As just suggested, philosophers who

As just suggested, philosophers who complain that an action-based theory of desire fails to distinguish judgments of goodness from desire sometimes suggest that pleasure is the key to this distinction. According to these philosophers, a person moved by a desire always enjoys what is desired, or eagerly anticipates the desire's satisfaction, whereas a person moved only by a judgment of goodness does not share these feelings (Schueler 1995; Vadas 1984; see also Davis 1986). Insofar as this seems right, there is reason to try out a theory of desire according to which dispositions to pleasure (and displeasure) are all there is to desire. Perhaps desires only contingently move us to action, but necessarily give rise to certain feelings. A simple version of this theory hold

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเพียงการแนะนำ ปรัชญาที่บ่นว่า ปรารถนาทฤษฎีการกระทำล้มเหลวในการแยกแยะตัดสินกลม ๆ จากความปรารถนาบางครั้ง แนะนำความสุขนั้นเป็นกุญแจสู่ความแตกต่าง ตามนักปรัชญาเหล่านี้ ผู้ที่ย้ายตามความปรารถนาเสมอตลอดสิ่งถูกต้อง หรือวันคาดการณ์ความต้องการความพึงพอใจ ในขณะที่บุคคลย้าย โดยพิพากษากลม ๆ แบ่งปันความรู้สึกเหล่านี้ (Schueler 1995 Vadas 1984 ดู Davis 1986) Insofar ตามนี้ดูเหมือนขวา มีเหตุผลลองทฤษฎีของความปรารถนาตามที่สุขุมความสุข (และไม่พอใจ) มีทั้งหมด มีคือการ ต้อง บางทีความต้องการเฉพาะ contingently ย้ายเราไปดำเนินการ ได้ให้สูงขึ้นเพื่อความรู้สึกบางอย่างจำเป็นต้อง ค้างแบบง่าย ๆ ของทฤษฎีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นข้อเสนอแนะเพียงปรัชญาที่บ่นว่าทฤษฎีการกระทำตามความปรารถนาที่ล้มเหลวในการแยกแยะความแตกต่างของความดีคำตัดสินจากความปรารถนาบางครั้งความสุขที่แนะนำที่เป็นกุญแจสำคัญในความแตกต่างนี้ ตามที่นักปรัชญาเหล่านี้เป็นคนที่ย้ายไปด้วยความปรารถนาที่มักจะมีความสุขในสิ่งที่เป็นที่ต้องการหรือกระหายคาดว่าจะสร้างความพึงพอใจของความปรารถนาในขณะที่คนย้ายโดยเฉพาะการตัดสินของดีไม่ได้แบ่งปันความรู้สึกเหล่านี้ (Schueler 1995; Vadas 1984; เห็นเดวิส 1986 ) ตราบเท่าที่นี้ดูเหมือนว่าถูกต้องมีเหตุผลที่จะลองทฤษฎีของความปรารถนาตามที่แสดงออกเพื่อความสุข (และไม่พอใจ) มีทั้งหมดที่มีให้ต้องการ บางทีอาจจะเป็นเพียงความปรารถนาหนี้สินที่นำเราไปสู่​​การดำเนินการ แต่จำเป็นต้องก่อให้เกิดความรู้สึกบางอย่าง รุ่นที่เรียบง่ายของทฤษฎีนี้ไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเพียงข้อเสนอแนะ นักปรัชญาผู้ร้องเรียนว่า การกระทำตามทฤษฎีของความล้มเหลวที่จะแยกแยะตัดสินความดีจากความปรารถนาบางครั้งแนะนำว่า ความสุขคือ คีย์เพื่อความแตกต่างนี้ ตามนักปรัชญาเหล่านี้ คนย้ายจากความปรารถนาชอบอะไรที่ต้องการ หรือกระหายจะมีความพึงพอใจของความต้องการในขณะที่คนย้ายเท่านั้น โดยการพิพากษาของพระเจ้าจะไม่แบ่งปันความรู้สึกเหล่านี้ ( schueler 1995 ; vadas 1984 ; ดูยัง เดวิส 1986 ) ตราบเท่าที่มันอยู่ ไม่มีเหตุผลที่จะลองทฤษฎีปรารถนาซึ่งความสุข ( ความไม่พอใจ ) ล้วนมีความปรารถนา บางทีความปรารถนาเพียง contingently เลื่อนให้เรากระทำได้ แต่ต้องให้เกิดความรู้สึกบางอย่างเป็นรุ่นที่เรียบง่ายของทฤษฎีนี้ถือ