Qualls-Payne (1992) used a set of c

Qualls-Payne (1992) used a set of criteria to evaluate six methods for computing conditional
standard errors of measurement. Three were based on the compound binomial model, two on classical test
theory (including Thorndike, as stated in the TVAP manual), and one on the three-parameter item response
theory model. The most-recommended method was judged to be Feldt’s (1984), one of the compound
binomial methods. Thorndike’s method was generally found to be the least preferred – its redeeming feature
might be that it is easier to calculate than the other five approaches (my suggestion, not Qualls-Payne’s).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัลส์-เพน (1992) ที่ใช้ชุดของเกณฑ์การประเมินหกวิธีการคำนวณตามเงื่อนไข
ข้อผิดพลาดมาตรฐานของการวัด สามคนขึ้นอยู่กับรูปแบบทวินามสารประกอบสองคลาสสิกในการทดสอบ
ทฤษฎี (รวม Thorndike ตามที่ระบุไว้ในคู่มือการ TVAP) และเป็นหนึ่งในรายการที่สามพารามิเตอร์การตอบสนอง
รูปแบบทฤษฎี วิธีที่แนะนำมากที่สุดได้รับการตัดสินให้เป็นของ Feldt (1984) ซึ่งเป็นหนึ่งในสาร
วิธีทวินาม วิธี Thorndike ของเขาถูกพบโดยทั่วไปจะน้อยบุริมสิทธิ - คุณสมบัติไถ่มัน
อาจเป็นไปได้ว่ามันเป็นเรื่องง่ายในการคำนวณกว่าที่อื่น ๆ ห้าวิธีการ (ข้อเสนอแนะของฉันไม่-วัลส์เพน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ควอลส์ เพย์น ( 1992 ) ใช้เกณฑ์ประเมิน 6 วิธีการคำนวณเงื่อนไขข้อผิดพลาด
มาตรฐานของการวัด 3 ขึ้นอยู่กับสารประกอบทวินามแบบ สองทฤษฎีการทดสอบ
คลาสสิก ( รวมทั้งธอร์นไดค์ , ตามที่ระบุไว้ในคู่มือ tvap ) และหนึ่งในสามพารามิเตอร์การตอบข้อสอบ
ทฤษฎีแบบจำลอง ที่แนะนำมากที่สุด วิธีตัดสินเป็นเฟลท์ ( 1984 ) , หนึ่งของสารประกอบ
วิธีการแบบ . วิธีของธอร์นไดค์มักพบเป็นที่ต้องการของตลาดน้อยและคุณลักษณะ
อาจจะว่ามันง่ายที่จะคำนวณมากกว่า 5 วิธี ( ผมแนะนำไม่ได้ คว เพน )