Over the last few years several pub

Over the last few years several publications have discussed the technicalities of indicator development notably Sirakaya et al. (1999), Miller (2001) and WTO (2004), but most authors adopt a parochial approach to indicators, focusing narrowly on the tourism industry and the resources on which it depends. Nevertheless, the World Tourism Organization has perhaps done more than any other body to advance the study of sustainable tourism indicators. From a rather narrow impact measurement approach adopted in initial studies of the Tourism and the Environment Committee, the latest addition to their work, Indicators of Sustainable Development for Tourism Destinations – A Guidebook, is much more comprehensive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงไม่กี่ปี หลายแห่งได้กล่าวถึงข้อมูลทางเทคนิคของการพัฒนาตัวบ่งชี้โดย Sirakaya et al. (1999), มิลเลอร์ (2001) และองค์การการค้าโลก (2004), แต่ส่วนใหญ่ผู้เขียนใช้แนวทางตัวชี้วัด สเปกหวุดหวิดเน้นอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและทรัพยากรที่ขึ้นกับ อย่างไรก็ตาม องค์การท่องเที่ยวโลกได้อาจจะทำมากกว่าร่างกายเพื่อการศึกษาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนตัวชี้วัด จากแนวทางการวัดผลกระทบที่ค่อนข้างแคบนำมาใช้ในการเริ่มต้นการศึกษาการท่องเที่ยวและคณะกรรมการสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ล่าสุดไปทำงาน ตัวชี้วัดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนสำหรับปลายทางการท่องเที่ยว – A คู่มือ ได้ครอบคลุมมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลายสิ่งพิมพ์ได้กล่าวถึงศัพท์ของการพัฒนาตัวบ่งชี้ที่สะดุดตา Sirakaya et al, (1999), มิลเลอร์ (2001) และองค์การการค้าโลก (2004) แต่ผู้เขียนส่วนใหญ่นำมาใช้เป็นแนวทางตำบลที่มีการแสดงเน้นหวุดหวิดในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและทรัพยากรที่มันขึ้นอยู่กับ อย่างไรก็ตามองค์การการท่องเที่ยวโลกได้ทำบางทีอาจจะมากกว่าอื่นใดเพื่อความก้าวหน้าของการศึกษาของตัวชี้วัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน จากผลกระทบวิธีการวัดที่ค่อนข้างแคบ ๆ ที่นำมาใช้ในการศึกษาเริ่มต้นของการท่องเที่ยวและคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ล่าสุดในการทำงานของพวกเขาตัวชี้วัดของการพัฒนาที่ยั่งยืนสำหรับจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยว - หนังสือแนะนำคือครอบคลุมมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงไม่กี่ปีสุดท้ายสิ่งพิมพ์หลาย ได้กล่าวถึงเรื่องทางเทคนิคของการพัฒนาตัวบ่งชี้โดยเฉพาะ sirakaya et al . ( 1999 ) , มิลเลอร์ ( 2001 ) และองค์การการค้าโลก ( 2004 ) แต่ผู้เขียนส่วนใหญ่ใช้วิธีการแคบเพื่อชี้ไปหวุดหวิดในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและทรัพยากร ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับว่า อย่างไรก็ตาม องค์การการท่องเที่ยวโลกได้อาจจะทำมากกว่าอื่น ๆ ของร่างกาย เพื่อความก้าวหน้าของการศึกษาตัวชี้วัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน จากผลการวัดแบบค่อนข้างแคบที่ใช้ในการเริ่มต้นศึกษาของการท่องเที่ยวและคณะกรรมการสิ่งแวดล้อม ล่าสุดเพิ่มการทํางานของพวกเขา ตัวชี้วัดการพัฒนาที่ยั่งยืนสำหรับจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวและคู่มือ มีมากที่ครอบคลุมมากขึ้น