถที่จะกินมันก็น่าแปลกใจที่ไม่มี เสียงของกลืนในลำคอของเขาดังก้อง. "Kuu ~ ฉลอง A, งานฉลอง!" "ฉันไม่เคยเห็นการปรุงอาหารโทเช่นนี้จนถึงขณะนี้ ... โทร้ายแรง." "แน่นอนผม." Yuzuha ที่เห็นอาหารเรียงรายขึ้น ก็ยังอยู่ในสุราสูง. Tiera ที่อาศัยอยู่ด้วยกันกับเธอเป็นเวลานานก็ยังประหลาดใจในทัศนคติกระตือรือร้นหิมะของ. "เมื่อมันมาถึงจานที่ดีเยี่ยมเช่นนี้ก็คุ้มค่าที่จะจัดหาส่วนผสม." "ที่น่าตื่นตาตื่นใจ ~" "เฮ้ แต่ฉันได้ยินเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เพียงแค่สิ่งที่อยู่บนโลกที่คุณไม่จัดหา? มีกลิ่นอายแปลกที่ออกมาจากจานที่เป็น. "" Ehh? "" Kuu? "เมื่อTiera กล่าวว่ากลิ่นอายมาจากจานชินแข็งทื่อ Yuzuha เอียงหัวของมัน. แม้ว่าจะไม่มีอะไรที่แสดงอยู่ในสายตาของชินเขาจำได้ว่าส่วนผสมที่เขามอบให้หิมะ และมันก็ไม่แปลกที่ Tiera, เอลฟ์กล่าวว่าจานแผ่ออร่า. "Th-ที่เหมาะสม เนื้อหลักคือความร้อนสิงห์ Orc กษัตริย์และบางส่วนของ Elmora ผักที่มีเลือดหัวไชเท้า, หัวหอมกรรมและ Baocha มันฝรั่งหรือสิ่งที่ต้องการ ผลไม้เป็น Topaz ลูกแพร์และผลไม้ของความคิด คนอื่น ๆ ที่ค่อนข้างเหมาะสม ผมคิดว่าคุณใช้ส่วนผสมที่คุณมีในสต็อกขึ้นหลังจากที่? "" แท้จริง ฉันได้ใช้ไม่กี่ส่วนผสมชั้นสูงเพราะวันนี้เป็นวันพิเศษ แต่ผมไม่ได้มีเวลาพอที่จะทำอะไรเป็นพิเศษ. "คำหิมะดูเหมือนว่าเธอกำลังพูดอ้อม" ผมยังไม่ร้ายแรง ". และการพูดของ Tiera ที่เพิ่งได้ยินชื่อของส่วนผสม." W .. WH .. นั่นอะไร!? เกือบทั้งหมดของส่วนผสมที่ยากมากที่จะได้รับ !! ฉันไม่เคยได้ยินแม้แต่ของบางส่วนของพวกเขาก่อนที่จนถึงขณะนี้ นอกจากนี้เมื่อคุณบอกว่าผลไม้ของความคิดก็เป็นผลของความฝันว่ามีเพียงหมีผลไม้ทุกๆ 100 ปี แต่ผมก็บอกว่าข้อตกลงที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ใดก็ได้ ... "เธอเป็นคนที่หมดปัญญาของเธอหลังจากที่ได้ยินชื่อของส่วนผสมที่เหลือปากชิน. ความร้อนสิงห์และ Orc กษัตริย์ทั้งสองยอมรับว่าเป็นมอนสเตอร์ของภัยพิบัติ ทันทีที่พวกเขาถูกค้นพบดังกล่าวมีระดับของอันตรายที่สมาคมสื่อหมายเรียกเร่งด่วนสำหรับการผจญภัย แม้ว่า Tiera ไม่เคยได้ยินชื่อ Elmora เพราะมันได้รับการรักษาในตำแหน่งเดียวกับที่ก่อนหน้านี้ 2 เธอจะคิดว่ามันอาจจะเป็นหนึ่งที่คล้ายกัน. เลือดหัวไชเท้าเป็นผักที่คล้ายกับมอนสเตอร์ครึ่งที่ขยายตัวดูด ผีสาระสำคัญจากอากาศและมันฝรั่ง Baocha เป็นพืชหัวที่ระเบิดจากจำนวนหนึ่งของความดันเช่นเดียวกับระเบิด. สำหรับลูกแพร์ Topaz, พื้นผิวของมัน glistened เช่นอัญมณีและเกี่ยวกับผลไม้แห่งความคิดมี ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป. เมื่อพวกเขาได้วางร่วมกันอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้คาดหวังให้พวกเขานำมาใช้ในการปรุงอาหาร. "เฮ้หิมะ กลิ่นอายอะไร Tiera หมายถึง? "" มันคล้ายกับซากของพลังชีวิตและความมหัศจรรย์
การแปล กรุณารอสักครู่..
หลังจากที่พวกเขาเดินสักพัก สายตาที่คุ้นเคยปรากฏต่อหน้าชิน และชนี . จำเป็นต้องพูดมันเป็นสึกิไม่ hokora .
