When Jo Minjoon said those words, t

When Jo Minjoon said those words, the ones that were next to him all put strange faces. And it wasn’t an exception for Chloe. She opened her mouth as if she was perplexed.

“Why are you sorry to me?”

He couldn’t reply anything at that question. It was a really embarrassing thing to reply back. And even if he did say it, it would only hurt Chloe. Jo Minjoon forced a smile. He didn’t want to send her with a suffering face.

“No. It’s nothing. Thank you for what you have done.”
“Why thank me……”

Chloe scratched her cheeks with an awkward face. Kaya asked with a voice that you couldn’t even say by joke that it was cheerful.

“But why did you do that?”
“Huh?”
“The mission? Why did you suddenly make a familiar meal? You could make an even better dish.”
“I wonder…… There are those situations when your mom is lecturing you, and even if you know that if you reply back it will only get longer, but you do it anyways. I think that I felt like that.”

It was a weird and convincing reply. When Kaya and Anderson were nodding, Jo Minjoon just looked at Chloe without saying anything. Chloe, too, seemed like she wanted to say many things, but she couldn’t open her mouth maybe because of Anderson and Kaya. Anderson glanced at Chloe and suddenly brought his handphone that didn’t even ring to his ear.

“Yes, Martin. Yes. Right now? Understood.”

Anderson stood up and looked at Kaya.

“Hey. Get up.”
“What? Why so suddenly?”
“Martin says that he has something to ask. We have to go for a moment.”
“…….I wanted to be a little more with Chloe.”

Kaya pouted her lips with a sad face. But she couldn’t act spoiled when the PD was calling her. At that moment, Anderson’s and Chloe’s eyes met. Anderson smirked, and Chloe that saw that could vaguely guess the situation. Chloe blushed and moved her feet sluggishly. Jo Minjoon mumbled with a weird voice.

“Why is Martin calling them?”
“Ye, yeah. It doesn’t happen normally.”
“Well, if they come back we will know.”

Jo Minjoon looked at Chloe. They sat facing each other with a table in the middle, and they looked tactfully at each other for different reasons. Chloe slowly opened her mouth.

“I got to go first.”
“…….We will be able to see again. Cooking, you will keep doing it, right?”

Honestly speaking, the words she had said to him kept roaming in his head. It had stimulated him, and at the same time made him worry. Would she think that this path wasn’t suited to her, and leave it? Chloe smiled merrily and nodded.

“Don’t worry. I’m not planning to stop. I just…… resisted for a moment. This cooking can be done, and that cannot. I don’t like differentiating that much. I told you that I’m going to run a restaurant.”
“Right. You said that you were going to run a couple restaurant. I hope for your dreams to become true.”

Jo Minjoon said while putting a soft, yet sad smile. Chloe just looked at his smile. She liked that expression she could see at times. Because she could feel that he thought about her. At Jo Minjoon’s one smile, Chloe imagined tens, or twenty things. She saw things that weren’t visible, and heard what wasn’t hearable. Chloe forced a leisure voice.

