Adopting carbon restrictions of the

Adopting carbon restrictions of the magnitude mandated by the Lieberman–Warner and Waxman–Markey cap-and-trade bills or the Boxer–Sanders carbon-tax bill would harm the U.S. and global economies. By 2100, the global economy would lose more than $100 trillion. Analysis suggests that countries with stronger economies can overcome the challenges posed by warming. Indeed, faster growth would insulate the economy from the negative impacts of global warming.
How would adopting a global-warming policy affect world income?
Adopting carbon restrictions of the magnitude found in the Lieberman–Warner cap-and-trade bill[1] would actually reduce worldwide income, even after accounting for the economic benefits of moderated warming. The costs would exceed the benefits by more than $100 trillion over the remainder of the 21st century. The perverse impact of climate policy would be even worse if the major developed countries join the U.S. in implementing an equivalent policy to restrict carbon emissions. Further, the net negative impact would grow exponentially, causing those working in the last two decades of this century to suffer annual income losses that would be hundreds of times greater than those suffered in the early years of the climate policy.
Warming and National Income
There is some debate about the magnitude of warming experienced worldwide over the past century. However, there is more debate about how much manmade carbon dioxide (CO2) emissions have contributed to this increase in temperature, and there is even greater uncertainty about how rapidly the Earth will warm over the next century and beyond.[2]
If there will be little warming, then there is little need to address carbon emissions. However, regardless of the amount of projected warming, policies should be evaluated by comparing their impact relative to their costs. We find that carbon policies flunk the cost-benefit test by wide margins.
When considering both costs and benefits, a carbon policy with restrictions similar in size and scope to those in the Waxman–Markey legislation (an 80 percent cut in CO2 emissions by 2050),[3] which the House of Representatives passed in 2009, would lead to:
An aggregate income loss to the U.S. of $207.8 trillion by 2100;
An aggregate income loss worldwide of $109.6 trillion by 2100;
A one-year worldwide loss of $3.5 trillion in 2100, equivalent to 4.75 percent of U.S. gross domestic product (GDP); and
Adverse impacts, on net, in every year of implementation.
These same results would hold for a carbon tax, and the results are even worse if more countries adopt the carbon-restricting policies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้คาร์บอนข้อจำกัดของขนาดที่กำหนด โดยใบหมวก และค้า Lieberman – วอร์เนอร์และ Waxman – Markey หรือตั๋วภาษีคาร์บอนมวย – แซนเดอร์ส์จะเป็นอันตรายต่อสหรัฐอเมริกาและเศรษฐกิจโลก โดย 2100 เศรษฐกิจโลกจะสูญเสียกว่า $100 ล้านล้าน วิเคราะห์ให้เห็นว่า ประเทศที่ มีเศรษฐกิจแข็งแกร่งสามารถเอาชนะความท้าทายที่เกิดจากภาวะโลกร้อน แน่นอน เจริญเติบโตรวดเร็วจะช่วยเศรษฐกิจจากผลกระทบด้านลบของภาวะโลกร้อนจะใช้นโยบายโลกร้อนกระทบรายได้โลกใช้คาร์บอนข้อจำกัดของขนาดที่พบในส่วนหมวก และค้า Lieberman – วอร์เนอร์ [1] จะจริงลดรายได้จากทั่วโลก แม้หลังจากบัญชีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของภาวะโลกร้อนมีการควบคุม ต้นทุนจะเกินประโยชน์โดยมากกว่า $100 ล้านล้านผ่านส่วนเหลือของศตวรรษที่ 21 ผลกระทบ perverse นโยบายสภาพภูมิอากาศจะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศพัฒนาแล้วสำคัญเข้าร่วมสหรัฐอเมริกาในการดำเนินนโยบายเทียบเท่าในการจำกัดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก สุทธิเท่าใดจะเติบโตขยายตัวอย่างมาก เพิ่มเติม ทำให้ผู้ทำงานในสองทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษนี้ประสบการขาดทุนกำไรขาดทุนประจำปีที่จะนับเวลามากกว่าผู้ประสบในช่วงปีแรก ๆ ของนโยบายสภาพภูมิอากาศร้อนและรายได้แห่งชาติมีบางอภิปรายเกี่ยวกับขนาดของร้อนประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษผ่านมา อย่างไรก็ตาม มีอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จำนวนหวั่นมีส่วนปล่อยก๊าซเรือนกระจก (CO2) เพิ่มขึ้นอุณหภูมิ และมีความไม่แน่นอนยิ่งเกี่ยวกับวิธีรวดเร็วโลกจะอุ่น กว่า ศตวรรษถัดไป และนอกเหนือจาก[2]ถ้าจะร้อนเล็กน้อย เล็กน้อย ต้องการปล่อยก๊าซคาร์บอนที่อยู่ อย่างไรก็ตาม ว่ายอดเงินของการคาดการณ์ภาวะโลกร้อน นโยบายควรมีประเมิน โดยการเปรียบเทียบผลเมื่อเทียบกับต้นทุนของพวกเขา เราพบว่า นโยบายคาร์บอน flunk ทดสอบประโยชน์ของต้นทุน โดยขอบกว้างเมื่อได้พิจารณาทั้งต้นทุน และผลประโยชน์ นโยบายคาร์บอน มีข้อจำกัดกับขนาดและขอบเขตในกฎหมาย Waxman – Markey (เป็นร้อยละ 80 ตัดปล่อย CO2 ภายในปี 2050), [3] ซึ่งราษฎรผ่านใน 2009 จะนำไปสู่:การสูญเสียรายได้รวมของ $207.8 ล้านล้าน โดย 2100 สหรัฐอเมริกาการสูญเสียรายได้รวมทั่วโลกของ $109.6 ล้านล้าน โดย 2100สูญเสียทั่วโลก 1 ปีของ $3.5 ล้านล้านใน 2100 เทียบเท่ากับระดับ 4.75 เปอร์เซ็นต์ของสหรัฐฯ รวมผลิตภัณฑ์ภายในประเทศ (GDP); และร้ายต่อผล สุทธิ ในทุกปีของการดำเนินการผลเดียวกันเหล่านี้จะเก็บภาษีคาร์บอน และผลจะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศอื่น ๆ นำนโยบายคาร์บอนจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ข้อ จำกัด ของคาร์บอน ขนาดบังคับโดย ลีเบอร์แมน และ วอร์เนอร์ แว็กซ์แมน–มาร์กี้และหมวกและการค้าตั๋วหรือนักมวย–แซนเดอร์คาร์บอนเงินภาษีจะเป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจสหรัฐและโลก โดย 2100 , เศรษฐกิจโลกจะสูญเสียมากขึ้นกว่า $ 100 ล้าน การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่าประเทศที่มีเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งสามารถเอาชนะความท้าทายถูกวางโดยตรง แน่นอนการเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นจะป้องกันเศรษฐกิจจากผลกระทบของภาวะโลกร้อน
จะใช้นโยบายภาวะโลกร้อนส่งผลต่อรายได้ของโลก
ใช้คาร์บอน ข้อ จำกัด ของขนาดที่พบใน ลีเบอร์แมน และ วอร์เนอร์ หมวกและการค้าบิล [ 1 ] จะลดรายได้ทั่วโลก แม้หลังจากการบัญชีสำหรับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของมีปัญหาค่าใช้จ่ายจะเกินประโยชน์โดยมากกว่า $ 100 ล้านในช่วงที่เหลือของศตวรรษที่ 21 ผลกระทบของนโยบายการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ขี้อ้อน ยิ่งจะแย่ ถ้าสาขาพัฒนาประเทศเข้าร่วมสหรัฐในการใช้นโยบายการจำกัดเท่ากับการปล่อยก๊าซคาร์บอน นอกจากนี้ ผลกระทบสุทธิจะเติบโตชี้แจง ,ทำให้คนที่ทำงานในช่วงทศวรรษที่สองของศตวรรษนี้จะต้องสูญเสียรายได้ที่จะได้เป็นร้อยๆครั้งมากกว่าผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนในช่วงปีแรกของนโยบายสภาพภูมิอากาศร้อนและ
.
รายได้ประชาชาติมีการอภิปรายเกี่ยวกับความสำคัญของภาวะโลกร้อนที่มีประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามมีการอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับเท่าใด manmade ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ( CO2 ) ได้สนับสนุนการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมินี้ และมีความไม่แน่นอนมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีการอย่างรวดเร็วโลกจะอุ่นกว่าศตวรรษหน้า และเกิน . [ 2 ]
ถ้าจะมีเพียงเล็กน้อยร้อนแล้วมีเพียงเล็กน้อยที่ต้องอยู่ที่การปล่อยก๊าซคาร์บอน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าปริมาณที่คาดการณ์โลกร้อนขึ้นนโยบายที่ควรได้รับการประเมินโดยการเปรียบเทียบผลกระทบของพวกเขาเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายของพวกเขา เราพบว่านโยบายของคาร์บอนได้ต้นทุนและผลตอบแทนแบบทดสอบโดยขอบกว้าง
เมื่อพิจารณาทั้งต้นทุนและผลประโยชน์นโยบายคาร์บอนที่มีข้อ จำกัด ที่คล้ายกันในขนาดและขอบเขตที่กฎหมาย แว็กซ์แมน–มาร์กี้ ( 80 เปอร์เซ็นต์ลดการปล่อย CO2 ภายในปี 2050 ) [ 3 ] ซึ่งสภาผู้แทนราษฎรผ่านใน 2009นำไปสู่ :
รวมรายได้สูญเสียไปที่สหรัฐอเมริกา $ 207.8 ล้านล้านโดย 2100 ;
การสูญเสียรายได้รวมทั่วโลก $ 109.6 ล้านล้านโดย 2100 ;
ปีทั่วโลกขาดทุน $ 3.5 ล้านใน 2100 เทียบเท่ากับสหรัฐ 4.75 เปอร์เซ็นต์ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( จีดีพี ) ; และ
ผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ในสุทธิ ในทุกปีของการดำเนินงาน .
ผลลัพธ์เหล่านี้เดียวกันจะถือเป็นคาร์บอน ภาษีและผลลัพธ์จะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศอื่นใช้ คาร์บอน จำกัด นโยบาย