เพราะ ป้ายไม้ที่ประตูบอกว่า『โดยภัณฑารักษ์ได้ออกจากบ้าน』 ดูเหมือนร้านก็ปิดไปแล้ว ธรรมชาติมันถูกล็อค แต่ชินเป็นเจ้าของและถือได้ขึ้นทะเบียนเป็นลูกจ้างเพื่อล็อคเปิดโดยอัตโนมัติเมื่อ ชิน เอามือวางบนประตู และประตูเปิดออก
ร้านไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากจากครั้งที่แล้วว่า ชิน เข้าเยี่ยมชม และมีกลิ่นลมเย็นในอากาศ
" มันช่วยไม่ได้ ท้องของฉันบ่น "
" ฉันหิวแล้ว ~ "
ชินอุ้มท้อง และ yuzuha , ผู้ที่เคยเงียบอยู่นาน เสียงของมันขึ้นมาด้วยว่ามันสามารถอ่านอารมณ์หรือไม่ มันดูเหมือนจะเบื่อเพราะมันมีแทบจะไม่เห่าในขณะที่พวกเขาได้เดินทางไปกับวิล และ rashia . ตอนนี้มันถูกอุ้มโดยชิน
" มันถึงเวลาแล้ว ไปกินข้าวเย็นก่อน "
เขาทั้งสองพยักหน้าตามข้อเสนอชนีเป็นเธอยกเลิกปลอมตัวของเธอ แล้วเสียงของคนที่วิ่งเสียงดังอาจจะจากห้องหลักภายใน เคาน์เตอร์ได้ยิน
" อาจารย์ ! ! ! ! "
แปลกใจ tiera
มัน tiera ที่ดูแลร้าน เธออาจจะได้ยินเสียงระฆังดังขึ้น เมื่อพวกเขาเข้าไปในร้าน
ดูเหมือนเธอจะหมดลมหายใจในขณะที่ถือมีดทำครัว เธออาจจะอยู่ในกลางของการปรุงอาหารเป็นแม้แต่น้อย ความรู้สึกอันตรายมาจากเธอ
" ใจเย็นๆ
เพราะ ป้ายไม้ที่ประตูบอกว่า『โดยภัณฑารักษ์ได้ออกจากบ้าน』 ดูเหมือนร้านก็ปิดไปแล้ว ธรรมชาติมันถูกล็อค แต่ชินเป็นเจ้าของและถือได้ขึ้นทะเบียนเป็นลูกจ้างเพื่อล็อคเปิดโดยอัตโนมัติเมื่อ ชิน เอามือวางบนประตู และประตูเปิดออก
ร้านไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากจากครั้งที่แล้วว่า ชิน เข้าเยี่ยมชม และมีกลิ่นลมเย็นในอากาศ
" มันช่วยไม่ได้ ท้องของฉันบ่น "
" ฉันหิวแล้ว ~ "
ชินอุ้มท้อง และ yuzuha , ผู้ที่เคยเงียบอยู่นาน เสียงของมันขึ้นมาด้วยว่ามันสามารถอ่านอารมณ์หรือไม่ มันดูเหมือนจะเบื่อเพราะมันมีแทบจะไม่เห่าในขณะที่พวกเขาได้เดินทางไปกับวิล และ rashia . ตอนนี้มันถูกอุ้มโดยชิน
" มันถึงเวลาแล้ว ไปกินข้าวเย็นก่อน "
เขาทั้งสองพยักหน้าตามข้อเสนอชนีเป็นเธอยกเลิกปลอมตัวของเธอ แล้วเสียงของคนที่วิ่งเสียงดังอาจจะจากห้องหลักภายใน เคาน์เตอร์ได้ยิน
" อาจารย์ ! ! ! ! "
แปลกใจ tiera
มัน tiera ที่ดูแลร้าน เธออาจจะได้ยินเสียงระฆังดังขึ้น เมื่อพวกเขาเข้าไปในร้าน
ดูเหมือนเธอจะหมดลมหายใจในขณะที่ถือมีดทำครัว เธออาจจะอยู่ในกลางของการปรุงอาหารเป็นแม้แต่น้อย ความรู้สึกอันตรายมาจากเธอ
" ใจเย็นๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- class of travel
- และเมื่อฉันได้เป็นสิ่งที่ฉันอยากจะเป็น ส
- ส่วนใหญ่อายุระหว่าง 20-29 ปี คิดเป็นร้อย
- ตอนนี้ฉันสับสน
- สิ่งที่ผู้ประกอบการต้องการจากลูกจ้างคือ
- Very nice
- เนื่องจากเป็นร้านใหม่ ยังไม่เป็นที่รู้จั
- When your birthday?
- I never had foreign boyfriend and You ar
- ที่สุด
- สะกดคำเป็นภาษาคาราโอเกะได้มัยค่ะ
- You will know what is real what is fake
- ของที่จะเอาไปด้วยคือ
- คุณไม่ชอบผู้หญิงขี้เมา
- See you tomorrow I'm waiting for you at
- High Potentials are categorized into two
- ฉันสับสน
- chance to explode
- เนื่องจากเป็นร้านใหม่ ยังไม่เป็นที่รู้จั
- You will know what is real what is fake
- ฉันเขียนภาษาอังกฤษไม่เป็นพูดภาษาอังกฤษไม
- ไทย
- สิ่งที่จะเอาไปด้วยคือ
- และสามีของคุณดูแลคุณจนกว่าคุณจะให้กำเนิด