“If I want to run it, money is money, but I need a husband to run it together. And a chef husband on top of that.”
“Ah, that’s also true. It will be a really difficult dream.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ Jo Minjoon กล่าวว่า คำเหล่านั้น คนที่ถูกกับเขาทั้งหมดใส่ใบหน้าแปลก และไม่มีข้อยกเว้นสำหรับ Chloe เธอเปิดปากของเธอว่าเธอก็งง"ทำไมอภัยคุณกับผม"เขาไม่สามารถตอบสิ่งที่ถามนั้น มันเป็นสิ่งน่าอายจริง ๆ จะติดต่อกลับ และแม้ว่าได้ว่า มัน มันจะทำร้าย Chloe Minjoon โจ้บังคับให้รอยยิ้ม เขาไม่ต้องการส่งเธอ ด้วยใบหน้าทุกข์หมายเลข" ก็ไม่มีอะไร ขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณได้ทำ""ทำไมขอขอบคุณฉันนี้... "Chloe มีรอยขีดข่วนแก้มของเธอ ด้วยใบหน้าน่าอึดอัดใจ Kaya ถาม ด้วยเสียงที่ คุณไม่ได้พูด โดย joke ก็ร่าเริง"แต่ทำไมคุณทำที่""ฮะ""ภารกิจ ทำไมไม่ได้คุณก็ทำอาหารคุ้นเคย คุณสามารถทำให้จานยิ่ง""ผมสงสัย... มีสถานการณ์เหล่านั้น เมื่อคุณแม่จะบรรยายคุณ และ แม้ว่าคุณรู้ว่าถ้าคุณตอบกลับกลับจะได้รับอีกต่อไป แต่คุณทำมันต่อไป ผมคิดว่า ผมรู้สึกเช่นนั้น"ตอบแปลก และน่าเชื่อถือได้ เมื่อถูก nodding Kaya และแอนเดอร์สัน Jo Minjoon เพียงแค่มองที่โคลอี้โดยไม่พูดอะไร นอกจากนี้ Chloe เกินไป ดูเหมือนเธอต้องการพูดสิ่ง แต่เธอไม่สามารถเปิดปากของเธออาจจะจากแอนเดอร์สันและคาย่า แอนเดอร์สัน glanced ที่โคลอี้ และก็นำมือถือของเขาที่แม้ไม่ได้แหวนหูของเขา"ใช่ มาร์ติน ใช่ เดี๋ยวนี้ เข้าใจ"แอนเดอร์สันยืนขึ้น และมองไปที่ Kaya"เฮ้ รับค่า""อะไร ทำไมมาก็เพื่อ? ""มาร์ตินกล่าวว่า เขามีสิ่งที่จะถาม เราต้องไปครู่หนึ่ง"".. .I อยากจะเพิ่มเติมอีกนิดกับโคลอี้"Kaya pouted ริมฝีปากของเธอ ด้วยใบหน้าเศร้า แต่เธอไม่สามารถทำหน้าที่บูดเมื่อ PD ถูกเรียกเธอ ขณะที่การ Anderson และ Chloe ของตาตาม Smirked แอนเดอร์สัน และโคลอี้ที่เห็นที่คลับจะเดาสถานการณ์ Chloe ขวยเขิน และย้ายเท้าของเธอเอื่อย ๆ Jo Minjoon mumbled ด้วยเสียงแปลก"ทำไมมาร์ตินโทรพวกเขา""เย่ ใช่ มันไม่เกิดขึ้นตามปกติ""ดี ถ้าพวกเขากลับมา เราจะรู้"Jo Minjoon ดู Chloe พวกเขานั่งหันหน้าเข้าหากันพร้อมโต๊ะกลาง และพวกเขาดูข่าวที่แต่ละอื่น ๆ เหตุผลที่แตกต่าง Chloe ค่อย ๆ เปิดปากของเธอ"ผมได้ไปครั้งแรก""... เราจะได้เห็นอีกครั้ง ทำอาหาร คุณจะให้ทำมัน ขวาธี คำที่เธอได้บอกว่า เขาเก็บโรมมิ่งในหัวของเขา มันมีจุดประกายให้เขา และในเวลาเดียวกันทำให้เขาต้องกังวล จะเธอคิดว่า เส้นทางนี้ไม่เหมาะสมกับเธอ และปล่อยให้มัน โคลอี้ยิ้ม merrily และเลยต้อง"ไม่ต้องกังวล ผมไม่มีแผนที่จะหยุด แค่... resisted ครู่ ทำอาหารนี้สามารถทำได้ และที่ไม่สามารถ ฉันไม่ชอบความแตกต่างที่มาก ผมบอกคุณว่า ผมจะทำอาหาร""ด้านขวา คุณบอกว่า คุณจะวิ่งคู่อาหาร ผมหวังให้ความฝันกลายเป็นจริง"Minjoon โจ้กล่าวว่า ในขณะที่วางรอยยิ้มนุ่ม ยังเศร้า Chloe เพียงมองที่รอยยิ้มของเขา เธอชอบนิพจน์ที่เธอเห็นในบางครั้ง เพราะเธอสามารถรู้สึกได้ว่า เขาคิดเกี่ยวกับตัวเธอ ที่รอยยิ้มหนึ่ง Jo Minjoon โคลอี้คิดสิบ หรือสิ่งที่ยี่สิบ เธอเห็นสิ่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ และได้ยินอะไรไม่ hearable Chloe บังคับเสียงผ่อนคลาย"หากต้องการเรียกใช้ เงินเงิน แต่ต้องเป็นสามีเพื่อเรียกใช้ร่วมกัน และพ่อครัวที่สามี""Ah ที่เป็นจริง มันจะเป็นความฝันที่ยากจริงๆ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อโจ Minjoon กล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นคนที่อยู่ถัดจากเขาทั้งหมดใส่ใบหน้าแปลก และมันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นสำหรับโคลอี้ เธอเปิดปากของเธอราวกับว่าเธอถูกงง.

"ทำไมคุณจะเสียใจกับผมหรือเปล่า"

เขาไม่สามารถตอบอะไรคำถามที่ มันเป็นสิ่งที่น่าอายจริงๆที่จะตอบกลับ และแม้ว่าเขาจะไม่บอกว่ามันก็จะเจ็บ Chloe โจ Minjoon บังคับรอยยิ้ม เขาไม่ได้ต้องการที่จะส่งเธอด้วยใบหน้าที่ทุกข์ทรมาน.

"เลขที่ ไม่เป็นไร. ขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณได้ทำ. "
" ทำไมขอบคุณฉัน ...... "

Chloe รอยขีดข่วนแก้มของเธอด้วยใบหน้าที่น่าอึดอัดใจ Kaya ถามด้วยเสียงที่คุณอาจไม่ได้บอกว่าจากเรื่องตลกว่ามันเป็นร่าเริง.

" แต่ทำไมคุณไม่ทำอย่างนั้น?"
"หือ?"
"ภารกิจ? คุณไม่ทำไมก็ทำให้อาหารที่คุ้นเคย? คุณสามารถทำให้จานที่ดียิ่งขึ้น. "
" ฉันสงสัย ...... มีสถานการณ์เหล่านั้นเมื่อคุณแม่ของคุณจะบรรยายคุณและแม้ว่าคุณจะรู้ว่าถ้าคุณตอบกลับมาก็จะได้รับอีกต่อไป แต่ที่คุณทำมันนะ ผมคิดว่าผมรู้สึกเหมือนว่า. "

มันเป็นคำตอบของแปลกและน่าเชื่อถือ เมื่อ Kaya และเดอร์สันได้รับการพยักหน้าโจ Minjoon เพียงแค่มองไปที่โคลอี้โดยไม่พูดอะไร Chloe เกินไปดูเหมือนว่าเธออยากจะพูดอะไรมาก แต่เธอไม่สามารถเปิดปากอาจจะเพราะของแอนเดอ Kaya เธอ แอนเดอเหลือบมองไปที่โคลอี้และก็นำโทรศัพท์มือถือของเขาที่ไม่ได้แม้กระทั่งแหวนหูของเขา.

"ใช่มาร์ติน ใช่. ตอนนี้? เข้าใจ. "

แอนเดอลุกขึ้นยืนและมองไปที่ Kaya.

" เฮ้ ได้รับการขึ้น. "
" คืออะไร? ทำไมจู่ ๆ ? "
" มาร์ตินกล่าวว่าเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะถาม เราต้องไปสักครู่. "
" ...... .i อยากจะเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับโคลอี้. "

Kaya pouted ริมฝีปากของเธอด้วยใบหน้าเศร้า แต่เธอก็ไม่สามารถทำหน้าที่ใจแตกเมื่อ PD ก็เรียกเธอว่า ในขณะที่ตาเดอร์สันและโคลอี้พบ แอนเดอ smirked และโคลอี้ที่เห็นว่ารางสามารถคาดเดาสถานการณ์ Chloe เขินและย้ายเท้าของเธออืด โจ Minjoon พึมพำด้วยเสียงแปลก.

"ทำไมมาร์ตินจะเรียกพวกเขา?"
"เจ้าใช่ มันไม่ได้เกิดขึ้นตามปกติ. "
" ดีถ้าพวกเขากลับมาเราจะรู้ว่า. "

โจ Minjoon มองที่โคลอี้ พวกเขานั่งหันหน้าไปทางอื่น ๆ ที่มีตารางอยู่ตรงกลางและพวกเขาดูแนบเนียนที่แต่ละอื่น ๆ สำหรับเหตุผลที่แตกต่าง Chloe ช้าเปิดปากของเธอ.

"ผมได้ไปก่อน."
" ...... เราจะสามารถที่จะมองเห็นอีกครั้ง การปรุงอาหารที่คุณจะให้ทำมันใช่มั้ย? "

พูดตามตรงคำพูดที่เธอพูดกับเขายังคงใช้บริการโรมมิ่งในหัวของเขา มันกระตุ้นเขาและในเวลาเดียวกันทำให้เขากังวล เธอจะคิดว่าเส้นทางนี้ไม่เหมาะกับเธอและปล่อยให้มันได้หรือไม่ Chloe ยิ้มอย่างสนุกสนานและพยักหน้า.

"ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้วางแผนที่จะหยุด ฉันเพียงแค่ ...... resisted สักครู่ การปรุงอาหารซึ่งสามารถทำได้และที่ไม่สามารถ ฉันไม่ชอบความแตกต่างที่มาก ฉันบอกคุณว่าฉันจะเรียกร้านอาหาร. "
" ขวา คุณบอกว่าคุณกำลังจะไปทำงานร้านอาหารคู่ ฉันหวังว่าสำหรับความฝันของคุณเป็นจริง. "

โจ Minjoon กล่าวว่าในขณะที่วางนุ่มรอยยิ้มเศร้า ๆ Chloe เพียงแค่มองไปที่รอยยิ้มของเขา เธอชอบว่าการแสดงออกที่เธอจะได้เห็นในช่วงเวลาที่ เพราะเธอรู้สึกว่าเขาคิดว่าเกี่ยวกับเธอ ที่โจ Minjoon หนึ่งรอยยิ้ม, Chloe คิดสิบหรือยี่สิบสิ่ง เธอเห็นสิ่งที่ไม่สามารถมองเห็นและได้ยินสิ่งที่ไม่ได้ hearable Chloe บังคับเสียงที่เดินทางมาพักผ่อน.

"ถ้าผมต้องการเรียกใช้เงินเป็นเงิน แต่ฉันต้องการสามีที่จะทำงานร่วมกัน และสามีของพ่อครัวที่ด้านบนของที่. "
" อาที่ยังเป็นความจริง มันจะเป็นความฝันที่ยากจริงๆ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อโจ มินจองพูดคำพูดพวกนี้ คนที่อยู่ข้างๆ เขา ทั้งหมดใส่หน้าแปลก และมันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น สำหรับโคลอี้ เธอเปิดปากของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังงุนงง" ทำไมต้องขอโทษฉันล่ะ "เขาไม่ได้ตอบอะไรในคำถามนั้น มันเป็นเรื่องน่าอายที่จะตอบกลับ และถ้าเขาพูด มันมีแต่จะทำร้ายโคลอี้ โจ มินวู ฝืนยิ้ม เขาไม่อยากให้เธอกับทุกข์หน้า" เปล่า ไม่มีอะไร ขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณทำ . "" ขอบคุณผมทำไม . . . . . . . "โคลอี้ข่วนแก้มของเธอด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน ดังนั้นถามด้วยเสียงที่คุณไม่สามารถพูดขำๆว่ามันร่าเริง" แล้วทำไมคุณถึงทำแบบนั้น ? "" หือ ? "" ภารกิจ ? ทำไมจู่ๆ คุณถึงทำให้อาหารที่คุ้นเคย คุณสามารถทำให้จานดีกว่า "" ฉันสงสัยว่า . . . . . . . มีสถานการณ์เหล่านั้นเมื่อแม่ของคุณสอนคุณ และถ้าคุณรู้ว่าถ้าคุณตอบกลับจะได้รับอีกต่อไป แต่คุณทำมันอยู่ดี ฉันคิดว่า ฉันรู้สึกอย่างนั้น .มันแปลกๆ และให้ตอบกลับ เมื่อดังนั้น แอนเดอร์สันก็พยักหน้า โจ มินจุนก็มองโคลอี้ โดยไม่พูดอะไรเลย โคลอี้เหมือนกัน ดูเหมือนว่าเธออยากจะพูดหลายอย่าง แต่เธอไม่สามารถเปิดปากของเธอเพราะ แอนเดอร์สัน กับ คาย่า แอนเดอร์สันเห็นโคลอี้และก็เอาของเขาโทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้แหวนหู" ใช่ มาร์ติน ใช่ ตอนนี้ เข้าใจ”แอนเดอร์สัน ลุกขึ้นยืนแล้วมองคาย่า" เฮ้ ลุกขึ้น ." อะไร ? ทำไมกะทันหันแบบนี้ ? "" มาร์ตินกล่าวว่าเขามีอะไรจะถาม เราต้องไปสักครู่ "" . . . . . . . ผมอยากจะเพิ่มเติมเล็กน้อยกับโคลอี้ "จึงยื่นริมฝีปากเธอด้วยใบหน้าเศร้า แต่เธอไม่สามารถทำตัวเอาแต่ใจเมื่อผู้กำกับเรียกเธอ ตอนนั้น แอนเดอร์สัน และ โคลอี้ ตาเจอ แอนเดอร์สันแสยะยิ้ม และโคลอี้ที่เห็นได้ลางๆว่า สถานการณ์ โคลอี้ หน้าแดงและย้ายเท้าของเธอเฉื่อยๆ . โจ มินจุนพึมพำด้วยเสียงแปลกๆ" ทำไม มาร์ตินโทรมา ? "" เย เย้ มันไม่เกิดขึ้นตามปกติ "" อืม ถ้าเขากลับมาเราก็จะรู้ "โจ มินจองมองโคลอี้ พวกเขานั่งหันหน้าเข้าหากันมีโต๊ะตรงกลาง และพวกเขาดูแนบเนียนที่แต่ละอื่น ๆสำหรับเหตุผลที่แตกต่างกัน โคลอี้ ค่อยๆ เปิดปาก" ฉันไปก่อนนะ "" . . . . . . . เราจะได้เห็นอีกครั้ง อาหาร , คุณจะทำมันใช่ไหม "บอกตามตรงนะ คำที่เธอเคยพูดกับเขาไว้อยู่ในหัวของเขา มันได้กระตุ้นเขาและในเวลาเดียวกันทำให้เขาเป็นห่วง เธอจะคิดว่าเส้นทางนี้ไม่เหมาะกับเธอ และทิ้งมันไว้ ? โคลอี้ยิ้มอย่างสนุกสนาน และพยักหน้า" ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันก็ไม่คิดที่จะหยุด ฉันแค่ . . . . . . . อดทนหน่อย อาหารนี้จะสามารถทำได้ และทำไม่ได้ ฉันไม่ชอบการขนาดนั้น ฉันบอกเธอว่าฉันกำลังจะเปิดร้านอาหาร "" ใช่ คุณบอกว่าคุณจะไปร้านอาหารสอง ฉันหวังว่าความฝันของคุณจะเป็นจริง "โจ มินจองพูดขณะใส่นุ่ม แต่เศร้ายิ้ม โคลอี้ก็มองรอยยิ้มของเขา เธอชอบสีหน้าเธอจะดูเวลา เพราะเธอรู้สึกว่าเขาคิดกับเธอ ที่ โจ มินจอง หนึ่งรอยยิ้ม โคลอี้คิด สิบ หรือยี่สิบเรื่อง เธอเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น และได้ยินสิ่งที่ไม่ hearable . โคลอี้บังคับว่างเสียง" ถ้าผมต้องการที่จะทำ เงินคือเงิน แต่ฉันต้องการสามีที่ไปวิ่งด้วยกัน และสามีที่เชฟด้านบนที่ ." อ๊ะ นั่นก็จริง มันจะเป็นฝันที่ยากจริงๆ "